نویسنده : موسیقی فلامنکو تلفیقی جسورانه و زیبا از آواز ، رقص و موسیقی است که از قرن پانزدهم میلادی به بعد نسل به نسل منتقل شده است.
موسیقی فلامنکو چیست؟
موسیقی فلامنکو نوعی هنری است که شامل آهنگ ها ، رقص ها و موسیقی سازهای مرتبط با جنوب اسپانیا است. فلامنکو ریشه در سنت های موسیقی فولکلوریک مردم روما در منطقه اندلس در اسپانیا و همچنین Extremadura و Murcia دارد. از شهرهای معروف به فلامنکو می توان به سویل ، گرانادا ، کادیز و مالاگا اشاره کرد.
فلامنکو شامل شش عنصر اصلی است:
کنته آواز خواندن با نام palo نیز شناخته می شود.
توک نواختن گیتار
بیل برقص
ژالئو آواز و کر.
پالماس دست زدن
پیتوس انگشت زدن
با این وجود پایه های فلامنکو در کنت و باقیمانده است.
فلامنکو از کجا نشات گرفته است؟
موسیقی فلامنکو اسپانیا نتیجه تبادل سبک های موسیقی ، فرهنگ و فرهنگ عامیانه بین مردم روما (در اسپانیا به عنوان گیتانوس شناخته می شود) و آندلوسی ها ، کاستلیایی ها ، مورها و یهودیان سفاردیک در اوایل قرن هجدهم است.
ریشه های موسیقی فلامنکو : موسیقی فلامنکو به احتمال زیاد از موسیقی هند الهام گرفته شده است که توسط اعضای فرهنگ کولی به قاره اروپا آورده شده است. اعتقاد عمومی بر این است که مردم روما ، زمانی بین قرن نهم و چهاردهم ، از راجستان ، در شمال غربی هند به جنوب اسپانیا مهاجرت کردند و رپرتوار بزرگی از آوازها ، رقص ها و آلات موسیقی ، از جمله تنبور ، زنگ ها ، و نارنج های چوبی را با خود به همراه آوردند . با گذشت زمان ، این سنت های فولکلوریک هند با سنت های موسیقی یهودیان سفاردی و مورها مخلوط شد و نتیجه آن شد که اکنون به عنوان فلامنکو شناخته می شود. با این وجود برخی وجود دارند که معتقدند فلامنکو مدتها قبل از ورود روما از هند در اندلس وجود داشته است.
عصر طلایی فلامنکو: اکثر کارشناسان اتفاق نظر دارند که دوران طلایی فلامنکو زمانی در اواخر قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم اتفاق افتاده است. مانند دیگر سنت های فولکلوریک ، فلامنکو نیز به عنوان یک سنت کاملاً خانوادگی و خانوادگی آغاز به کار کرد. اولین بار در سال 1842 در Café sin Nombre در سویا رواج یافت. Café sin Nombre اولین مکان در بسیاری از مکانهای فلامنکو (به نام تابلو) در شهرهای اسپانیا است که اجرای فلامنکو را اجرا می کند و مشتریان را به تماشای این نمایش دعوت می کند. در حالی که این آغاز یک صنعت اجرای فلامنکو بود ، اما همچنین منجر به چیزی شد که برخی آن را کاهش فرهنگ فرهنگی شکل هنری می دانستند. در سال 1922 ، فدریکو گارسیا لورکا ، شاعر اسپانیایی و مانوئل دی فالا ، آهنگساز ، اولین مسابقه فلامنکو را ایجاد کردند تا تلاش کنند آنچه را که “خلوص” فلامنکو می دانستند ، بازگردانند. با توجه به توجه ملی به فلامنکو ، شکل هنری رشد و شکوفایی یافت.
فلامنکو مدرن و نوازندگان: فلامنکو مدرن به نوآوری خود ادامه می دهد. هنرمندان متأثر از کلاسیک با همکاری مداوم با دیگر هنرمندان از جمله فیلمسازان ، سازندگان تئاتر و هنرمندان تجسمی ، مرزهای فلامنکو را در تلاش برای ایجاد تنوع در مخاطبان فلامنکو و معرفی نسل های جدید به هنر فلامنکو ، برمی دارند. نوازندگان معروف فلامنکو معاصر عبارتند از: آنتونیو گیدس ، کریستینا هویوس ، خوزه گرکو دوم و لولا گریکو.
