فیلم های برتر فرانسوا تروفو

شایعه شده که جرارد دپاردیو اولش مقاومت می‌کرد برای بازی در “فیلم آخرین مترو” (۱۹۸۰)، چون فکر می‌کرد فرانسوا تروفو بورژوا شده. تروفو دیگه اون منتقد آتشین نبود که در دهه ۵۰ تو Cahiers du Cinéma “سینمای پدرها” رو محکوم می‌کرد، یا حتی نویسنده جسوری که پیشتاز موج نو فرانسه بود.

اما همچنان فیلمسازی کامل بود که عشق‌ش به سینما و احترام به استادان گذشته در هر قاب کارهاش معلومه. فیلم‌های بعدی‌ش شاید جاه‌طلبانه‌تر نباشن و حتی ردپایی از “سنت کیفیت” که رد کرده بود، داشته باشن. ولی تروفو هیچوقت واقعاً تغییر نکرد، چون همیشه آخرین رئالیست شاعرانه بود.

مقدمه‌ای بر فیلم های برتر فرانسوا تروفو

با مقاله فیلم های برتر فرانسوا تروفو همراه باشید. این لیست بهترین کارهای این کارگردان بزرگ رو بررسی می‌کنه، از فیلم‌هایی که ریشه در تجربیات شخصی‌ش دارن تا ادای احترام به استادان سینما.

رتبه‌بندی فیلم های برتر فرانسوا تروفو

1. فیلم ۴۰۰ ضربه (۱۹۵۹) – یکی از فیلم های برتر فرانسوا تروفو

این فیلم که به عنوان ویترینی برای موج نو فرانسه شناخته می‌شه، در زمان اشغال تنظیم شده و ریشه در تجربیات شخصی تروفو داره. رابطه ۲۷ ساله تروفو با ژان پیر لئو، ستاره نوجوان، نشون‌دهنده رابطه‌ش با مربی آندره بازینه، و چرخه آنتوان دوینل ادامه پیدا می‌کنه.

برخلاف شهرت تروفو به عنوان منتقد آتشین در Cahiers du Cinéma، این مطالعه بیگانگی نوجوانی خطی و قراردادیه و به نئورئالیسم، نوآر و کارگردانانی مثل ژان ویگو، ژان رنوار و روبرتو روسلینی مدیونه. تصاویر دستی هنری دکائه و قاب منجمد اوج، اونو به کلاسیک فوری تبدیل کرده که قدرت خام‌ش هنوز کم نشده. بدون شک، این فیلم جایگاه ویژه‌ای در صدر فیلم های برتر فرانسوا تروفو داره. تروفو با این کار، نوجوانی رو با عمق احساسی نشون می‌ده که مخاطب رو به فکر می‌ندازه در مورد بیگانگی و جستجوی هویت.

2. فیلم به نوازنده پیانو شلیک کن (۱۹۶۰) – یکی از فیلم های برتر فرانسوا تروفو

اقتباس از رمان سخت دیوید گودیس، با تأثیر از برادران مارکس و ریموند کوینو، دومین فیلم تروفو کیف پر از آهنگ‌ها، زنگ‌ها و تکنیک‌هاست که تئوری‌هاش رو به عمل سینمایی تبدیل می‌کنه. اشاره‌ای به خود تروفو در پیانیست آرام چارلز آزناوور هست که بعد از نواختن در بار پاریسی، با گانگسترها درگیر می‌شه.

کمدی و تراژدی با هم رقابت می‌کنن، در حالی که تروفو اقدامات غیرقابل پیش‌بینی رو با چسب‌های دیداری بازتابنده پر می‌کنه که با واقع‌گرایی دقیق رائول کوتارد، جسورانه‌تر به نظر می‌رسه. مقاومت‌ناپذیر و تکرارنشدنی، این فیلم ترکیبی از هیجان و احساسه که سبک موج نو رو نشون می‌ده. تروفو با این کار، مرزهای ژانر رو جابه‌جا می‌کنه و مخاطب رو درگیر داستانی پرپیچ و تاب می‌کنه که هم خنده‌دار و هم غم‌انگیزه.

بیشتر بخوانید: بهترین فیلم‌های جان فورد

3. فیلم ژول و ژیم (۱۹۶۲) – یکی از فیلم های برتر فرانسوا تروفو

با ملودی‌های نفیس ژرژ دلرو، این اقتباس بی‌انتها از رمان هنری-پیر روشه، سازگاری نوول مبهم و “سنت کیفیت” رو نشون می‌ده که تروفو در مقاله ۱۹۵۴ Cahiers علیه‌ش بود. شور و شوق بخش Belle Époque مست‌کننده‌ست، چون دوستان جدایی‌ناپذیر هنری سر و اسکار ورنر با روح آزاد ژان مورو درگیر می‌شن.

