نقاشی های مکتب رئالیسم

با مقاله نقاشی های مکتب رئالیسم با بامدادی ها همراه باشید.

نقاشی های مکتب رئالیسم

نقاشی  Rue Transnonain ، le 15 آوریل 1834
هنرمند: Honoré Daumier

نقاشی های مکتب رئالیسم : حتی قبل از شروع رئالیسم به عنوان یک روند منسجم در دهه 1840 ، چاپ ها و کاریکاتورهای داومیر با بی عدالتی های اجتماعی که باعث رنگ آمیزی آثار کوربت و دیگران شده بود ، درگیر شدند. قیام علیه سلطنت لوئی فیلیپ اول در آوریل 1834 به نقطه جوش رسید و یک افسر پلیس در جریان شورش در یک محله طبقه کارگر کشته شد. به تلافی ، نیروهای دولتی ساکنان ساختمانی را که گمان می رفت قاتل در آن مخفی شده بود ، به طرز فجیعی قتل عام کردند. در Rue Transnonain ، Daumier با تصویری تحریک آمیز از نظر عاطفی ، افراط و تفریط دولت را نشان داد که نتیجه واکنش فوق العاده نامتناسب دولت را نشان می داد ، بر روی جسد یک غیرنظامی غیر مسلح که بالای بدن کودک مرده اش قرار داشت ، متمرکز شده بود. این چاپ موضوعی مستقیم از سرتیترها و نکوهش سلطنت در حمله رئالیسم به ساختارهای سنتی قدرت مشارکت دارد.( نقاشی های مکتب رئالیسم )

چاپ سنگی روی کاغذ – موزه هنر متروپولیتن ، نیویورک

نقاشی دفن در اورنانز
هنرمند: Gustave Courbet

با یک خاکسپاری در Ornans ، کوربت نام خود را مترادف با جنبش جوان رئالیست ساخت. کوربت با به تصویر کشیدن یک مراسم تشییع جنازه ساده در روستای شهر تولد خود ، چندین کار را انجام داد. ابتدا ، او یک نقاشی از یک موضوع پیش پا افتاده را با افراد ناشناخته (به هر شرکت کننده یک تصویر شخصی اختصاص داده می شود) در مقیاسی که به طور سنتی برای نقاشی تاریخ اختصاص دارد ، تهیه کرد. دوم ، او از هرگونه ارزش معنوی فراتر از خدمت گریخت. این نقاشی ، که اغلب او را با “دفن کنت اورگاز” (ال گروکو) (1586) مقایسه می کنند ، تصویر ال گروکو از مسیح و آسمان ها را کنار می گذارد. سوم ، تصویرگری کوربت نشان داد که سالن فروشان مد روز پاریس برابر سیاسی جدید خود را در این کشور نشان می دهند ، زیرا انقلاب 1848 رأی دادن مردانه را ایجاد کرد. از نظر هنری ، كوربت اظهار داشت: “دفن در اورنان در واقع دفن رمانتیسیسم بود” ، سبك بصری جدیدی را برای جهانی مدرن و مدرن گشود.( نقاشی های مکتب رئالیسم )

روغن روی بوم – Musée d’Orsay

نقاشی  سنگ شکن ها
هنرمند: Gustave Courbet

در همان سالن سالهای 51-1850 که او با فیلم “یک تدفین در اورنس” موج زد ، کوربت “سنگ شکن ها” را نیز به نمایش گذاشت. در این نقاشی ، که دو کارگر ، یک جوان ، یک پیر را نشان می دهد ، کوربت هم یک عکس واقعی از زندگی روزمره و هم تمثیلی درباره ماهیت فقر ارائه داد. در حالی که این تصویر با الهام از صحنه ای ایجاد شده بود که دو مرد سنگ ریزه برای جاده ها ایجاد کرده اند ، یکی از کم درآمدترین و شکننده ترین مشاغل قابل تصور ، کوربت چهره های خود را بی چهره جلوه داده و آنها را برای ایستاده ترین پست های جامعه فرانسه ناشناس می کند. توجه بیشتر به لباسهای کثیف و پاره پاره کار ، دستهای محکم و فرسوده و رابطه آنها با زمین بیشتر از قابل تشخیص بودن آنها است. با این حال ، اندازه آنها بسیار بااهمیت است و با وقار ساکت و آرام نشان داده می شود که متناسب با تمایل آنها برای انجام کارهای غیبی و گمنامی است که زندگی مدرن بر آن بنا شده است.( نقاشی های مکتب رئالیسم )

