نقد و بررسی بازی Lone Echo

نقد و بررسی بازی Lone Echo : 

وقتی Adr1ft را در VR بازی کردم، از حس حرکت در فضا لذت بردم، اما چیزی کم بود: کنترل های ردیابی دستی. پیمایش با گیم پد و تماشای دستی که مال من نیست، دستی را دراز می کند و چیزهایی را می گیرد، باعث قطع ارتباطی می شود که نمی توانستم از کنار آن بگذرم.

از طرف دیگر بازی Lone Echo و همراه چند نفره آن Echo Arena از تنظیمات گرانش صفر و کنترلرهای Oculus Touch استفاده فوق العاده ای می کنند به گونه ای که تجربه ای متقاعد کننده از بی وزنی و حضور ایجاد می کند. با برخی از بهترین حرکات واقعیت مجازی که تجربه کرده‌ام، گرافیک تیز، داستانی طولانی، این یکی از تاثیرگذارترین و کامل‌ترین بازی‌های واقعیت مجازی است.

در کمپین تک نفره، یک حس خوب همراهی بین شخصیت ربات شما، جک، و شریک انسانی اش لیو وجود دارد. رابطه محبت آمیز آنها تا حدودی به وضعیت اهمیت می دهد زیرا ایستگاه فضایی استخراج حلقه های منظره زحل به دلایل نامعلومی شروع به از بین رفتن می کند، به خصوص که هر زمان که جک بمیرد بلافاصله هوشیاری خود را به بدنه رباتی مشابه دیگری منتقل می کند.

بازی Lone Echo

تصمیمات دیالوگ‌هایی که می‌گیرید اهمیت چندانی برای نتیجه داستان ندارند – صرفاً به لحن مربوط می‌شود، چه بخواهید جک مانند یک ربات نسبتاً باحال و منطقی رفتار کند یا یک هوش مصنوعی با حس شوخ طبعی – اما هر تعاملی با لیو است. خوب عمل کردند، با برخی احساسات واقعی پشت سرشان.

داستان خوب است، با چند چرخش که به طرز چشمگیری نوع بازی علمی تخیلی را که انتظار داشتم بازی Lone Echo باشد، تغییر می‌دهد، اگرچه جایی که به پایان می‌رسد آنقدرها هم که به نظر می‌رسد دلخراش نیست. اما این یک پس‌زمینه مؤثر است، زیرا روشی که شما در صفر-G با استفاده از بازوهای خود برای فشار دادن و بیرون کشیدن خود از اجسام در محیط،

با کمک کمی از جت‌های روی مچ دست و پشت خود، ستاره بازی Lone Echo است. این یک راه شگفت‌انگیز روان و شهودی برای دور زدن است، و با وجود اینکه آزادی حرکت کامل را به شما می‌دهد، به‌طور شگفت‌انگیزی برای معده‌های حساس به VR آسان است. (من شخصاً به دلیل تحمل بالای واقعیت مجازی، قضاوت خوبی در مورد آن نیستم.)

به زودی خودم را تحت تأثیر قرار دادم که چگونه می توانم به راحتی حرکت کنم

من به سرعت در داخل و خارج ایستگاه پرواز کردم و به سرعت توانستم خودم را تحت تأثیر قرار دهم که چقدر راحت می توانم حرکت کنم. به زودی من در حال انجام حرکات بلندپروازانه تری بودم، مانند پریدن از کشتی های حمل و نقل که شما را بین ماهواره ها و سایت های معدن جابجا می کنند، قبل از اینکه آنها ترمز کنند تا سرعت حرکت را کاهش دهند،

و مرا به سمت مقصدم پرتاب کنند (و در صورت غیبت، احتمالاً به فضای فراتر از آنها نگاه کنم). با سرعت های وحشتناک با این حال، شما همیشه کنترل را در دست دارید – می‌توانید با فشار دادن چوب سمت راست حرکت خود را در هر زمانی به سرعت متوقف کنید، و تا زمانی که آن را در منوها فعال نکنید، هرگز نمی‌توانید زمانی که نمی‌خواهید بچرخید ( و آن گزینه با برچسب “توصیه نمی شود”).

