نویسنده : نقد فیلم آمادئوس : افراد خوشحال از خوشبختی دیگران خوشحال می شوند. بدبخت ها با حسادت مسموم می شوند. آنها با گور ویدال و دیوید مریک رأی می دهند ، هر دو گفته اند: “موفقیت من کافی نیست. دیگران باید شکست بخورند.” ” فیلم آمادئوس ” ساخته میلوس فورمان در مورد نبوغ موتزارت نیست بلکه در مورد حسادت رقیب او سالیری است که نفرین او داشتن استعداد آهنگساز درجه یک اما گوش یک عاشق موسیقی درجه یک بود ، به طوری که او می دانست چگونه او بد بود ، و چقدر موتزارت خوب بود.
با مقاله نقد فیلم آمادئوس با بامدادی ها همراه باشید.
هیجان انگیزترین صحنه فیلم آمادئوس در بستر مرگ موتزارت رخ می دهد ، جایی که آهنگساز بزرگ ، فقط 35 سال ، صفحات پایانی “رکویئم” بزرگ خود را به سالیری دیکته می کند ، که در پایین تخت با ملافه و دست نوشته نشسته است ، و یادداشت ها را از مغز تب موتزارت. این صحنه نه به این دلیل که موتزارت در حال مرگ است ، بلکه به این دلیل که سالیری ، رقیب همیشگی او ، در تلاش است تا از مرد در حال مرگ یک شاهکار دیگر استخراج کند که نشان می دهد شالوده کار سالیری است.
نقد فیلم آمادئوس
سالیری از موتزارت متنفر است اما موسیقی را بیشتر دوست دارد و نمی تواند بدون یک اثر دیگر که می تواند برای کمال آن آزرده خاطر باشد زندگی کند. درست است که سالیری تصمیم دارد ادعای کار خودش را بکند – اما برای مردی مثل او این یک پیچ دیگر خواهد بود.
” فیلم آمادئوس ” (1984) جوایز اسکار را جارو کرد و موفقیت چشمگیری در بین مردم کسب کرد. وقتی در نظر بگیرید که 98 درصد مردم آمریکا هرگز به یک ایستگاه موسیقی کلاسیک گوش نمی دهند ، جای تعجب است که موتسارت مدتی به عنوان یک کتاب پرفروش شناخته شد ، و نه تنها برای خانم هایی که از طرف گورهای گفتگوی شو اطمینان داشتند موسیقی وی باعث افزایش ضریب هوشی جنین موفقیت فیلم تا حدی توضیح داده می شود ، استراتژی آن برای به تصویر کشیدن موتزارت نه به عنوان مثالی که عظمتش برای همه ما سنگینی می کند ، بلکه به عنوان یک پرو-هیپی مسخره با یک قهقهه بلند ، نوشیدن بیش از حد نوشیدنی و همسر بوکسوم که دوست داشت چهار دست و پا بدرقه اش کند.
این یک ابتذال موتزارت نیست ، بلکه روشی برای دراماتیک کردن است که نوابغ واقعی به ندرت کارهای خودشان را جدی می گیرند ، زیرا این کار برای آنها بسیار راحت است. نویسندگان بزرگ (نابوکوف ، دیکنز ، وودهاوس) این کار را شبیه نمایش می کنند. تقریباً نویسندگان بزرگ (مان ، گالسورتی ، ولف) آن را مانند پیروزی هرکول جلوه می دهند. این در هر زمینه درست است.
شکسپیر را با شاو ، اردن را به بارکلی ، پیکاسو را به روتکو ، کندی را به نیکسون مقایسه کنید. سالیری می تواند فشار وارد کند و ناله کند و زنجیرهای غلغلک ایجاد کند. موتسارت می توانست چنان سرخوشانه آهنگسازی کند که بنظر برسد ، سالیری شکایت کرد ، “دیکتاتوری را از خدا می گیرد”.
” فیلم آمادئوس ” توسط تهیه کننده مستقل Saul Zaentz (“یک پرواز بر فراز لانه فاخته” ، “سبکی غیر قابل تحمل وجود” ، “بیمار انگلیسی”) به نمایش درآمد ، که نمایشنامه پیتر شفر را به ارمغان آورد و نمایشنامه نویس را به اقتباس از کارگردان Milos Forman.
