نقد و بررسی بازی Praey for the Gods

نقد و بررسی بازی Praey for the Gods : 

مکان‌های بازی جذاب‌تر از کشتن یک سری هیولاهای غول‌پیکر با بالا رفتن از آن‌ها مانند کوه‌های متحرک برای وارد آوردن ضربه مرگبار از بالا وجود دارد. و با این حال، تجربیات ناامید کننده تری نسبت به این که این فرضیه به طرز غم انگیزی کوتاه باشد، مانند دعای خدایان وجود دارد.

این ماجراجویی غول‌کش تلاش می‌کند تا جادوی بازی کلاسیک PlayStation Shadow of the Colossus را به تصویر بکشد، اما با کنترل‌های نامرتب، مرگ‌های غیرعادی و اشکالاتی که موفق می‌شوند برخی از برخوردهای رئیس‌ها را از بین ببرند، از دست می‌دهد.

الهام گرفتن از Shadow of the Colossus کار سختی نیست: در بازی Praey for the Godsشما در یک دنیای باز متروک، هیولاهای عظیم الجثه سفر خواهید کرد و احتمالاً با داستان گیج خواهید شد. جایی که مقایسه متوقف می‌شود مکانیک فوق‌العاده شلخته و انتخاب‌های طراحی مشکوک آن است.

فاجعه آمیزترین در میان آنها این است که همه چیز، از کوهنوردی گرفته تا جنگ، بی پاسخ و بی نظم است. به نظر می‌رسد که یک ثانیه طول می‌کشد تا شخصیت شما به هر کاری که انجام می‌دهید واکنش نشان دهد، که در ابتدا باعث کشته شدن من شد. در نهایت مغزم با تاخیر سازگار شد و مشکل کمتر شد،

بازی Praey for the Gods

اما هر بار که کنترلر را پایین می‌آورم و بعداً دوباره آن را برمی‌داشتم، مجبور می‌شدم دوباره خودم را دوباره آموزش دهم. همانطور که می توانید تصور کنید، لگ در یک بازی متمرکز بر مبارزه که در آن می توانید با یک ضربه کشته شوید، دستور العملی برای خشم فراوان است، و حتی اگر من گاهی اوقات به آن عادت کرده باشم، هرگز خسته کننده نیست.

من دائماً از چیزهایی که در طول باس فایت ها مرا کشته بود شوکه می شدم

مطمئناً کمکی نمی کند که من دائماً از چیزهایی که در طول مبارزات رئیسی باعث کشته شدن من می شد شوکه می شدم. اساساً، هر زمان که یکی از غول‌ها حمله می‌کند، یک موج ضربه‌ای در ناحیه نزدیک ایجاد می‌کند که صدمات زیادی وارد می‌کند، شما را برای همیشه به زمین می‌کوبد، و کاملاً ارزان است.

مواقعی وجود داشت که من به وضوح چندین فوت از یک حمله دریافتی فاصله داشتم و شخصیت من مانند یک بازیکن فیفا که در تلاش برای گرفتن خطا روی غول بزرگی که به من حمله می‌کرد، روی زمین می‌افتاد. همراه با کنترل‌های کند، مواقعی وجود داشت که مرگ من کاملاً ناعادلانه بود و من را مجبور می‌کرد به داوری که وجود نداشت برای پخش آهسته آن بداخلاقی آشکار نگاه کنم.

قرار است بالا رفتن از جانوران غول پیکر برای خدایان سرلوحه دعا باشد، اما از آنجایی که شما به طرز باورنکردنی آهسته حرکت می کنید و کنترل های بالا رفتن بسیار متناقض است، اغلب اوقات بیشتر آزاردهنده است تا سرگرم کننده. در حین حرکت روی سطوح تصادفی گیر می‌افتید و مجبور می‌شوید دیوانه‌وار انگشت شست را تکان دهید تا آزاد شوید،

بازی Praey for the Gods

یا بدون هیچ دلیل مشخصی شروع به بالا رفتن از جهت اشتباه کنید و برای به دست آوردن مجدد کنترل تلاش کنید. حتی گاهی اوقات وقتی که هنوز استقامتی برایتان باقی مانده است، از هر چیزی که بالا می رفتید سقوط می کنید و در یک خشم خالص تا حد مرگ سقوط می کنید. با در نظر گرفتن زمان زیادی که برای صعود در بازی Praey for the Gods صرف می‌کنید، این مزاحمت‌ها در نهایت تقریباً در هر مرحله از راه در یک بازی پنج ساعته بسیار کوتاه، شما را آزار می‌دهند.

