نویسنده : نقد فیلم در بارانداز / نقد فیلم On the Waterfront
بنابراین می گوید تری مالوی ، دبیر دریایی که علیه “اتحادیه” خود در ” فیلم در بارانداز ” شهادت می دهد. خط ، گفته شده توسط مارلون براندو ، در تمام تصویر طنین انداز است ، زیرا داستان درباره وجدان است – و داستان پشت داستان نیز همین است. این فیلمی بود که در سال 1954 توسط الیا کازان پس از موافقت وی برای شهادت دادن در کمیته فعالیت های غیرآمریکایی مجلس ، از همکاران سابق خود که با حزب کمونیست درگیر بودند و در محافل چپ گریبان گرفت ، ساخته شد.
نقد فیلم در بارانداز
با مقاله نقد فیلم در بارانداز / نقد فیلم On the Waterfront با بامدادی ها همراه شوید.
” فیلم در بارانداز ” از جمله موارد دیگر توجیه کازان برای تصمیم خود برای شهادت بود. در فیلم ، وقتی رئیس اتحادیه فریاد می زند ، “تو روی ما زنگ زدی ، تری” ، شخصیت براندو فریاد می زند: “من الان اینجا ایستاده ام. من در تمام آن سالها روی خودم زدم. من حتی نمی دانستم.
” این نشان دهنده اعتقاد کازان به کمونیسم شیطانی است که موقتاً او را اغوای می کند و باید با آن مخالفت کرد. خط براندو در «زندگی» ، زندگینامه سال 1988 کازان ، پژواکی دراماتیک پیدا می کند ، جایی که او درباره احساسات خود پس از کسب هشت جایزه اسکار فیلم ، از جمله بهترین فیلم ، بازیگر ، بازیگر و کارگردان ، می نویسد: «من آن شب انتقام را می چشیدم و از آن لذت می بردم. “در کنار آب” داستان خودم است. هر روز که روی آن فیلم کار می کردم ، به جهانیان می گفتم که در کجا ایستاده ام و منتقدان من و خودشان – – – -.
در این بیانیه می توانید اشتیاق را احساس کنید که با جلسات دادرسی HUAC و سرکشی به کسانی که نامی را بر زبان آورده اند و یا از آن خودداری کرده اند ، برانگیخته شده است. برای برخی از بینندگان ، برنامه دفن شده ” فیلم در بارانداز ” تصویر را لکه دار می کند. منتقد جاناتان روزنبام به من گفت که او هرگز نمی تواند کازان را بخاطر استفاده از فیلم برای توجیه کردن خود ببخشد.
اما کارگردانان برای انواع انگیزه های پنهان ، بعضی نجیب ، بعضی شرم آور و حداقل کازان در مورد خودش باز بودند فیلم می سازند. و او یک فیلم قدرتمند و تأثیرگذار ساخت ، فیلمی که تأثیر بی اندازه براندو را بر تغییر کلی لحن در بازی های فیلم های آمریکایی در دهه 1950 ادامه داد.
کازان در کتاب خود می نویسد: “اگر بازیکنی بهتر از یک مرد در تاریخ فیلم در آمریکا انجام شود ، من نمی دانم این چیست.” اگر “بهتر” را به “تأثیرگذارتر” تغییر دهید ، یک اجرای دیگر نیز وجود دارد که می توانید پیشنهاد دهید ، و آن کار براندو در “واگن برقی به نام تمایل” (1951) کازان است.
در آن فیلم های اولیه ، براندو شیوه های رویارویی با صفحه را چندین دهه برش داد و سبک بازیگری تازه ، هشیار و دمدمی مزاجی را ارائه داد که رئالیسم نبود ، بلکه نوعی ریف افزایش یافته بر واقعیت بود. او به دلیل انتخاب حرکات فیزیکی در صحنه های مهم مشهور شد (و تا اواخر “پدرخوانده” ، هنوز هم آنها را پیدا می کرد – گربه در دامان خود ، تفنگ اسپری در وصله گوجه فرنگی).
در ” فیلم در بارانداز ” لحظه ای وجود دارد که تری با ادی (اوا ماری سنت) ، خواهر مردی که به دلیل گفتگو با بازرسان جنایی از پشت بام به بیرون پرتاب شده است ، به گردش در پارک می رود. دستکش می اندازد. آن را برمی دارد و به جای تحویل گرفتن ، آن را روی دستان کارگران خودش می کشد. یک کار کوچک در لبه شات ، اما بافت را فراهم می کند.
و به صحنه معروف تری و برادرش چارلی (راد اشتایگر) در صندلی عقب تاکسی نگاه کنید. این صحنه “من می توانستم یک مدعی باشم” است و به طرز نامحدودی تقلید کرده است (با خاطره ای از رابرت دنیرو در “گاو خشمگین”) اما هنوز هم این قدرت را دارد که احساس تری و حتی درد چارلی را مجبور کنیم که مجبور شود اسلحه را به سمت برادرش بکشد. اینجا کازان در Brando است:
“… به نظر من آنچه در عملکرد او فوق العاده بود ، تقابل جبهه سرسخت و ظرافت فوق العاده و بازیگران ملایم رفتار اوست. کدام بازیگر دیگر ، وقتی برادرش اسلحه می کشد تا او را مجبور به انجام کاری شرم آور کند ، دست خود را بر روی اسلحه قرار داده و با ملایمت نوازش آن را دور می کند؟ چه کسی می تواند بخواند “اوه ، چارلی!” با لحنی از سرزنش که بسیار دوست داشتنی و بسیار مالیخولیایی است و نشان دهنده عمق فوق العاده درد است؟ “
فیلمنامه کازان توسط بود شولبرگ ساخته شد و تهیه کننده وی سام اشپیگل ، یکی از بزرگترین قهرمانان مستقل بود (تولید بعدی او پس از “آب نما” “پل رودخانه کوای” بود). اشپیگل در ابتدا فرانک سیناترا را برای نقش تری مالوی پیشنهاد داد و کازان با این توافق موافقت کرد: “او کاملاً هوبوکنی صحبت می کرد.”
