نویسنده : موسیقی هوی متال چیست؟
موسیقی هوی متال زیرگونه ای از موسیقی راک است که با استفاده از حجم ، اعوجاج و نگرش تهاجمی تعریف می شود.
موسیقی هوی متال شامل مجموعه ای از سبک های موسیقی است. این ژانر شامل سرودهای مهمانی گروههای موسیقی متلک دهه 80 مانند Mötley Crüe و Poison ، رانندگی بی وقفه راکرهای سرعتی و سرعتی مانند Metallica ، Sepultura ، و Pantera و تنبلهای ناخوشایند بلک متال و doom metal است. این گروه ها توسط یک الگوی راک گیتار محور متحد می شوند ، و توسط یک بخش قدرتمند ریتم از گیتار باس و درام ، و یک خواننده اصلی پشتیبانی می شود که صدای او اغلب نشان دهنده قدرت صوتی سازها است.
فلزات سنگین دارای محتوای غنایی سنگین است. اگرچه آهنگ های هوی متال می توانند جشن ، بازتاب و حتی الهام بخش باشند ، اما در محتوای تغزلی آنها غالباً عنصری از پرخاشگری ، دلهره و عصیان علیه هنجارهای اجتماعی وجود دارد.
موسیقی هوی متال
فلزات سنگین اغلب مورد حمله قرار می گرفتند. شعر و مولفه های تصویری بسیاری از گروه های هوی متال – موهای بلند ، لباس های تیره و شمایل نگاری فریبنده – این ژانر را به نقطه اشتعال والدین ، گروه های ناظر و حتی شخصیت های دولتی تبدیل کرده است ، آنها سعی در محدود کردن و حتی سرکوب موسیقی هوی متال داشته اند.
هوی متال یک سبک زندگی است. تلاش برای سرکوب فلزات سنگین فقط باعث تقویت وفاداری طرفداران فلزات سنگین شده است که معمولاً به عنوان “سرهای فلزی” شناخته می شوند.
تاریخچه مختصری از موسیقی هوی متال
تاریخچه موسیقی هوی متال به موسیقی محبوب اواسط دهه 1960 برمی گردد.
آغازین: ریشه های موسیقی هوی متال در اواسط دهه 1960 جوانه زد ، با گروه های Invasion انگلیس مانند بیتلز ، رولینگ استونز ، Kinks و Who ، که همه از آنها آهنگهایی با گیتار الکتریکی ضخیم و تحریف شده ساخته شده بر روی ریف های بلوز استفاده کردند.
فراتر از تهاجم بریتانیا: جنبش راکتیک راک در اواخر دهه 60 با گسترش گسترده در مدل تهاجم انگلیس ، الگوی هوی متال را تعیین کرد. نوازندگان گیتار مانند اریک کلپتون و جیمی هندریکس – نوازنده آمریکایی که فعالیت انفرادی وی در انگلستان آغاز شد – باعث افزایش صدا و تحریف و افزایش محدودیت تجهیزات ضبط و تقویت کننده های کنسرت شدند. ریف های گیتار آهسته تر و با تکرار موزون تر رشد می کردند ، فقط با انفجارهای طولانی تکنوازی های گیتار شکسته می شدند ، در حالی که باسیست ها سنگینی سطح پایینی را حفظ می کردند و درامرها یک ضرب ثابت و پررونق را حفظ می کردند.
موج اول: از این دیگ موج اول هوی متال از انگلستان بیرون آمد: Led Zeppelin ، که دارای ریف های عظیم بلوز-راک از جیمی پیج ، گیتاریست سابق Yardbirds بود. Birmingham’s Black Sabbath ، که ریف های راک گرانیتی را با آوازهای غیراخلاقی Ozzy Osbourne و تمرکز غنایی بر روی ماکرو و ماورا and طبیعی مخلوط کرده است. و Deep Purple سنگین ، یکی از بندهای نادر فلزات سنگین است که عضوی را در ترکیب خود دارد. اگرچه در ابتدا به عنوان “هارد راک” توصیف می شد ، اما در نهایت این گروه ها برچسب “هوی متال” را به خود اختصاص دادند.