این مشکلات با مزاحمت های جزئی موجود مرتبط با این نوع بازی به بدترین شکل ممکن تداخل پیدا می کند – مواردی مانند این که چگونه هیولایی که شما را مانند یک عروسک پارچه ای به اطراف تکان می دهد و مجبورید تمام مدت استقامت سنج خود را زیر نظر داشته باشید، مدام درگیر شما می شود.

هیچ چیز بدتر از این نیست که در نهایت بر بالای یک جانور قرار بگیرید و به منطقه ای برسید که می توانید آسیب وارد کنید، فقط زمانی که در اطراف تکان می خورید مکرراً وقفه پیدا می کنید تا اینکه در نهایت استقامت خود را تمام کنید و دوباره به زمین بیفتید. مسائل مربوط به مکانیک کوهنوردی این تحریکات نادر را از بین می برد و آنها را کاملاً خشمگین می کند.

هر زمان که شخصیت شما آنقدر نفس می کشد، تعادل خود را از دست می دهد

شما همچنین زمان زیادی را صرف تلو تلو خوردن در همه جا خواهید کرد، زیرا هر زمان که شخصیت شما آنقدر نفس می کشد تعادل خود را از دست می دهد، به زمین می غلتد، سپس خود را برمی دارد و جای خود را به دست می آورد. هر بار چندین ثانیه طول می‌کشد و زمانی که برای مثال،

یک هیولای غول‌پیکر در نزدیکی راه می‌رود، انیمیشن اغلب چندین بار پشت سر هم تکرار می‌شود. آنقدر بسیار آزاردهنده است که حتی اگر چند بار اول باعث خنده‌ام شد، هر چه بیشتر بازی می‌کردم، خشم غیرقابل حلی در من ایجاد می‌کرد.

گویی این کافی نبود، بازی Praey for the Gods نیز محدودیت‌های صبر را با مهارت‌های فنی آزمایش می‌کند. بیشتر آن جزئی است، مانند بی ثباتی نرخ فریم در PS5 یا زمانی که من از دست یک رئیس هول شدم، زیرا او از یک شی در جهان عبور کرد و من را با خود نیاورد، اما من همچنین سه تصادف سخت را در حین بازی تجربه کردم،

از جمله یکی که من را تا حد زیادی از پیشرفت از دست داد. من به اندازه کافی با اشکال مواجه نشدم که باعث شود میز را برگردانم، اما وقتی آن را با گیم‌پلی از قبل سخت ترکیب می‌کنید، به این حس عمومی فقدان پولیش اضافه می‌شود که هر چه بیشتر بازی می‌کردم آزاردهنده‌تر و آزاردهنده‌تر می‌شد.

من از آن دسته افرادی نیستم که ادعا می کنند Breath of the Wild به دلیل دوام سلاح بازی بدی است، اما ارباب عزیز

بازی Praey for the Gods

مبارزه در دنیای باز بسیاری از شکایات مشابه کوهنوردی دارد، از جمله احساس عقب ماندن در کنترل ها و کاراکتر شما که به سختی روی پای خود باقی می ماند، اما مزاحمت بیشتری به شکل سلاح هایی دارد که آنقدر شکستن هستند که احساس می کنند آنها از چینی خوب ساخته شده اند.

من از آن دسته افرادی نیستم که ادعا می کنم Breath of the Wild به دلیل دوام سلاح بازی بدی است، اما ارباب عزیز، اینجا اسلحه های شما پس از آنقدر کم استفاده تکه تکه می شوند که بیشتر اوقات از ترس از کنار دشمنان رد می شدم. نیاز به صرف زمان برای جمع آوری منابع برای ساخت منابع جدید. (شما XP را از مبارزات دریافت نمی کنید، پس چرا زحمت بکشید؟)

و حتی زمانی که سلاح‌های شما هنوز شکسته نشده‌اند، اگر به دوام پایینی رسیده باشند، آسیب بسیار کمتری وارد می‌کنند، و این باعث می‌شود که نبرد ادامه پیدا کند و باعث ناامیدی زیادی شود، زیرا مبارزه برای شروع کار چندان خوب نیست. چرخاندن اسلحه به سمت دشمنان اسکلتی یا هدف گرفتن حیواناتی که با تیر و کمان شکار می‌کنید، دقیق نیست، هزینه‌های با ارزشی را به همراه دارد، و به ندرت به شما کمک می‌کند تا به هدف خود یعنی از بین بردن هر هشت رئیس دست یابید.

