نویسنده : فیلم راستین : «جورج سی.وولف» در فیلم مارینی نشان داد که چگونه می‌تواند به نقاطی از زندگی سیاه‌پوستان آمریکایی در قرن بیستم برود و مخاطب را در برابر بخش دیگری از این تاریخ جنون‌آمیز قرار دهد. آقای سی.وولف در روایت مارینی سعی کرد بدون چنگ انداختن به سانتیمانتالیسم هالیوودی در باب رنج‌های سیاه‌پوستان و غلو کردن در قاب‌بندی لحظات تلخ، از اقتباسی ساده روایتی دیالوگ‌محور را بیرون بیاورد که مخاطب را دچار نوعی واکاوی درون‌شخصیتی کند.
نقد فیلم راستین
حال او به یکی از دهه‌های پر سروصدای مبارزات سیاه‌پوستان برای کسب حقوق مدنی خود می‌رود؛ دهه‌ی ۱۹۶۰. طی چند سال گذشته با آثار قدرتمندی در باب رخدادهای این دهه مواجه بوده‌ایم؛ آثاری همچون «یک شب در میامی»، «یهودا و مسیح سیاه» و در نهایت فیلم «دادگاه شیکاگو-۷» که البته آخرین فیلم به بخش دیگری از غوغای مدنی دهه‌ی ۱۹۶۰ می‌پرداخت و نه صرفاً تلاش سیاه‌پوستان برای آزادی مدنی.
بیشتر بخوانید : بیوگرافی باب مارلی
کاراکتر اصلی آقای سی.وولف در این روایت کاراکتری با نام «بایرد راستین» است: فعال مدنی سیاه‌پوستی که در طول فعالیت‌های خود دائم از سوی هر جامعه‌ی سفیدپوست و سیاه‌پوست به‌سبب گرایش جنسی و مذهبی‌اش مورد استهزاء و سرزنش قرار می‌گرفت. آقای وولف در روایت خود سعی ندارد زندگی‌نامه‌ی این کاراکتر را مقابل چشم مخاطب قرار دهد. او در عوض به سال ۱۹۶۰ می‌رود و وقایعی را مرور می‌کند که منجر به راهپیمایی ۱۰۰هزارنفری و عظیم ۲۸ آگوست سال ۱۹۶۳ در شهر واشنگتن شد.
همه‌ی فیلم راستین حول رخدادهایی است که تا قبل از وقوع این گردهمایی بزرگ در باب آزادی شکل گرفته‌اند. همان‌طور که از نام فیلم برمی‌آید باید هم انتظار داشته باشیم که رخدادها حول راستین ما را به درون روایت ببرند. آقای سی.وولف در این داستان سعی دارد تنهایی و انزوای راستین را در کل جامعه تصویر کند. او کاراکتری فعال و در عین حال ضد خشونت است که سعی دارد راه خود را از گروه‌های افراطی چون پلنگ سیاه جدا کند و در عین حال می‌داند که «انجمن ملی پیشرفت رنگین‌پوستان» نیز چندان دوست ندارد تا این فرد را با گرایش جنسی مشخص اطراف خود نگاه دارد.
بیشتر بخوانید : بیوگرافی هنک ویلیامز
سی.وولف روایت را حول همین انزوای فردی، اجتماعی و سیاسی راستین می‌چرخاند و در کنار آن تلاش این مرد را برای برگزاری یکی از عظیم‌ترین میتینگ‌های شهری تصویر کند. آنچه در این فیلم مخاطب را از ابتدا درگیر می‌کند دوری کارگردان با ذکاوت از همان چنگ‌زدن‌های التماس‌گونه است که سعی دارند ترحم بخرند. سی.وولف در روایت قبلی‌اش نیز سعی نکرد مخاطب را درگیر این بازی کند.
آقای سی.وولف در فیلم راستین فقط‌و‌فقط قصد دارد کاراکتری را که طی این دهه‌ها زیر سایه‌ی سنگین نام‌هایی چون مارتین لوتر کینگ و مالکوم اکس پنهان شده بود به مخاطب نشان دهد. آنچه در این روایت بیش از هر چیزی توجه مخاطب را به خود جلب می‌کند (به‌خصوص مخاطبی که فیلم قبلی این کارگردان را نیز مشاهده کرده باشد) انتخاب بازیگران، بازیگردانی خوب و در نهایت شخصیت‌پردازی روان و مسلط کارگردان است.
آقای وولف در میان این انتخاب‌های خوب فقط دیالو‌گ‌هایی ایجازگونه و کاملاً پینگ‌پنگی را رها کرده است تا هر زمان که قاب تغییر می‌کند و دو بازیگر در برابر مخاطب قرار می‌گیرند، این دیالوگ‌ها باشند که به آنی کاراکترها را از میزانسن پس‌زمینه جدا کنند و فیلم را تبدیل به گذری تاریخی در دوره‌ای حساس از زندگی مدنی سیاه‌پوستان کند. فیلم راستین آن‌قدر ساده و در عین حال آن‌قدر سینمایی است که مخاطب را هم‌زمان درگیر تاریخ و سینما می‌کند.
بیشتر بخوانید : معرفی انواع دستگاه موسیقی سنتی به زبان ساده
نام انگلیسی: فیلم Rustin
نام فارسی: فیلم راستین
محصول: ۲۰۲۳ – ایالات متحده
ژانر: درام
امتیاز: ۳ از ۴ – 〇⬤⬤⬤
مصطفی ملکی
