استیون اوری

استیون اوری:

 به طور کامل استیون آلن اوری

(متولد 9 ژوئیه 1962، شهرستان Manitowoc، ویسکانسین، ایالات متحده)، کارگر آمریکایی که قبل از لغو محکومیتش به دلیل شواهد DNA، 18 سال زندان (1985-2003) برای تجاوز جنسی و اقدام به قتل را گذراند. در سال 2005 او در پرونده دیگری به قتل متهم شد و دو سال بعد مجرم شناخته شد. اوری سوژه سریال مستند تلویزیونی بسیار محبوب Making a Murderer (2015 و 2018) بود.

اوایل زندگی و اولین مشکلات قانونی

ایوری در شهرستان مانیتووک، ویسکانسین بزرگ شد و خانواده‌اش صاحب یک حیاط نجات در دو رودخانه بودند. طبق گزارشات او ضریب هوشی 70 داشت و دبیرستان را رها کرد. در سال 1981 او به جرم دزدی از یک کافه محکوم شد و بعداً 10 ماه را در زندان گذراند. سال بعد پس از اینکه روی گربه ای بنزین ریخت و آن را در آتش انداخت، به آزار حیوانات اعتراف کرد. او به 9 ماه محکوم شد. در سال 1985 او دوباره با قانون مخالفت کرد،

استیون اوری

وقتی ماشینی را که ساندرا موریس رانده آن بود – پسرعموی همسر معاون کلانتری – را به زور از جاده خارج کرد و اسلحه را به سمت او نشانه رفت. اوری ادعا کرد که از او می‌خواهد از “شایعه پراکنی” درباره او دست بردارد. در سال 1984 او شکایتی را ارائه کرده بود که مدعی بود او در چندین نوبت خود را افشا کرده است. او به دلیل حادثه رانندگی شش سال حبس محکوم شد اما با وثیقه صادر شد.

محکومیت در سال 1985 و بعد از آن تبرئه

در 29 ژوئیه 1985، پنی بیرنستن در ساحلی در نزدیکی دو رودخانه مورد تجاوز قرار گرفت. او توصیفی از ضارب ارائه کرد و پلیس معتقد بود که شبیه اوری است. بعد از اینکه Beernsten او را از یک مجموعه عکس انتخاب کرد، Avery دستگیر شد. اگرچه 16 نفر شهادت دادند که او در زمان حمله در جای دیگری بوده است، یک مقام پزشکی قانونی ایالتی ادعا کرد که موهایی که روی یکی از پیراهن های اوری یافت شده با موهای قربانی مطابقت دارد.

در دسامبر 1985 اوری به این جنایت مجرم شناخته شد و به 32 سال زندان محکوم شد. با این حال، برخی در مورد گناهکاری او تردید داشتند و معتقد بودند که گرگوری ای. آلن، مرد منطقه ای که شباهت زیادی به اوری داشت و مظنون به جنایات جنسی دیگر بود، ممکن است مهاجم باشد. با این حال، مقامات مجری قانون هرگز از آلن تحقیق نکردند.

اوری بی گناهی خود را حفظ کرد و در سال 2001 پروژه بی گناهی ویسکانسین درگیر پرونده او شد. سال بعد، حکم دادگاه برای آزمایش DNA موی ناحیه تناسلی که روی قربانی یافت شد، صادر شد. در سپتامبر 2003، یک آزمایشگاه دولتی – با استفاده از فناوری جدیدتر – موهای آلن را که در آن زمان به دلیل تجاوز جنسی در زندان بود، تطبیق داد. تمام اتهامات اوری لغو شد و او از زندان آزاد شد. به زودی پس از آن،

او یک شکایت 36 میلیون دلاری برای محکومیت اشتباه علیه شهرستان، دادستان منطقه و کلانتر تنظیم کرد. در طی مراحل قانونی، مشخص شد که در سال 1995، کارآگاهان دریافتند که آلن، یک زندانی در منطقه براون مجاور، اعتراف کرده است که در منطقه Manitowoc تجاوز جنسی کرده است که شخص دیگری به خاطر آن محکوم شده است. اما مقامات هرگز این ادعا را دنبال نکردند.

استیون اوری

قتل ترزا هالباخ ​​و ساختن یک قاتل

در 31 اکتبر 2005، در حالی که پرونده مدنی هنوز در جریان بود، ترزا هالباخ، یک عکاس آزاد، برای عکاسی از یک ون که می‌خواست در Auto Trader فهرست کند، به بخش نجات خودکار اوری – جایی که اوری و سایر اعضای خانواده زندگی می‌کردند – رفت. مجله اوری ادعا کرد که با او صحبت کرده است اما او پس از گرفتن عکس ها را ترک کرده است. او دیگر هرگز زنده دیده نشد. در 3 نوامبر یک گزارش افراد گمشده تشکیل شد و جستجو برای یافتن هالباخ ​​انجام شد.

