نقد فیلم چشم چران

نقد فیلم چشم چران / نقد فیلم Peeping Tom

فیلم چشم چران : فیلم ها ما را به فضول تبدیل می کنند. ما در تاریکی می نشینیم و زندگی دیگران را تماشا می کنیم. این معامله ای است که سینما با ما آغاز می کند ، اگرچه اکثر فیلم ها رفتار خوبی ندارند و نمی توان به آن اشاره کرد.

مایکل پاول با ” فیلم چشم چران ” فیلمی در سال 1960 درباره مردی که هنگام مرگ از قربانیان خود فیلم می گرفت ، قوانین را زیر پا گذاشت و از مرز عبور کرد. از اولین اکران آن چنان متنفر بود که از سالن های نمایش خارج شد و عملا کار یکی از بزرگترین کارگردان های انگلیس را خاتمه داد.

با مقاله نقد فیلم چشم چران همراه بامدادی ها باشید.

نقد فیلم چشم چران

چرا منتقدان و مردم از آن متنفر بودند؟ فکر می کنم به این دلیل که اجازه نمی داد تماشاگران در تاریکی به صورت ناشناس کمین کنند ، اما ما را در فضول بازی شخصیت عنوان درگیر می کند.

بیشتر بخوانید: 100 فیلم برتر تاریخ

مارتین اسکورسیزی یک بار گفته است که فیلم چشم چران و “8 1/2” ساخته فدریکو فلینی شامل تمام مواردی است که می توان درباره کارگردانی گفت. فیلم فلینی در مورد دنیای معاملات و فیلمنامه ها و بیز شو است و پاول در مورد روند عمیق روانشناختی کار است که یک فیلمساز به بازیگرانش می گوید همانطور که فرمان می دهد ، در حالی که در سایه ایستاده و تماشا می کند.

اسکورسیزی مشهورترین ستایشگر پاول است. در کودکی ، او فیلم های “کمانداران” را مطالعه کرد – تیم کارگردان پاول و نویسنده امریک پرسبرگر. اسکورسیزی نمایش های دیرهنگام نمایش فیلم هایشان را شکار می کرد ، و در تصاویر جسورانه پاول و توسعه داستان مطمئن و غیرمنتظره نوش جان می کرد.

پاول و پرسبرگر برخی از بهترین و موفق ترین فیلم های دهه های 40 و 50 میلادی را ساختند ، از جمله “زندگی و مرگ سرهنگ بلیمپ” با اجرای عالی راجر لیوسی که شامل سه جنگ بود. “کفش های سرخ” با بازی Moira Shearer به عنوان یک رقصنده باله. “نرگس سیاه” با حضور دبورا کر به عنوان راهبه در هیمالیا و “Stairway To Heaven (ماده ای از زندگی و مرگ)” با بازی دیوید نیون به عنوان یک هواپیمای مرده. سپس “پینگ تام” آمد.

فیلم چشم چران در مورد نگاه است. شخصیت اصلی آن کشش فوکوس در یک استودیوی فیلم بریتانیایی است. وظیفه او تمایل به دوربین است ، زیرا ممکن است یک آسیولت به جرم کمک کند. زندگی مخفی او شامل فیلمبرداری از زنان با دوربینی است که در سه پایه خود چاقویی پنهان شده است.

بیشتر بخوانید: نقاشی رویا از پیکاسو

همانطور که آنها به سرنوشت خود پی می برند ، او از چهره های آنها فیلم می گیرد و فیلم ها را بارها و بارها در تاریکی اتاق های خود تماشا می کند. او به مردم می گوید که او در حال کار بر روی یک “مستند” است و فقط در عکس آخر فیلم متوجه می شویم که این فقط مربوط به جنایات او نیست ، بلکه در مورد مرگ او است. او از سرنوشت قربانیان خود دریغ نمی کند.

