نقد فیلم Prisoners of the Ghostland

نقد فیلم Prisoners of the Ghostland : 

در مورد “زندانیان سرزمین ارواح” سیون سونو یک چیز فوق العاده عجیب وجود دارد ، بی ارتباط با زمانی که نیکلاس کیج فریاد می زند: “من کاراته تو را خرد می کنم! سلام- f ** king-ya! » بله ، لذتهای زودگذری از این فیلم وجود دارد ، به خصوص اگر کسی دوست داشته باشد از طراحی تولیدی پوچ شگفت زده شود. شرق به معنای واقعی کلمه با غرب در این دنیا ملاقات می کند ، زیرا سامورایی و شمایل نگاری غربی روی هم قرار گرفته اند و در محیطی به نام شهر سامورایی قرار گرفته اند ،

جایی که دوئل های وحشتناک در ژانرهای مختلف می تواند در خیابان های نئون روشن رخ دهد که همیشه هنر و هنر صحنه آن را می خواهد. رها شدن برای شناخته شدن اما در حالی که جهان حاوی کیج گاهی اوقات چشم نواز است ، حفره ای در مرکز “زندانیان سرزمین ارواح” وجود دارد. هیچ فیلمی با نیکلاس کیج به کارگردانی کارگردان فوق العاده عجیب ژاپنی سیون سونو نباید به این اندازه خسته کننده ، کشیده و خسته کننده باشد.

کیج بازیگری است که اجراهای کهکشانی اش مستقیماً از قصه هایی که در آن حضور دارد تغذیه می کند – به سفر احساسی شدید “مندی” فکر کنید ، همراه با گیتارهای هوی متال که سفر بی امان او را برای انتقام جهنمی همراه می کند و طلایی که فیلم به ما داد. به در “فیلم Prisoners of the Ghostland” ، کیج در قسمت اعظم فیلم با کت و شلواری که قصد دارد اندام های مختلف و همچنین بیضه هایش را منفجر کند ،

فیلم Prisoners of the Ghostland

قایقرانی می کند. از نظر تئوری ، انگیزه شخصیت های شگفت انگیز و خنده دار به نظر می رسد ، اما در هر چیزی که این فیلم سعی می کند برای طرح ارائه دهد ، گم می شود. شما به ایده هایی مانند کیج که تله بیضه را پوشانده اید می پردازید ، و سپس در مورد برخی از مرزهای سرزمین ارواح ، تاریخ انفجار هسته ای ، عقب نشینی از سرقت از بانک که شامل شخصیت کیج می شود ، و داستان هایی برای افرادی که احساسات آنها در سطح سطح بازی می کند ، صحبت می کنید. کارگردان

شخصیت کیج (که در تیتراژ به نام Hero نامیده می شود) کت و شلوار را به عنوان یک نوع تضمین می کند که او فرار نمی کند ، زیرا او به زور توسط یک شخصیت قدرتمند و بدخواه به نام فرماندار (بیل موزلی) برای بازگشت دختر گمشده اش برنیس به خدمت گرفته شده است. (صوفیه بوتلا) از مکانی به نام سرزمین ارواح. اگر هیرو سعی کند آن را برداشته ، در گردن او منفجر می شود. اگر او برنیس را لمس کند ، بازوی او نیز به همان سرنوشت دچار می شود. اگر او جرات می کند در اطراف او هیجان زده شود ، خوب ،

دو لامپ در کنار فاق او وجود دارد. قدرت ستاره ای کیج ، در حالت Man with No Name ، از خوانش خطوط انتخاب شده ، چند لحظه غمگین در اینجا ، یا یک تصویر مسخره سرقت شده در آنجا ناشی می شود. همچنین کمی هیجان انگیز است (در چند انفجار فوق العاده خشونت آمیز) دیدن کیج به شکلی که او مدتهاست به آن علاقه داشته است – نسخه خودش از یک سامورایی. فقط کیج می توانست این نوع نقش را ایفا کند ، اما خود شخصیت او بسیار فراتر از بازی توسط نیکولاس کیج است.

