نقد و بررسی بازی GHOSTWIRE: TOKYO

نقد و بررسی بازی GHOSTWIRE: TOKYO :

شاید متوجه نشده باشید، اما بازی GHOSTWIRE: TOKYO که توسط Tango Gameworks ساخته شده است، یک بازی اکشن ماجراجویی است. بازگشت به عقب و تماشای تیزر اصلی Ghostwire ممکن است به شما این باور را داده باشد که داستان قرار است به Silent Hill یا سری The Evil Within تانگو نزدیک‌تر باشد و اگر این بازی مورد نظر شما باشد، بازی GHOSTWIRE: TOKYO برای شما مناسب نیست. اما اگر می‌خواهید یک بازی ماجراجویی ژاپنی نئون داشته باشید که در آن قدرت‌های روحی جالبی به دست می‌آورید و دسته‌ای از سگ‌ها را نوازش می‌کنید، درست در این راه قدم بزنید.

جذابیت اصلی بازی Ghostwire: Tokyo مبارزات آن است. در سال 2022 ما شاهد بازی‌های بسیار دقیق و تنبیه‌کننده مبارزه‌ای بوده‌ایم. حلقه‌های الدن و سیفوس‌های جهان دوست دارند به شما صدمه بزنند و باعث می‌شوند قوانین بازی را به روش‌های وحشیانه یاد بگیرید. بازی GHOSTWIRE: TOKYO فقط می‌خواهد دست‌های جادویی جالبی را به شما بدهد که به سمت آدم‌های بد شلیک می‌کنند، سپس آب شدن آنها را تماشا کنید.

بازی GHOSTWIRE: TOKYO

مبارزه بسیار سرگرم کننده است، و این به همان اندازه است که شما کارهای زیادی از آن را انجام خواهید داد. خیلی پیچیده یا پیچیده نیست. این مجموعه ای از پالس های نئونی در رنگ های مختلف است، چند طلسم که به عنوان نوعی نارنجک و کمان روح شما عمل می کنند – مورد علاقه من از ابزارهای اصلی شخصیت آکیتو. در نهایت بازی به اندازه کافی علاقه‌مند به تیراندازی با کمان به شما می‌دهد که می‌توانید با یک ضربه سر تمیز بیشتر دشمنان را قبل از اینکه شما را ببینند، از بین ببرید – چه از بالای پشت بام باشد یا از یک کوچه مجاور.

هر برخوردی خیلی تمیز نیست خمیده پشت یک ماشین متروکه، کمانم را می کشم و به دنبال بیرون آوردن تعدادی از دشمنان شناور بالای هدف بعدی ام هستم. پس از تمام شدن تیرها، مخفیانه پشت یک روح با کت و شلوار می‌روم، به سرعت پاکسازی می‌کنم و هسته آن را می‌شکنم، و توجه سه غول سرگردان دیگر را که حمله می‌کنند، جلب می‌کنم. من با قدرت باد خود عوض می‌کنم، انفجارهایی را برای ضربه زدن به آن‌ها انجام می‌دهم،

اما آن‌ها دارند نزدیک‌تر می‌شوند و من برای جلوگیری از حمله جادویی آنها، غواصی می‌کنم و شیرجه می‌زنم. من عوض می‌کنم تا شلیک کنم و یک گوی تاول‌زا و فروزان را شلیک کنم و به گروه شلیک کنم. انفجار من به همه آن‌ها آسیب می‌زند تا هسته‌هایشان آشکار شود و من از بافت اثیری خود برای چسباندن به هسته‌هایشان استفاده می‌کنم و آنها را از ساکنان مرده‌شان پاک می‌کنم. خیلی باحاله

بازی GHOSTWIRE: TOKYO

Tango Gameworks کار فوق العاده ای انجام داده است و باعث شده است که شهر احساس تازگی و متمایز کند داشته باشد.

شهر گوست وایر: توکیو یک شگفتی است. این یک محیط دقیق و پیچیده است که پراکنده از لباس ها، کیف ها و تلفن های ساکنانش، واقعاً احساس می کند که رها شده است. اگرچه جزئیات آن می‌تواند هنگام دویدن در خیابان‌ها مبهم شود، اما Tango Gameworks کار فوق‌العاده‌ای انجام می‌دهد که باعث می‌شود شهر در مناطق مختلف احساس تازگی و متمایز کند. آکیتو می‌تواند کوچه‌ها را فشار دهد و هر حصاری را طاق کند. و هنگامی که کل شهر توسط ارواح در حال گشت زنی است، مخفی شدن از آنها در گوشه و کنار، چیدمان آن را کاملاً واقعی می کند.