این مرد که مارک لوئیس نام دارد با تربیت خودش تبدیل به یک هیولای رقت انگیز شده است. هنگامی که هلن (آنا مسی) ، دختر صمیمی که در طبقه پایین زندگی می کند ، به کار خود علاقه نشان می دهد ، او فیلم های او را که پدرش گرفته است نشان می دهد. فیلم های مارک به عنوان یک پسر کوچک ، که شب با چراغ قوه در چشمانش بیدار می شود. فیلم های پدرش هنگام خوابیدن مارمولک روی رختخوابش می اندازد.

نوارهایی از گریه های ترسناک او. پدر مارک ، روانشناس متخصص در موضوع ترس ، از پسر خود برای آزمایش های خود استفاده کرد. وقتی یک روانشناس پلیس ماجرا را می فهمد ، موسیقی می کند ، “او چشم پدرش را دارد …”

نقد فیلم چشم چران

باز هم هست. مارک کوچک را می بینیم که در کنار جسد مادر مادرش فیلم گرفته است. شش هفته بعد ، یک فیلم دیگر ، همانطور که پدرش دوباره ازدواج می کند. (چرخ های درون چرخ: مایکل پاول نقش پدر را بازی می کند. خانه کودکی مارک خانه ای در لندن است که پاول در آن پرورش داده شده است و مارک را در کودکی پسر پاول بازی می کند.) در عروسی ، پدر مارک یک دوربین به او هدیه می دهد .

بیشتر بخوانید: تحلیل تابلو گرنیکا

برای مارک ، زمینه های جنس ، درد ، ترس و فیلم سازی به هم پیوند خورده است. او آنقدر با دوربین خود شناسایی می کند که وقتی هلن او را می بوسد ، او را با بوسیدن لنز دوربینش پاسخ می دهد.

هنگامی که یک پلیس با دوربین مارک کار می کند ، دستها و چشمهای مارک با بی قراری حرکات افسر را آینه می کنند ، انگار بدن مارک حسرت دوربین را می کشد و توسط آن اداره می شود. هنگامی که هلن سعی می کند تصمیم بگیرد که آیا باید یک جواهرات را روی شانه یا گردن خود ببندد ، دستان مارک بدن خود را در همان مکان ها لمس می کند ، مثل اینکه او یک دوربین است ، حرکات او را ضبط می کند.

پاول در ابتدا فکر می کرد که لورنس هاروی را به عنوان بازیگر اصلی درگیر کند ، اما در عوض به کارل بوهم ، بازیگر اتریشی با لهجه بسیار کمی به زبان انگلیسی بسنده کرد که به نظر می رسد بیشتر شبیه اختلاف باشد. بوهم بور ، خوش تیپ ، نرم و موقت بود. پاول علاقمند بود یاد بگیرد که ستاره جدید او پسر رهبر ارکستر سمفونیک است. او ممکن است چیزی از پدران سرسخت بداند.

عملکرد بوهم یک قاتل شرور را ایجاد می کند ، که خجالتی و زخمی است. فیلم او را تحقیر می کند ، با این حال با او همدردی می کند. او مردی بسیار تنهاست.

بیشتر بخوانید: نقاشی بانوی صخره‌ها

او در طبقه بالا در یک خانه اتاق نشیمن زندگی می کند. اولین اتاق معمولی است ، با یک میز ، یک تخت ، یک منطقه آشپزخانه. اتاق دوم مانند آزمایشگاه یک دانشمند دیوانه است که دارای دوربین و تجهیزات فیلم ، آزمایشگاه ، محوطه نمایش ، تجهیزات مبهم از سقف آویزان است.

هلن وقتی فهمید که خانه خانه کودکی او است و او صاحبخانه است مبهوت می شود: “شما؟ اما شما طوری قدم می زنید که انگار توانایی پرداخت اجاره خانه را ندارید.” هلن با مادرش (ماکسین آودلی) که الکلی و نابینا است زندگی می کند و به قدم های مارک گوش می دهد.