روغن روی بوم – در اثر جنگ بمب گذاری شده در درسدن در طول جنگ جهانی دوم منهدم شد

نقاشی  Gleaners
هنرمند: ژان فرانسوا میلت

The Gleaners که بخشی از “سه گانه” نقاشی های تجلیل از اهالی روستاهای فرانسه است ، به عنوان آویز زنانه “سنگ شکن های کوربت” (50-1849) است. جمع آوری شاید کمترین شکل کار برای زنان در جامعه فرانسه بود ، روشی که در آن دهقانان زن مجاز به شانه زدن مزارع پس از برداشت محصول بودند ، “جمع کردن” تکه های دانه ای که برای تهیه غذا برای خانه به جا مانده بود. ساعات کار خمیده غالباً با مقدار کمی وعده غذایی پاداش داده می شود. ارزن قطعاً برای این بود که این نقاشی توجه مردم به فقیر روستایی را جلب کند. با این وجود ، زنان ارزن از لحاظ بصری به زمین گره خورده اند ، و بدن خم شده آنها به افق نگاه می کند ، نشان دهنده عزت و احساس آرامش و تعلق خاطر است. با وجود گرمای آرام موضوع او به تصویر کشیده می شود ، منتقدان انتقادات شدیدی را برای The Gleaners از یک جامعه هنری ثروتمند دریافت کردند که این نقاشی با نگرانی های معاصر در مورد احتمال انقلاب خشن سوسیالیستی توسط پرولتاریای استثمار شده صحبت کرد.( نقاشی های مکتب رئالیسم )

روغن روی بوم – Musée d’Orsay

نقاشی های مکتب رئالیسم

نقاشی  Le déjeuner sur l’herbe (ناهار روی چمن)
هنرمند: oudouard Manet

پس از رسوائی های کوربت در سالن 51-1850 ، مانه هنرمند بزرگ بعدی رئالیست بود که به طور فعالانه جنجال می کرد. Le déjeuner sur l’herbe ، که در Salon des Refusés در سال 1863 به نمایش گذاشته شد ، این کار را با ارائه یک جفت شیک پوش زیبا و پاریسی انجام داد که در یک پیک نیک در فضای باز از دو زن – یکی برهنه ، یکی نیمه برهنه – سرگرم می کند. در واقع ، Le déjeuner در Bois de Boulogne ، پارکی که مردهای ساکن طبقه متوسط ​​مرد با اسکورت اجیر شده به آنجا می رفتند ، با فحشا ارتباط داشت. فراتر از رسوایی اجتماعی ایجاد شده توسط این صحنه شرورانه شرکت های مختلط ، ترکیب مانت از یک گروه فیگورال که از چندین اثر استاد قدیمی با زیبایی و عکسبرداری عکس فوری رئالیسم گرفته شده است ، بسیاری از منتقدان هنری را عصبانی کرد. مانه توجه به اصلاح نادرست جامعه ثروتمند پاریس را جلب کرد ، در حالی که برهنه هایی در موزه های آن در دسترس است و دختران برهنه را در جنگل های خود صدا می کند ، در حالی که اثری را ایجاد می کند که نقاشی کلاسیک را مدرن می کند. تحریف دیدگاه وی ، امتناع از پیروی از مدل رنسانس بوم به عنوان “دریچه ای به جهان” ، زمینه را برای آزمایش رسمی امپرسیونیسم و ​​جنبش های بعدی فراهم کرد.( نقاشی های مکتب رئالیسم )