این اولین بازی مورد انتظار سونو در زبان انگلیسی است و او بدون توجه به بازی با آن مانند یک دور پیروزی رفتار می کند. فیلمنامه توسط آرون هنری و رضا سیکسو صفایی نوشته شده است ، اما با غرایز غیرقابل پیش بینی سونو ، که حتی با ذره ای احساسات یا پشت داستان که به ما چیزی برای مراقبت می دهد ، کوچکترین ارزشی ندارد ،

جدا و درهم تنیده شده است. او در مورد ایجاد شتاب برای داستان ، بسیار کوچک است ، هرچند که شامل یک ماموریت نجات از نوع ، یک آخرالزمان شبیه “مکس دیوانه” و یک داستان فرعی فرعی درباره یک سامورایی به نام یاسوجیرو (تاک ساکاگوچی) است که بعدا اضافه می کند. به تعداد بدن فیلم

فیلم Prisoners of the Ghostland

سونو در عوض بیشترین نگرانی را دارد که هر دلار را از بودجه خود خارج کند. همه چیز در مورد این مجموعه های عظیم و ده ها و ده ها شخصیت فرقه ای با ظاهر فرقه ای است که چیزهای عجیب می خوانند و ترانه می خوانند ، و وارد شدن به شوخی (هرچه او فکر می کند) دشوار است وقتی که به نظر می رسد همه اینها یک مجموعه آشفته است- بالا سرزمین ارواح در حال فروپاشی فیلم عظیم است ، همراه با یک ساعت سرسام آور که چندین نفر در لباس های پارچه ای با هم به انجام بازی طناب کشی می پردازند تا از گذر زمان جلوگیری کنند ،

به عنوان یکی از مماس های فراوان فیلم. اما به طبیعت عجیب و پیش پا افتاده فیلم می افزاید که جلوه ای سفید و خاکستری به آن داده شده است – که بسیار دور از رنگهای غنی و سنگین در شهر سامورایی است. فیلمبرداری Sôhei Tanikawa در ابتدا نوید رنگ فوق العاده ای را می دهد که حرکت آهسته یک دستگاه گامبال در حین شلیک بیش از حد باز می شود و این احساس بدی است که ما با چنین پالت رنگی تیره و تار گیر می کنیم که فقط ما را به یاد ریسک های ناخوشایند داستان بیاندازید.

یک حکایت قدیمی Gene Siskel در مورد اینکه آیا یک فیلم جذابتر از تماشای ناهار بازیگران است وجود دارد. “زندانیان سرزمین ارواح” بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد ، جالب تر است که ناهار اضافی آن را ترجیحاً با لباس خود ببینیم. گروهی از افراد را با لباس های سامورایی ، یا شانه با ناخن یا کاغذ توالت ،

تصور کنید که با یکدیگر در مورد کارهایی که در صحنه ای عظیم انجام دادند صحبت کردند که سونو با سهولت بازی بچه ها با اکشن بازی کرد. گاهی اوقات فیلم سرگرم کننده است زیرا می توانید موارد اضافی آن را در آستانه خنده تصور کنید. اما این جذابیت نیز از بین می رود ، مخصوصاً که “زندانیان سرزمین ارواح” یک فیلم سینمایی است

فیلم Prisoners of the Ghostland

پایان مقاله نقد فیلم Prisoners of the Ghostland

مجله با دوربین

بیشتر بخوانید:

فیلم رزم ناو پوتمکین | بهترین فیلمهای تارانتینو | نوردهی دوگانه : یک راهنمای گام به گام | نقد فیلم دختری با خالکوبی اژدها | The Girl With The Dragon | سریال The Great | نقد سریال صحنه‌هایی از یک ازدواج | نقد فیلم فهرست شیندلر ( Schindler’s List ) [ نقد اختصاصی ] | نقد فیلم تصنیف باستر اسکراگز | فیلم روشنایی شهر | نو‌آم چامسکی |