نقد و بررسی بازی assassin’s creed syndicate

نقد و بازی assassin’s creed syndicate : 

هر سال ، سری Assassin’s Creed با ایده وراثت دست و پنجه نرم می کند. مانند تمپلارها و قاتلان خود ، که در مبارزه ای بی پایان برای آثار باقی مانده اند ، هر بازی یک سوال را در این زمینه انتخاب می کند که چقدر باید به افسانه باستانی پیچیده خود تکیه کند و عناصر هنوز توسعه نیافته امروزی را در خود جای دهد.

Assassin’s Creed: سندیکا عاقلانه انتخاب می کند ، چندنفره را به طور کامل کنار می گذارد و مقدار زیادی از این چمدان را به پس زمینه می اندازد و تا حد زیادی خود را آزاد می کند تا از لندن ویکتوریایی بیشترین استفاده را ببرد و با دزدکی ، کوهنوردی و چاقو زدن لذت ببرد.

رقابت خواهر و برادر

سندیکا با دراماتیزه کردن این نزاع داخلی با درام پردازی آن در قالب شخصیت های دوقلو ، Evie و Jacob Frye ، مذاکره می کند. اولی یک قاتل متدین است که قصد دارد با ردیابی قطعات باقی مانده از عدن ، تمپلارها را متوقف کند. برادرش یعقوب ، اما ، یک عمل گرا است – یک اصلاح کننده اجتماعی که با میراث سنگین قاتل مخالفت می کند و می خواهد به شهرهای خود به سرعت کمک کند ،

بازی assassin’s creed syndicate

و ظاهراً تمایل من برای خروج از عرفان درهم پیچیده را تجسم می بخشد. هر دوی آنها شخصیت های بسیار دوست داشتنی و خوش نقشه ای هستند و تعامل بین این دو با یک رقابت خواهر و برادر پر جنب و جوش همراه شده است که باعث می شود در فیلم های کوتاه جدی جدی عمل کند. اما جهان بینی متضاد آنها بیشترین تأثیر مثبت را بر ساختار سندیکا دارد که هم جذاب است و هم معنی دار.

شما می توانید آزادانه بین Jacob و Evie در اکثر نقاط جابجا شوید ، زیرا ماموریت های جانبی و فعالیت های جهان باز به طور مساوی برای هر دو باز است. با این حال ، ماموریت های مبارزات انتخاباتی متفاوت است و یعقوب پیشگام اکثر ترورهای اصلی است. این امر ناامید کننده است ،

به ویژه از آنجا که Evie به عنوان مخفی ترین این جفت شناخته می شود. اما به زودی متوجه شدم که سندیکا علاقه چندانی به کشف مقبره های فراموش شده در جستجوی آثار گرد و خاکی ندارد. او می خواهد شهر بزرگ لندن را از شر ستمگران وحشتناک خود آزاد کند. و به صراحت می گویم ، سندیکا تجربه بسیار بهتری برای شناسایی بیشتر با اهداف یعقوب است.

سندیکا علاقه چندانی به کشف مقبره های فراموش شده در جستجوی آثار گرد و خاکی ندارد

علی رغم این که اغلب اوقات کنار گذاشته می شود ، اوی به عنوان شخصیتی ظریف تر ظاهر می شود و با احساس وظیفه خود دست و پنجه نرم می کند ، جایی که جیکوب یک فرد ساده تر با اهداف مشخص است. در پایان کمپین 20 ساعته ، احساس می کردم به دلیل ترجیح دادن او در ماموریت های فرعی ،

بازی assassin’s creed syndicate

احتمالاً زمان بیشتری را با او گذرانده ام و مطمئناً او را بهتر می شناسم. او تصویر بزرگتری را می بیند ، با مأموریت های خود در حال حل مشکلاتی است که جاکوب حتی نمی تواند درک کند. Evie همچنین در ماموریت ترور مورد علاقه من – نفوذ شبانه به برج لندن – بازی می کند.

با توجه به تفاوت های آنها ، من از نحوه بازی جیکوب و اوی ناامید شدم. آنها هریک دارای سه توانایی سطح بالا هستند که به ترتیب بر اساس قدرت و پنهان کاری خود طراحی شده اند-به عنوان مثال ، Evie می تواند به طور موثر در حالت نامرئی ظاهر شود ، در حالی که Jacob ترکیبات کشنده تری دارد. اما بقیه توانایی ها یکسان است.

در ابتدا ، من با سرمایه گذاری تمام امتیازات Evie در درخت مهارت مخفی کاری و Jacob در مبارزه ، تفاوت ها را اغراق کردم ، فکر می کردم بسته به موقعیت می توانم بین این دو تغییر کنم. اما از آنجا که در ماموریت های مبارزاتی نمی توانید بین شخصیت ها جابجا شوید ، این رویکردی مناسب نیست. در یک مأموریت ،

من در نقش جیکوب بازی می کردم و باز کردن قفل درب خاصی برای فرار سریع واقعاً مفید بود ، اما چون فقط قفل قفل پیشرفته ای را برای Evie باز کرده بودم – که در دسترس نبود – من مجبور شدم بیشتر طول بکشم. ، مسیر خطرناک تری به بیرون از ساختمان.