کار ناتمام

متأسفانه چیزهای زیادی در مورد بازی GHOSTWIRE: TOKYO کار نمی کند. داستان این است، اوه، حدس می زنم خوب است. شما نقش آکیتو را بازی می کنید، مردی که در ماموریت نجات خواهر کوچکش است. آکیتو درست قبل از اینکه توکیو به ارواح تبدیل شود در یک تصادف رانندگی می شود و KK، روح یک شکارچی ارواح که اخیراً درگذشته است، بدن ضعیف آکیتو را در اختیار دارد. آنها به یکدیگر نیاز دارند زیرا KK به بدن نیاز دارد و آکیتو بدون قدرت KK مرده خواهد بود.

بازی GHOSTWIRE: TOKYO

اگرچه آنها واقعاً یکدیگر را دوست ندارند. رابطه آنها از شکایت های غرغرو کننده در مورد گیرکردن با یکدیگر تشکیل شده است. از آنجا که آنها مردان عمل هستند، البته در مورد احساسات یا تاریخچه خود صحبت نمی کنند. رابطه آکیتو با خواهرش ماری به طور کامل از طریق فلاش بک هایی گفته می شود که در آن او هنوز شرمنده است و از احساسات خود دوری می کند. KK فقط به آکیتو اعتماد ندارد، بنابراین نمی‌خواهد در مورد خانواده‌اش صحبت کند. این فقط دو فرد بداخلاق در حال معاشرت هستند.

بهترین نوشته هانیا، پسر بد، و دو متحد آکیتو و کی کی، اد و رینکو است. مورد دوم مخصوصاً با جزئیات بیشتری مورد بررسی قرار می‌گیرد، زیرا قهرمان‌های داستان به خاطر اعتماد به او به این طرف و آن طرف می‌روند و به این می‌پردازند که چرا تاریخچه KK با او بسیار پیچیده است.

آکیتو و کی کی نمی توانند در مورد خودشان صحبت کنند، اما از صحبت کردن در مورد افراد دیگر خوشحال هستند. Baddie Hannya تنها لحظه “اوه لعنتی” را در بازی ارائه می دهد، برای پول من، ظلم و رویکرد بی بند و بار او نسبت به زندگی و مرگ واقعاً عصبی است و در تضاد با فضای دیگر بازی است.

بازی GHOSTWIRE: TOKYO وحشتناک است اما تا آنجا که پیش می رود. این ترسناک نیست – اکشن است. اگرچه Tango Gameworks عمدتاً برای The Evil Within شناخته می شود، اما ترس زیادی در مورد بازی GHOSTWIRE: TOKYO وجود ندارد، اگرچه پر از ارواح است. وقتی صحبت از ترس به میان می آید، من یک بچه هستم.

من همیشه مجبور بوده ام هر فیلم ترسناکی را از بین انگشتانم یا پشت بالش تماشا کنم. تماشا کردن یا بازی کردن هر چیزی با یک عنصر ترسناک، مغزم را با این احتمالات به آتش می‌کشد که به طرق مختلف می‌تواند من را تا ته دل کند. و من شاید دو بار در طولبازی GHOSTWIRE: TOKYO پریدم، از جمله زمانی که به طور تصادفی خودم را ترساندم.

اتفاقات عجیب و غریبی رخ می دهد و ممکن است با رفتن به خانه یک شبح مخرب عصبی شوید. اگر به دنبال یک ترساندن خوب هستید، نمی توانید آن را اینجا به دست آورید – حتی اگر سه یا چهار بار با دیدن یک دشمن جدید یا یکی از معدود باس های بازی بگویم “لعنتی” شامل.

اگرچه پتانسیل ترسناک بودن وجود داشت. لحظه ای وجود دارد که من واقعاً برای آکیتو می ترسیدم زیرا او ناگهان در ته معدن زیرزمینی بدون قدرت روحی خود رها شد. وقتی می چرخید و پشت سر خود را نگاه می کنید متوجه می شوید که راهی که آمده اید اکنون پر از هیولا است و فقط برای یک لحظه نفس خود را حبس می کنید در حالی که ناگهان احساس تنهایی می کنید و از کاری که در دست دارید می ترسید. هانیا واقعا می توانست برنده شود. من نمی توانم این کار را انجام دهم.