راکرهای آمریکایی: قدرت اولین موج اعمال هوی متال ، موج هایی را در صحنه راک اند رول به وجود آورد. سبک آنها توسط گروههای هارد راک آمریکایی مانند MC5 ، Stooges ، آلیس کوپر و KISS به درجات مختلف پذیرفته شد – همه آنها از تئاترهای راک شوک استفاده می کردند. گروههایی مانند bawdy AC / DC و Aerosmith Rolling Stones را از طریق صدای جدید هوی متال فیلتر کردند.
New Wave of Heavy Metal انگلیس: در دهه 1980 صحنه هوی متال به یک گروه خالص تبدیل شده بود که تمرکز خود را روی ریف زدن و حملات چند گیتار می نامید که به New Wave of British Heavy Metal (NWOBHM) معروف است. این گروه شامل Judas Priest ، Iron Maiden ، Saxon و Motorhead قدرتمند بود و عناصر آیکونوگرافی و مد دوچرخهسواری و باندی را در فرهنگ لغت فلزی گنجانید.
حرکت آزاد در لس آنجلس: همزمان با NWOBHM ، تکرار حرکت آزادتر در لس آنجلس پدیدار شد. ادی ون هالن ، گیتاریست Van Halen ، با انفجارهای سرگیجه آور مهارت و تکنیک نوار این صحنه را تنظیم کرد. ون هالن و اوزی اسبورن که به تازگی تکنوازی کرده است (با نبوغ گیتار خودش ، رندی روآدز) از جمله اولین بازی های هوی متال بودند که توانستند پخش تلویزیونی MTV را بدست آورند و ژانر را به جریان اصلی منتقل کنند.
متال می رود پاپ: موفقیت چنین گروه هایی منجر به انفجار اقدامات متال جوان از جمله راکرهای فلزی مو Bon Jovi ، Def Leppard و Whitesnake ، راکرهای سخت مانند Mötley Crüe ، Quiet Riot و Skid Row ، سنت گرایان متال آلمان مانند Scorpions و Guns N ‘Roses. این گروه ها از پخش گسترده تلویزیونی در رادیو و MTV و محبوبیت استراتوسفر برخوردار بودند. تسلط متال در موسیقی محبوب در دهه 1990 پایان یافت و با بزرگترین کنش های متال سرعت – متالیکا و مگادت – جایگزین صدای جدیدی شد که ترکیبی از ریف های لجن دار هوی متال اولیه با صداهای گاراژ و پانک بود.
میراث ماندگار: فلز در طول دهه 1990 به طور مکرر شکسته شد ، و اعمال ناخوشایند مانند Marilyn Manson و Slipknot و همچنین ترکیبات صنعتی مانند Helmet را ایجاد کرد. گروه های فلزی سمفونیک مانند Finland’s Nightwish نیز موفقیت کسب کردند. برخی از این گروه های دهه 90 ، مانند راب زامبی ، جبهه خوان سابق زامبی سفید ، در هزاره جدید همچنان مرتبط بودند. دیگران کمرنگ شدند
به تعبیری ، هوی متال در قرن بیست و یکم مانند گذشته به نظر می رسد. این ژانر به عنوان مجموعه ای از اردوگاه ها به هم پیوسته است که هرکدام در تلاشند تا قدرت و انگیزه اقدامات پیشگام را به دست آورند – بعضی از آنها مانند Black Sabbath ، Ronnie James Dio و Judas Priest به ضبط و تور ادامه می دهند.
موسیقی هوی متال
4 ویژگی موسیقی هوی متال
بسیاری از ویژگی ها صدای موسیقی هوی متال را تعریف می کنند ، از جمله:
ترکیب های Blues-rock: ریشه های هوی متال را می توان در گروه های Invasion انگلیس یافت ، که بطور متناوب از یک یا دو گیتار ، باس و طبل تشکیل شده بودند. برخلاف گروه های Invasion انگلیس ، خوانندگان هوی متال اغلب ساز نمی نواختند. موارد استثنایی قابل توجه شامل جیمز هتفیلد است که برای Metallica آواز و گیتار ریتم می خواند.