Flamenco Cante چیست؟
ده ها طبقه بندی از آهنگ های فلامنکو وجود دارد که cantes یا palos نامیده می شوند. هرکدام ریتم و ساختار مشخص خود را دارند. نمونه هایی از این سبک های فلامنکو عبارتند از:
آلگریاس
بولاریاس
مالاگوئاس
فاندانگوس
سائتا
پتنرا
به طور کلی ، با این حال ، هر یک از انواع آهنگ های فلامنکو را می توان در یکی از سه دسته زیر طبقه بندی کرد:
Cante jondo (آهنگ عمیق یا عمیق). cante jondo بر اساس یک ساختار ریتمی 12 ضرب است. این یک سبک آهنگ پیچیده است که در قلمرو احساسی سنگین حرکت می کند. مضامین مشترک برای cante jondo مرگ ، ناامیدی ، شک ، اضطراب و … است.
Cante intermedio (آهنگ میانی). cante intermedio از نظر موسیقی نسبت به cante jondo از پیچیدگی کمتری برخوردار است و به طور معمول عناصر سایر سبک های موسیقی اسپانیایی را در خود دارد. به طور معمول پر جنب و جوش تر است و اغلب با گیتار ، کاستان و کف زدن دست همراه است.
Cante chico (آهنگ سبک). cante chico از سه سبک ساده است. این ریتم معمولاً سبک و سبک است و با مضامین سبک تری مانند عشق ، شوخ طبعی و حومه شهر سروکار دارد.
موسیقی فلامنکو بیل چیست؟
Baile عنصر غالب رقص فلامنکو است ، و به طور معمول با همراهی ، به طور معمول موسیقی گیتار و خوانندگان اجرا می شود. گاهی اوقات ، یک وثیقه از “palo seco” (“چوب خشک”) استفاده می شود ، که برای ضرب و شتم سرعت رقص فلامنکو روی زمین استفاده می شود.
در فلامنکو ، وثیقه دست به دست با کنسول کار می کند تا داستانی را تعریف کند. خود وثیقه اغلب بسیار سبک است و احساسات را از طریق یک سری حرکات پیچیده بازو و بدن بیان می کند. رقصنده های فلامنکو مرد معمولاً کارهای پیچیده پا (بعضی اوقات با پاشنه خود) انجام می دهند ، در حالی که رقصندگان فلامنکو زن (که به آنها فلامنکا گفته می شود) بیشتر بر روی حرکت بازوها ، دست ها و انگشتان تمرکز می کنند. هر دو رقصنده زن و مرد فلامنکو لباس های زیبا ، با رنگ های جسورانه و پارچه های پیچیده می پوشند.
موسیقی فلامنکو دونده چیست؟
در فلامنکو ، duende اصطلاحی است برای افزایش احساسات یا بیان ، که خود هنری محسوب می شود.
در یک اجرای فلامنکو ، یک گیتاریست (“توکادور”) ریتم را حفظ می کند ، گاهی اوقات رقصندگان را از کف زمین دنبال می کند. در حالی که رقصنده ها حرکت می کنند ، خواننده (“کانتور”) داستانی را تعریف می کند. رقصندگان ممکن است یک توالی شدید از رقص موزون را اجرا کنند ، و وارد حالتی مانند خلسه شوند که در آن گفته می شود صداها به بدن “حمله می کنند”. این توالی غالباً در هنگام کانته جوندو اتفاق می افتد و غالباً با کف زدن و صداهای موزون دست همراه است.
نوازندگان فلامنکو ، دودنده را حالتی می دانند که در آن رقصنده ها هم با مخاطب و هم با خدا ارتباط برقرار می کنند. شاعر فدریکو گارسیا لورکا (1898-1936) ، که به عنوان تأثیرگذارترین شاعر ادبیات اسپانیا در قرن بیستم شناخته می شود ، یک بار در مورد duende گفت: “دوده فقط زمانی می تواند حضور داشته باشد که شخص احساس کند مرگ ممکن است.”
چه تفاوتی بین گیتار کلاسیک و فلامنکو وجود دارد؟
در کنار آهنگ و رقص ، سومین قسمت مهم موسیقی فلامنکو توک یا گیتار است. تفاوت های زیادی بین گیتار سنتی و گیتار فلامنکو وجود دارد ، هم در خود ساز و هم در نحوه نواختن آن.
گیتار فلامنکو با گیتارهای استاندارد متفاوت است. گیتار فلامنکو متفاوت از گیتار کلاسیک در همه چیز از ضرب و شتم گرفته تا وضعیت گیتاریست نواخته می شود. یک گیتار فلامنکو معمولاً دارای بالاتری نازک تر و دارای مهاربندی داخلی کمتری نسبت به گیتار کلاسیک است. گیتارهای فلامنکو همچنین از آنچه به عنوان صفحه شیر شناخته می شود ، شبیه پیک گارد است که از بدن گیتار در برابر ضربه های انگشتی ریتمیک پخش کننده محافظت می کند.
