نقد و بررسی بازی Final Fantasy XIV: Endwalker

نقد و بررسی بازی Final Fantasy XIV: Endwalker : 

“آیا سفر شما خوب بوده است؟” یک شخصیت کلیدی از من می پرسد، با اشاره به تمام سال های ماجراجویی من. چند ساعتی به آخرین الحاقیه بازی Final Fantasy XIV: Endwalker می گذرد. “ارزش داشته است؟”

کاراکتر من واقعاً هرگز جواب نمی‌دهد، و ساعت‌ها بعد، فکر می‌کنم به این دلیل است که اسکوئر انیکس نیز این سوال را به ما به عنوان بازیکنان خطاب می‌کند: آیا هشت سال گذشته FFXIV و همه آن صدها کات سین ارزش وقت گذاشتن را داشته‌اند؟ ای کاش فرصت این را داشتم که بگویم، زیرا بعد از اندواکر، پاسخ من یک «بله» صریح است. بخش‌هایی از این داستان تقریباً 50 ساعته کمی کندتر از آنچه من می‌خواستم پیش می‌رود، اما وقتی بسیاری از بازی‌ها،

برنامه‌های تلویزیونی و مجموعه‌های فیلم به نظر می‌رسد در ارائه یک پایان رضایت‌بخش ناتوان هستند، دیدن داستانی که اکثراً موفق به حفظ آن می‌شود، طراوت‌بخش است. فرود آمدن به کمانی که برای مدت طولانی ادامه داشته است. برای این موضوع، بازی Final Fantasy XIV: Endwalker آنقدر خوب است که هر گونه شک و تردیدی را که این MMORPG دوباره متولد شده شایسته گنجاندن در هر بحثی در مورد بهترین داستان های فاینال فانتزی است که تا کنون نوشته شده را برطرف کند.

این تا حدی به این دلیل است که FFXIV اکنون به یک داستان کامل تبدیل شده است، با این بسط، پایان آن را به آنچه راه اندازی مجدد آن در سال 2013 آغاز شد، نشان می دهد. اندواکر تقریباً تمام خط داستانی اصلی معرفی شده در آن چارچوب زمانی را جمع بندی می کند، از مبارزه طولانی بین نیمه خدایان هیدلین و زودیارک و جاه طلبی های آسکی ها تا سرنوشت امپراتوری گارلین.

حتي مناطق جديد حاكي از تمايل به انجام هر كاري است كه قبلاً پيش آمده است. در بازی Final Fantasy XIV: Endwalker ، برخی از نقاطی که من بازدید کردم شامل کشور جزیره ای ثونیر الهام گرفته از آسیای جنوبی، ایالت-شهر علمی شارلایان، و خود گارلمالد بود – گویی که اسکوئر انیکس تلاش می کرد تمام مکان هایی را که مدت ها ذکر شده بود، از بین ببرد. هرگز بازدید نکردند

بازی Final Fantasy XIV: Endwalker اکنون به یک داستان کامل تبدیل شده است، با این بسط و پایان آن به آنچه راه اندازی مجدد آن در سال 2013 آغاز شد

هر چیزی که بعد از این اتفاق بیفتد کاملاً متفاوت خواهد بود. این احتمالاً چیز خوبی است، زیرا گسترش خارق‌العاده Shadowbringers در سال 2019 نشان داد که FFXIV زمانی که تقریباً این دنیای آشنا را به طور کامل پشت سر می‌گذارد، قادر به انجام چه شگفتی‌هایی است. هم Shadowbringers و هم بازی Final Fantasy XIV: Endwalker به ما یادآوری می‌کنند که بسیاری از جذابیت‌های داستان FFXIV نه در خود دنیا، بلکه در شما و همراهانتان، یعنی Scions of the Seventh Dawn نهفته است.

 بازی Final Fantasy XIV: Endwalker

هر شخصیت اصلی در اینجا لحظه‌ای را در کانون توجه قرار می‌دهد که عجله می‌کنند تا دریابند چگونه می‌توانند برج‌های H.H. Giger مانند H.H. Giger را که قرار است پایان دنیا را رقم بزنند، نابود کنند. ماجراجویی آن‌ها با تلاش برای یافتن پاسخ‌هایی در کتابخانه‌های شارلایان آغاز می‌شود و سپس به ثونیر سفر می‌کنند تا خودتان با یکی از برج‌ها مقابله کنید.

