سبک موسیقی ملل

سبک موسیقی ملل : موسیقی جهانی یا ملل به طور کلی موسیقی فرهنگ های جهان است. در دهه 1980 میلادی این اصطلاح رایج برای توصیف ضبط های غیر انگلیسی که در انگلیس و ایالات متحده منتشر شد به کار رفت.

این گروه جنجالی که عمدتا توسط رسانه ها و فروشگاه های ضبط صدا استخدام می شود  موسیقی منابع مختلفی مثل خوانندگان گلو تووان ، گروههای گیتار زیمبابوه و خوانندگان پاکستانی قوالی (موسیقی صوفی) و همچنین نوازندگان محلی غیر غربی مانند کمانچه های کاجون و گیتاریست های Slack-key هاوایی.

پیش از این موسیقی بین المللی به عنوان یک اصطلاح کلیسایی دارای ارز محدودی بود که از سوغاتی توریست گرفته تا ضبط های میدانی انجام شده توسط متخصصان اتنوموزیک در کشور های آفریقا ، آسیا و جاهای دیگر محدود بود.

اگرچه خالصان استدلال می كردند كه هیچ سبك موسیقی را نمی توان به عنوان “موسیقی جهانی یا موسیقی ملل ” تشخیص داد ، این اصطلاح برای نزدیك كردن موسیقی “خارجی” به جریان اصلی موسیقی عامه پسند غربی مطرح شد.

بیشتر بخوانید : نقد فیلم جنگ ستارگان

از بسیاری جهات تاریخ موسیقی جهان داستان بازاریابی موسیقی خارجی توسط شرکت های ضبط کننده غربی است. علی رغم این خاستگاه های تجاری ، در اوایل دهه 1990 میلادی این اصطلاح باعث تغییر در آگاهی موسیقیدانان و تهیه کنندگان شد و موسیقی جهان به ژانر موسیقی صادقانه ای تبدیل شد.

تاریخ تولد موسیقی جهان را می توان از سال 1982 تا 1983 میلادی آغاز کرد ، زمانی که مروجین انگلیسی ، آمریکایی ، شرکت های ضبط کننده توزیع کنندگان و فروشگاه ها ، و علاوه بر آن برخی از روزنامه نگاران و صدا و سیما شروع به ترویج موسیقی از کشورهای دیگر به ویژه موسیقی آفریقایی که برای یک زمان تقریباً مترادف با موسیقی جهانی بود.

بارزترین نشانه علاقه روزافزون به موسیقی آفریقایی موفقیت رهبر گروه جوجو نیجریه ای کینگ سانی آد بود که دو آلبوم اول وی که در سطح بین المللی برای آیلند رکوردز منتشر شد بیش از 100000 نسخه در ایالات متحده در سالهای 1983–84 میلادی فروخت.

این رقم کمتر از نیمی از فروش در نیجریه و بسیار کمتر از فروش میلیونی که موفقیت را برای مجریان محبوب غربی تعریف کرد و معیار بسیاری از شرکت های جدیدی بود که در پاسخ به توجه موسیقی جهان ظاهر شدند.

این عبارت موسیقی جهانی توسط گروهی از برچسب های مستقل انگلیس به تصویب رسید که معتقد بودند در صورت توافق بر رسمیت بخشیدن به یک توصیف عمومی دسترسی به فروشگاه های ضبط صدا و تشخیص بیشتر رسانه ها را به دست می آورند.

امید آنها این بود که رشته های متنوعی را شامل شوند که شامل موسیقی نه تنها از تمام مناطق آفریقا بلکه از اروپای شرقی ، آسیا ، آمریکای جنوبی و مرکزی و کارائیب بود.

بیشتر بخوانید : نقد فیلم سانست بلوار

به طور متناقضی موسیقی ملل بیشتر مترادف با موسیقی محلی یا منطقه ای بود و تفسیر آنچه مناسب بود تمایل به تغییر از یک کشور به کشور دیگر داشت.

اگرچه برخی از هنرمندان از کشورهای در حاشیه بازار موسیقی محبوب غربی اکنون می توانند مخاطبان جهانی را آرزو کنند اما کسانی که سوپراستارهایی مثل مایکل جکسون ، مدونا و باب مارلی را به عنوان الگوی خود انتخاب می کردند معمولاً از ذائقه منحصر به فرد موسیقی جهان ناامید می شدند واسطه ها موسیقی جهانی به دلیل “اصالت” مورد استقبال قرار گرفت و به عنوان نقطه مقابل صداهای مصنوعی و رباتیک فزاینده ای که در دهه 1980 میلادی توسط سازندگان پاپ غربی مورد پسند بود.

از میان چند مورد استثنا در این قانون چندین ستاره محلی از فرانكوفون آفریقای غربی و شمال آفریقا وجود داشتند كه برخی از آنها با ضبط هایی كه برای برچسب های مستقر در فرانسه انجام شد به موفقیت بین المللی دست یافتند.

معرفی سبک موسیقی ملل

در سال 1982 میلادی برچسب مستقل سلولویید از جمله اولین فروشندگان شکاف بین بازارهای مهاجر و بومی اروپا بود که بیش از 300000 آلبوم توسط گروه سنگالی Touré Kunda فروخت و آلبوم Immigrés پیشگام گروه موسیقی سنگالی Youssou N’Dour را در سال 1984 میلادی به فروش رساند.

این مطلب ادامه دارد پس با مجله بامدادی ها همراه باشید.