بیوگرافی پدر دیکتاتوری کره کیم جونگ ایل

شخصیت سلطه طلب کیم جونگ ایل و تمرکز کامل قدرت، کشور کره شمالی را تعریف می کند.

کیم جونگ ایل کی بود؟

بیشتر شخصیت کیم جونگ ایل مبتنی بر کیش شخصیت است، به این معنی که افسانه ها و گزارش های رسمی دولت کره شمالی زندگی، شخصیت و اقدامات او را به گونه ای توصیف می کنند که رهبری او را ترویج و مشروعیت می بخشد، از جمله تولد او. طی سال‌ها، شخصیت برتر کیم و تمرکز کامل قدرت، کشور کره شمالی را مشخص کرده است.

اوایل زندگی

کیم جونگ ایل در 16 فوریه 1941 به دنیا آمد، اگرچه گزارش های رسمی تولد او را یک سال بعد نشان می دهد. زمانی و مکانی که کیم جونگ ایل به دنیا آمده است راز خاصی را احاطه کرده است.

بیوگرافی رسمی کره شمالی بیان می کند که تولد او در 16 فوریه 1942 در یک اردوگاه مخفی در کوه Paekdu در امتداد مرز چین، در شهرستان Samjiyon، استان Ryanggang، در جمهوری دموکراتیک خلق کره (کره شمالی) رخ داده است. گزارش های دیگر نشان می دهد که او یک سال بعد در ویاتسکویه در اتحاد جماهیر شوروی سابق به دنیا آمد.

در طول جنگ جهانی دوم، پدرش فرماندهی گردان اول تیپ 88 شوروی را بر عهده داشت که متشکل از تبعیدیان چینی و کره ای بود که با ارتش ژاپن می جنگیدند. مادر کیم جونگ ایل، کیم جونگ سوک، همسر اول پدرش بود. گزارش های رسمی نشان می دهد که کیم جونگ ایل از خانواده ای ملی گرا است که در اوایل قرن بیستم به طور فعال در برابر امپریالیسم ژاپنی ها مقاومت کردند.

بیوگرافی رسمی دولتی او ادعا می کند که کیم جونگ ایل تحصیلات عمومی خود را بین سپتامبر 1950 و اوت 1960 در پیونگ یانگ، پایتخت فعلی کره شمالی به پایان رساند. اما محققان اشاره می کنند که چند سال اول این دوره در طول جنگ کره بود و معتقدند تحصیلات اولیه او در جمهوری خلق چین انجام شد، جایی که زندگی امن تر بود. حساب‌های رسمی ادعا می‌کنند که کیم در تمام دوران تحصیلش در سیاست شرکت داشته است.

او در حین تحصیل در مدرسه راهنمایی عالی نمسان در پیونگ یانگ، در اتحادیه کودکان – یک سازمان جوانان که مفهوم جوچه یا روح اتکا به خود را ترویج می کند – و اتحادیه جوانان دموکراتیک (DYL) فعال بود که در این مطالعه شرکت کرد. نظریه سیاسی مارکسیستی کیم جونگ ایل در دوران جوانی خود به طیف وسیعی از موضوعات از جمله کشاورزی، موسیقی و مکانیک علاقه نشان داد.

بیشتر بخوانید: بیوگرافی دیکتاتور کره ای شمالی کیم جونگ اون

در دبیرستان کلاس های تعمیر خودرو را گذراند و در سفر به مزارع و کارخانه ها شرکت کرد. گزارش‌های رسمی از اوایل تحصیل او همچنین به توانایی‌های رهبری او اشاره می‌کند: او به‌عنوان نایب‌رئیس شعبه DYL مدرسه‌اش، همکلاسی‌های جوان‌تر را تشویق می‌کرد تا آموزش‌های ایدئولوژیک بیشتری را دنبال کنند و مسابقات و سمینارهای آکادمیک و همچنین سفرهای علمی را سازماندهی کرد.

کیم جونگ ایل در سال 1960 از مدرسه عالی نمسان فارغ التحصیل شد و در همان سال در دانشگاه کیم ایل سونگ ثبت نام کرد. او در رشته اقتصاد سیاسی مارکسیستی و در رشته فلسفه و علوم نظامی تحصیل کرد.

زمانی که کیم در دانشگاه بود، به عنوان یک کارآموز در یک کارخانه ماشین سازی نساجی آموزش دید و در کلاس های ساخت تجهیزات پخش تلویزیونی شرکت کرد. در این مدت او همچنین پدرش را در تورهای راهنمایی میدانی در چندین استان کره شمالی همراهی کرد.