همانطور که تقریباً همه بازاریابی مشخص می کند، این سوء استفاده ها در نهایت شما را روی سطح ماه فرود می آورند. اما در اینجا یکی از چیزهای جالب درباره بازی Final Fantasy XIV: Endwalker وجود دارد: ماه حتی دیوانه‌کننده‌ترین مکان‌هایی نیست که بازدید می‌کنید.

البته نمی‌گویم چرا به ماه می‌روید، اما این تنها یکی از راه‌هایی است که نویسنده ناتسکوکو ایشیکاوا با موفقیت انتظارات ما را نسبت به آنچه بسیاری از ما از این داستان چند ساله انتظار داشتیم، زیر سوال می‌برد. گفتن بیشتر به معنای جهش به میدان مین اسپویلر است، بنابراین اجازه دهید آن را اینگونه بیان کنیم: بازی Final Fantasy XIV: Endwalker ممکن است در نهایت پایان داستان اصلی FFXIV باشد، اما بهتر است به عنوان یک قطعه همراه مستقیم برای Shadowbringers درک شود.

Shadowbringers یک داستان عمیقاً شخصی است که انگیزه‌ها را بررسی می‌کند، در حالی که بازی Final Fantasy XIV: Endwalker کوچک‌نمایی می‌کند تا پایان‌های شل را ببندد و به ما نشان دهد که چگونه اعمال ما بر جهان در کل تأثیر می‌گذارد. اگر Shadowbringers Avengers: Infinity War باشد، پس Endwalker Avengers: Endgame است.

با این حال، بازی Final Fantasy XIV: Endwalker سرشار از لحظات هیجان‌انگیز است و زمان زیادی را با یک جفت شخصیت بی‌پایان دوست‌داشتنی می‌گذراند که می‌توانستم یک بازی کامل را با آنها سپری کنم. با این حال، زمانی که شما بزرگترین قهرمان جهان هستید، به قسمت تاریک پایان دادن به هر درگیری نیز می پردازد.

بسیاری از سخنرانی‌های هیجان‌انگیز و احمقانه‌های انیمه‌های گاه به گاه سفر به سطح جدید 90 را افزایش می‌دهند، اما اندواکر از نمایش افرادی که بی‌اعتمادی در برابر همه تلاش‌های دلسوزانه مقاومت می‌کند، یا کسانی که غرور آنها را از زندگی با شکست باز می‌دارد ابایی ندارد.

 بازی Final Fantasy XIV: Endwalker

اگر Shadowbringers Avengers: Infinity War باشد، پس Endwalker Avengers: Endgame است

در این لحظات صمیمی قوی‌تر است، زیرا بر پیامدهای شخصی جنگ متمرکز است تا مبارزه بین تایتان‌ها. در همین راستا، بازی Final Fantasy XIV: Endwalker بهتر از هر بسط دیگری کار می‌کند و نشان می‌دهد که پیوند بین Scions بسیار عمیق‌تر از دوستان کاری است، حتی اگر نیمه بدبین من در مقایسه با دنیای واقعی لحظات غیرواقعی خوش‌بینانه‌ای پیدا نکند.

مبارزات با شرورها در ابتدا به نظر من ضعیف‌تر بود، اما می‌بینم که با درون‌نگری، به‌ویژه پس از جستجوی نام‌های خاص و یافتن نکاتی از الهام در اسطوره‌های یونانی، بهتر عمل می‌کنند. بازی Final Fantasy XIV: Endwalker به بسیاری از سوالاتی که Shadowbringers بی پاسخ گذاشته اند پاسخ می دهد و در این روند گسترش قبلی را قابل توجه تر می کند.

