نویسنده : نقد و بررسی بازی The Medium :
همیشه در هر داستان دو طرف وجود دارد ، اما به ندرت مخاطب هر دو را همزمان تجربه می کند. چنین چیزی در مرکز بازی بازی The Medium قرار دارد ، یک ماجراجویی وحشتناک روانی هیجان انگیز که تمرکز شما را بین یک محیط غم انگیز دنیای واقعی و یک دنیای روحی موازی شکننده تقسیم می کند ،
با اقدامات انجام شده در یکی تأثیر قابل اندازه گیری بر دیگری. این یک تکنیک شیک و هوشمندانه است که برای ایجاد تأثیر مداوم استفاده می شود و به شما امکان می دهد طراحی پازل را تحریک کنید و لحظات هیجان انگیزی از موش و گربه را با یک هیولا واقعاً به یاد ماندنی شاد کنید.
من به سرعت به جذابیت خود-تحقیرآمیز ملکه فریادهای صفحه تقسیم بازی The Medium ، ماریان ، گرم شدم. او یک راهنمای روحانی است که با امیدواری به کشف منشأ توانایی های بصری خود به یک تفرجگاه متروکه در مناطق داخلی لهستان کشانده می شود و مشاهدات همیشگی او – ارائه شده توسط بازیگر زن کلی برک – باعث می شود که روحیه در شرایطی که شدید نیست بسیار وخیم نباشد.
داستان پلیسی مزاحم تعیین میزان جنایات شیطانی که در دیوارهای هتل رخ داد و شناسایی عاملان بزودی به تمرکز اصلی تبدیل می شود ، یکی از مواردی که من از آن لذت بسیار زیادی بردم ، زیرا هر یک از شواهد شوم را در امتداد مسیر خرده نان آغشته به خون جمع کردم.
بازی The Medium
بسیاری از جمع آوری سرنخ ها از نظر مکانیکی نسبتاً ساده است ، با استفاده از توانایی بینش ماریانا بر روی اجسام دور ریخته شده موجود در جهان ، به عنوان مثال اطلاعاتی درباره سرنوشت صاحبان آنها آشکار می شود یا قدم های شبح انگیزی را که راه را به جلو نشان می دهد ، برجسته می کند.
اما در جاهای دیگر برخی از روشهای کاربردی رضایت بخش وجود دارد که باید از آنها استفاده کنید ، و من به ویژه از لذت ساده چیدن سینی های مواد شیمیایی عکاسی و غوطه ور کردن کاغذ در ترتیب مناسب راه حل ها برای ایجاد یک عکس به درستی در یک اتاق تاریک لذت بردم. (توسعه عکس ها را به خاطر دارید؟ … نه؟ خوب.)
شوک دوگانه
البته تقریباً هر اتاق در بازی The Medium یک اتاق تاریک است و آنها فقط تاریک تر می شوند. در نقاط از پیش تعیین شده در طول مسیر اصلی داستان ، صفحه نمایش تقسیم می شود تا دنیای روح را در کنار جهان مادی نشان دهد ، و شما ناگهان همزمان دو نسخه از ماریان را کنترل خواهید کرد.
این یک تضاد فوق العاده چشمگیر است ؛ در یک طرف صفحه ، گوشت و استخوان ماریان در امتداد یک راهرو ضعیف هتل حرکت می کند ، در طرف دیگر ، شکل معنوی موهای نقره ای او از راهروی توخالی به جهنم می گذرد. در هر دو طرف شکاف ، محیط ها به طرز فوق العاده ای درک می شوند ، اما این جهان روحی است که بطور خاص وهم انگیز است ، با وجود خارهای غیرطبیعی که از کف بیرون می زنند ،
دست های دراز مانند استالاکتیت ها از سقف به شما پنجه می زنند و محیط کلی شما شبیه به یک محیط است. چشم انداز کابوس گونه ای که معمولاً در خارج از جلد آلبوم هوی متال دیده نمی شود. با این اوصاف ، در این جهان دیگر شما اغلب مناطق جدیدی را با بریدن ورقه های پوست انسان با یک تیغه ساخته شده از استخوان آشکار می کنید ، که این نیز مانند غزل آغازین در متال ترین آهنگی است که تا کنون ساخته شده است.