روغن روی بوم – Musée d’Orsay

نقاشی  سمفونی به رنگ سفید ، شماره. 1 (دختر سفید)
هنرمند: James Whistler

گرچه ویستلر به دلیل سبک مستقیم نقاشی و رد استانداردهای آکادمیک در میان هنرمندان رئالیست محسوب می شود ، وی به عنوان مدافع صریح “هنر به خاطر هنر” برجسته است. ویستلر صریحاً اعلام كرد كه “هنر باید مستقل از همه افراد درگیر باشد – باید به تنهایی بایستد … و احساس هنری چشم یا گوش را جلب كند ، بدون اینكه این را با احساسات كاملاً بیگانه با آن مخدوش كند ، مانند ارادت ، ترحم ، عشق ، میهن پرستی و پسندیدن.” او به جای اظهارات اجتماعی ، عناوینی مانند Symphony in White را به آثار خود داد و از اصطلاحات موسیقی برای ارائه تنظیمات هماهنگ در “کلید” غالب استفاده کرد. این ایده ارتباطاتی را که بین موسیقی و هنر انتزاعی در قرن بیستم توسط هنرمندانی مانند ژرژ براک و واسیلی کاندینسکی ترسیم شده بود ترجیح می داد. منتقدان ، با این وجود هنوز هم ترجیح دادند كه معنی Symphony in White را بخوانند و ادعا كنند كه موهای نامرتب و دسته گل افتاده دختر از بین رفتن بی گناهی یا بكارت است. از طرف خود ، ویستلر از این ایده که هنر او محتوای پنهانی را خارج از آنچه روی بوم است حمل می کند ، کینه ورزید.( نقاشی های مکتب رئالیسم )

روغن روی بوم – گالری ملی هنر ، واشنگتن ، دی سی

نقاشی  المپیا
هنرمند: oudouard Manet

مانت از تبلیغات ناشی از رسوایی Le déjeuner sur l’herbe (1862-63) با به نمایش گذاشتن المپیا در سالن 1865 استفاده کرد. او از Olympia به صورت ترکیبی از ناهید Titian of Urbino (1538) الگو گرفت ، که به طور متناوب به عنوان پرتره عروسی یک عروس جوان یا نوعی “پورنوگرافی نخبگان”: به تصویر کشیدن یک لباس مجلسی درجه یک. با توجه به هر دو تفسیر ، نقاشی مانت کاملاً واضح نقاشی یک فاحشه بود ، که توسط ارکیده موجود در موهایش و گچ های مختلفش مشخص شده بود ، در تضاد آن بین گوشت صاف ، رنگ پریده و پس زمینه تاریک اتاق کوچکش کاملاً خالی است. مطمئناً منظور مانه این بود كه نگاه تقابل آمیزانه و تقابل آمیزانه ای كه وی با آن مخاطب را (از بالا) مخاطب قرار می دهد ، تصورات ریاكارانه از مناسب بودن جامعه فرانسه را به چالش بكشد.( نقاشی های مکتب رئالیسم )

روغن روی بوم – Musée d’Orsay

نقاشی  بارج هاولرز در ولگا
هنرمند: ایلیا رپین

طنین سیاسی رئالیسم تأثیر مهمی در هنر خارج از فرانسه داشت ، زیرا هنرمندان از سراسر اروپا و فراتر از آن برای جلب توجه به نابرابری اجتماعی در کشورهای خود از آن استفاده می کردند. ایلیا رپین به دلیل ترسیم دلسوزانه سنت های دهقانی و کار طبقه پایین ، مشهورترین نقاش زمان خود در روسیه شد. به دنبال اصلاحات تزار الكساندر دوم در سال 1861 ، كه بیش از 22 میلیون رعیت را آزاد كرد ، هنرمندان روسی شروع به ساختن هنر در جهت اصلاح طبقات پایین كردند. در Barge Haulers در ولگا ، تیمی از کارگران ضعیف و مستضعف یک کشتی را در بالادست می کشند. تقریباً مثل حیوانات مزرعه یوغ شده ، نشان داده می شود که آنها بی بضاعت و ضعف روحیه دارند ، اما قدرتمند هستند و از رپین بخاطر به تصویر کشیدن قدرت روح روسی انتقاد شد. مردان در اطراف یک چهره جوان تر ، که نقاشی را با پا گذاشتن از خط ، فعال می کند ، نشان می دهد که احتمال فرار قهرمانانه از زحمت طبقه پایین است. بنابراین رپین به توازن بسیار دشواری دست یافت: او ضمن یافتن پتانسیل اتوپیایی در جهان استثمار شده کار روستایی ، از تزار خوشحال شد. Barge Haulers به ​​عنوان پیش فرض از این تنش ها که در اوایل قرن 20 در روسیه منفجر می شود ، ایستاده است.( نقاشی های مکتب رئالیسم )

