نقد فیلم دایره جعفر پناهی

فیلم دایره : چیزهای کمی بهتر از آنچه ملت را سانسور می کند ، آشکار می شود. در آمریکا ، MPAA اساساً رابطه جنسی بزرگسالان را از فیلم های ما حذف کرده است ، اما لبخند بر خشونت و فیلم های متناسب با بازار طنز توالت نوجوانان است.

با مقاله نقد فیلم دایره جعفر پناهی با بامدادی ها همراه شوید.

نقد فیلم دایره

اکنون ” فیلم دایره ” را در نظر بگیرید ، فیلمی که در ایران ممنوع است. در اینجا حتی یک شلیک وجود ندارد که برای مخاطبان اصلی جریان آمریکایی توهین آمیز باشد – حتی برای واعظ شکارچی صاف ، دونالد ویلدمون. چرا در ایران خطرناک تلقی می شود؟ زیرا ادعا می کند که طبق قوانین کنونی ایران ، زنان بدون دلبستگی احساس می شوند حیوانات شکار شده هستند.

در اینجا هیچ برهنگی وجود ندارد. بدون خشونت بدون مصرف مواد مخدر و الکل ، بدون فحش یک شوخی در حال اجرا وجود دارد که قهرمانان حتی نمی توانند سیگار داشته باشند (زنان در ملا عام نمی توانند سیگار بکشند).

با این وجود فیلم دایره برای وضعیت موجود در ایران بسیار خطرناک است زیرا از ما می خواهد با وضعیت زنانی که به جز زن بودن هیچ کار اشتباهی مرتکب نشده اند مشخص شویم. ” فیلم دایره ” بیشتر ناامیدکننده تر است وقتی در نظر بگیریم که ایران نسبتاً لیبرال است در مقایسه با مثلاً افغانستان در زمان طالبان.

فیلم جعفر پناهی با همان تصویر آغاز می شود و پایان می یابد ، در حالی که زنی از طریق یک صفحه کشویی درب بسته با شخصی که صاحب اختیار است صحبت می کند. در شلیک آغازین ، یک زن می فهمد که دخترش هنگامی که سونوگرافی به پسر قول داده ، دختری به دنیا آورده است.

او از انتقام های عصبانی شوهرزنان می ترسد. در تیر آخر ، زنی در زندان است و با یک نگهبان صحبت می کند. در بستن حلقه ، شلیک دوم نشان می دهد که زنان در جوامع سختگیرانه مسلمان همیشه یا به طریقی در زندان هستند.

فیلم دایره مجموعه ای از زنان را در خیابان های یک شهر دنبال می کند. ما اول یکی را دنبال می کنیم و دیگری را دنبال می کنیم. ما با دو نفری که تازه از زندان آزاد شده اند شروع می کنیم – به ما نمی گویند برای چه جرمی. آنها می خواهند با اتوبوس به شهری بروند که یکی از آنها امیدوار است بندری امن پیدا کند.

اما آنها هیچ پولی ندارند و فاقد شناسایی صحیح هستند. آنها با دیدن پلیس ها در خیابان ها و کوچه پس کوچه ها می دوند ، پشت ماشین های پارک شده خم می شوند ، از فروشنده بلیط می خواهند که به آنها استراحت بدهد و حتی اگر شناسنامه ندارند به آنها بلیط بفروشد. در یک برهه کاملاً واضح است که یکی از زنان برای جمع آوری پول برای کمک به دیگری روسپیگری می کند (خارج از صفحه نمایش). مردان در سراسر جهان در مورد معافیت خود از قوانین منع رفت و آمد سایر مردان از روسپی ها ، ذهن آزاد دارند.

اگر شناسنامه ندارید ، نمی توانید شهر را ترک کنید. اگر شناسنامه ندارید ، نمی توانید در یک شهر زندگی کنید. بدیهی است که جرم شما این است که زنی باشید که خارج از سیستم کنترل مرد بر زنان زندگی می کند.

با یک شوهر یا یک برادر برای شما تضمین می کنید ، می توانید هرجایی بروید ، مثل چمدان بحث این است که این سیستم احترام به زنان را نشان می دهد ، همانگونه که بانتوستانی ها در آفریقای جنوبی به آفریقایی ها سرزمین خود را دادند و سیاه پوستان آمریکایی در روزهای جیم کرو مجبور نبودند برای استفاده از دستشویی های سفید در صف بایستند. یک گفتگوی دوگانه جهانی وجود دارد که در آن انقیاد به عنوان آزادی توصیف می شود.

ما زن دیگری را ملاقات می کنیم که دختر کوچک خود را رها کرده است تا توسط غریبه ها پیدا شود. او پشت اتومبیلی پنهان شده و چشمانش پر از اشک شده است. او به عنوان یک مادر تنها نمی تواند از دختر مراقبت کند و بنابراین او را زیبا جلوه می دهد و او را رها می کند.

ما با زن دیگری روسپی آشنا می شویم که در اتومبیل مردی پیدا می شود و نمی تواند ارتباط خود را با او ثابت کند. او دستگیر شد مرد به نظر می رسد آزاد است. آیا تاکنون جامعه ای وجود داشته است که مرد در این وضعیت دستگیر شود و زن ازاد شود؟ فاحشه حداقل در اتوبوس زندان سیگار می کشد (نه زمانی که بخواهد ، اما بعد از روشن شدن مردان ، بنابراین دود متوجه نخواهد شد).

ساختار فیلم دایره شبیه تریلر خیابانی آمریکایی نیست. عکسهای دستی وجود دارد که برای یک یا دو دقیقه پیچ و خم می کند ، فقط وقتی زنان در اینجا یا آنجا راه می روند دنبال می کنند. زنان بی هدف به نظر می رسند. آن ها هستند. در این جامعه ، تحت شرایط آنها ، هیچ کجا نمی توانند بروند و هیچ کاری نمی توانند انجام دهند ، و تقریباً در اکثر اوقات باید از درها دور بمانند.

آنها شایعات را ردیابی می کنند: به عنوان مثال گفته می شود که یک فروشنده اخبار “دوستانه” است و ممکن است به آنها کمک کند. هر از گاهی ، یک مرد عبوری چیزی مورب می گوید ، مانند “آیا می توانم به شما کمک کنم؟” اما این یا آزار و اذیت گاه به گاه است یا آزمایش در دسترس بودن است.

نقد فیلم دایره

سانسورگران ایرانی ممکن است فیلم هایی مانند ” فیلم دایره ” را ممنوع کنند ، اما فیلم دایره ساخته شد و “همین روزی که زن شدم” نیز همین کار را کرد ، درباره سه سن زنان در چنین جامعه ای. یکی مظنون است که نوارهای ویدئویی تیراژ خصوصی گسترده ای به این فیلم ها می دهند. حتی مظنون است که سانسور کنندگان این را می دانند.

من مدیری را از یک کشور کمونیستی می شناسم که سانسورگر همکلاسی وی در مدرسه فیلم بوده است. او فیلمنامه ای را ارسال کرد. سانسورگر آن را خواند و به دوست قدیمی خود گفت: “شما می دانید که واقعاً چه می گویید ، و من می دانم که واقعاً چه می گویید. اکنون آن را دوباره بنویسید تا فقط مخاطبان بدانند که شما واقعاً چه می گویید.”

پایان مقاله نقد فیلم دایره

منبع سایت مداد

بیشتر بخوانید: