نقد فیلم Batman

نقد فیلم Batman :

فیلم Batman، راه‌اندازی مجدد محبوب‌ترین شخصیت کمیک‌های دی‌سی، فرنچایز را به سایه‌ها بازمی‌گرداند که با موفقیت فوق‌العاده محبوب کریستوفر نولان، اما بدون فتیشیسم سال‌های برتون/شوماخر یا زیاده‌روی‌های اخیر زک اسنایدر، مورد استقبال قرار گرفت. اگرچه «زمین» ممکن است مناسب نباشد، این تکرار کمتر سخت است و بیشتر بر مؤلفه‌های انسانی متمرکز است تا استعاره‌های ابرقهرمانی، اگرچه دومی مطمئناً وجود دارد.

اساساً یک فیلم قاتل زنجیره‌ای با عناصر کمیک و خارق‌العاده، زیبایی‌شناسی بتمن مدیون فیلم نوآر است که گاه به گاه به فیلم‌های وسترن اشاره می‌کند. از نظر سبک، این فیلم به فیلم‌های بتمن نولان نزدیک‌ترین است، اگرچه هیچ تصدیق آشکاری وجود ندارد.

مانند هر فیلم جنایی، بتمن به رازها، مسائل هویتی و افشاگری های غیرمنتظره می پردازد. قهرمان یک فرد مشکل دار و شکنجه شده است. آنتاگونیست بیشتر نیروی طبیعت است – یک نیروی بدخواه و پیچیده – تا یک انسان. جنایتکاران و پلیس های فریبکار زیاد هستند. هیچ کس، حتی بتمن، با هیچ گونه توانایی خاص ذاتی یا قدرت جادویی آغشته نیست. هیچ خدا یا شیطانی وجود ندارد که بتوان با آنها جنگید.

داستان بر مجموعه ای از قتل ها و طول مدتی متمرکز است که مراقب لباس خفاش گاتهام سیتی برای کشف مقصر و متوقف کردن ولگردی و ولگردی او و در عین حال مبارزه با شیاطین شخصی خود پیش می رود. ریوز حداقل به اندازه فیلم های سنتی ابرقهرمانی از فیلم های دهه 40 و تلاش های نئو نوآر فینچر استفاده کرده است. هرگز شکاف بین MCU و DC بیشتر مشهود نبوده است. برادران وارنر ممکن است در حال “روشن کردن” Wonder Woman و Aquaman باشد، اما بتمن همچنان در تاریکی غوطه ور است.

فیلم Batman

بتمن یک داستان اصلی نیست. این در زمانی آغاز می شود که میلیاردر منزوی بروس وین (رابرت پتینسون) برای اولین بار لباس را پوشید و جنگ یک نفره خود را علیه جنایت به خیابان ها برد. او بیشتر مورد بی اعتمادی نیروی پلیس شهر گاتهام است، با یک استثنای قابل توجه: ستوان جیم گوردون (جفری رایت)، که با وجود اینکه هویت واقعی بتمن را نمی دانست، سهم خود را با بتمن انجام داده است. هیچ کس،

به جز پیشخدمت خانه وین و مربی بروس، آلفرد (اندی سرکیس)، از آن مطلع نیست. لانه جنایتکاران و جنایتکاران گاتهام، از جمله رئیس مخوف کارمین فالکون (جان تورتورو) و زیر دست او، اسوالد «پنگوئن» (کالین فارل) هنوز بتمن را به اندازه کافی تهدیدکننده نمی دانند که نگران او باشد. بعد از اتفاقات این فیلم، اوضاع تغییر خواهد کرد.

گوردون از سیگنال خفاش استفاده می کند تا با Caped Crusader برای قتل شب هالووین شهردار محبوب (اما کج) گاتهام کمک کند. قاتل که به دلیل سرنخ‌هایی که از خود به جا می‌گذارد لقب The Riddler (پل دانو) را داده‌اند، یک قاتل معمولی نیست و طولی نمی‌کشد که رد اجساد طولانی‌تر می‌شود، به طوری که هر قتل تازه‌ای فردی است که در سطح بالایی از دولت قرار دارد.

یا سلسله مراتب پلیس در حالی که گوردون با استفاده از روش های سنتی پلیس برای کشف هویت قاتل تلاش می کند، بتمن کارهایی را انجام می دهد که گوردون نمی تواند. این باعث می شود که او با فالکون، پنگوئن و سلینا کایل (زوی کراویتز)، زن جوانی که تمایل زیادی به سرقت از گربه دارد و یک امتیاز برای تسویه حساب، در تماس باشد.

بتمن فیلمی طولانی با خط داستانی پیچیده ای است که بر روی داستان های فرعی مماسی به اندازه کافی تمرکز دارد که مواقعی وجود دارد که شکار The Riddler در پس زمینه محو می شود. اگرچه منصفانه است که به ریوز و پیتر کریگ، نویسنده همکار، به خاطر جاه‌طلبی‌شان احترام بگذاریم، فیلم گهگاه از سرعت ناهموار رنج می‌برد و احساس می‌کند ممکن است از تدوین فشرده‌تری بهره برده باشد.

فیلم Batman

سکانس‌های اکشن با اکتان بالا در اینجا نسبت به بسیاری از فیلم‌های ابرقهرمانی کمتر وجود دارد، اما دو سکانس اصلی (تعقیب و گریز ماشینی وحشیانه که در آن بت‌موبیل اولین کار خود را انجام می‌دهد و مبارزه تن به تن که در آن بتمن تنها کسی است که تفنگ ندارد) دیدنی هستند با این حال، به طور کلی، بتمن بر تشخیص، تجزیه و تحلیل رمزها، پاسخ به معماها و دنبال کردن یک پیچ و خم تا وضوح نهایی تمرکز می کند. Riddler ممکن است به اندازه جوکر در شوالیه تاریکی شیطانی و دیوانه نباشد، اما او در رده دوم قرار دارد.

