نویسنده : موسیقی جاز از یک اصل اساسی ناشی می شود ، اصلی که اکثر نوازندگان (و در واقع اکثر هنرمندان) با آن آشنایی دارند: قوانین را بیاموزید – سپس آنها را بشکنید. مانند جنبش آوانگارد در هنرهای تجسمی ، جاز آزاد تلاشی برای گسستن از سنت های جاز و خلق چیزی کاملاً جدید بود. با آرامش بیشتر نوازندگان جاز از بداهه پردازی ، صدای جدیدی ظاهر شد: آزمایشی ، نامتعارف و سرکش.
موسیقی جاز چیست؟
جنبش موسیقی جاز آزاد در دهه 1960 به عنوان رد ساختارهای متداول موسیقی ایجاد شد: مواردی مانند ملودی ، هارمونی و پیشرفت آکورد. جاز آزاد به دلیل عنصر غالب آزمایش ، از شخصیت پردازی سرپیچی می کند. موسیقی جاز آزاد بیشتر اوقات توسط بیشتر افراد یا گروههای کوچک پخش می شود که بداهه پردازی جمعی را انجام می دهند. چند باند موسیقی جاز نیز وجود داشته است.
نوازندگان موسیقی جاز به خود اجازه می دهند “بدوی” شوند – به عبارت دیگر ، به شکل وحشی و آزادتر جاز برگردند که به ریشه های مذهبی جاز ادای احترام می کند. جاز رایگان همچنین از انواع دیگر موسیقی ، از موسیقی معاصر گرفته تا جهان ، الهام می گیرد. نوازندگان موسیقی جاز غالباً با سازهای غیرمعمول فرهنگهای دیگر آزمایش می کنند ، یا گاهی اوقات ، به سادگی خودشان اختراع می کنند. به عنوان مثال ، جان کلترین بزرگ ، ساکسوفونیست جاز آمریکایی و پیشگام جنبش آزاد جاز ، گاهی در هنگام اجرای زنده خود از فلوت استفاده می کرد.
تاریخچه موسیقی جاز آزاد
ریشه های موسیقی جاز رایگان به کلوب جاز نیویورک Five Spot در Bowery برمی گردد. همانطور که داستان پیش می رود ، یک ساکسوفونیست آلتو به نام Ornette Coleman در سال 1959 وارد این باشگاه شد و شروع به نواختن موسیقی جاز با فرم ساکسیفون پلاستیکی خود کرد. کلمن از سبک جدید خود به عنوان “موسیقی جاز آزاد” نام برد و آلبومی به نام Free Jazz (1960) را منتشر کرد که نام آن جنبش بود.
مانند اکثر حرکات آوانگارد ، در ابتدا جاز آزاد به حاشیه می چسبید. بزرگان تأثیرگذار بر اساس شایستگی ژانر جدید تقسیم شدند: مایلز دیویس و شیپور تأثیرگذار جاز روی الدریج فاصله خود را حفظ کردند ، در حالی که آهنگساز لئونارد برنشتاین کلمن را نابغه می پنداشت. اما همانطور که روح سرکش دهه 60 به وجود آمد ، نظرات تغییر کرد. جان کلترین و اریک دالفی ساکسوفونیست ها از اولین کسانی بودند که از کلمن پیروی کردند. به زودی پی سینیست سیسیل تیلور و آلبرت آیلر به آنها پیوستند که سبک موسیقی جاز آزاد آنها از موسیقی انجیل الهام گرفت.
به زودی ، افراد جای خود را به گروه های جاز رایگان دادند ، که به مشروعیت بخشیدن به ژانر کمک کردند. پیانویست و آهنگساز Sun Ra گروه موسیقی بزرگ موسیقی جاز آزاد خود را به سبک غیرکنفورمیستی خود هدایت کرد ، در حالی که گروههایی مانند گروه هنری شیکاگو موفقیت بیشتری را در اروپا یافتند ، جایی که موسیقی جاز به طور گسترده ای پذیرفته شد ، به لطف بیشتر نوازندگان آلمانی و انگلیسی مانند ساکسوفونیست اوان پارکر
خصوصیات رایج موسیقی جاز
برخلاف سایر اشکال جاز که در اطراف یک چارچوب ساخته شده اند ، مانند بلوز 12 بار ، کلید جاز آزاد بداهه نوازی است. همانطور که گفته شد ، ویژگی های خاصی وجود دارد که طی دهه ها سبک را تعریف کرده است.
استفاده از سازهای مختلف. رایج ترین سازها در جاز پیانو ، ساکسیفون ، باس و طبل است. نوازندگان موسیقی جاز شروع به آزمایش سازهایی مانند ویولن ، کلارینت ، فلوت ، دیگر سازهای کوبه ای کردند. سازهای غیرمعمول تری که در موسیقی جاز آزاد استفاده می شود شامل چنگ ، یوکل ، و حتی گاودار است.
چرخه های وتر دیاتونیک. گاهی اوقات ، نوازندگان موسیقی جاز از چرخه های آکورد دیاتونیک استفاده می کنند – آکوردهایی که از نت های یک کلید گرفته شده اند. بنابراین می توان تا حدودی تأثیر جاز اولیه را در جاز آزاد تشخیص داد ، اما بهترین نوازندگان موسیقی جاز در تعلیق این الگوها یا معکوس کردن توالی آنها برای تولید چیزهای جدید کاملاً ماهر هستند.