من بیشتر در حالت ایستاده با دوربین سوم با سنسور ریفت پشت سرم بازی می‌کردم که پوشش کامل 360 درجه را به من می‌داد، اما در عین حال کاملاً راحت و قادر بودم که روی صندلی‌ام بنشینم و از چوب‌های شست برای چرخاندن به تدریج استفاده کنم. بدیهی است که تجربه ایستادن بهتر است (و فقط گاهی باعث می شود تعادلم را از دست بدهم) اما در هر صورت احساس خوبی دارد.

بازی Lone Echo

معماهایی که Lone Echo در مسیر شما قرار می دهد که پیچیده نیستید – آنها بیشتر در مورد یافتن یک شی و قرار دادن آن در محل برای تعمیر یک قطعه آسیب دیده هستند. فیوز جایگزین را پیدا کنید، باتری را دوباره شارژ کنید، هسته هوش مصنوعی را از یک نقطه به نقطه دیگر منتقل کنید، از این قبیل چیزها.

برخی شامل برش یا اسکن لیزری ساده با ابزارهای نصب شده روی مچ شما هستند، و برخی معماهای محیطی بسیار ساده دارند که متأسفانه هرگز به چیزی چالش برانگیز ذهنی تبدیل نمی شوند. اکثر معماهای «یافتن شی» حداقل در اولین بار سرگرم کننده هستند زیرا شما را تشویق می کنند تا با پریدن از اشیا و شناور شدن در اطراف محیط را کاوش کنید، اگرچه Lone Echo به آن اندازه که من می خواهم ثابت نیست. برجسته کردن اهداف زمانی که در یک محیط وسیع هستید،

که می تواند منجر به برخی جستجوهای خسته کننده شود. بعداً در کمپین 5 تا 6 ساعته، برخی از این اهداف باعث می‌شوند هنگام عبور از راهروها، از دست زدن به دیوارها اجتناب کنید، تسلط خود را بر حرکت فوق‌العاده آزمایش کنید و کمی ترس بیشتر به ترکیب اضافه کنید.

به خصوص نسبت به اکثر بازی های واقعیت مجازی در حال حاضر، بازی Lone Echo عالی به نظر می رسد

و البته، می‌توانید از مناظر حلقه‌های زحل لذت ببرید، حلقه‌های زحل که به‌عنوان یک «طبقه» دوردست عمل می‌کنند تا حس بالا و پایین رفتن را در فضا ایجاد کنند. مخصوصاً نسبت به اکثر بازی‌های واقعیت مجازی در حال حاضر،

بازی Lone Echo با بافت‌ها، انیمیشن‌ها و جلوه‌های دقیق بسیار عالی به نظر می‌رسد. حتی چیزهای ظریفی مانند خوردگی روی دست های جک پس از قرار گرفتن در معرض تشعشع وجود دارد که لمس بسیار خوبی است. هنگام بازی در GeForce GTX 980 مجبور شدم چند تنظیمات را کاهش دهم تا هنگام قرار گرفتن در مناطق دقیق خارج از ایستگاه،

نرخ فریم را صاف نگه دارم، اما یک GTX 1080 آن را بدون مشکل به حداکثر رساند (همانطور که انتظار دارید). من در اوایل به یک باگ برخورد کردم که در آن قادر به تعامل با یک شیء حیاتی نبودم و مجبور شدم یک ذخیره قبلی را بارگیری کنم (Ready at Dawn می گوید که این یک اشکال شناخته شده است و در حال کار بر روی آن است)

بازی Lone Echo

و این برای من بیش از یک ساعت پیشرفت هزینه داشت. . من همچنین با چند سکسکه کمتر جدی مواجه شدم، مانند شاخص های عینی که از بین نمی روند، اما اثر ترکیبی آنها فقط کمی سرعتم را کاهش داد.

Echo Arena جزء چند نفره رایگان بازی Lone Echo است – به این صورت که برای انجام آن نیازی به خرید بازی تک نفره ندارید – و این یک ورزش VR فیزیکی فوق‌العاده است که در آن واقعاً قدرت مانور صفر G را که تمرین کرده‌اید در آن قرار می‌دهید. استفاده مناسب. مانند بسکتبال 3v3، هاکی، فوتبال یا لیگ موشک، هدف حرکت دادن یک توپ (یا یک دیسک، در این مورد) به سمت دروازه در سمت دیگر زمین است، اما انجام آن بدون گرانش یک تجربه کاملا متفاوت است.