رد نکنید

فقط مطمئن شوید که راحت هستید. تقریباً تمام این داستان از طریق کات سین هایی که اغلب 15 دقیقه یا بیشتر طول می کشد، روایت می شود و تماشای همه آنها زمان بیشتری نسبت به تماشای چند فصل از برخی برنامه های تلویزیونی محبوب می برد. به طور معجزه آسایی، اکثر این کات سین ها ضروری به نظر می رسند، زیرا پرش از یکی (که مجاز به انجام آن هستید)

معمولاً منجر به از دست دادن یک نقطه کلیدی داستانی می شود یا در نقطه ای دیوانه کننده به سر می برید بدون اینکه بدانید چگونه به آنجا رسیده اید. در بهترین ها اگر در تئاتر بودم می ایستادم و تشویق می کردم. تنها مواردی که تمایل به کشیدن دارند، آنهایی هستند که در لحظاتی به سبک Return of the King هستند که ظاهراً با کل بازیگران ملاقات و احوالپرسی می کنید.

هنگامی که نیاز به مبارزه دارید، بازی Final Fantasy XIV: Endwalker معمولاً به جای ساختن سناریوهای مضحک برای توجیه کشتن 10 گوسفند یا هر چیز دیگری به سبک بسیاری از MMORPG های دیگر (و خود FFXIV اولیه) دلایل قانونی به شما می دهد. اما بازی Final Fantasy XIV: Endwalker ترجیح می‌دهد که سفر تسطیح خود را با کوئست‌هایی بپاشد که در آن اصلاً درگیری اتفاق نمی‌افتد.

برخی از آنها بهتر از دیگران هستند – افراد عارف مانند من از کسانی که NPCها شما را دنبال می کنند و چت های اختیاری را در نقاط خاصی ارائه می دهند لذت خواهند برد. چندین ماموریت مخفی کاری که از شما می‌خواهد NPC‌ها را بدون توجه به آن‌ها دنبال کنید، کمتر موفقیت‌آمیز هستند و اگر معدن کاری شما را شناسایی کرد، به پایان می‌رسد – هیچ‌کس این ماموریت‌ها را در بازی‌های اولیه Assassin’s Creed دوست نداشت و در اینجا هم بهتر نیستند.

دیوانه کننده ترین تلاش در بازی Final Fantasy XIV: Endwalker، به سادگی باعث می شود در یک دهکده قدم بزنید و افرادی را پیدا کنید که با آنها صحبت کنید. به نظر اساسی می رسد، اما آنها به طرز آزاردهنده ای به خوبی پنهان شده اند و من احتمالاً نیم ساعت وقت صرف کردم تا همه را ردیابی کنم.

خوشبختانه، این لحظات صرفاً در زمان اجرای حماسی اندواکر هستند، و داستان معمولاً با یک افشاگری الهام‌بخش یا لحظه‌ای احساسی، پالت را پاک می‌کند. حتی تلاش دهکده منفور به سرعت با صحنه‌ای پر از اشک همراه می‌شود که قوس دست نخورده‌ای را که از A Realm Reborn باقی مانده است، می‌بندد.

حتی تلاش دهکده منفور به سرعت با صحنه‌ای پر از اشک همراه می‌شود که قوس دست نخورده‌ای را می‌بندد که از A Realm Reborn باقی مانده است

چنین لحظاتی دوباره به من یادآوری می‌کند که بازی Final Fantasy XIV: Endwalker هشت ساله است (بدون احتساب پرتاب فاجعه‌بار اصلی)، و اگر به اطراف نگاه کنم، می‌توانم در بافت‌های دور ببینم که دارد کمی سن خود را نشان می‌دهد. اما MMORPG اسکوئر انیکس یادآور این است که جهت هنری خوب و طراحی صدا گاهی اوقات از بازی‌هایی که برای اجرای صحیح به GeForce RTX 3090 اسطوره‌ای نیاز دارند پیشی می‌گیرد.

 بازی Final Fantasy XIV: Endwalker

دو منطقه آخر در Endwalker شگفت‌انگیز بصری هستند، و یک صحنه به‌ویژه با حذف آن، قدرت موسیقی متن عالی و همیشه حاضر ماسایوشی سوکن را به نمایش می‌گذارد. موسیقی متوقف می شود. هیچ حیوانی سر و صدا نمی کند. و اسکوئر انیکس با حذف FFXIV از اکثر NPCها و موسیقی در آن لحظه، به ما یادآوری می کند که چقدر با منابع قدیمی کار می کند.

