نویسنده : نقاشی خودنگاره با گوش باند پیچی شده : وان گوگ در ابتدای ژانویه به خانه خود بازگشت ، و بلافاصله به گوگن نامه نوشت ، نامه ای طولانی و شفاف را برای “حادثه” عذرخواهی کرد و از ادامه دوستی وی اطمینان داد. نامه نگاری از ون گوگ به تئو و دوستانش نشان می دهد که وی بیماری خود را پذیرفته و آرزو دارد که بهبود یابد ، اگرچه شاید از میزان کامل وضعیت روانی خود بی اطلاع بود و بیشتر آن را به دلیل ضعف جسمی و تب تحمیل می کرد. او مشتاق شروع دوباره به نقاشی بود و طی هفته های پس از بازگشت به خانه روی این سلف پرتره کار کرد.
با مقاله نقاشی خودنگاره با گوش باند پیچی شده با بامدادی ها همراه باشید.
نقاشی خودنگاره با گوش باند پیچی شده
همانند روغن ، نقاشی خودنگاره با گوش باند پیچی شده ، بیان صریح ادراک از خود او در زمان نقاشی است ، و در اینجا هرچند که قلم موها کنترل می شوند و به رنگ سبز درخشان در نظر گرفته می شوند که پس زمینه را می پوشاند و چهره باندپیچی شده این هنرمند باعث ایجاد تنش و یک حالت غیراخلاقی می شود. جو پشت هنرمند روی دیوار کپی چاپ ژاپنی با عنوان “Geishas in a Landscape” از اوتاگاوا توگوکوونی وجود دارد. چشم انداز درخشان خارجی کاملاً در تضاد با هنرمندی است که در لباس زمستانی اش جمع شده است و احتمالاً اشاره به تکه تکه شدن رویاهایش برای کلنی یک هنرمند در جنوب دارد.
داستان نقاشی خودنگاره با گوش باند پیچی شده
ونسان ون گوگ به امید ایجاد جامعه ای برای حضور هنرمندان در حمایت و تشویق متقابل ، از پاریس به آرل نقل مکان کرد. او از پل گوگن ، هنرمندی که با وی در پاریس دوست شده بود ، دعوت کرد تا با او بماند. ثابت شد که آنها یک جفت مخالف هستند و غالباً با هم اختلاف داشتند ، گاهی اوقات با خشونت. عصر 23 دسامبر 1888 در جریان یکی از مشاجرات آنها ، ون گوگ دچار تشنج شد و در طی آن گوگن را با تیغ تهدید کرد ، اما پس از آن خود را مجروح کرد و بخشی از گوش چپ او را قطع کرد.
او در حالت هیجان ، لوب تکه تکه شده را به Maison de Tolérance bordello آورد و در آنجا آن را به روسپی ای به نام راشل تقدیم کرد. صبح روز بعد که گوگن بازگشت ، متوجه شد که پلیس به خانه رسیده است و خون در هر اتاق پاشیده شده است. ون گوگ یک رگ گردنش را قطع کرده بود و پس از از دست دادن خون زیادی در سلامت کامل بود. او را به بیمارستان منتقل کردند و او اعتراف کرد که هیچ خاطره ای از اتفاقات رخ داده در این شرایط مناسب ندارد. در طول زندگی خود ، ون گوگ همچنان از همان موارد رنج می برد ، که گاهی اوقات با پارانویای حاد مشخص می شود.
تاریخچه تحصیل
در زمان مرگ ونسان ون گوگ ، این نقاشی در اختیار ژولین (پره) تانگوئی بود ، اگرچه مشخص نبود که وی چگونه آن را به دست آورده است. تانگوی در سال 1887 دو بار برای ون گوگ عکس گرفته بود. نقاشی خودنگاره با گوش باند پیچی شده در پاریس 1901 و 1905 در یک نمایش بزرگ ون گوگ به نمایش درآمد. در سال 1928 ساموئل کورتول آن را خریداری کرد. به طور معمول در گالری Courtauld در لندن ، انگلستان واقع شده است ، اما در حال حاضر در موزه ون گوگ ، آمستردام ، هلند به نمایش گذاشته می شود ، در حالی که گالری Courtauld برای نوسازی بسته است.
نقاشی خودنگاره با گوش باند پیچی شده
برخی از منتقدان نقاشی خودنگاره با گوش باند پیچی شده را به عنوان خمیرمایه جعلی یا خام رد می کنند. با این حال ، اگر این واقعیت داشت ، لحظه ای در دهه 1890 نقاشی می شد که سودآوری نداشت ، زیرا این هنرمند فقط چند سال زودتر می مرد و در طول زندگی خود تعداد انگشت شماری از آثار را فروخته بود. تا 17 ژانویه 1889 ، وینسنت به برادرش تئو نامه نوشت كه او “یك تصویر پرتره دیگر” را به اتمام رسانده است.
در مورد اینکه آیا این مورد مربوط به خود پرتره با گوش باندپیچی شده است یا خود پرتره با گوش و لوله بانداژ شده است ، سردرگمی ایجاد شده است. در هر یک از این پرتره ها ون گوگ همان لباس را پوشیده و در همان حالت نشسته است ، اگرچه طرح های رنگی ، وسایل و مکان متفاوت است. سلف پرتره با گوش و لوله بانداژ شده به عنوان یکی از نقاشی های معتبر ون گوگ در دانشگاه مورد استقبال بیشتری قرار گرفته است.
نقاشی خودنگاره با گوش باند پیچی شده
پایان مقاله نقاشی خودنگاره با گوش باند پیچی شده
منبع سایت مداد
بیشتر بخوانید:
نقد فیلم سگ اندلسی|نقد انیمیشن مدفن کرم‌های شب‌تاب|جدید ترین سریال های نتفلیکس|فیلم ونوم ۲|نقاشی گلهای آفتابگردان|معرفی سبک موسیقی بلوز|بهترین فیلم های راسل کرو|انیمیشن شهر اشباح|بهترین فیلم های جیمز کامرون|تابلو نقاش و مدلش اثر پیکاسو