شما باید از مخالفانی که از بالا و پایین به سمت شما می آیند آگاه باشید. چالش واقعا جالب این است که شما باید یاد بگیرید که حرکت را درک کنید: تعقیب دیسک در اطراف زمین اشتباه است. شما باید جایی که قرار است باشد را تعقیب کنید، در غیر این صورت کسی که مسیر جهشی آن را از بین بسیاری از موانع شناور بهتر پیش‌بینی می‌کند، شما را به سمت آن شکست می‌دهد و قبل از اینکه بتوانید به آن‌ها برسید و با مشت به صورت آن‌ها بکوبید، آن را به سمت یک هم تیمی پرتاب می‌کند. آنها را به طور موقت غیرفعال کنید.

ترفندهای ظریف تری نیز برای یادگیری وجود دارد: مهمتر از همه، پرتاب کردن بازیکن دیگری که از قبل در حال حرکت است، سرعت شما را دو برابر می کند، و این مبنایی برای استراتژی شروع هر دور می شود، زیرا هر دو تیم به منجنیق می روند. رشته. شما می توانید به یک هم تیمی که منجنیق را نگه داشته است نگه دارید و سپس خود را از او دور کنید تا تقویت شود و هم تیمی دیگری می تواند شما را نگه دارد و دوباره پرتاب کند تا به سرعت نهایی برسد.

با این حال، اگر گرفتن سرعت بالا خود را از دست دادید و تیم دیگر دیسک را در دست گرفت، دو سوم تیم شما در سمت دور زمین قرار دارند و هیچ امیدی به بازگشت ندارند قبل از اینکه تیم مقابل یک شوت تقریباً رایگان بزند. در هدف شما مانند هر بازی رقابتی، Echo Arena مملو از این نوع انتخاب های مخاطره آمیز است و انجام آن یک نمایش هیجان انگیز از مهارت است.

بازی Lone Echo

بزرگترین نقطه ضعف Echo Arena این است که فقط یک حالت و فقط یک نقشه وجود دارد. این دقیقاً مانند ورزش‌های دنیای واقعی است، اما قوانین و تغییرات نقشه در یک ورزش کاملاً جدید – حتی موارد موقتی مانند تنوع در اسب – می‌تواند برای ما که آن‌چه را که لازم است نداریم، چیزهای جالبی داشته باشد. برای رقابت با بازیکنان و تیم های فوق العاده خوب موجود در آنجا. امیدوارم تنوع بیشتری داشته باشد.

حکم

بازی Lone Echo و Echo Arena بازی‌های کمیابی هستند که ارزش واقعی VR و ردیابی دست را نشان می‌دهند. حس حرکت آن بسیار عالی است و به هیچ وجه نمی تواند وجود داشته باشد. داستان خوب بازی Lone Echo و محیط‌های جالب با سرعت کافی حرکت می‌کنند که می‌توانید همه آن را غرق کنید و قبل از پریدن به اکشن سریع، عرق‌آور و رقابتی Echo Arena،

احساس بی‌وزنی مجازی را درک کنید. این واقعیت که می‌توانید بازی چند نفره را حتی بدون خرید آن تجربه کنید، به این معنی است که این یکی از اولین چیزهایی است که هر صاحب Oculus Rift باید دانلود کند.

بازی Lone Echo

پایان مقاله نقد و بررسی بازی Lone Echo

مجله با دوربین 

بیشتر بخوانید:

سریال حرکت به بهشت | بررسی گوشی Samsung Galaxy Z Fold 3 | مکتب اکسپرسیونیسم | نقد فیلم خواب گناهکاران | The Bad Sleep Well 1960 | هنر ما قبل تاریخ | نقد فیلم دکتر خواب / Doctor Sleep | بهترین فیلم های پیتر جکسون | فیلم ناصر الدین شاه آکتور سینما | انیمیشن میچل ها علیه ماشین ها | سریال پسران راکت |