کناره گیری بن افلک از نقش در زمان پیش تولید مستلزم آن بود که ریوز (که جایگزین او در صندلی کارگردانی شد و فیلمنامه را به طور کامل بازنویسی کرد) یک پروژه بازسازی را آغاز کرد. این موضوع فیلم را از DCEU خارج کرد و در دنیای جیبی خودش (مثل نسخه نولان) قرار داد. رابرت پتینسون که به طور تصادفی در فیلم Nolan’s Tenet قبل از پوشیدن شنل و روپوش ظاهر شد، برای ایفای نقش اصلی انتخاب شد. اگرچه پتینسون در نقش بتمن خوب است، اما درباره تفسیر او از بروس وین مطمئن نیستم. همانطور که نوشته شده است، وین قرار است عبوس و گوشه گیر باشد –

مردی که در گذشته اش منحرف شده و در تلاش برای یافتن معنی است. اما عملکرد پتینسون کمی بیش از حد یک نکته است. او هرگز انسانیت را در زیر درد شخصیت پیدا نمی‌کند (در مقایسه با بیل، که با برخی از مسائل مشابه دست و پنجه نرم می‌کرد) و این از قوس شخصیت می‌کاهد. پویایی عجیبی است زیرا پتینسون اولین بتمنی است که هنگام پوشیدن لباس بیشتر متحرک است تا بیرون از آن.

فیلم Batman

برای بازیکنان پشتیبان، بتمن از یک رویکرد خارج از جعبه استفاده می کند. زوئی کراویتز اولین زن رنگین پوستی نیست که نقش زن گربه‌ای را بازی می‌کند – ارتا کیت یکی از چندین بازیگر زنی بود که در برنامه تلویزیونی دهه 1960 درباره این شخصیت مقاله نوشت و هالی بری این نقش را برای فیلمی به عهده گرفت که DC دوست داشت وجود آن را نادیده بگیرد. کراویتز بیشتر بر جنبه “سلینا” شخصیت خود تمرکز می کند تا “زن گربه ای” و فیلمنامه با او مانند یک زن مهلک رفتار می کند. کالین فارل در نقش پنگوئن قابل تشخیص نیست – کار آرایش چشمگیر است.

این شخصیت کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما این احتمالاً به این دلیل است که ریوز برنامه‌های آینده بزرگی برای او دارد (از جمله سریال HBOMax خودش). پل دانو هیچ شباهتی به تجسم قبلی ریدلر ندارد و در بیشتر قسمت های فیلم نقاب زده است. با این حال، هنگامی که از لباس خارج شد، به طور فریبنده ای عادی به نظر می رسد – احتمالاً یکی از دلایلی که دانو بی تحیب انتخاب شده است.

اندی سرکیس که اکنون فراتر از انجام کارهای ضبط حرکتی صرف برای WETA رفته است، در نقش آلفرد عملکرد قابل‌توجهی ارائه می‌کند. جفری رایت، جان تورتورو، پیتر سارسگارد دیگر بازیگران این فیلم هستند. اگرچه رایت و تورتورو قبلاً در فرنچایزهای پرهزینه ظاهر شده بودند، اما این اولین حمله سارسگارد است.

فیلمبرداری گریگ فریزر و موسیقی مایکل جیاکینو به هویت منحصر به فرد فیلم کمک می کند. فریزر از نور و سایه برای جلوه های خوب استفاده می کند، از جمله ایجاد چندین عکس سیلوئت به یاد ماندنی. کار جیاکینو در اینجا ممکن است بهترین کار دوران حرفه ای او باشد. وقتی لازم باشد نرم است، در طول مبارزه و صحنه‌های اکشن ضربه‌ای می‌زند و راهی برای ترکیب «Ave Maria» پیدا می‌کند.

بتمن بدون شک بهترین فیلم ابرقهرمانی از زمان Avengers: Infinity War و بهترین فیلمی است که شخصیت عنوان را از فصل میانی سه گانه نولان به نمایش می گذارد. نقاط قوت آن در تفاوت‌هایش و روش‌هایی است که ریوز می‌تواند پول‌ها را ارائه دهد و در عین حال از احساس بیسکویتی که بسیاری از فیلم‌های ابرقهرمانی را ناتوان می‌کند اجتناب کند. در زمانی که بسیاری از فرنچایزهای کتاب های مصور به دنبال بزرگتر شدن هستند، با موجودات کیهانی و چندجهانی، رویکرد زمینی بتمن مهلت خوبی را ارائه می دهد.

فیلم Batman

پایان مقاله نقد فیلم Batman

مجله با دوربین 

بیشتر بخوانید:

فیلم ژنرال | معرفی سبک موسیقی بوسا نووا | نقد فیلم مخمل آبی | معرفی دستگاه‌ها و ردیف های موسیقی ایرانی | آلفرد هیچکاک | نقد فیلم My Neighbor Totoro – فیلم همسایه من توتورو | نقد و بررسی بازی Beat Saber | فیلم دزد دوچرخه | مکتب نئو اکسپرسیونیسم: تاریخ ، ویژگی ها و آثار هنری | فیلم اگه میتونی منو بگیر |