نویسنده : مارک والبرگ در این درام ( فیلم جویی بل ) مخوف در نقش یک پدر داغدیده در یک کارزار ضد قلدری ایفای نقش می کند.
نقد فیلم جویی بل
به طور کلی ، مخاطبان به سینما نمی روند تا ببینند افراد غیرمستقیم درگیر کارهای خسته کننده هستند – هرچند نجیب یا خوش فکر. و من مناظر سینمایی کمتری را دیده ام که امسال خسته کننده تر از مارک والبرگ باشد که در سراسر آمریکا به عنوان شخصیت اصلی ” فیلم جویی بل ” درام کند ، یک درام آویزان با پاهای خود بر روی صفحه سیاه و قلب آن برای بازخرید.
فیلم جویی بل با کارگردانی صادقانه و به کارگردانی رینالدو مارکوس گرین ، داستان واقعی جو ، کارگر آسیاب اورگان را دراماتیک می کند که تصمیم دارد به احترام پسر همجنسگرای خود ، جادین (رید میلر) به سمت شهر نیویورک قدم بگذارد.
مأموریت جو افزایش آگاهی در مورد خطرات قلدری است ، که جادین ، 15 ساله ، قبل از پایان زندگی خود ، هر روز توسط همکلاسی های ظالم تحمل می کرد. اگرچه در اینجا ارائه شده است (فیلمنامه توسط دیانا اوسانا و لری مک مورتی ساخته شده است) ، ماموریت واقعی پدر کفاره است. جو در ابتدا عصبانی است و تهدید می کند که قلدرهای جادین را از نظر جسمی و کلامی تهدید میکند. تمام آنچه جادین واقعاً می خواهد ، پذیرش پدرش است – جوئی که جو می پذیرد ، هرچند با برخی احترامات داخلی.
نقد فیلم جویی بل
فلاش بک ها نشان می دهد جو پدری متزلزل و محافظه کار است که از جهت گیری جادین – و دید تنها مرد در تیم تشویقی – ناراحت است ، بدون اینکه آشکارا همجنسگرا باشد. (او همچنین نوعی مرد است که یک تلویزیون صفحه بزرگ می خرد در حالی که همسر صبور خود – با بازی کانی بریتون غیرقابل جذب) منتظر ماشین لباسشویی جدیدی است.) با این حال وقتی جو در جاده است ، فیلم جادین را به یک احساسات تبدیل می کند پیشه وری ، ابزاری برای نشان دادن تحول پدرش از توبه ناپذیر ذوب کوتاه به خود تنبیه کننده.
تصاویر صفحه عریض و موسیقی احساسی (به ترتیب توسط ژاک ژوفرت و آنتونیو پینتو) یادآور فیلم شکارچی گوزن مایکل سیمینو است که هنوز هم استاندارد طلایی فیلم های مربوط به زندانیان ماکیسم آمریکایی است. لحظات والای جدا شدن کیهانی باعث می شود که مناظر بر شخصیت ها مسلط شوند و آنها را به صورت لکه هایی در یک چشم انداز کاهش دهد. شکوه و عظمت کوه ها ، چمنزارها و شهرهای پر باران تلویحاً خرده نفرت را در هر فرهنگی محکوم می کند. وقتی دنیایی به این زیبایی است ، به نظر می رسد این فیلم می گوید ، چرا کسی زشت عمل می کند؟
پروفایل ستاره ای والبرگ باعث می شود ” فیلم جویی بل ” بیشتر از آنچه در حال حاضر است تمرکز جو داشته باشد. کشش آخر توجه فیلم را به جو جونیور و کانی معطوف می کند و به نظر می رسد که در کنار هم بودن آنها پیشنهاد می کند که مازوخیسم جو خودخواهانه است. آنها درست هستند ، اما انتخاب او زمانی قابل فهم است که به قدرت تهویه مطبوع او که می خواهد از بین برود فکر کنید. پلاکاردی در پایان اعتبارات ، فیلم را به عنوان دارایی یک LLC به نام The Bells of LaGrande نشان می دهد ، که عنوان بهتری نسبت به ” فیلم جویی بل ” خواهد بود و بازتاب بیشتری از ماهیت جامعه در این فقدان دارد.
منبع سایت مداد
بیشتر بخوانید:
نقد فیلم شکوفه‌های پژمرده | حقایق سه گانه فیلم پدرخوانده | چگونه سبک هنری خود را پیدا کنیم | راهنمای هنرمندان | بهترین فیلم های کوروساوا | بهترین فیلم های ژان پیر ملویل | هاوارد هاکس | نقد فیلم ۲۴ فریم | معرفی دستگاه همایون | فیلم هندی مردانگی ۲ | فیلم بالهای کبوتر