جواهری در تاج

آه ، لندن … در سال 1868 ، این شهر شلوغ و به شدت صنعتی ، قلب امپراتوری بی سابقه ای بود. به نظر می رسد مکان متفاوتی نسبت به کسانی است که Assassin’s Creed در گذشته از آن دیدن کرده است. کلیساهای روم و پاریس جای خود را به ایستگاه های قطار درخشان لندن و کارخانه های جهنمی می دهند ،

کلیساهای جامع آن به صنعت و پیشرفت. این یک کپی دقیق نیست – نقشه بریده شده و چیده شده است و برخی از نقاط دیدنی را به هم نزدیک می کند – اما در کل مانند لندن است ، به ویژه مناطق کلیدی مانند میدان ترافالگار و کاخ وست مینستر.

در ابتدا ، من فکر می کردم بسیار زشت است – یک لکه قهوه ای و خاکستری – اما به آرامی جذابیت های خود را نشان می دهد. محله های فقیرنشین در گل و لای قرار دارد و هزاران دودکش دود سیاه و غلیظی را بیرون می دهند ، اما وقتی می بینید که آسمان را در غروب می پوشاند ، نوعی زیبایی وجود دارد. به طور مشابه ، قدم زدن در خیابان های مه آلود مرکز لندن با نور گاز فوق العاده جوی است. و پس از انتشار مشکل Unity ، شایان ذکر است که من با اشکال یا عملکرد قابل توجهی روبرو نشده ام.

بازی assassin’s creed syndicate

به نظر می رسد که شما در حال ضربه زدن به دشمن هستید و بخش هایی از شهر را به هم چسبیده اید

اما لندن از نظر مکانیکی نیز به خوبی نمایان شده است. تلاش یعقوب برای رهایی شهر از تمپلارها که آن را کنترل می کنند با ایجاد آهسته گروهی موسوم به قله ها با برکناری تمپلارهای کوچک که مناطق مختلف را در هفت ناحیه تحت کنترل دارند ، انجام می شود. بیشتر فعالیتهای دنیای باز ، خارج از جستجوهای جانبی ، به این هدف کمک می کند و در نتیجه بسیاری از فعالیتهای اختیاری معنادارتر و کمتر شبیه پرکننده به نظر می رسند.

به نظر می رسد که شما در حال ضربه زدن به دشمن هستید و بخش هایی از شهر را به هم چسبیده اید. به طور مشابه ، می توانید دشمن را به روش های دیگری مانند رشوه دادن به پلیس یا کنترل اسکله ها خفه کنید. مسلماً این ارتقاء گروه ها به سادگی از طریق یک منوی عقیم خریداری می شود ، اما تصور شهر قرن نوزدهم به عنوان یک موجود پیچیده را منتقل می کند.

ماموریت های مبارزات انتخاباتی به چیزی مشابه دست می یابند و هر هدف حوزه ای متفاوت از نفوذ را شامل می شود ، از جمله جهان علم ، سیاست و امور مالی. با وجودی که کرافورد استریک را در پشت همه چیز قرار می دهد ، اما ایده فساد و کنترل را در سیستم های مختلف پخش می کند.

یک طرف دیکنز

همه چیز نسبتاً جدی به نظر می رسد ، اما Syndicate همچنین احمقانه ترین قسمت Assassin در مدت زمان طولانی است. این یک لذت واقعی از غارت کردن محیط غنی ویکتوریایی خود برای کارهای سرگرم کننده را نشان می دهد. ماموریت های بسیار سرگرم کننده ای وجود دارد ،

از ردیابی ارکیده های توهم زا برای چارلز داروین گرفته تا بازیابی حیوان لاغری همسر بنیامین دیزرائیلی در منطقه شیطان ، در خطرناک ترین قسمت لندن. در اوایل ، می توانید جیکوب را به عنوان شرلوک هلمز ، مچ بندهای برنجی با الهام از Cthulhu و لباس های غیبی را با چارلز دیکنز شکار کنید. چه چیزی در آن جمله دوست ندارد؟

ماموریت های جانبی چارلز دیکنز قطعاً مورد علاقه من هستند. شما رمان نویس بزرگ را برای افشای کلاهبرداران ، گرفتن هیپنوتیزم کننده ها ، دیدن خانه های خالی از سکنه در لندن ، و حتی برخورد فوق العاده خود همراهی می کنید. این سندیکا در جذاب ترین ،

غیر عادی و بازیگوش خود است ، که پایان وحشتناک را بیشتر گیج کننده می کند. آنها چه فکر می کردند؟ این کاملاً در تضاد با چیزی است که داستان درباره آن بوده است ، در افسانه غلیظ و چهره ای غوطه ور شده است و بهترین قسمت 25 ساعت را صرف می کند تا تمام تلاش خود را برای فراموش کردن آن انجام دهد.

