نویسنده : نقد فیلم هوای سمی
نقد فیلم هوای سمی : گهگاه در تیتر خبرها از برچیده شدن خط تولید یک محصول دارویی در فلان شرکت خصوصی خبر می‌دهند. شاید دنیای سرمایه نرخ بالایی از سطح رفاه اجتماعی را به بشر هدیه داده باشد، اما به‌همان نسبت همه‌ی ارکان مهم برای بهتر کردن کیفیت زندگی را دو دستی تقدیم سرمایه‌داران کرده است.
یکی از این ارکان بهداشت عمومی و سلامت است. شرکت‌های خصوصی تولید دارو و مواد بهداشتی در حال رقابت برای به‌دست گرفتن بازار هستند. یکی از جدیدترین نمونه‌های آن تولید واکسن برای جلوگیری از همه‌گیری کووید-۱۹ بود. اما طی چند دهه‌ی گذشته موارد بسیاری پیش آمده که آزمایش‌های یک دارو درصد کمتری از نرخ پیش‌بینی شده کارایی داشته، اما هزینه‌های انجام‌شده برای تولید آن اولویت بیشتری داشته‌اند و در نتیجه دارو با ریسک بالا برای سلامتی انسان وارد بازار شده است.
فیلم هوای سمی
بسیاری از این ریسک‌ها در میان انبوه جمعیت مصرف‌کننده باعث مرگ‌و‌میر می‌شوند و در نتیجه هیچ‌کس از خطر بالای استفاده‌ی آن‌ها آگاه نیست. فیلم «کولکتیو»، محصول ۲۰۲۰، را به‌یاد بیاورید. حال سینمای کره‌ی جنوبی در سال ۲۰۲۲ به یکی از پرونده‌های بهداشتی مهم در سال ۲۰۱۱ پرداخته است.
داستان فیلم هوای سمی از این قرار است که در سال ۲۰۱۱ یک پزشک جراح شاهد مرگ ناگهانی همسر و به‌کما رفتن فرزندش است. او به‌همراه خواهر زن خود که یک وکیل جوان است به این موضوع شک می‌کنند و علت آن را جویا می‌شوند. در گیر و دار این تحقیقات متوجه می‌شوند که یک ماده‌ی ضدعفونی‌کننده‌ای که برای دستگاه‌های بخارساز استفاده می‌شده حاوی مقادیری از یک ماده‌ی سمی است و استنشاق مداوم آن توسط کودکان و مادران‌اشان باعث بروز این مرگ‌های ناگهانی می‌شود. اما طرف حساب آن‌ها یکی از شرکت‌های چندملیتی ساخت مواد ضدعفونی‌کننده و بهداشتی است.
فیلم هوای سمی
این روایت در ساختار کلیشه‌ای آثار رازآلود و جنایی ساخته شده است. کاراکتر اصلی با اتفاقات ناگوار مواجه می‌شود، مخاطب دچار همدردی با او می‌شود، در پرده‌ی دوم دومینوی این شکست‌ها به اوج خود می‌رسد و در نهایت در پرده‌ی سوم شاهد به‌ثمر نشستن تلاش‌های این کاراکتر برای اثبات حقانیت خود هستیم.
پس نمی‌توان روایت این فیلم را تافته‌ای جدابافته در سینمای رازآلود دانست. اما آنچه این فیلم به مخاطب خود ارائه می‌دهد، بازنمایی رخدادی تلخ در کشور کره‌ی جنوبی است. شاید اگر کارگردانی با سابقه‌تر از «جو یونگ-سئون» این فیلم را می‌ساخت، روایت به‌مراتب گیراتری را شاهد بودیم. اما یونگ-سئون در حد کارگردانی که پس از ۹ سال دومین اثر بلند خود را تولید می‌کند، توانسته درک درستی از این رخدادهای ناگوار به ما بدهد.
شاید باور این مسئله که سرمایه‌داری ما را همچون خسارت‌های جانبی سودهای کلان خود می‌نگرد کمی سخت باشد. اما این مسئله حقیقت تلخ این سال‌هاست. مردمان عادی نیروهای کار بالقوه و فعالی محسوب می‌شوند که برای چرخیدن چرخ‌دنده‌های کالای کار بایستی از تمام توان خود مایه بگذارند.
نقد فیلم هوای سمی
سرمایه‌داری به‌راحتی ما را اینگونه خطاب می‌کند که بدون داشتن کالای پول نمی‌توانید از شهر فرنگ دیدن کنید و در نتیجه باید آن را با کالای بدنی خود معاوضه کنید. کالای بدن در نتیجه‌ی استهلاک نیاز به مراقبت دارد. اما مراقبت نیز در دستان بخش خصوصی است و برای رفاه اجتماعی نیز باید هزینه کرد؛ از درآمد حاصل از همان معاوضه‌ی کالا‌به‌کالا با صاحبان سرمایه.
در این دنیا حتی هوا هم مجانی نیست و شاید مانند این اتفاق در کره‌ی جنوبی که بین سال‌های ۱۹۹۴ تا ۲۰۱۱ رخ داد، انبوهی از مردم به‌سبب استفاده از خدمات رفاهی دنیای سرمایه‌داری اینگونه تبدیل به خسارت‌های جانبی شدند. با بازنمایی چنین رخدادهایی باید گفت که این روایت‌ها نیاز به فیلم‌سازهایی دارد که جسارت بیشتری در بازنمایی تلخی‌های زیستن انسان معاصر دارند.
▪️نام انگلیسی: Air Murder
▪️نام فارسی: فیلم هوای سمی
▪️محصول: ۲۰۲۲ – کره‌ی جنوبی
▪️ژانر: درام، رازآلود
▪️امتیاز: ۱.۵ از ۴ – 〇〇◐⬤
بیشتر بخوانید:
نقد فیلم سانست بلوار | آلفرد هیچکاک | انیمیشن رایا و آخرین اژدها | سبک موسیقی ارکسترال | ۷ نکته برای راه اندازی فروشگاه اینترنتی | سبک معماری استعماری اسپانیا چیست؟ | ۵ عنصر کلیدی طراحی | بهترین فیلم های سیدنی لومت | ادیت تصویر به صورت پاییزه در فتوشاپ | آموزش نحوه قالب بندی فیلمنامه : راهنمای گام به گام | آینده ربات ها | نقد انیمیشن The Croods: A New Age | انیمیشن خانواده کرودها : عصر جدید | فیلم داستانی از عشق و آرزو