رسیدن به قدرت

کیم جونگ ایل در ژوئیه 1961 به حزب کارگران، حزب رسمی حاکم کره شمالی پیوست. اکثر کارشناسان سیاسی معتقدند که این حزب از سنت های سیاست استالینیستی پیروی می کند، حتی اگر کره شمالی در سال 1956 فاصله خود را از سلطه شوروی آغاز کرد. حزب کارگران ادعا می کند که ایدئولوژی خاص خود را دارد که غرق در فلسفه جوچه است.

با این حال، در اواخر دهه 1960، حزب سیاست “سوختن وفاداری” به “رهبر بزرگ” (کیم ایل سونگ) را ایجاد کرد. این عمل کیش شخصیت یادآور روسیه استالینیستی است، اما با کیم ایل سونگ به اوج جدیدی رسید و با کیم جونگ ایل ادامه خواهد یافت.

بلافاصله پس از فارغ التحصیلی در سال 1964 از دانشگاه، کیم جونگ ایل صعود خود را در صفوف حزب کارگران کره آغاز کرد. دهه 1960 زمان تنش شدید بین بسیاری از کشورهای کمونیستی بود.

کیم جونگ ایل

چین و اتحاد جماهیر شوروی بر سر اختلافات ایدئولوژیکی با هم درگیر شدند که منجر به چندین درگیری مرزی شد، کشورهای اقماری شوروی در اروپای شرقی در حال غرق در اختلاف بودند، و کره شمالی از نفوذ شوروی و چین دور شد.

در داخل کره شمالی، نیروهای داخلی در تلاش بودند تا پیام انقلابی این حزب را اصلاح کنند. کیم جونگ ایل به کمیته مرکزی حزب کارگران منصوب شد تا حمله علیه تجدیدنظرطلبان را رهبری کند و اطمینان حاصل کند که حزب از خط ایدئولوژیک تعیین شده توسط پدرش منحرف نمی شود.

او همچنین تلاش هایی را برای افشای مخالفان و سیاست های انحرافی برای تضمین اجرای دقیق سیستم ایدئولوژیک حزب رهبری کرد. علاوه بر این، او اصلاحات اساسی نظامی را برای تقویت کنترل حزب بر ارتش انجام داد و افسران بی وفا را اخراج کرد.

کیم جونگ ایل، اداره تبلیغات و تحریک، سازمان دولتی مسئول کنترل و سانسور رسانه ها، نظارت داشت. کیم دستورهای قاطع داد که پیام ایدئولوژیک یکپارچه حزب به طور مداوم توسط نویسندگان، هنرمندان و مقامات در رسانه ها مخابره شود. طبق گزارش های رسمی، او با تشویق به تولید آثار جدید در رسانه های جدید، هنرهای زیبای کره را متحول کرد. این شامل هنر فیلم و سینما بود.

کیم با ترکیب تاریخ، ایدئولوژی سیاسی و ساخت فیلم، تولید چندین فیلم حماسی را تشویق کرد که آثار نوشته شده توسط پدرش را تجلیل می کرد. بیوگرافی رسمی او ادعا می کند که کیم جونگ ایل شش اپرا ساخته و از اجرای موزیکال های مفصل لذت می برد. گزارش شده است که کیم از علاقه مندان به فیلم است که بیش از 20000 فیلم از جمله کل سری فیلم های جیمز باند را برای لذت شخصی خود دارد.

بیشتر بخوانید: بیوگرافی دیکتاتور جمهوری دومینیکن رافائل تروخیلو

کیم ایل سونگ در اوایل دهه 1970 شروع به آماده سازی پسرش برای رهبری کره شمالی کرد. بین سال‌های 1971 تا 1980، کیم جونگ ایل به سمت‌های مهمی در حزب کارگران کره منصوب شد.

در این مدت، او سیاست‌هایی را برای نزدیک‌تر کردن مقامات حزب به مردم از طریق وادار کردن بوروکرات‌ها به کار در میان زیردستان به مدت یک ماه در سال اتخاذ کرد. او نهضت تیم سه انقلاب را راه اندازی کرد که در آن تیم هایی متشکل از تکنسین های سیاسی، فنی و علمی برای ارائه آموزش به سراسر کشور سفر کردند. او همچنین در برنامه ریزی اقتصادی برای توسعه بخش های خاصی از اقتصاد شرکت داشت.