اما تروفو سرعت رو در سکانس‌های پس از جنگ کم می‌کنه تا حال و هوای متغیر رو منتقل کنه، چون شخصیت‌ها به سمت تراژدی پیش می‌رن. برخی تروفو رو به خیانت به آرمان‌های انتقادی‌ش متهم کردن، اما این ملودرام عالی، بلوغ کارگردانی‌ش رو نشون می‌ده. فیلم بررسی عشق، دوستی و تغییرات زمانه که با تصاویر زیبا و موسیقی دلنشین، مخاطب رو مجذوب می‌کنه. تروفو با این کار، عمق روابط انسانی رو کاوش می‌کنه.

4. فیلم پوست نرم (۱۹۶۴) – یکی از فیلم های برتر فرانسوا تروفو

تأخیر در ساخت تنها فیلم انگلیسی‌زبان‌ش، فارنهایت ۴۵۱ (۱۹۶۶)، فرصتی داد برای این حماسه خیانت، که تأثیر آلفرد هیچکاک رو نشون می‌ده – کسی که تروفو تازه مصاحبه کتابی باهاش کرده بود. روایت بر اساس داستان‌های روزنامه‌ست، اما جزئیات زندگی‌نامه‌ای ازش خلاصه می‌شه و به رابطه همسر نلی بندیتی با شوهر دانشگاهی ژان دسیلی و میزبان هوا فرانسوا دورلئاک منجر می‌شه.

ظرافت جالب تروفو در تبدیل ملودرام سیرکی به هیجان هیچکاکی اغواکننده‌ست. منتقدان معاصر اونو بدبینانه و ناپسند خوندن، اما حالا به عنوان کالبدشکافی باهوش اخلاق طبقه متوسط شناخته می‌شه. این فیلم کاوش عمیق خیانت و عواقب‌شه که با سبک روان و تصاویر دقیق، مخاطب رو درگیر می‌کنه. تروفو با این کار، مرزهای اخلاقی رو بررسی می‌کنه.

بیشتر بخوانید: بهترین فیلم‌های جیمز دین

5. فیلم بوسه‌های دزدیده‌شده (۱۹۶۸) – یکی از فیلم های برتر فرانسوا تروفو

تروفو هیچوقت قصد نداشت آنتوان دوینل از “۴۰۰ ضربه” رو شخصیت تکراری کنه، اما ۴ بار به قولش برگشت که انگار دریچه ایمنی بعد از پروژه‌های خاص بود. بعد از تریلر انتقام “عروس سیاه‌پوش” (۱۹۶۸)، نیاز به بازگشت به سبک سینمای آزاد قبلی‌ش احساس کرد و ژان پیر لئو رو در ماجراهای کمیک درگیر کرد: از ترخیص بی‌آبرو از ارتش شروع می‌شه و شامل کارمند هتل، کارآگاه خصوصی و تعمیرکار تلویزیون می‌شه.

درگیری‌های عاشقانه با کلود جید و دلفین سیریگ پیچیده‌تر می‌کنه، اما علاقه تروفو به فیلم جذاب و خالص می‌مونه. این فیلم ادامه زندگی آنتوانه که با humor و احساس، نوجوانی رو به جوانی وصل می‌کنه. تروفو با این کار، زندگی روزمره رو با طنز نشون می‌ده. (۱۰۶ کلمه)

6. فیلم روز برای شب (۱۹۷۳) – یکی از فیلم های برتر فرانسوا تروفو

تروفو موفق شد نظریه مولف رو با علاقه به اشتراک فیلمسازی ترکیب کنه، و خودش رو به عنوان کارگردان نیمه‌کَر در این فیلم شخصی بازی کرد، پر از حکایت‌ها، شوخی‌ها و ادای احترام برای انتقال لذت و درد خلق سینما. هیچکس وانمود نمی‌کنه که فیلم درون فیلم “Meet Pamela” هنری باشه، اما تروفو از فیلمبرداری استودیویی برای جشن و هجو هرج و مرج، ناامنی، مصنوعات، خودخواهی و هوس پشت صحنه استفاده می‌کنه.

نامزدی اسکار برای کارگردانی، فیلمنامه و بهترین فیلم خارجی، اما رضایت بیشتر از به تصویر کشیدن واقعی دنیاش. این فیلم پشت صحنه سینما رو با humor و عمق نشون می‌ده که عشق تروفو به هنر هفتم رو برجسته می‌کنه. تروفو با این کار، فرآیند فیلمسازی رو جشن می‌گیره.