سیناترا جوان و سر و صدا از بازیگران خوبی برخوردار بود ، اما بعد اشپیگل تصمیم گرفت که براندو ، آن زمان ستاره بسیار بزرگتری ، می تواند بودجه موجود برای فیلم را دو برابر کند. کازان قبلاً در مورد لباس ها با سیناترا صحبت کرده بود و احساس بدی در مورد تعویض آن داشت اما سیناترا “مرا راحت کرد.
نقد فیلم در بارانداز
فیلم در بارانداز براساس داستان واقعی یک مرد دیرباز بود که سعی در براندازی اتحادیه ای فاسد داشت. در زندگی ، او شکست خورد. در فیلم در بارانداز ، او موفق می شود و امروز پایان “فیلم On the Waterfront” بیش از حد راکد و خوش بین است. فیلم در لوکیشن Hoboken ، N.J. ، در نزدیکی اسکله ها و در نزدیکی اسکله ها گرفته شده است ، در حالی که مردهای دلفریب بازی می کنند و خود را به عنوان افراد اضافی بازی می کنند (بعضی اوقات آنها را به صورت گروهی جابجا می کنند که به نظر می رسد از نظر مصنوعی مسدود شده اند).
براندو در نقش یک جنگنده سابق جوان بازی می کند ، اکنون یک مرد دیرباز است که مشاغل ساده ای به او داده می شود زیرا چارلی دست راست رئیس فاسد ، جانی فرندلی (لی جی کوب) است. بعد از اینکه ناخواسته به خودش اجازه داد از او برای تنظیم مرگ برادر ادی استفاده شود ، او شروع به زیر سوال بردن مفروضات اساسی زندگی اش می کند –
از جمله وفاداری به چارلی و جانی ، که بعد از همه به او دستور دادند در جنگ بزرگ خود شیرجه بزند در باغ مدیسون شخصیت اصلی دیگر یک کشیش است (کارل مالدن) ، که سعی می کند دژخیمان را به شهادت دادن علیه فساد تشویق کند. بعد از اینکه یک شورشی عمداً در بند کشتی له شد ، کشیش بر روی بدن او سخنرانی می کند (“اگر فکر نمی کنید مسیح اینجا در ساحل پایین است ، فکر دیگری می کنید که می آید”). این می توانست نقطه اوج نوع دیگری از فیلم باشد ، اما برخلاف بازی گناهکارتر براندو ، این یک قطعه صحنه دار است.
اوا ماری سنت برای براندو فویل کاملی درست می کند و دو بازیگر صحنه مشهوری در یک بار دارند که تقریباً غیرمستقیم نشان می دهد دوستش دارد و او گفتگو را از یک عاشقانه به وجدان تبدیل می کند. در یک زمان کازان و فیلمبردار او ، بوریس کافمن ، صورت و موهای رنگ پریده خود را در گوشه سمت راست بالای صفحه و در حالی که براندو در مرکز پایین قرار دارد ، قاب می کنند ، انگار که یک فرشته نگهبان بالای سر او معلق است.
بهترین صحنه ها مستقیم ترین صحنه ها هستند. روشی را در نظر بگیرید که براندو از همکاری با محققانی که او را در اسکله جستجو می کنند ، در اوایل فیلم امتناع می کند. و نحوه راه رفتن او در پشت بام جایی که کبوترهای محبوب خود را نگه می دارد – سبک و گربه مانند. اشتایگر برای فیلم بسیار ارزشمند است و در مکالمه معروف تاکسی ، او لطافت را مطابقت با براندو می آورد: این دو برادر در عزای عشق از دست رفته بین خود هستند.
فیلمنامه شولبرگ دو سبک را در بر می گیرد – رئالیسم نوظهور و تصویر گنگستری تلطیف شده. به سنت اخیر ، خطوطی از قبیل “او می توانست آواز بخواند ، اما نمی تواند پرواز کند” مربوط می شود ، هنگامی که صدای فریاد کش از پشت بام پرتاب می شود.
به اولی: «شما می دانید اتحادیه چگونه کار می کند؟ شما به یک جلسه می روید ، حرکتی انجام می دهید ، چراغ ها خاموش می شوند ، سپس خاموش می شوید. ” سخنرانی “مدعی” براندو بسیار مشهور است و دیدن آن دشوار است ، اما دوباره فیلم را تماشا کنید و واقعیت غم و اندوه بین دو مرد و کلمات ساده ای را که بیان می کند احساس می کنید.
” فیلم در بارانداز ” 11 بار نامزد اسکار شد و هشت بار برنده شد. از قضا ، سه نامزد دیگر بهترین بازیگر نقش مکمل مرد بود ، جایی که کاب ، مالدن و اشتایگر رای را تقسیم کردند. امروز داستان دیگر تازه به نظر نمی رسد. مبارزه با فساد و عاشقانه به خوبی در کنوانسیون فیلم های باستانی قرار دارد. اما بازیگرها و بهترین بخشهای دیالوگ تأثیری دارند که کم نور نشده اند. هنوز هم می توان قدرت فیلم و براندو و کازان را که برای همیشه بازیگری فیلم های آمریکایی را تغییر داده اند احساس کرد.
پایان مقاله نقد فیلم در بارانداز / نقد فیلم On the Waterfront
منبع سایت مداد