که ما را به مکانیک بقای خدایان Praey می‌رساند، که افزوده‌ای به فرمول Shadow of the Colossus است که من واقعاً می‌توانستم بدون آن کار کنم. وقتی خدایان بزرگ و پشمالو را شکار نمی‌کنید، در دنیای باز بیرون می‌روید و منابع را جمع‌آوری می‌کنید،

سلاح و زره می‌سازید، و مکان‌هایی برای خوابیدن، پختن غذا یا گرم کردن خود در کنار آتش پیدا می‌کنید. من هرازگاهی از یک بازی بقا خوب لذت می برم، اما سطح مدیریت بیولوژیکی و تجهیزات مورد نیاز در بین باس فایت ها تشدید کننده ای است که فقط لذت بردن از امتیازات بالا را سخت تر می کند.

شما باید کمتر از سه متر مجزا را فقط برای زیست شناسی خود نظارت و نگهداری کنید

شما باید کمتر از سه متر مجزا را فقط برای بیولوژی خود نظارت و نگهداری کنید: گرسنگی، انرژی و دما. بسته به دشواری انتخابی شما، اینها ممکن است هرگز به طور فعال به شما آسیب نرسانند، اما می توانند شما را در همه چیز بدتر کنند. به عنوان مثال، انرژی معیاری است که نشان می دهد شخصیت شما چقدر استراحت کرده است و اگر مدتی بدون خواب بمانید،

استقامت شما کندتر برمی گردد، به این معنی که زمان بیشتری را صرف ایستادن در اطراف در طول مبارزات رئیسی و چرخاندن آن در سراسر جهان می کنید – یک عصبانیت من است. فکر نکنید که به همه چیزهایی که قبلاً آزاردهنده می دیدم نیاز داشتم. و این، البته، بالاتر از اندازه‌گیری استقامت و سلامتی است که در حین بازی دائماً از آن پرستاری می‌کنید.

بازی Praey for the Gods

با فرض اینکه شما مانند من انجام دهید و کمترین زمان ممکن را در دنیای باز صرف کنید، و با فرض اینکه بتوانید با کنترل های نه چندان ایده آل سازگار شوید، خود رئیس ها قطعا بهترین بخش بازی Praey for the Gods هستند. شما با اژدهایان بالدار، چیزهای ترول بزرگ و یک کرم غول پیکر مبارزه خواهید کرد، و اکثر مبارزات حداقل یک مکان عالی هستند، حتی اگر گیم پلی شلخته در رژه باران ببارد.

یک رئیس مخصوصاً باحال در نزدیکی پایان وجود دارد که شما را مجبور می کند زره غول را از دور شلیک کنید، قبل از سوار شدن به جانور و پریدن بین قسمت های بدن او در حالی که از صاعقه طفره می روید. به وضوح می توان گفت که سازوکار یک بازی واقعاً لذت بخش در زیر همه ایده های بد اجرا پنهان شده است، و ای کاش مجبور نمی شدم تمام مشکلات را پشت سر بگذارم تا از لحظات به یاد ماندنی با باس فایت لذت ببرم.

اگرچه همه آنها برنده نیستند. یکی از باس‌ها در وسط مبارزات انتخاباتی، شما را در مقابل یک یتی غول‌پیکر قرار می‌دهد که به آرامی به اطراف می‌چرخد و با تنبلی با پنجه‌هایش به سمت شما می‌کشد. من واقعاً نمی‌دانم توسعه‌دهندگان با آن یکی چه فکری می‌کردند – مثل این است که با یک Snorlax واقعاً بزرگ مبارزه کنید که مشکل نوشیدن دارد و فقط برای همیشه طول می‌کشد تا آدمک بزرگ در نهایت به شما حمله کند تا بتوانید از پشت او بالا بروید و به او سیلی بزنید. .

حکم

بازی Praey for the Gods بسیار کمتر از بازی کلاسیک هیولا نوردی است که به وضوح از آن الهام گرفته است. کنترل کند کوهنوردی و مبارزه حتی باس فایت های برجسته را به قدری ناامیدکننده می کند که لذت بردن از نکات برجسته دشوار است. آن را با مسائل فنی و مکانیک‌های آزاردهنده بقا ترکیب کنید، و ماجرایی خواهید داشت که اغلب بیش از ارزش آن دردسر دارد.

بازی Praey for the Gods

پایان مقاله نقد و بررسی بازی Praey for the Gods

مجله با دوربین 

بیشتر بخوانید:

بهترین فیلم های نیکلاس کیج | فیلم Nightmare Alley | بهترین فیلم های ۲۰۲۱ | آموزش کارگردانی | چگونه می توان یک کارگردان هنری شد | مکتب رمانتیسم | نقد فیلم محافظ همسر هیتمن | فیلم Marriage Story | مکتب اگزیستانسیالیسم | بتهوون کیست؟ | تاریخچه پیدایش موسیقی |