در دهه 1980، مقدمات این بود که کیم جانشین پدرش به عنوان رهبر کره شمالی شود. در این زمان، دولت شروع به ایجاد یک فرقه شخصیتی پیرامون کیم جونگ ایل کرد که الگوی شخصیت پدرش بود.

همانطور که کیم ایل سونگ به عنوان “رهبر بزرگ” شناخته می شد، کیم جونگ ایل در رسانه های کره شمالی به عنوان “رهبر بی باک” و “جانشین بزرگ آرمان انقلابی” مورد ستایش قرار گرفت. پرتره های او همراه با پدرش در ساختمان های عمومی ظاهر می شد.

او همچنین مجموعه‌ای از بازرسی‌ها را از مشاغل، کارخانه‌ها و ادارات دولتی آغاز کرد. در کنگره ششم حزب در سال 1980، به کیم جونگ ایل پست های ارشد در دفتر سیاسی (کمیته سیاست حزب کارگران کره)، کمیسیون نظامی و دبیرخانه (بخش اجرایی مسئول اجرای سیاست) داده شد. بنابراین، کیم در موقعیتی قرار گرفت که تمام جنبه های دولت را کنترل کند.

یکی از حوزه‌های رهبری که ممکن است کیم جونگ ایل در آن ضعف محسوسی داشته باشد، ارتش بود. ارتش پایه و اساس قدرت در کره شمالی بود و کیم هیچ تجربه خدمت سربازی نداشت. با کمک متحدان در ارتش، کیم توانست توسط مقامات ارتش به عنوان رهبر بعدی کره شمالی مورد قبول واقع شود.

در سال 1991، او به عنوان فرمانده عالی ارتش خلق کره منصوب شد، بنابراین ابزار مورد نیاز برای حفظ کنترل کامل دولت پس از به دست گرفتن قدرت را در اختیار او قرار داد.

کیم جونگ ایل

پس از مرگ کیم ایل سونگ در جولای 1994، کیم جونگ ایل کنترل کامل کشور را به دست گرفت. این انتقال قدرت از پدر به پسر قبلاً در رژیم کمونیستی دیده نشده بود. به احترام پدرش، دفتر ریاست جمهوری لغو شد و کیم جونگ ایل عنوان دبیر کل حزب کارگران و رئیس کمیسیون دفاع ملی را که بالاترین مقام ایالت اعلام شد، به خود اختصاص داد.

کمک های خارجی و آزمایش هسته ای

درک این نکته مهم است که بسیاری از شخصیت کیم جونگ ایل مبتنی بر کیش شخصیت است، به این معنی که افسانه ها و گزارش های رسمی دولت کره شمالی زندگی، شخصیت و اقدامات او را به گونه ای توصیف می کنند که رهبری او را ترویج و مشروعیت می بخشد.

به عنوان مثال می توان به ریشه های انقلابی ملی گرای خانواده او و ادعاهایی مبنی بر اینکه تولد او توسط یک پرستو پیش بینی شده بود، ظهور یک رنگین کمان دوگانه بر فراز کوه Paekdu و یک ستاره جدید در آسمان ها اشاره کرد.

او شناخته شده است که شخصاً امور کشور را مدیریت می کند و دستورالعمل های عملیاتی را برای صنایع جداگانه تنظیم می کند. گفته می‌شود که او در تصمیم‌گیری‌های سیاسی متکبر و خودمحور است و آشکارا انتقادات یا نظرات متفاوت با او را رد می‌کند. او تقریباً به همه کسانی که او را احاطه کرده اند مشکوک است و در احساساتش متزلزل است.

داستان‌های زیادی از عجیب‌وغریب‌های او، سبک زندگی بازی‌بازی‌اش، بلند کردن کفش‌ها و مدل موهایش که او را قد بلندتر نشان می‌دهند و ترسش از پرواز وجود دارد. برخی از داستان ها را می توان تأیید کرد، در حالی که برخی دیگر به احتمال زیاد اغراق آمیز هستند، احتمالاً توسط عوامل خارجی از کشورهای متخاصم پخش شده اند.

در دهه 1990، کره شمالی مجموعه ای از رویدادهای اقتصادی ویرانگر و تضعیف کننده را پشت سر گذاشت. با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991، کره شمالی شریک تجاری اصلی خود را از دست داد.

