نویسنده : بررسی فیلم Dr Strange in the Multiverse of Madness :
از آنجایی که Spider-Man: No Way Home، با معرفی مفهوم «چندجهانی» در MCU، نشانه‌های هشداردهنده‌ای وجود داشت مبنی بر اینکه این دستگاه داستانی جدید می‌تواند پایه و اساس بیش از ۲۰ فیلم را که به دقت ساخته شده‌اند، واژگون کرده و از تعادل خارج کند. با این حال، سرگیجه همراه با بازگشت توبی مگوایر و اندرو گارفیلد چنین نگرانی‌هایی را خاموش کرد.
اکنون، با بازدیدی دیگر از قلمرو چند بعدی که در آن انتخاب‌های متفاوت به واقعیت‌های مختلف تقسیم می‌شوند، دکتر استرنج در چند جهان جنون باعث می‌شود که چراغ‌های قرمز روشن‌تر چشمک بزنند (حتی اگر از پتانسیل گسترده مولتی‌جهان کمتر استفاده شود).
ناگهان بینندگان با حقیقتی افسرده روبرو می شوند: هیچ چیز مهم نیست. نه مرگ نه پیروزی نه شکست. هر چیزی را می توان لغو کرد. تانوس به یک اراذل بین کهکشانی گذرا تبدیل شده است که دید او به دلیل تفکر غیرچندگانگی او محدود شده بود.
از دیدگاه روایی، دنیای چندگانه جنون ضعیف ساخته و توسعه یافته است. گفته می‌شود که سام ریمی کارگردان، که برای اولین بار پس از فیلم Spider-Man 3 به دنیای مارول بازگشته است، بدون فیلمنامه کامل شروع به فیلمبرداری کرده است. این امر نشان می دهد.
فیلم Dr Strange in the Multiverse of Madness
فیلم به نظر می رسد که از یک پیش نویس آماده نشده مونتاژ شده است – پیش نویسی که باید یکی دو جلا دادن دیگر را پشت سر می گذاشت و زمان بیشتری را صرف ساخت یک پایان بهتر می کرد. از نظر بصری، نمی توان نقاط قوت فیلم را انکار کرد. عالی به نظر می رسد و اگرچه بسیاری از جذاب ترین عناصر آن متعلق به اولین فیلم دکتر استرنج و/یا کریستوفر نولان هستند، اما اغلب حواسشان را از کمبود طرح منحرف می کنند.
سکانس‌های اکشن فوق‌العاده‌ای وجود دارد، از جمله سکانس آغازین (که شبیه یک بازی ویدیویی در انتظار به نظر می‌رسد) و یکی شامل استفاده از نت‌های موسیقی به عنوان سلاح (که می‌توانست بهتر ساخته شود و طولانی‌تر شود).
فیلم با معرفی یک تازه وارد به MCM (Multiverse سینمایی مارول) شروع می شود: آمریکا چاوز (Xochitl Gomez)، یک زن بیست ساله با قدرت های مرموز. او می تواند به طور خود به خود از جهان به جهان سفر کند اما نمی داند چگونه توانایی های خود را کنترل کند.
او توسط هیولاها تعقیب می شود و هنگامی که آنها در شهر نیویورک به یک ولگردی مخرب می پردازند، دکتر استفان استرنج (بندیکت کامبربچ) احساس وظیفه می کند که مداخله کند. استرنج با کمک جادوگر عالی، وانگ (بندیکت وونگ)، آمریکا (شخصیت، نه کشور) را نجات می دهد و از معضل او باخبر می شود.
استرنج که از اعماق خود احساس می‌کند، به دنبال کمک و اطلاعات از واندا ماکسیموف، با نام مستعار اسکارلت ویچ (الیزابت اولسن)، می‌گردد تا متوجه شود که او کسی است که در پشت حمله قرار دارد. او قدرت‌های آمریکا را می‌خواهد و برای تصاحب آنها هر کاری که لازم باشد انجام می‌دهد (که باعث مرگ زن می‌شود) تا بتواند جهانی را پیدا کند که زندگی‌ای که در سریال استریمینگ “WandaVision” ایجاد کرده در آن واقعی باشد. به طور قابل پیش بینی، مبارزه بین استرنج و واندا در چندین جهان دیگر ادامه می یابد زیرا قدرت های آمریکا در مواقع استرس زیاد تحریک می شوند.
فیلم Dr Strange in the Multiverse of Madness
به اعتبار خود، این فیلم سعی می‌کند انگیزه‌های واندا را جذاب‌تر از انگیزه‌های یک دیوانه‌ی کلیشه‌ای و دیوانه کند. او به سادگی فریب خورده و به شدت تنهاست. او خواهان یک زندگی خیالی و کامل با فرزندان خیالی و بی نقص خود است. متأسفانه، هیچ عمقی برای درد واندا وجود ندارد. این به طور سطحی و مختصر ترسیم شده است،
زیرا هرگونه بررسی واقعی غم و اندوه با مواد آتش‌نشان و CGI مطابقت ندارد. فقدان ماهیت، آنچه را که جیمز منگولد توانست با لوگان به دست آورد، بیش از پیش قابل توجه می کند، تنها فیلم مارول تا کنون که به صراحت و صادقانه با مواد موضوعی تیره برخورد کرده و در عین حال از موضوعات ابرقهرمانی جدا نشده است.