با این حال، فاینال فانتزی چهاردهم اجازه نمی دهد آن لحظه غم انگیز برای مدت طولانی باقی بماند و با انجام این کار، من را به یاد یک نقطه ضعف اجتناب ناپذیر در داستان می اندازد. همه ما با پایان همه چیز به بازی Final Fantasy XIV: Endwalker می رویم، اما من قبلاً می دانستم که وقتی داستان را تمام کردم،

می توانم در اوقات فراغت خود در میدان های Sharlayan دست به کار کنم، به صدها بازیکن در شکار رئیس در مناطق جدید بپیوندم. ، و در حملات جدید شرکت کنید. این دانش که همیشه در گوشه‌های پسین ذهن من وجود داشت، تنش‌های داستان اندواکر را از بین برد.

بهره بردن از منافع

اما این زمان آزاد نیز فضایی را برای تراز کردن مشاغل جدید Reaper و Sage که از سطح 70 شروع می‌شوند، باز می‌کند (و زمانی که یک کار رزمی دیگر در 70 سالگی دارید باز می‌شود). Reaper که با داس مسلح شده و شنل های گوتی پوشیده شده است، یکی از بهترین موارد اضافه شده به فهرست DPS FFXIV در سال های اخیر است.

توانایی چرخش آن به‌طور تکان‌دهنده‌ای ساده است، اما تا اینجای کار، داس خود را برای پر کردن میله‌ای که به من اجازه می‌دهد یک حلقه را احضار کنم که آسیب من را افزایش می‌دهد، بی‌پایان هیجان‌انگیز است. برای ذائقه من کمی بیش از حد عصبانی است، اما با این وجود آنقدر با آن سرگرم می شوم که این شغل بعدی خواهد بود که در آن سطح می کنم.

Reaper یکی از بهترین موارد اضافه شده به فهرست DPS FFXIV در سال‌های اخیر است

Sage مانند اینکه یک نقطه مقابل را ارائه می دهد، چالش بسیار بزرگتری را ارائه می دهد، زیرا تا حدودی حول محور محافظت از متحدان و التیام مخزن شما با وارد کردن آسیب به دشمنان طراحی شده است.

من هنوز واقعاً نمی توانم از آن استفاده کنم، اما دوست دارم بهترین بخش های Scholar و White Mage را در بسته ای ترکیب کند که شفا دهندگان با تجربه تر به وضوح از آن لذت می برند. دیدن یک حکیم با استعداد در حال عمل در سیاه چال ها منظره ای قابل مشاهده است و من مشتاقانه منتظر دستیابی به حتی کسری از این مهارت هستم.

فراتر از آن، بازی Final Fantasy XIV: Endwalker هیچ کاری انجام نمی دهد تا ریتم های تثبیت شده گیم پلی را با عناصر جدید متزلزل کند. باس‌های آزمایشی و سیاه‌چال‌ها از بهترین‌هایی هستند که تا به حال در بازی Final Fantasy XIV: Endwalker با آنها مبارزه کرده‌ام، اما خود سیاه‌چال‌ها هنوز چیزی بیش از دویدن در یک راهرو (اغلب از نظر بصری خیره‌کننده)

از یک رئیس به رئیس دیگر ندارند. طراحی سیاه چال یکی از معدود چیزهایی است که معتقدم World of Warcraft هنوز هم بهتر از رقیب در حال رشد خود انجام می دهد، و با توجه به برخی از مکان های وحشی که بازی Final Fantasy XIV: Endwalker ما را می برد، تعجب می کنم که خلاقیت بیشتری در طراحی سطح وجود نداشته باشد.

 بازی Final Fantasy XIV: Endwalker

خبر خوب این است که بازی Final Fantasy XIV: Endwalker  با پر کردن Endwalker با بهبود کیفیت زندگی، کار زیادی برای جبران فقدان ویژگی‌های جدید انجام می‌دهد. در نهایت، اکنون یک نقشه کوچک هنگام دسترسی به شبکه سفر سریع یک شهر ظاهر می شود و نیازی به حفظ نام کریستالی که باید به آن پورت کنید را از بین می برد.

کارهای جمع آوری ساده تر هستند: مواد جمع آوری شده با کیفیت بالا دیگر وجود ندارند – دستور العمل ها اکنون به جای آن بر کمیت تأکید دارند – و انبوهی از توانایی های مورد نیاز برای ساختن کلکسیون ها با یک مینی بازی نسبتاً بصری جایگزین شده است.