تکنیک های فلامنکو شامل ضربه زدن و ضربه زدن است. گیتار فلامنکو ترکیبی از تکنیک های مختلف ضربی و ریتمیک است. معمول است که سه قلوهای نت هشتم با دوزهای نت شانزدهم در یک نوار مخلوط می شوند. ضربه های انگشتی (گلپس) معمول است ، و همچنین تپل زدن سنتی است.
گیتاریست های فلامنکو از پاهای خود استفاده می کنند. گیتاریست های فلامنکو سازهای خود را متفاوت از گیتاریست های کلاسیک نگه می دارند. گیتاریست های فلامنکو به جای حمایت از گیتار در پای راست و مایل ، معمولاً پاهای خود را ضربدر می کنند و گردن گیتار را به موازات کف قرار می دهند. این موقعیت امکان استفاده بهتر از ابزار را فراهم می کند و توانایی پخش را برای جابجایی سریع بین سبک های مختلف بازی کاهش می دهد.
گیتار فلامنکو صدای بالاتری دارد. گیتار فلامنکو نیز معمولاً با استفاده از سژیلا (کپو) نواخته می شود ، وسیله ای که در تابلوی انگشت با یک دندانه مخصوص روی گیتار به پایین می چسبد. این امر باعث می شود تا صدای گیتار بلندتر شود و صدای آن تیزتر شود.
فلامنکو همه چیز درباره بداهه نوازی و سنت است. در گیتار فلامنکو ، هدف اصلی یک سیژیلا تغییر کلید گیتار برای مطابقت با محدوده آوازی خواننده است ، و بداهه نوازی بیشتر را میسر می کند. برخلاف گیتار کلاسیک ، موسیقی سنتی فلامنکو به ندرت نوشته می شود. در عوض ، از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود.
4 گیتاریست معروف فلامنکو
گیتاریست های فلامنکو از ماهرترین و نوآورترین هنرمندانی هستند که ساز خود را می نوازند. در اینجا چهار مورد از مشهورترین گیتاریست های فلامنکو آورده شده است.
رامون مونتویا (1880-1949). مونتویا ، یکی از اولین نوازندگان بزرگ فلامنکو ، به ظرفیت های نامحدود گیتار اعتقاد داشت. اجراهای وی بر اساس تجربیات موسیقی نسل های مختلف ، تلفیق سبک های مدرن و سبک روما بود.
Sabicas (1912-1990). آگوستین کاستلون کامپوس (نام هنری: Sabicas) اولین کنسرت خود را در سن 7 سالگی در پامپلونا اجرا کرد. کاملاً خودآموز ، سبیچاس استعدادی طبیعی داشت که هنگام اجرای برنامه با برخی از بهترین خوانندگان و رقصندگان فلامنکو در جهان ، از آنها استفاده می کرد. وی پس از نقل مکان در آنجا در طول جنگ داخلی اسپانیا ، گیتار فلامنکو را در ایالات متحده محبوب کرد.
پاکو د لوسیا (1944-2014). پاکو که به عنوان یک پیشگام و یک تجربی مورد استقبال قرار گرفت ، دنیای فلامنکو را با گیتار کلاسیک ترکیب کرد و گاهی اوقات عناصر و سبک های جدیدی مانند جاز را معرفی کرد. در سال 1975 ، پاکو اولین گیتاریست فلامنکو شد که برای اجرای تئاتر رویال مادرید دعوت شد. در سال 1981 ، با جان مک لاولین و آل دی مئولا همکاری کرد.
آندرس سگوویا (1893-1987). Segovia برای نسلی از شنوندگان تجسم گیتار تار نایلون فلامنکو کلاسیک و اسپانیایی است. با مسئولیت خود گوش دهید: ممکن است پس از شنیدن اینکه سگوویا با این ساز چه کار می کند ، به طور کلی ترک گیتار ترک کنید.
منبع سایت مداد
بیشتر بخوانید:
تعریف سمفونی در موسیقی کلاسیک | نقد فیلم نشویل | معرفی سبک موسیقی بوسا نووا | آشنایی با موسیقی آلترناتیو راک | بیوگرافی ساموئل بکت | بهترین فیلم های تام کروز | سریال The Last Dance | فیلم دفترچه امید بخش | فیلم کیمیا | بهترین فیلمهای جان فورد | بهترین کتاب های گابریل گارسیا مارکز | بیوگرافی چارلز دیکنز | نقد فیلم زندگی شگفت انگیز | بهترین کتاب های ادبیات هلند | نقد فیلم Minari | نقد فیلم فروشنده
