نویسنده : نقد فیلم اعلام وضعیت اضطراری | نقد فیلم Emergency Declaration
▪️نام انگلیسی: Emergency Declaration
▪️نام فارسی: اعلام وضعیت اضطراری
▪️محصول: ۲۰۲۲ – کره‌ی جنوبی
▪️ژانر: هیجان‌انگیز
▪️امتیاز: ۲ از ۴ – 〇〇⬤⬤
در روایت‌هایی که مربوط به سوانح هوایی می‌شود و عده‌ای مسافر و خدمه‌ی پرواز در یک هواپیما دچار بیم و امید و ترس و اضطراب می‌شوند، یک خط روایی با نقاط عطف ثابت کلیشه شده است؛ ابتدا نمایی کلی از مسافرانی که بیشتر آن‌ها در پرده‌ی دوم روی روایت تأثیر می‌گذارند می‌بینیم، نقطه‌ی عطف اول همان حادثه‌ای است که کل روایت را معطوف به خود می‌کند،
نقطه‌ی عطف دوم حادثه‌ای دیگر است که اوضاع را بغرنج‌تر از قبل می‌کند و در نهایت روزنه‌‌ی امیدی که همه را نجات خواهد داد. در بیشتر آثار هالیوودی کم‌‌وبیش با چنین پیرنگی مواجه هستیم. اما دنیای سینما دیگر معطوف به هالیوود نمی‌شود و سینمای کره‌ی جنوبی هم وجود دارد. در نتیجه می‌توان انتظار داشت حتی چنین کلیشه‌ای هم در سینمای کره‌ی جنوبی تبدیل به یک هیجان مفرط شود. فیلم «اعلام وضعیت اضطراری» مهر تأییدی روی جمله‌ی قبلی می‌گذارد.
فیلم اعلام وضعیت اضطراری
«هان جائه-ریم» کار خود را در سینما با کمدی-عاشقانه‌ی «قوانین یک قرار» آغاز کرد و کم‌کم با هر اثر جدید وارد ژانر جدیدی می‌شد. به‌طور کلی می‌توان گفت که این کارگردان کره‌ای تا قبل از «اعلام وضعیت اضطراری» هم هیجان و هم ملودرام را تجربه کرده است. به‌همین سبب با دیدی باز وارد این روایت می‌شود. او در فیلم جدید خود به‌خوبی از کلیشه‌های این روایت باخبر است و به‌همین دلیل در پرده‌ی اول شاهد نماهایی هستیم که تا پیش از این در آثار مشابه شاهد نبودیم.
به‌طور مثال می‌توان به نماهای کاملاً نزدیکی از لحظه‌ی بلند شدن هواپیما و امور مربوط به خدمه‌ی پرواز اشاره کرد. شاید این نماها در نظر ساده بیایند، اما حداقل در بسیاری از آثار مشابه شاهد آن‌ها نبوده‌ایم و به‌همین سبب مخاطب ناخودآگاه در مسیری که کارگردان می‌خواهد قرار می‌گیرد.
کارگردان در پرده‌ی دوم سعی دارد با درون‌مایه‌ای که برای همه آشناست، یعنی همه‌گیری یک ویروس کشنده، حادثه‌ای تروریستی را از سوی یک میکروبیولوژیست روانی ترتیب دهد. او برای به‌ثمر نشستن تعلیق و هیجانی که می‌خواهد از بازیگرانی نام‌آشنایی چون «سونگ کانگ-هو»، «لی بیونگ-هون»، «کیم نام-گیل» و «کیم سو-جین» در نقش کاراکترهای تأثیرگذار اثر خود استفاده کرده است.
فیلم اعلام وضعیت اضطراری
باید گفت این انتخاب‌ها به پویایی و هیجان هر چه بیشتر فیلم کمک شایانی کرده‌اند و در نتیجه مخاطب با یک اثر کلیشه‌ای و آبکی رو‌به‌رو نیست. درست است که فیلم در سینمای تجاری قرار دارد و باید انتهایی کلیشه‌ای و مملو از تسکین خاطر مخاطب را داشته باشد، اما کارگردان تمام توان خود را برای انتقال هر چه بیشتر هیجان و اضطراب به مخاطب به‌کار گرفته است.
او در سکانس پایانی قابی رؤیایی شبیه «زیرزمین» اثر «امیر کاستوریتسا» ارائه می‌دهد. شاید همین نمای رؤیایی از مسافرینی که در یک دورهمی مشغول شادی بودند مخاطب را باز هم دچار هیجانی مملو از یأس می‌کرد. اما باید تکرار کنم که این صرفاً یک اثر تجاری است و کارگردان بیش از هر چیز، گیشه را اولویت قرار می‌دهد. در هر حال این اثر جدید از سینمای کره باز هم دلیلی دیگر بر پیشرو بودن هنر و صنعت سینما در این کشور است و به‌وضوح می‌توان بلوغ سینماگران این کشور را در پرداخت روایت‌های حتی کلیشه‌ای هم مشاهده کرد.
فیلم اعلام وضعیت اضطراری
پایان مقاله نقد فیلم اعلام وضعیت اضطراری | نقد فیلم Emergency Declaration
بیشتر بخوانید:
دوره باروک در موسیقی | بهترین کتاب های گابریل گارسیا مارکز | میکل آنژ | نقد فیلم پدر | معرفی موسیقی کلاسیک | بهترین فیلم های هاوارد هاکس | بهترین فیلم های مارلون براندو | نقد فیلم Plan B | نقد و بررسی بازی Horizon Zero Dawn | نقاشی گلهای آفتابگردان | تاریخچه ساخت گیتار