حتی کلاس‌های رزمی نیز مورد علاقه قرار گرفتند، و بازبینی‌ها عموماً برای بهتر شدن هستند. Summoner از یکی از پیچیده ترین کارهای DPS به یکی از ساده ترین ها تبدیل شد، و بدون از دست دادن جریان و آسیب الهی که در وهله اول آن را بسیار جذاب کرده بود. در جاهای دیگر، چرخش سامورایی من برای توانایی‌های ناحیه اثر ساده‌تر شده است، بنابراین لازم نیست وقت خود را با قرار دادن دباف‌های آسیب تک هدف تلف کنم تا بیشترین استفاده را از آسیب خود ببرم.

داستان Endwalker زمانی که از ابتدا با شخصیت‌های آن همراه بوده‌اید، با تماشای افرادی مانند Alphinaud و Alisaie که از آدم‌های لوس به رهبران خردمند بالغ می‌شوند، یا یادگیری زمینه‌ها برای همه افرادی که در برخی از سکانس‌های کلیدی با آن‌ها مواجه می‌شوید، بیشترین ضربه را می‌زند.

(افسوس، هیچ نشانی از هیلدیبراند ماندرویل وجود ندارد.) با این حال، آنچه که من را نگران می کند این است که مانع دسترسی به این بخش از داستان برای بازیکنان جدید اکنون آنقدر زیاد است که، خوب، عملاً به ماه می رسد. اگر تمام کات سین ها را تماشا کنید،

داستان Endwalker به تنهایی حدود 45 تا 50 ساعت طول می کشد تا به حداقل برسد. اما برای رسیدن به آن، باید صدها ساعت داستان در A Realm Reborn، Heavensward و Shadowbringers را نیز طی کنید. من دوست دارم فکر کنم ارزش بازی کردن در تمام این موارد را بدون پرداخت هزینه برای افزایش داستان دارد، اما پس از آن،

من این بازی را برای بخش بهتری از یک دهه بازی می‌کردم و اگر بودم، اساساً زمانی برای بازی کردن آن در یک مرحله نداشتم. برای شروع امروز واضح است که این خیلی از افراد را منصرف نمی کند، با توجه به اینکه Final Fantasy XIV در حال حاضر آنقدر محبوب است که بازیکنان جدید حتی نمی توانند آن را بخرند.

اما بخشی از من امیدوار است که تمام این خطوط داستانی حل شده و پایان های قطعی راه را برای ورود آسان تر به این سری برای بازیکنان جدید در گسترش آینده هموار کند. و هر آنچه در افق است، مشتاقانه منتظر دیدن آن هستم.

حکم

بازی Final Fantasy XIV: Endwalker مملو از ساعت‌ها صحنه‌های پرمعنا و مناطق جدید فراموش‌نشدنی، پایانی رضایت‌بخش برای داستان بازی Final Fantasy XIV: Endwalker است که تا به امروز وجود داشته است.

اگرچه بسیاری از عناصر گیم پلی جدید را معرفی نمی کند، اما دو شغل عالی DPS و شفابخش جدید را ارائه می دهد که باید برای بازیکنان جدید و با تجربه جذاب باشد و شامل برخی از بهترین باس مبارزات است که در این بازی ده ساله دیده ایم. اگر نمايندگان فاينال فانتزي چهاردهم داستاني را اينگونه به پايان مي‌رسانند، پس من بيش از آن آماده‌ام كه ​​از ابتدا تا انتهاي داستان بعدي را با آنها همراهي كنم.

 بازی Final Fantasy XIV: Endwalker

پایان مقاله نقد و بررسی بازی Final Fantasy XIV: Endwalker

مجله با دوربین 

بیشتر بخوانید:

یک راهنمای اساسی برای ساخت خانه های مدولار | نقد و بررسی بازی Resident Evil 7 | راهنمای عکاسی از منظره شهری : چگونه می توان عکس های کاملی از خط افقی گرفت | نقاشی دوشیزگان آوینیون | بهترین فیلمهای جان فورد | نقد و بررسی بازی Crusader Kings 3 | نقد فیلم ۲۴ فریم | نقد فیلم رفیق اجاره ای | بررسی دوربین DJI Action 2 | مدرنیسم در ادبیات آمریکا |