بیشتر بخوانید: نقد فیلم روانی

7. فیلم پول خرد (۱۹۷۶) – یکی از فیلم های برتر فرانسوا تروفو

تروفو با کودکی سخت‌ش، به تم بزرگ شدن در فیلم‌هایی مثل “لس میستون” (۱۹۵۷) و “کودک وحشی” (۱۹۶۹) برگشت. اما این کلاژ اپیزودیک در شهر استانی Thiers، آفتاب‌ترین بینش‌ش به روان بچه‌هاست که با مسائل روزمره روبرو می‌شن. تمرکز روی جوری دسموسو و فیلیپ گلدمن که با پدر معلول و مادر متخلف کنار میان.

اما تروفو با خاطرات خودش، لحظات آرزو، کشف، خطر، عصیان و تلافی رو کنار هم می‌ذاره تا ادعاش در مورد کودکان در “حالت لطف” رو تقویت کنه. این فیلم جشن کودکیه که با حساسیت و humor، دنیای بچه‌ها رو کاوش می‌کنه. تروفو با این کار، بی‌گناهی و چالش‌های کودکی رو نشون می‌ده که مخاطب رو به یاد گذشته می‌ندازه.

8. فیلم اتاق سبز (۱۹۷۸) – یکی از فیلم های برتر فرانسوا تروفو

داستان کوتاه هنری جیمز “محراب مردگان”، تروفو رو در دهه ۷۰ مشغول کرد، چون با ژان گروو همکاری کرد و از تولستوی، چخوف و پروست ایده گرفت برای انتقال احترام‌ش به دوستان و الهامات در حال مرگ. از دست دادن روبرتو روسلینی و هانری لانگلوس اونو به عمل واداشت، و بعد از استخدام ناتالی بی و نستور آلمندروس، خودش رو به عنوان بازمانده جنگ بزرگ گناهکار نوشت که زیارتگاهی برای همسر فقید می‌سازه.

اگر حس “نامه دست‌نویس” داشته باشه، اما صادقانه‌ست. این فیلم جایگاه خاصی در فیلم های برتر فرانسوا تروفو داره. کاوش مرگ، خاطره و وفاداری که با تصاویر زیبا، عمق احساسی ایجاد می‌کنه. تروفو با این کار، سودای شخصی‌ش رو بیان می‌کنه.

بیشتر بخوانید: فیلم پنجره پشتی

9. فیلم آخرین مترو (۱۹۸۰) – یکی از فیلم های برتر فرانسوا تروفو

تروفو اغلب به خاطر نپرداختن به سیاست‌ها مورد انتقاد بود، و برخی اونو متهم به اجتناب از مسائل کشور فرانسه کردن، اما در این تصویر پرفراز و نشیب اما عاشقانه اشغال نازی‌ها، اصرار داشت که خاطرات پاریس جنگیش، درک کودکی‌ش از وقایع رو نشون می‌ده. تنش بین بی‌گناهی و تجربه در داستان تلاش کاترین دنوو برای تولید نمایش در حالی که شوهر یهودی هاینز بنت رو زیر صحنه تئاتر مونتمار مخفی کرده، معلومه.

جرارد دپاردیو به عنوان نماینده ماکیس، و ژان پوآرت کارگردان همجنس‌گرا، رازهایی برای پنهان کردن دارن، اما شوخ‌طبعی درام شدید رو با نورپردازی ظریف نستور آلمندروس سبک می‌کنه. این فیلم ترکیبی از عشق، مقاومت و تئاتره که دوره جنگ رو زنده می‌کنه.

10. فیلم رول یکشنبه! (۱۹۸۳) – یکی از فیلم های برتر فرانسوا تروفو

داستان پالپ منبع الهام مکرر تروفو بود، و برای آخرین کارش، “شب شنبه طولانی” چارلز ویلیامز رو انتخاب کرد. به عنوان دوئت برای شریک جدید فانی آردانت تصور شد، که به عنوان منشی پرووانسال عالی بازی می‌کنه و چشم خصوصی رو جلب می‌کنه تا رئیس آژانس املاک ژان-لویی ترینتینیان رو از قتل همسر و معشوق‌ش نجات بده.

اما همچنین ادای احترام به کارهای پیچیده هاوارد هاکس و مک‌گافین‌های آلفرد هیچکاک ه، و لذتی که تروفو با کنایه‌های سینمایی حیله‌گرانه بازی می‌کنه، به اندازه تصاویر تک‌رنگ دلخراش جذابه. خداحافظی تلخ و شیرین که هیجان و طنز رو ترکیب می‌کنه. تروفو با این فیلم، عشق‌ش به ژانر نوآر رو نشون می‌ده و پایان زیبایی به کارنامه‌ش می‌ذاره.

بیشتر بخوانید: سریال Patria

پایان مقاله فیلم های برتر فرانسوا تروفو.