تنش روابط با چین به دنبال عادی سازی چین با کره جنوبی در سال 1992، گزینه های تجاری کره شمالی را بیشتر محدود کرد. سیل های رکوردشکنی در سال های 1995 و 1996 و به دنبال آن خشکسالی در سال 1997 تولید مواد غذایی کره شمالی را فلج کرد.

بیشتر بخوانید: بیوگرافی بشار اسد

کره شمالی با داشتن تنها 18 درصد از زمین هایش برای کشاورزی در بهترین زمان ها، شروع به تجربه قحطی ویرانگر کرد. کیم جونگ ایل که نگران موقعیت خود در قدرت بود، سیاست اول نظامی را ایجاد کرد که منابع ملی را به ارتش اولویت می داد. بنابراین، ارتش آرام می شود و در کنترل او باقی می ماند.

کیم می توانست از خود در برابر تهدیدات داخلی و خارجی دفاع کند، در حالی که شرایط اقتصادی بدتر می شد. این سیاست باعث رشد اقتصادی شد و همراه با برخی شیوه‌های بازار از نوع سوسیالیستی – که به عنوان ” معاشقه با سرمایه‌داری” شناخته می‌شود – کره شمالی علی‌رغم وابستگی شدید به کمک‌های خارجی برای غذا، توانسته عملیاتی بماند.

در سال 1994، دولت کلینتون و کره شمالی با چارچوبی به توافق رسیدند که برنامه تسلیحات هسته ای کره شمالی را متوقف و در نهایت از بین برد. در ازای آن، ایالات متحده در تولید دو راکتور هسته‌ای مولد برق و تامین نفت کوره و سایر کمک‌های اقتصادی کمک خواهد کرد.

در سال 2000، روسای جمهور کره شمالی و کره جنوبی برای گفتگوهای دیپلماتیک ملاقات کردند و توافق کردند که آشتی و همکاری اقتصادی بین دو کشور را ارتقا دهند. این توافقنامه به خانواده‌های هر دو کشور اجازه می‌دهد تا دوباره متحد شوند و نشانه حرکتی به سمت افزایش تجارت و سرمایه‌گذاری بود. برای مدتی به نظر می رسید که کره شمالی در حال ورود مجدد به جامعه بین المللی است.

سپس در سال 2002، سازمان‌های اطلاعاتی ایالات متحده مظنون شدند که کره شمالی در حال غنی‌سازی اورانیوم یا ساخت تأسیسات برای انجام این کار، احتمالاً برای ساخت سلاح‌های هسته‌ای است.

جورج دبلیو بوش، رئیس جمهور آمریکا، در سخنرانی خود در سال 2002، کره شمالی را به عنوان یکی از کشورهای «محور شرارت» (همراه با عراق و ایران) معرفی کرد. دولت بوش به زودی معاهده 1994 را که برای حذف برنامه تسلیحات هسته ای کره شمالی طراحی شده بود، لغو کرد.

سرانجام، در سال 2003، دولت کیم جونگ ایل با اشاره به تنش با پرزیدنت بوش، اعتراف کرد که سلاح های هسته ای برای اهداف امنیتی تولید کرده است. در اواخر سال 2003، آژانس اطلاعات مرکزی گزارشی منتشر کرد مبنی بر اینکه کره شمالی دارای یک و احتمالاً دو بمب هسته ای است.

کیم جونگ ایل

دولت چین برای میانجیگری برای حل و فصل اقدام کرد، اما پرزیدنت بوش از دیدار رو در رو با کیم جونگ ایل امتناع ورزید و در عوض بر مذاکرات چند جانبه پافشاری کرد. چین توانست روسیه، ژاپن، کره جنوبی و ایالات متحده را برای مذاکره با کره شمالی جمع کند. مذاکرات در سال های 2003، 2004 و دو بار در سال 2005 انجام شد. دولت بوش در تمام جلسات، از کره شمالی خواست برنامه تسلیحات هسته ای خود را حذف کند.

این کشور قاطعانه هرگونه عادی بودن روابط بین کره شمالی و ایالات متحده را حفظ می کند، تنها در صورتی که کره شمالی سیاست های حقوق بشری خود را تغییر دهد، تمام برنامه های تسلیحات شیمیایی و بیولوژیکی را حذف کند و به تکثیر فناوری موشکی پایان دهد. کره شمالی به طور مداوم این پیشنهاد را رد کرد. در سال 2006، خبرگزاری مرکزی کره شمالی اعلام کرد که کره شمالی یک آزمایش بمب هسته ای زیرزمینی را با موفقیت انجام داده است.