بازی assassin’s creed syndicate

Assassin’s Bones

با این حال ، در بسته بندی های سرگرم کننده و سرزنده ، آنچه از شما خواسته می شود بسیار آشنا به نظر می رسد. مأموریت ها تقریباً شامل موارد اصلی سنتی Assassin’s Creed برای دنبال کردن ، همراهی ، یا کشتن افراد و/یا سرقت اشیاء است ، اما شخصیت ها و موقعیت های سندیکات بیش از حد کافی برای جلوگیری از خستگی کار می کنند. برجسته ترین مکانیک جدید تفنگ دستگیره است و در کل استفاده از آن به خوبی پیاده سازی شده و سرگرم کننده است. مکانیزم چرخاندن آن از تبدیل شدن شما به بتمن جلوگیری می کند.

امکان زیپ کردن در اطراف لندن با سرعت زیاد یا سر خوردن وجود ندارد ، اما به شما این امکان را می دهد که بدون پایین آمدن به سطح خیابان ، راههای وسیع تری را مذاکره کرده و به راحتی به پشت بام های بالاتر لندن برسید. هنگامی که روی زمین هستید ،

واگن ها می توانند در هر زمان به سرقت بروند و راهی مفید برای پوشش بیشتر از آنجا که لندن یک مکان بزرگ است ، تقریباً یک سوم بزرگتر از برداشت یونیتی در پاریس است. رانندگی آنها خیلی سریع و هیجان انگیز نیست ، اما بسیار بهتر از آنچه انتظار داشتم رفتار می کنند.

از طرف دیگر ، آخرین بازی مبارزه Assassin’s Creed سریع و جذاب به نظر می رسد-عصای شمشیر به لطف تمام کننده های بسیار وحشیانه اش مورد علاقه قرار گرفت-اما زمانی که من کار را پشت سر گذاشتم ، تکراری شد. همچنین بسیار خوب است که راههای غیر کشنده تری برای تسلیم دیگران داشته باشید ، به ویژه در محیطی که پلیس را به عنوان یک مانع خصمانه اما در نهایت خوب معرفی می کند که از کشتن آن احساس خوبی نداشتم.

تکنولوژی بر این عصر تسلط دارد ، اما الکساندر گراهام بل-داوینچی عصر-چیزهای زیادی برای ارائه زرادخانه خود خارج از نارنجک الکتریکی ندارد که در ناتوانی گروه های بزرگ دشمنان موثر است اما توجه زیادی را به خود جلب می کند. و اگر می پرسید آیا امسال همان سالی است که Assassin’s Creed مشکلات دیرینه خود را برطرف می کند و شخصیت شما به طور تصادفی از لبه اشتباه می گیرد یا از دیوار اشتباه بالا می رود ، متأسفانه چنین نشده است. اما اجرای رایگان مانند گذشته در اینجا خوب است.

حکم

بازی assassin’s creed syndicate سرگرم کننده ترین بازی من با Assassin’s از Black Flag است. در واقع من آن را بیشتر دوست داشتم. جدا از نتیجه گیری نامناسب ، هرگز خود را خیلی جدی نمی گیرد و از امکانات غنی محیط ویکتوریایی و تفنگ دست و پنجه نرم بزرگ جدید لذت می برد. هنگامی که مناطق متضاد آن را کاوش می کنید ، می توانید حسی از آنچه در این شهر بزرگ در قرن نوزدهم قدرت بخشیده است ،

بدست آورید. ماموریت های داستانی با کاوش در حوزه های مختلف نفوذ ، از این امر استفاده می کنند ، که وقتی با عناصری مانند حمل و نقل جمعی ، صنایع سنگین و اجرای قانون ترکیب می شود ، این شهر را مانند یک شهر متفاوت از آنچه تا به حال در سریال نشان داده شده است ، احساس می کند. از همه بهتر ، سندیکا از شما می خواهد که لندن را پس بگیرید به نحوی که چند بازی گذشته را شرم آور می کند.

بازی assassin’s creed syndicate

پایان مقاله نقد و بازی assassin’s creed syndicate

مجله با دوربین

بیشتر بخوانید:

بهترین کتاب های ادبیات سوئد | بیوگرافی میشل فوکو | مکتب اگزیستانسیالیسم | اسپین اف گیم اف ترونز : دو انیمیشن دیگر در حال توسعه است | نکات عکاسی با نور طبیعی | بهترین فیلم های چارلی کافمن | بهترین فیلم های مارتین مک دونا | معرفی سبک موسیقی بوسا نووا | بهترین فیلم های امیلی بلانت | فیلم یک شب در میامی |