وقتی هلن به مادرش گفت که آنها با هم بیرون می روند ، مادرش می گوید: “من به مردی که اینقدر آرام راه می رود اعتماد ندارم.” بعداً مارک مادر را در داخل اتاق داخلی خود غافلگیر می کند ، و او قلب قلب او را می گوید: “من هر شب به این اتاق سر می زنم. نابینایان همیشه از اتاق هایی که در آن زندگی می کنند بازدید می کنند. مارک چه می بینم؟”

فیلم چشم چران پاول درست چند ماه قبل از “روانی” (1960) ، فیلم تکان دهنده دیگری از یک کارگردان انگلیسی منتشر شد. مسلماً موضوع هیچکاک موضوع انحرافی بیشتری نسبت به فیلم پاول داشت و با این وجود این یک پیشرفت برای زندگی حرفه ای او بود ، شاید به این دلیل که تماشاگران انتظار داشتند که هیچکاک از این دست و پاگیر باشد اما پاول بیشتر با فیلم های زیبا و سبک شناخته می شد.

یک سکانس اصلی در ” فیلم چشم چران ” وجود دارد که شاید هیچکاک به آن حسادت کرده باشد. پس از ساعت ها حضور در استودیوی فیلم ، مارک یک نفر دیگر (مویرا شیرر) را ترغیب می کند که عقب بماند تا بتواند از رقصیدن او فیلمبرداری کند.

بیشتر بخوانید: تحلیل نقاشی تعمید مسیح

او تقریباً گیج است که عکسهای انفرادی خودش را دارد و دور یک مجموعه و حتی درون یک تنه بزرگ آبی می رقصد. روز بعد ، جسد در داخل صندوق عقب کشف می شود – در حالی که مارک ، دیده نشده ، از این فیلم فیلم برداری می کند.

استراتژی های تصویری فیلم مخاطب را در فضول گرایی مارک دخیل می کند. شات اولیه از طریق منظره یاب مارک است. بعداً ، همان فیلم را در اتاق نمایش مارک ، در یک شوت قابل توجه از پشت سر مارک ، می بینیم. با عقب کشیدن دوربین ، تصویر روی صفحه برای ایجاد یک نمای نزدیک حرکت می کند ، بنابراین چهره قربانی در واقع همان اندازه ای است که سر مارک کوچک می شود.

در یک عکس ، پاول به ما نشان می دهد که یکی از مخاطبان است که با قدرت بینش سینمایی کاهش می یابد. فیلم های دیگر به ما اجازه می دهند از فضول گرایی لذت ببریم. این یکی قیمت را استخراج می کند.

پاول (1905-1990) کارگردانی بود که عاشق رنگ های غنی بود ، و ” فیلم چشم چران ” در یک تکنیک رنگ اشباع شده با عکس هایی از جمله در جایی که بدن یک قربانی زیر یک پتو قرمز روشن در مقابل خیابان خاکستری برجسته می شود ، فیلمبرداری می شود.

او یک virtuoso در استفاده از دوربین بود ، و در ” فیلم چشم چران ” استراتژی اصلی این است که همیشه پیشنهاد کنیم که ما فقط نمی بینیم ، بلکه دنبال آن هستیم. فیلم او دقیقاً به این دلیل یک شاهکار است که ما را از قلاب دور نمی کند ، مانند همه فیلم های احمقانه اسلیشر نوجوان. ما نمی توانیم بخندیم و فاصله خود را حفظ کنیم: مجبوریم تصدیق کنیم که وحشت زده اما مجذوب تماشا می کنیم.

بیشتر بخوانید: تحلیل نقاشی مرد ویترویوسی

” فیلم چشم چران ” اساساً کار پاول را تمام کرد ، اگرچه فیلم های بیشتری ساخت. با این حال ، در اواخر دهه 1970 ، اسکورسیزی حامی احیا و ترمیم بود و در آهنگ های تفسیر صوتی چندین دیسک لیزر به پاول پیوست. در واقع ، تلما شونماکر ، ویراستار پاول و اسکورسیزی ، عاشق و ازدواج کرده و وی در نوشتن قابل توجه ترین زندگینامه های کارگردانی ، زندگی در فیلم ها و فیلم میلیون دلاری به او کمک کرد.

پایان مقاله نقد فیلم چشم چران

منبع سایت مداد