شما اغلب با بریدن ورقه های پوست انسان با تیغه ای از استخوان ، مناطق جدیدی را آشکار می کنید
نمایش هر دو واقعیت به طور همزمان فقط برای جلوه ای شیک انجام نمی شود. یک هدف عملی نیز وجود دارد در این زمانها ماریان می تواند یک تجربه خارج از بدن را تحریک کند ،
و کنترل نفس زمینی خود را برای مدت کوتاهی کنار بگذارد تا شکل معنوی خود را به مناطقی بفرستد که در قلمرو فانی غیرقابل دسترسی است. در حقیقت ، استفاده رایگان از توانایی های فانی و معنوی برای حل بخش عمده ای از پازل های بازی The Medium بسیار مهم است ، که اگرچه هرگز به اندازه کافی من را متوقف نکرده است تا حرکت سریع داستان را متوقف کند ،
اما هنوز به مقدار قابل توجهی تفکر جانبی نیاز دارد که به هر دو طرف گسترش می یابد. شکاف. این می تواند به سادگی فرستادن روح ماریان برای انتقال انفجار انرژی به نیروگاه فیوز شکسته آسانسور یا بعداً در سکانسی به یاد ماندنی تر ،
بازی The Medium
دست زدن به عقربه های ساعت پدربزرگ در دنیای واقعی برای تمیز کردن جلو و عقب زمان در قلمرو روح ، سرنخ هایی از یک در مخفی از حضورهای خیالی که در طول جدول زمانی ظاهر می شوند ، آشکار می کند.
با این اوصاف ، نه تنها روح خالی از سکنه هتل باید با آنها مبارزه کنید ، بلکه ارواح بازی های ترسناک گذشته نیز وجود دارد. تعداد زیادی کلیدهای عجیب و غریب برای یافتن ، سوپاپ ها برای چرخاندن و دسته های اهرمی شکسته برای تعمیر وجود دارد ، که روی کاغذ ممکن است به نظر برسد که برای کسانی مثل Alone in the Dark شبیه به عقب برگردانده می شود.
با این حال ، استفاده از توانایی های ماریان در کشف واقعیت و به دست آوردن این موارد است که باعث می شود Medium متمایز شود و من را در پاکسازی مسیری از طریق موانع شوم خود به طور فزاینده ای مشغول کرد.
همیشه آنها را ترک کنید
نیروی دیگری که من را به جلو سوق داد ، شرور اصلی The Medium ، The Maw بود. در حالی که من مطمئناً از اجراهای قوی ماریان و بازیگران نقش مکمل کوچک (اعم از انسانی و معنوی) لذت می برم ، این چرخش غیرعادی و کاملاً نگران کننده تروی بیکر به عنوان اصلی ترین آنتاگونیست بازی The Medium است که واقعاً نمایش را می دزدد.
این چرخش نامعمول و کاملاً نگران کننده تروی بیکر به عنوان اصلی ترین آنتاگونیست بازی The Medium است که واقعاً نمایش را می دزدد
بازی The Medium
The Maw یک مظهر بدخواهانه است که ماریان را در طول سفرش ، ابتدا در محدوده دنیای روح ، اما در نهایت به واقعیت تبدیل می کند. درست مانند تعقیب کنندگان هیولایی رزیدنت اویل 2 و 3 ، The Maw را نمی توان کشت ، فقط می توان از آن اجتناب کرد ، که سطح تنش را بالا نگه می دارد هنگامی که بین واقعیت ها بدون اطلاع از چگونگی و زمان ظهور او به عقب و جلو می روید. او ممکن است به عنوان شکل اهریمنی تحمیل کننده خود در دنیای ارواح ،
یا به عنوان یک شبح طیفی استتار شده در شکل واقعی ظاهر شود. بیکر تهدیدی واقعی برای زمزمه های دیوانه وار The Maw به شمار می رود ، زیرا او در هر حالت به دنبال شما حرکت می کند و بین غرغرهای سوزناک و ناله های عذاب آور متغیر است ، و حضور غافلگیرکننده او در ترکیب با طراحی وحشتناک صدای محیط و نمره ای از اضطراب است که مرا مجبور کرد به سمت The نتیجه گیرنده مدیوم در حالی که برای همیشه از روی شانه ام نگاه می کرد.
