بیوگرافی ساموئل بکت

رمان نویس ، نمایشنامه نویس و شاعر ایرلندی قرن بیستم ساموئل بکت نمایشنامه “کتاب در انتظار گودو” را نوشت. در سال 1969 به وی جایزه ادبی نوبل اهدا شد.

ساموئل بکت کیست؟

در طول دهه های 1930 و 1940 ، ساموئل بکت اولین رمان ها و داستان های کوتاه خود را نوشت. او سه گانه رمان در دهه 1950 و همچنین نمایشنامه های مشهوری مانند “در انتظار گودو” نوشت. در سال 1969 به وی جایزه ادبی نوبل اهدا شد. کارهای بعدی او شامل مجموعه های شعر و داستان کوتاه و رمان بود.

اوایل زندگی ساموئل بکت
ساموئل بکت در 13 آوریل 1906 در دوبلین ، ایرلند متولد شد. پدر وی ویلیام فرانک بکت در تجارت کار می کرد و مادرش ماریا جونز رو پرستار بود. ساموئل جوان در مدرسه ارلزفورت هاوس در دوبلین تحصیل کرد ، سپس در 14 سالگی به مدرسه سلطنتی پورتورا رفت ، همان مدرسه ای که اسکار وایلد در آن تحصیل می کرد. وی در سال 1927 مدرک لیسانس خود را از کالج ترینیتی دریافت کرد. بکت با اشاره به دوران کودکی خود ، یک بار با بازسازی “من استعداد کمی برای شادی داشتم”. در جوانی او به طور دوره ای دچار افسردگی شدید می شود و او را تا اواسط روز در رختخواب نگه می دارد. این تجربه بعداً در نوشتن او تأثیر می گذارد.

آغاز کار ساموئل بکت
در سال 1928 ، ساموئل بکت در پاریس خانه ای خوش آمد گویی یافت که در آنجا با وی آشنا شد و شاگرد فداکار جیمز جویس شد. در سال 1931 ، او از طریق انگلیس ، فرانسه و آلمان به یک اقامت ناآرام پرداخت. او برای تأمین هزینه های زندگی خود شعر و داستان می سرود و کارهای عجیب و غریب انجام می داد. در سفر خود ، با افراد زیادی روبرو شد که از جالب ترین شخصیت های او الهام می گیرند.

در سال 1937 ، بکت در پاریس اقامت گزید. اندکی پس از آن ، وی پس از امتناع از خواستگاری های خود ، توسط یک دلال چاقو خورد. هنگام بهبودی در بیمارستان ، او با سوزان دکووو-دوومسنویل ، دانشجوی پیانو در پاریس آشنا شد. این دو همراه همیشگی خواهند شد و سرانجام ازدواج می کنند. بکت پس از ملاقات با مهاجم خود ، تا حدودی برای جلوگیری از تبلیغات ، این اتهامات را کنار گذاشت.

بیوگرافی گال گدوت

بیشتر بخوانید

مبارز مقاومت در جنگ جهانی دوم
در طول جنگ جهانی دوم ، تابعیت ایرلندی بکت به او اجازه داد به عنوان شهروند یک کشور بی طرف در پاریس بماند. وی در جنبش مقاومت تا سال 1942 جنگید که اعضای گروه وی توسط گشتاپو دستگیر شدند. او و سوزان تا پایان جنگ به منطقه اشغال نشده گریختند.

پس از جنگ ، بکت به دلیل رشادت هایی که در دوران مقاومت در فرانسه داشت ، به کروکس دو گره اعطا شد. وی در پاریس اقامت گزید و پرکارترین دوره خود را به عنوان نویسنده آغاز کرد. در مدت پنج سال ، الوتیریا ، در انتظار گودو ، پایان بازی ، رمان های مالوی ، مالون می میرد ، نامحسوس و مرسیه و کامیر ، دو کتاب داستان کوتاه و یک کتاب نقد را نوشت.

ساموئل بکت

نمایش ها: “در انتظار گودو”
اولین انتشارات بکت ، مولوی ، از فروش متوسطی برخوردار بود ، اما مهمتر از آن از تحسین منتقدان فرانسوی برخوردار بود. به زودی ، در انتظار گودو ، در تئاتر کوچک بابل که بکت را در کانون توجهات بین المللی قرار داد ، به موفقیت سریع دست یافت. این نمایش برای 400 اجرا اجرا شد و از تحسین منتقدین برخوردار شد.

ساموئل بکت به دو زبان فرانسوی و انگلیسی نوشت ، اما مشهورترین آثار وی که بین جنگ جهانی دوم و دهه 1960 نوشته شده بود ، به زبان فرانسه نوشته شده است. اوایل او فهمید که نوشتنش باید ذهنی باشد و ناشی از افکار و تجربیات خودش باشد. آثار وی مملو از کنایات به نویسندگان دیگر مانند دانته ، رنه دکارت و جویس است.

نمایشنامه های بکت در خطوط سنتی با مرجع مرسوم و مرجع زمان و مکان نوشته نشده اند. در عوض ، او به روشهای تاریک و طنزآمیز بر عناصر اساسی شرایط انسانی تمرکز می کند. مارتین اسلین با اشاره به مفهوم “پوچ” شاعر آلبر کامو ، این سبک از نوشتن را “تئاتر پوچ” نامیده است. این نمایش ها بر ناامیدی انسان و اراده برای زنده ماندن در جهانی ناامید متمرکز است که هیچ کمکی به درک آن نمی کند.

سالهای بعد
دهه 1960 برای ساموئل بکت دوره تحول بود. او با این نمایشنامه ها در سراسر جهان موفقیت بزرگی یافت. دعوت نامه ها برای شرکت در تمرین ها و اجراهایی بود که منجر به حرفه کارگردانی تئاتر شد. در سال 1961 ، او مخفیانه با سوزان ازدواج کرد که به امور تجاری او رسیدگی می کرد. کمیسیونی از بی بی سی در سال 1956 منجر به پیشنهادات نوشتن برای رادیو و سینما از دهه 1960 شد.

زندگینامه تد باندی

بیشتر بخوانید

بکت در طول دهه های 1970 و 80 بیشتر به نوشتن ادامه می داد و بیشتر در یک خانه کوچک در خارج از پاریس بود. در آنجا او می توانست تمام تلاش خود را صرف فرار از تبلیغات به هنر خود کند. در سال 1969 ، جایزه نوبل ادبیات به او اعطا شد ، اگرچه او به دلیل اجتناب از سخنرانی در مراسم ، از پذیرفتن آن خودداری كرد. با این حال نباید او را گوشه گیر دانست. او اغلب بارها با دیگر هنرمندان ، دانشمندان و تحسین کنندگان ملاقات می کرد تا درباره کارهای خود صحبت کند.

مرگ ساموئل بکت
در اواخر دهه 1980 ، بکت از نظر سلامتی ضعیف بود و به یک آسایشگاه کوچک منتقل شد. سوزان ، همسرش ، در ژوئیه 1989 درگذشت. زندگی او در یک اتاق کوچک بود که در آن وی بازدیدکنندگان را می پذیرفت و می نوشت. وی در 22 دسامبر 1989 ، تنها چند ماه پس از همسرش ، در بیمارستانی با مشکلات تنفسی درگذشت.

منبع سایت مداد

بیشتر بخوانید:

رضا حقی

نویسنده و منتقد سینما شاعر و رمان نویس حدود 15 سال تجربه نوشتن داستان کوتاه , کارگردانی و دستیار کارگردانی. و مدیر مجموعه بامدادی ها.

:: برای جستجو تایپ کنید ::

بیوگرافی ساموئل بکت