مضامین غنایی تاریک: آهنگهای هوی متال غالباً با مضامین تاریک ترس ، بی اعتمادی ، پارانویا ، عصبانیت یا غم و اندوه همراه است که موسیقی را به ریشه آن در بلوزهای مورد علاقه حمله انگلیس پیوند می دهد. با این حال ، زیر ژانری که یک گروه موسیقی متال به آن تعلق داشت ، همیشه محتوای غنایی را دیکته می کرد. گروه های دث متال یا بلک متال به موضوعات شوم یا مفاهیم وحشتناک می پرداختند ، در حالی که گروه های پاپ متال مانند ون هالن و دف لپارد بر اوقات خوب و سبک زندگی راک اند رول تمرکز داشتند.
تأکید بر گیتار: قدرت صوتی گیتار و توانایی تحریف و تغییر صدا و حجم آن ، بستر سنگین هوی متال است. آوازها و بخش ریتم برای تأکید و حمایت از نقش اصلی گیتار در متال کار می کنند.
آوازهای قدرتمند: در اوایل متال ، میزان صدای موسیقی می تواند بر اکثر سیستم های صوتی غلبه کند و آواز را غرق کند. خواننده ای با صدای فرمان پذیر و قدرت ریوی بادوام – مانند Led Zeppelin’s Robert Plant ، Black Sabbath’s Ozzy Osbourne یا Judas Priest’s Rob Halford – از آتش بازی های صوتی شنیده می شد و به عنوان الگویی برای خوانندگان متال آینده بود. بسته به زیر ژانر متال ، آوازها را می توان فریاد زد ، غرید ، جیغ زد ، یا حتی رپ کرد. عامل اتحاد ، قدرت آن آوازهاست.
زیرشاخه های فلزات سنگین
فلزات سنگین طی سالهای گذشته مجموعه متنوعی از زیرشاخه ها را جمع کرده است:
Deathcore: Deathcore گیتارهای ضعیف شده و سبک آوازی “غرش مرگ” را با وقفه های سخت و ریفی و انفرادی سازهای متالکور ، فیوز می کند. سر و صدای ناخوشایند گروههایی مانند Whitechapel و Dillinger Escape Plan نماد مرگبار است.
گلم متال: گلم متال ریف های گیتار الهام گرفته از پاپ ، هارمونی های آوازی ، آرایش و لباس های گلام راک را وام گرفته و آنها را به فرمت هوی متال تبدیل می کند. گلم متال در دهه 80 از طریق Mötley Crüe و Poison بر امواج هوایی مسلط بود و ردپای آن در گروههایی مانند Darkness و Wolfmother شنیده می شود.
گرانج: همانطور که توسط گروههای شمال غربی اقیانوس آرام مانند نیروانا ، آلیس در زنجیر و ساندگاردن مشخص شد ، گرانج در اوایل دهه ‘90 از سلطه نمودار برخوردار بود.
هاردکور فلز: گرچه هاردکور فلز یا پانک متال ، اتحادیه ای مشابه متالکور یا گرانج را پیشنهاد می کند ، اما زیرشاخه بیشتر از انرژی خشمگین تریش فلز و سایر شاخه های فلزی شدید بهره می برد. Motorhead مثال فلز سخت را نشان می دهد ، همانطور که کارهای جدیدتری مانند Killswitch Engaged نیز انجام می شود.
موسیقی هوی متال
Nu metal: زیر ژانری از متال آلترناتیو که در دهه 1990 ظهور کرد ، nu metal یا aggro metal ، از طیف متنوعی از ژانرها از جمله فانک ، موسیقی صنعتی ، هیپ هاپ و موسیقی الکترونیکی گرفته شده است. نداشتن تکنوازی های گیتار و تأکید بر رپ به عنوان خواننده شاید عناصر بارز آن باشد. طرفداران آن از Limp Bizkit و Papa Roach دوستدار پاپ گرفته تا خشم مقابله با ماشین درگیر شدند.
سپید متال: گروه های متال اسپید مانند Metallica ، Megadeth ، Slayer و Anthrax ترکیبی خشمگین از ریف های پرسرعت را که از پانک جمع شده بود پخش کردند و این کاملاً در تضاد با صحنه پاپ متال بود.
بیشتر بخوانید:
بهترین فیلم های مت مدیون|فرق رپ و هیپ هاپ چیست؟|فیلم تکه های یک زن|فیلم بلعیدن|فیلم تام کلنسی بدون پشیمانی|فرق ملودی با ریتم|بهترین فیلم های مارگو رابی|سریال مداخله سگ|نقد نمایشنامه خانه برناردا آلبا
