نویسنده : افتتاحیه فیلم گزاره‌ی کل روایت محسوب می‌شود. آیلین در ماشین خود خیره به ماشینی شده است که در آن زوجی جوان مشغول عشق‌بازی هستند. او هم‌زمان که آنها روی صندلی عقب ماشین دراز می‌کشند خم می‌شود و با برف خود را تنبیه می‌کند. آقای «ویلیام اولدروید» در دومین اثر بلند داستانی خود سعی دارد ما را به دهه‌ی ۱۹۶۰ میلادی در شهر «اکس-ویل» (طبق آن چیزی که رمان مورد اقتباس معرفی می‌کند) ببرد.
آیلین دختری تنها در این شهر است که همراه پدر دائم‌الخمر خود زندگی می‌کند. پس از سکانس افتتاحیه که به‌نوعی نقطه‌ی ابتدایی فیلم است وارد زندگی روزمره‌ی آیلین می‌شویم. او در دارالتأدیب نوجوانان پسر کار می‌کند، در محل کار او را انسانی خنثی و تقریباً به‌درد‌نخور می‌پندارند، هنگام بازگشت از محل کار چند شیشه نوشیدنی الکلی برای پدر می‌خرد، شیشه‌ها را کنار صندلی پدر می‌گذارد و در نهایت به طبقه‌ی بالا رفته و روی تخت خود دراز می‌کشد.
بیشتر بخوانید : نقد فیلم راستین | Rustin 2023
آقای اولدروید این چرخه‌ی روزمره از زندگی آیلین را یک‌بار تکرار می‌کند و کم‌کم در روزهای بعدی تکه‌هایی از رخدادهای مختلف را به آن می‌افزاید.
اولین تصور آیلین از اتفاقی که در ذهن مرور می‌کند تخیلی جنسی از رابطه با نگهبان زندان است و این تصورات در ادامه تبدیل به موتیف کاراکتر آیلین می‌شوند. آقای اولدروید از خیرگی آیلین در زندان به پسری با نام «لی» نیز به‌عنوان تکراری معنادار استفاده می‌کند.
پس از دقیقه‌ی ۲۰ و مکالمه با پدر است که کاراکتر آیلین برای مخاطب معنا پیدا می‌کند. این دختر گویی در این شهر کوچک حذف شده و نیاز به یک محرک دارد تا خود را برای همیشه از شر این تکرار رخوت‌بار رها کند. کارگردان با وارد کردن کاراکتر ربکا به‌عنوان مشاور زندان این بهانه را به آیلین می‌دهد تا ابتدا با نگاه‌بازی‌های کنجکاوانه این زن موطلایی را تبدیل به همان بهانه کند.
روایت آقای اولدروید همه‌ی فاکتورهای کلاسیک نوآر را در خود دارد. از همان ابتدا حس می‌کنیم که کاراکتر آیلین همان شخصیت اول آثار نوآر است که باید از طریق اغواگری‌های یک زن موطلایی و خوش‌چهره و زیرک کم‌کم مسیر خود را تغییر دهد. اما آقای اولدروید هر چه بیشتر ما را در اثر خود پیش می‌برد، بیشتر به‌سوی ضد-نوآر پیش می‌رود.
بیشتر بخوانید : نقد فیلم دلال | Broker 2022
آنچه باعث قوام یافتن روایت آقای اولدروید می‌شود تمرکز وسواس‌گونه‌ی او روی کاراکتر آیلین است. ترکیب قاب‌هایی با پالت رنگی خنثی در بیرون و ترکیب سایه و نور مصنوعی در محیط داخلی باعث شکل گرفتن کاراکتری می‌شوند که طی چند روز آنچه در ذهن دارد و آنچه تصور می‌کند شکل واقعیت به خود می‌گیرند. آیلین همان کاراکتر ساده، های زودباور و مهربانی‌ست که گویی همه می‌توانند از او در هر زمانی سوء‌استفاده کنند.
اما آقای اولدروید در شخصیت‌پردازی این کاراکتر نکات پنهانی را قرار داده که مخاطب را نسبت به در لحظه تصمیم‌گیری‌های آیلین آگاه می‌کنند. روایت آقای اولدروید آن‌قدر وسیع است که شاید اگر مخاطبی در ابتدای فیلم به‌یاد اثر «کارول» افتاده باشد، در ادامه‌ی فیلم گویی وارد دنیای جدیدتری خواهد شد.
آقای اولدروید آن‌قدر روی تصورات آیلین از رخدادهایی که در ذهن تخیل می‌کند تمرکز دارد و در چهار مرحله آنها را از رابطه‌ی جنسی تا کشتن پدر پیش می‌برد که مخاطب در لحظه‌ی واقعی شلیک گلوله توسط آیلین تا چند دقیقه پس از این اتفاق باز هم منتظر است که همه‌چیز دوباره به چند دقیقه‌ی قبل بازگردد. زیبایی جادوی سینما در همین بازی‌های ذهنی یک فیلمساز است که مخاطب را وادار به لذت بردن از یک اثر سینمایی می‌کند.
بیشتر بخوانید : فیلم من کاپیتان هستم | Me Captain 2023
نام انگلیسی: فیلم Eileen
نام فارسی: فیلم آیلین
محصول: ۲۰۲۳ – ایالات متحده، بریتانیا
ژانر: هیجان‌انگیز، رازآلود
امتیاز: ۳ از ۴ – 〇⬤⬤⬤
مصطفی ملکی