اما هی، ده دقیقه به بازی فرصت دهید و می توانید با دویدن از کنار تعدادی از این ارواح یا استفاده از توانایی های دزدکی شیک پوش خود، قدرت خود را از یک معبد پس بگیرید. از آن زمان به بعد از دست دادن توانایی های خود بخشی عادی از برخی دعواها است و به نوعی مهم نیست. ترسی که بار اول احساس کردی ناپدید می شود. و این به نوعی محور وحشت milquetoast بازی GHOSTWIRE: TOKYO است. پتانسیل زیادی دارد، اما آن را دنبال نمی کند.

بازی GHOSTWIRE: TOKYO

چیزی که در مورد محدوده پروژه مایه تاسف است این است که یک تریلر از بازی تقریباً هر چیزی را که خواهید دید به شما نشان می دهد. مانند آن تریلرهای فیلم های اکشن است که بسیاری از صحنه ها را قبل از اینکه حتی فرصت لذت بردن از آنها را در سینما داشته باشید، خراب می کنند. بازی دارای چند باس جالب و چند موقعیت جستجوی مکرر است که احساس تازگی می‌کنند، اما در غیر این صورت، چیزی که به دست می‌آورید بسیار واضح است.

لازم به ذکر است که بازی GHOSTWIRE: TOKYO من حدود 10 ساعت و نیم طول کشید. این در حالی است که تعداد کمی از ماموریت های جانبی نیز تکمیل شده است، اما عمدتاً فقط با سرعت در نیمه دوم بازی در تلاش برای به پایان رساندن آن است. با تکمیل تمام ماموریت های جانبی، احتمالاً نزدیک به 20 ساعت است. و با کلکسیون؟ اوف، خدا می داند. در عصری که بازی‌ها همیشه طولانی‌تر و گسترده‌تر می‌شوند، خوب بود که بتوانیم در عرض چند روز از آن عبور کنیم.

من ماموریت های جانبی زیادی را از دست دادم، اما صادقانه بگویم، آنها خیلی خاطره انگیز نیستند. وقتی این ماموریت ها به شما داده می شود، آنها از یک توده آسمانی از جوهر آبی به شکل مبهم یک انسان هستند. شما نمی توانید ببینید که آنها غمگین یا آزرده یا واقعاً … هیچ چیز دیگری هستند. می‌توانید داستان‌های کوچک جالبی از این ماجراجویی‌ها به دست آورید، اما این داستان‌ها عمدتاً در امتداد جمله «من مردم و پشیمانم» یا «این قسمت از شهر مشکلی داشت، بروید با چند دشمن بجنگید و آن را از بدی‌ها پاک کنید». انرژی”.

من همچنین گاه به گاه مشکلات اجرایی را اینجا و آنجا تجربه کردم. لکنت شدید، به ویژه، زمانی اتفاق می‌افتد که دعوا به‌طور خاصی کثیف می‌شد. به‌علاوه، وقتی بازی را روی لپ‌تاپ کاملاً جدید بازی کردم، مشکلات تأخیر عجیبی بین ترک‌پد و بازی و حتی مشکلات لکنت و بارگذاری دارایی‌های سنگین‌تر وجود داشت. با این حال، در رایانه اصلی من، هیچ یک از این مشکلات اعمال نشد.

بازی GHOSTWIRE: TOKYO بهترین بازی پلی استیشن 4 است که در سال های اخیر بازی کرده ام. این مانند یک تعبیر خوب ژاپنی از بازی های Infamous است. مثل این است که یک Watch Dogs مبتنی بر ارواح یا Bioshock تزریق شده با نئون دارید. Ghostwire روح این بازی های اکشن قدیمی را در سطل دارد و اگرچه به هیچ وجه کامل نیست،

اما مانند یک لیوان کوکاکولا پس از یک پیاده روی طولانی در زیر نور خورشید است. آب ممکن است برای شما بهتر باشد، اما شما می‌خواهید با وجود میلیون‌ها هشدار بهداشتی، چیزی شیرین و شیرین بخورید. اگرچه بازی‌های بهتری از بازی GHOSTWIRE: TOKYO  از نظر موضوع، ترسناک و گرافیک وجود دارد، اما این یک سرگرمی ساده است.

بازی GHOSTWIRE: TOKYO

مجله با دوربین 

بیشتر بخوانید:

فیلم ژنرال | معرفی سبک موسیقی بوسا نووا | نقد فیلم مخمل آبی | معرفی دستگاه‌ها و ردیف های موسیقی ایرانی | آلفرد هیچکاک | نقد فیلم My Neighbor Totoro – فیلم همسایه من توتورو | نقد و بررسی بازی Beat Saber | فیلم دزد دوچرخه | مکتب نئو اکسپرسیونیسم: تاریخ ، ویژگی ها و آثار هنری | فیلم اگه میتونی منو بگیر |