مشکلات سلامتی

گزارش ها و ادعاهای زیادی در مورد وضعیت سلامتی و جسمانی کیم جونگ ایل منتشر شده است. در آگوست 2008، یک نشریه ژاپنی ادعا کرد که کیم در سال 2003 درگذشته است و به جای او یک استند-این برای حضور در انظار عمومی جایگزین شده است. همچنین اشاره شد که کیم برای مراسم مشعل المپیک در پیونگ‌یانگ در آوریل 2008 در انظار عمومی ظاهر نشده بود. پس از اینکه کیم در رژه نظامی به مناسبت شصتمین سالگرد کره شمالی حاضر نشد، سازمان‌های اطلاعاتی ایالات متحده معتقد بودند که کیم پس از آن به شدت بیمار است.

احتمالا دچار سکته مغزی شده است در پاییز 2008، منابع خبری متعدد گزارش های ضد و نقیضی در مورد وضعیت او ارائه کردند. خبرگزاری کره شمالی گزارش داد که کیم در انتخابات ملی در مارس 2009 شرکت کرد و به اتفاق آرا برای یک کرسی در مجلس عالی خلق، پارلمان کره شمالی انتخاب شد.

بیشتر بخوانید: بیوگرافی رونالد ریگان

مجمع بعداً برای تأیید او به عنوان رئیس کمیسیون دفاع ملی رأی خواهد داد. در این گزارش گفته شده است که کیم رای خود را در دانشگاه کیم ایل سونگ به صندوق انداخت و بعداً از این مرکز بازدید کرد و با گروه کوچکی از مردم صحبت کرد.

سلامت کیم به دلیل ماهیت ناپایدار، در اختیار داشتن تسلیحات هسته‌ای و شرایط اقتصادی نامطمئن آن، از نزدیک توسط سایر کشورها تحت نظر بود. کیم نیز مانند پدرش هیچ جانشین آشکاری برای رژیم خود نداشت. سه پسر او بیشتر عمر خود را در خارج از کشور گذراندند و به نظر می‌رسید هیچ‌کدام به نفع «رهبر عزیز» برای صعود به رتبه اول نبودند.

بسیاری از کارشناسان بین‌المللی بر این باور بودند که وقتی کیم بمیرد، آشفتگی به وجود می‌آید زیرا به نظر می‌رسد هیچ روش آشکاری برای انتقال قدرت وجود ندارد. اما به دلیل تمایل دولت کره شمالی به رازداری، دانستن این موضوع بسیار سخت بود.

با این حال، در سال 2009، گزارش های خبری فاش کردند که کیم قصد دارد پسرش، کیم جونگ اون را به عنوان جانشین خود معرفی کند. اطلاعات بسیار کمی در مورد وارث ظاهری کیم وجود داشت. تا سال 2010، تنها یک عکس رسمی تایید شده از جونگ اون وجود داشت و حتی تاریخ تولد رسمی او نیز فاش نشده بود. بیست و چند سالگی به طور رسمی در سپتامبر 2010 تایید شد.

روزهای پایانی و مرگ

کیم جون ایل در 17 دسامبر 2011 بر اثر حمله قلبی در حال سفر در قطار درگذشت. گزارش های رسانه ای می گویند که رهبر برای انجام وظایف رسمی در یک سفر کاری بوده است. با خبر درگذشت رهبر عزیز، مردم کره شمالی با گریه و سوگواری به پایتخت راهپیمایی کردند.

گفته می شود از کیم سه همسر، سه پسر و سه دختر به یادگار مانده است. گزارش های دیگر ادعا می کنند که او دارای 70 فرزند است که اکثر آنها در ویلاهای سراسر کره شمالی اسکان داده شده اند.

کیم جونگ ایل

گزارش شده است که پسر او، کیم جونگ اون، رهبری را بر عهده خواهد گرفت و ارتش متعهد شد از جانشینی جونگ اون حمایت کند.

حقایق کلی

نام: کیم جونگ ایل
سال تولد: 1941
تاریخ تولد: 16 فوریه 1941
جنسیت مذکر
معروف ترین برای: شخصیت برتر کیم جونگ ایل و تمرکز کامل قدرت، کشور کره شمالی را تعریف می کند.
علامت نجومی: دلو
مدارس
مدرسه عالی نمسان
دانشگاه کیم ایل سونگ
سال مرگ: 2011
تاریخ مرگ: 17 دسامبر 2011