تاب دادن نور خارق‌العاده در سراسر جهان لذتی سطحی دارد، اما به سرعت جذابیت خود را از دست می‌دهد زیرا بیننده متوجه می‌شود که فیلم به جایی نمی‌رسد. کلارا پلر در یک تبلیغ تلویزیونی دهه 80 به خوبی آن را بیان کرد و پرسید: گوشت گاو کجاست؟ یا به بیان دیگر با استفاده از یک مرجع قدیمی تر، امپراطور هیچ لباسی ندارد. این آبنبات چشمی است که به عنوان چیزی عمیق‌تر و ذهن‌برانگیز جلوه می‌کند، با این تفاوت که عمق آن در کفه‌ها است و خم‌ها به‌طور ناامیدکننده‌ای مستقیم هستند.
فیلم Dr Strange in the Multiverse of Madness
قبل از اکران فیلم، محافل طرفداران با شایعاتی مبنی بر وجود گروهی از کمئوها پر شده بودند. حقیقت با انتظارات مطابقت ندارد. بیشتر این ظاهرهای زودگذر با در نظر گرفتن طرفدار مارول طراحی شده اند. کسانی که بیش از یک آشنایی گذرا با منابع کتاب های مصور به خود می بالند، تخم مرغ های عید پاک کافی برای تهیه املت بزرگ پیدا می کنند. با این حال، برای بینندگان معمولی تر، چهره های آشنا تا حدودی کمیاب هستند.
علاوه بر یکی که هویتش توسط مطالب تبلیغاتی پیشین خراب شده است، فقط تعداد کمی دیگر وجود دارد و هیچ کدام کاملاً در سطح مگوایر یا گارفیلد نیستند. آن‌هایی که انتظار حضور انتقام‌جویان گم‌شده، گذشته مردان عنکبوتی، ددپول یا ولورین را داشتند، ناامیدکننده هستند. کنجکاوترین غیبت، ویژن است. با توجه به اهمیت این شخصیت برای روان شکننده واندا، فقدان یک ظاهر نمادین/رویایی توسط پل بتانی عجیب است.
فیلم‌های اخیر مارول بیش از پیش به سمت قلمروی عجیب و غریب و کیهانی منحرف شده‌اند که اگرچه برای طرفداران کتاب‌های مصور ناراحت‌کننده نیست، اما این مسیر ممکن است به طور فزاینده‌ای برای تماشاگران معمولی فیلم آزاردهنده باشد. فیلمسازان به طور فزاینده‌ای با مشکلاتی روبه‌رو می‌شوند که همه عواقب و پیامدهای برخی از تصمیمات داستانی خود را بپیچند. به این ترتیب، The Multiverse of Madness Eternals را به یاد می آورد که لزوماً نقطه مرجع خوبی نیست،
زیرا دومی به طور گسترده به عنوان یکی از کم موفقیت ترین فیلم های MCU در نظر گرفته می شود. جنبه‌های مشکل‌ساز مولتی‌جهان گسترده است. نگران کننده ترین آن این است که نشان دهنده یک Deus ex machina دائمی و همیشه در دسترس است. بنابراین، اگرچه اکنون تصور کردن رویارویی بتمن علیه مرد عنکبوتی را آسان می‌کند، اما یک حس ناپایداری را ایجاد می‌کند که در آن رویدادهای مهم را می‌توان با یک ضربه قلم لغو کرد. ما خیلی فراتر از بابی یوینگ هستیم که از حمام بیرون می آید.
با کنار گذاشتن هر گونه پیامدهای بلندمدت، چندجهانی جنون ترکیبی ناامیدکننده از عناصر التقاطی است که در برخی مواقع بیشتر شبیه به رجوع ریمی به فیلم‌های مردگان شیطانی‌اش است تا آثار ابرقهرمانی قبلی‌اش. این غیرقابل انکار جذاب و گاهی هیجان‌انگیز است، اما احساس کلی من نوعی ناامیدی مبهم است. در مورد اتصال “WandaVision” – به اندازه اولین دکتر استرنج یک پیش نیاز مهم است.
می توان بدون تماشای سریال استریم داستان را دنبال کرد اما بسیاری از جزئیات از بین می روند. این سؤالاتی را در مورد رابطه بین فیلم های اصلی و برنامه های جانبی ایجاد می کند، اما این بحث برای زمان و مکان دیگری است. همین کافی است که بگوییم دکتر استرنج در چند جهان جنون ممکن است در میان طرفداران کتاب های مصور مورد تایید قرار گیرد، اما می تواند برای تماشاگران جریان اصلی فیلم کمتر جذاب باشد.
فیلم Dr Strange in the Multiverse of Madness
مجله با دوربین
بیشتر بخوانید:
چارلز دیکنز | نقد فیلم اسپنسر ۲۰۲۱ | وایت بالانس یا تراز سفیدی چیست؟ | حالت های وایت بالانس | قوانین طلایی ترکیب بندی در عکاسی | نقد و بررسی بازی Marvel’s Avengers | بهترین فیلم های ویلیام وایلر | نقد فیلم محافظ همسر هیتمن | فیلم Eternals | نقد و بررسی بازی Gears 5 | آموزش گیتار : راهنمای مبتدیان برای آکورد و انواع گیتار |