روغن روی بوم – موزه ایالتی روسیه ، سن پترزبورگ

نقاشی های مکتب رئالیسم

نقاشی  کلینیک گروس
هنرمند: توماس ایکینز

پرتره ایاکینز به ارتفاع هشت فوت از جراح و استاد ساموئل گروس شاهکار رئالیسم آمریکایی است. تصویر مستقیم آن از خون و احشای بدن باز بیمار وی ، تمیزکاری و دکوراسیون کاذب درس آناتومی دکتر نیکولاس توپ (1632) رامبراند را با واقع گرایی بدون سازش به روز کرد. این تابلو که برای نمایشگاه صد سالگی در سال 1876 در فیلادلفیا ارسال شده بود ، برای نمایش بیش از حد گرافیکی تلقی می شد ، اگرچه حتی عوامل ناسازگار نیز از قدرت و قدرت آن چشم پوشی می کردند. ایكینز ، از بسیاری جهات ، سرچشمه رئالیسم در ایالات متحده بود ، كه مانند او پس از سنت منظره رمانتیك مدرسه رودخانه هادسون انجام شد. نسل بعدی نقاشان رئالیست مکتب اشکان عمدتاً از زادگاه اوکینز ، فیلادلفیا بودند و بدون شک تحت تأثیر قدرت عینیت ، مشاهده و بازنمایی او بودند.( نقاشی های مکتب رئالیسم )

روغن روی بوم – موزه هنر فیلادلفیا

نقاشی  آهنگ لارک
هنرمند: ژول برتون

یکی از مشهورترین آثار رئالیسم فرانسه ، آواز لارک اثر ژول برتون با استقبال گسترده ای روبرو شد و از نقاشی رئالیست پذیرفته شدیدا پذیرفته شد. رئالیسم در اواخر قرن برتون نشانه تمثیل شاعرانه است ، زیرا لارک به طور سنتی نمادی برای طلوع آفتاب است. زن دهقان او در حالی که خورشید در افق طلوع می کند ، در وسط یک مزرعه ایستاده است و یک داس در دست دارد. رنگ های ملایم آسمان زمینه زیبایی را برای کارگر با اراده قوی و پابرهنه مزرعه ایجاد می کند. تجلیل و تمجید از کار سخت برتون باعث شد که این نقاشی در کشورش به عنوان آرم مقاومت فرانسه و به عنوان یکی از کارهای پرهیزکار در ایالات متحده که عمدتا پروتستان و در دوران بازسازی بودند ، بسیار محبوب باشد. در واقع ، نقاشی های او از زنان دهقان مجرد در مزارع چنان محبوب شد که برتون از بسیاری از آنها چاپ می گرفت و گهگاه نسخه های نقاشی شده تولید می کرد.( نقاشی های مکتب رئالیسم )

روغن روی بوم – موسسه هنر شیکاگو

پایان مقاله نقاشی های مکتب رئالیسم

منبع سایت مداد

بیشتر بخوانید:

فیلم خشم مردانه|فیلم Eternals|ادبیات کلاسیک|نقد فیلم Contact|سریال Awake|بهترین کتاب های گابریل گارسیا مارکز|نقد فیلم یک دور دیگر|نقد فیلم شکوفه‌های پژمرده