بیان احساسات. مانند دیگر اشکال جاز ، جاز آزاد بیش از آنکه در اجرای یک ساختار پیچیده هارمونیک باشد ، بیانگر احساسات است. همانطور که هربی هنکوک ، نوازنده ، پیانیست و آهنگساز موسیقی جاز برنده جایزه اسکار و گرمی معتقد است که این کار در مورد یک عمل ساده اما اغلب دشوار انتقال تجربه انسانی یکی به دیگران است.
ریتم های جابجا شده بداهه پردازی نسبت به عبارات آواره می تواند مشکل باشد ، اما همچنین می تواند الهام شگفت آور را باز کند. جابجایی ریتم ها به معنای تغییر مکان در اطراف عبارات موسیقی است تا قبل یا بعد از آن جایی که گوش به شنیدن آنها عادت دارد ، فرود بیاید. این صدای غیر منتظره ای به قطعه می دهد و شنیدن و بازی را هیجان انگیز می کند.
بازی انفرادی. برای بسیاری از نوازندگان موسیقی جاز رایگان ، نوازندگی به تنهایی به آزادی اجازه می دهد که دستیابی به آن هنگام بازی با گروه غیرممکن است. بازیکنان انفرادی لازم نیست که به یک سرعت یا کلید خاص پایبند باشند. آنها می توانند با فرم یک آهنگ به دلخواه خراب شوند ، قسمتهایی را که قرار نیست تکرار شوند تکرار کنند یا کل قسمتها را کنار بگذارند.
پنج هنرمند و مجری مشهور موسیقی جاز رایگان
اورنت کلمن. کلمن در دهه 50 از نوجوانی در لس آنجلس نواختن ساکسیفون آلتو و تنور را آغاز کرد و به زودی در گروه های رقص و گروه های ریتم و بلوز بازی می کرد. در طول روز ، او در حالی که به عنوان اپراتور آسانسور کار می کرد ، هماهنگی را مطالعه کرد. در شب ها ، او به باشگاه های جاز زیرزمینی رفت و آمد می کرد و ساکسیفون آلتو پلاستیکی ارزان خود را می نواخت. وی به دلیل ایجاد “تئوری سازگار” بداهه نوازی ، مدیون وی است: کنار گذاشتن الگوهای هارمونیک و تغییرات آکورد به نفع سبک بداهه نوازی که مستقیماً به ملودی یک آهنگ حمله می کند.
جان کلترین کلترن در کلارینت و ساکسیفون آلتو آموزش دید. در اوایل زندگی حرفه ای ، وی به خاطر تکنوازی های بداهه تحت تأثیر موسیقی آفریقایی و هندی شهرت داشت. كولترن بین سال 1965 و مرگ او در 1967 به جاز آزاد كاملاً كاملی تبدیل شد و بداهه پردازی آزادتری را براساس مقیاس های از قبل تنظیم شده انجام داد. اگرچه ورود وی به موسیقی جاز آزاد منتقدان را از هم جدا کرده است ، اما بسیاری این دوره را به عنوان یکی از مهمترین دوره های کاری وی می دانند.
سسیل تیلور تیلور ، یکی از پیانیست های برجسته موسیقی جاز آزاد ، تحت تأثیر پیانیست های جاز نظیر دوک الینگتون ، تلونیوس مونک و هوراس سیلور قرار گرفت. تیلور که یک بازیکن ماجراجو بود ، در اواسط دهه 50 گروه های موسیقی جاز خود را در آمریکا هدایت می کرد ، اما اغلب به دلیل سبک فرم آزاد او را مورد استهلاک قرار می داد. مانند بسیاری از نوازندگان موسیقی جاز ، تیلور با استقبال گرمتری در اروپا روبرو شد و در آنجا با نوازندگان بداهه نظیر ایوان پاركر و هان بنینك همكاری كرد.
اریک دالفی نفوذ عمده در موسیقی جاز آزاد ، دلفی غالباً روی سازهای بادی چوب بداهه می نواخت. وی شروع به نواختن کلارینت ، ابوا و ساکسیفون آلتو در لس آنجلس قبل از پیوستن به گروه بزرگ روی پورتر در دهه 1940 کرد. دالفی پس از نقل مکان به نیویورک در دهه 60 ، با افرادی مانند چارلز مینگوس و جان کلترین همکاری کرد. وی به دلیل وارد کردن کلارینت فلوت و بیس در بداهه نوازی جاز آزاد ، منادی شد ، و به سایر هنرمندان این امکان را داد تا شیوه های جدید بیان موسیقی را پیدا کنند.
آلبرت آیلر. ساکسوفونیست تنور شروع به بازی با پدرش در کلیسا کرد قبل از اینکه در نوجوانی با گروه های ریتم و بلوز گشت و گذار کند. پس از تماشای ساکسیفون تنور در گروههای ارتش ایالات متحده ، او شروع به منشعب شدن به آرامی کرد ، و شیوه های هارمونیک استاندارد را از خود بیگانه کرد و بیشتر و بیشتر با جاز آزاد آزمایش کرد.
منبع سایت مداد
بیشتر بخوانید:
فیلم به حقیقت پیوستن | نقد فیلم کازابلانکا | نقد سریال هانیبال | آموزش نوشتن آهنگ | با نکاتی از آرمین ون بورن | نقد فیلم تابستان ۸۵ | بهترین کتاب های ادبیات مصر | بزرگان موسیقی سنتی ایران | سریال های پرطرفدار سال ۲۰۲۱ | نقد فیلم آرزوهای بزرگ | نقد فیلم Holler