دو روز بعد وسیله نقلیه او در حیاط نجات خانواده پیدا شد. در طول هفته بعد کلید ماشین هالباخ ​​در خانه اوری کشف شد و خون – که بعدا مشخص شد متعلق به او است – در ماشین او پیدا شد. علاوه بر این، استخوان های انسان از یک گودال سوختگی در نزدیکی خانه اوری به دست آمد. آنها به زودی مصمم شدند که به هالباخ ​​تعلق داشته باشند. شواهد اضافی شامل گلوله ای بود که در گاراژ اوری یافت شد که DNA هالباخ ​​را داشت. اوری دستگیر شد و زمانی که در زندان بود، دعوای مدنی خود را با 400000 دلار تسویه کرد.

در مارس 2006 برندان داسی، برادرزاده 16 ساله اوری که بنا بر گزارش ها ضریب هوشی 73 داشت، به کارآگاهان پلیس گفت که او و اوری قبل از سوزاندن جسد هالباخ ​​به او تجاوز کرده و به قتل رسانده اند. مانند چندین موقعیت بعدی، داسی بدون وکالت قانونی یا والدین مورد مصاحبه قرار گرفت. او بعداً انصراف داد و مدعی شد که این اعتراف اجباری بوده است. با این حال، داسی به جرایم مختلف متهم شد، اگرچه هیچ مدرک فیزیکی علیه او وجود نداشت.

ایوری بر بی گناهی خود تاکید کرد و مقامات قانون را متهم کرد که او را به منظور تضعیف دعوای مدنی او متهم کرده اند. در میان اتهامات اصلی این بود که مدارک جاسازی شده بود. به طور قابل توجهی، وکلای او استدلال کردند که خون موجود در ماشین هالباخ ​​در واقع از نمونه‌ای گرفته شده است که اوری در طول پرونده سال 1985 ارائه کرده بود، اگرچه این بحث وجود داشت که آیا کسی ویال را دستکاری کرده است یا خیر.

علاوه بر این، اشاره شد که کلید خودروی هالباخ ​​توسط دو معاون مانیتووک – که ملزم به شهادت در دعوای مدنی اوری بودند – پیدا شده بود – اگرچه چندین جستجوی قبلی بی نتیجه بود. پس از یک محاکمه 27 روزه، اوری در مارس 2007 به جرم قتل و نگهداری غیرقانونی سلاح گرم مجرم شناخته شد. او بدون امکان آزادی مشروط به حبس ابد محکوم شد. بعداً در همان سال، داسی نیز مجرم شناخته شد و به حبس ابد محکوم شد، اگرچه او در سال 2048 واجد شرایط آزادی مشروط بود.

در سال 2015 اوری و داسی با پخش فیلم ساختن یک قاتل در نتفلیکس توجه بین المللی را به خود جلب کردند. این مجموعه 10 قسمتی توسط مویرا دموس و لورا ریکیاردی ساخته شد که برای اولین بار کار روی پروژه را در دسامبر 2005 آغاز کردند. در حالی که برنامه بلافاصله مورد توجه بینندگان قرار گرفت – که بسیاری از آنها کارآگاهان آماتور شدند – تعدادی از کسانی که در این پرونده شرکت داشتند. به نحوه نمایش آنها اعتراض کرد و مدعی شد که سریال شواهدی را که از محکومیت اوری پشتیبانی می کند حذف کرده است.

در آگوست 2016 یک قاضی فدرال محکومیت داسی را باطل کرد و حکم داد که اعتراف – تنها مدرک علیه او – به طور غیرقانونی به دست آمده است. دادگاه استیناف این تصمیم را در ماه سپتامبر تایید کرد و به مقامات ۹۰ روز مهلت داد تا دادگاه جدیدی را تعیین کنند یا او را آزاد کنند. مقامات ویسکانسین هم برای بازگرداندن محکومیت او و هم برای جلوگیری از آزادی داسی درخواست کردند. در نوامبر،

دادگاه دیگری از صدور دستور اخیر جلوگیری کرد. این پرونده همچنان از طریق دادگاه ها راه خود را ادامه داد و در سال 2017 به دادگاه تجدیدنظر ایالات متحده برای حوزه هفتم رسید. در حالی که هیئتی از آن دادگاه در ژوئن به نفع او رای داد، دادگاه کامل شش ماه بعد محکومیت او را تأیید کرد. در ژوئن 2018، دادگاه عالی ایالات متحده از رسیدگی به درخواست تجدیدنظر داسی خودداری کرد. بعداً در همان سال، نبردهای قانونی اوری و داسی در فیلم ساختن یک قاتل: قسمت دوم شرح داده شد.

استیون اوری

پایان مقاله اسیون اوری

مجله با دوربین 

بیشتر بخوانید:

فیلم ژنرال | معرفی سبک موسیقی بوسا نووا | نقد فیلم مخمل آبی | معرفی دستگاه‌ها و ردیف های موسیقی ایرانی | آلفرد هیچکاک | نقد فیلم My Neighbor Totoro – فیلم همسایه من توتورو | نقد و بررسی بازی Beat Saber | فیلم دزد دوچرخه | مکتب نئو اکسپرسیونیسم: تاریخ ، ویژگی ها و آثار هنری | فیلم اگه میتونی منو بگیر |