من این را به صورت استعاری می گویم ، زیرا در واقع نمی توانید در بازی The Medium روی شانه خود نگاه کنید. خوب ، حداقل از روی عمد نیست. در حالی که هر یک از بازی های ترسناک توسعه دهنده Bloober Team تا به امروز به صورت اول شخص بوده است ،
از Layers of Fear 2 تا Observer تا Blair Witch ، بازی The Medium یک رابطه کاملاً شخص سوم است که دارای زوایای متعدد دوربین ثابت اولیه Resident Evil و بازی های Silent Hill که اتاق به اتاق تغییر می کند. ظاهراً این تصمیم تا حدی ناشی از ضرورت بوده است ، زیرا گفته می شود کنترل رایگان بر روی دوربین باعث ایجاد حالت تهوع در بخش های دوگانه می شود.
بازی The Medium
با این وجود ، در حالی که بسیاری از نمایهای نزدیک کلاستروفوبیک و زوایای سینمایی به طور مداوم به احساس ترس ادامه می دهند ، رسانه نمی تواند مانند بازی های اول شخص قبلی Bloober شما را به طرز شگفت انگیزی دستکاری یا منحرف کند. به عنوان مثال ،
نمی تواند با منحرف کردن توجه شما به یک جهت ، شما را ناراحت کند. این یک حرکت موی بلند است بدون در نظر گرفتن ، اما بیشترین گمراهی که من در طول هشت ساعت طول کشید تا داستان تمام شود این بود که هر زمان دوربین به طور ناگهانی زاویه را تغییر داد و من مجبور شدم با یک حرکت لکنت ناخوشایند مانند کسی که فقط به طور تصادفی از رفتن به حمام اشتباه اجتناب کرد.
حکم
بازی The Medium از یک قابلیت تغییر واقعیت منحصر به فرد برای ابعاد جدید به برخی از مکانیک های آزمایش شده پازل حل شده استفاده می کند. این یک راز جذاب را برای کشف کردن ارائه می دهد و با قرار دادن یک شخصیت شرور به یاد ماندنی بر روی پاشنه های شما ، احساس فوریت ملموسی را به تحقیقات شما می افزاید. این بازی قادر به بازی با دیدگاه موثر مانند برخی دیگر از کارهای تیم Bloober نیست ،
اما دارای سرعت فوق العاده و ملموس است. بازی The Medium یک سفر جذاب و اعصاب خردکن از فریاد اولین ترسیدن پرش تا آخرین نفس نفس زدن ، یک ماجراجویی ترسناک روانی را ارائه می دهد که همه آن هیجان انگیز است و هیچ پرکننده ای ندارد.
بازی The Medium
پایان مقاله نقد و بررسی بازی The Medium
مجله با دوربین
بیشتر بخوانید:
فیلم Private Life | نقد فیلم رقصنده با گرگ ها | ۵۰ فیلم جنگی برتر تاریخ | ریچارد واگنر کیست | تعریف ملودی در موسیقی | بهترین فیلم های کاترین بیگلو | نقد کتاب وضع بشری هانا آرنت | نقد و بررسی بازی Hitman 3 | نقد و بررسی بازی Demon’s Souls | نقد و بررسی بازی Unravel Two |