همانطور که می بینید الگوی زانتز این است که از موفقیت های ادبی غیر قابل انعطاف به نظر برسد – بسیار بلند پروازانه ، بسیار تخصصی – و فیلمبرداری از آنها. فورمن ، یک فیلمساز چک که به روس ها پشت کرد و برای کار به آمریکا آمد ، اما دقیقاً در هالیوود کار نکرد ، “لانه فاخته” (1975) ، “مو” (1981) و “رگ تایم” (1984) را کارگردانی کرده بود.
پیش ماده اصلی “مو” است. او ولفگانگ آمادئوس موتسارت را برادر معنوی هیپی ها می داند که در هنگام برگزاری کنفرانس بینی خود را انگشت شست می کنند ، حواس خود را با مسکرات مخلوط می کنند و از سخنرانی پیرمردهایشان خوشحال می شوند. در فیلمی که همه افراد کلاه گیس می پوشند ، کلاه گیس های موتزارت (که در بررسی اولیه خود اشاره کردم) به نظر دیگران نمی رسد.
نقد فیلم آمادئوس
آنها فقط کوچکترین پیشنهاد پانک ، فقط کوچکترین سایه صورتی دارند. نکته ای در مورد آپارتمان موتزارت در وین وجود دارد ، خصوصاً در اواخر ، که شما را یاد نوازنده یک نوازنده راک تازه ثروتمند می اندازد: اجاره خانه بسیار زیاد است ، وسایل خانه کم و ناخواسته است ، کار در همه جا پراکنده است ، خانه داری نادیده گرفته شده است ، در گوشه و کنار بطری های خالی وجود دارد و تختخواب مرکز زندگی است.
کودک گل ، موتزارت ، تلاش می کند تا زندگی خود را ، بدون موفقیت ، با چراغ سه مرد مسن اداره کند. پدرش لئوپولد (روی دوتریس) نبوغ کودک را آموزش داد تا دادگاه های اروپا را متحیر کند ، اما اکنون با تأیید مخالف ، در مقابل آشفتگی ناموزونی که موتزارت از بزرگسالی خود ایجاد کرده است ، کنار می ایستد.
حامی او ، امپراطور جوزف دوم (جفری جونز) قوانین سختگیرانه ای را تصویب می کند (در اپرا هیچ باله ای وجود ندارد!) اما نمی تواند آنها را اجرا کند زیرا ، خدا او را دوست دارد ، از آنچه منع می کند لذت می برد.
سپس سالیری (F. موری آبراهام) است ، که به عنوان دوست خود ظاهر می شود در حالی که علیه او توطئه می کند ، خرابکاری می کند در تولیدات ، جلوی انتصابات را می گیرد. کنایه (نه از نظر سالیری) این است که سالیری مورد احترام و تحسین قرار می گیرد در حالی که موتسارت آنقدر تازه و ناآشنا است که هیچ کس نمی داند چقدر او خوب است ، به جز سالیری. حتی امپراطور که به او زیاده روی می کند ، همانند هنر خود ، از گستاخی موتزارت لذت می برد.
نقش موتزارت در دربار ژوزف دوم به عنوان یک احمق است و می گوید حقیقت پیچیده در خنده است. متحد موتزارت در مبارزات خود با اقتدار همسرش کنستانزه (الیزابت بریج) است که به نظر کودک است ، خیلی دیر در رختخواب می ماند ، او را “ولفی” صدا می کند ، اما با این حال سرش خوب برای تجارت و چشم تیز خیانت است.
سالیری در پایان زندگی خود ، در محصور در یک دیوانه خانه ، با اعتماد به یک کشیش جوان ، این فیلم را به صورت فلش بک گفت. او فکر می کند شاید موتزارت را کشته است. به احتمال زیاد موتزارت با برخی کوکتل های مرگبار سل و سیروز خود را کشته است ، اما به نظر می رسد سالیری هنر موتزارت را کشته است و از این جهت احساس پشیمانی می کند. همه اینها در صحنه بستر مرگ موتزارت وجود دارد: درد و رنج رقیب بزرگتر که از باخت متنفر است ، دروغ می گوید و خیانت می کند ، و با این حال نمی تواند عالی بودن موسیقی مرد جوان را انکار کند.
فیلم آمادئوس در لوکیشن محل زندگی بومی Forman ، پراگ ، یکی از انگشت شمار شهرهای اروپایی که از قرن هجدهم تاکنون در قسمتهای زیادی بدون تغییر مانده ، گرفته شده است. فیلم آمادئوس یک جشن بصری از کاخ ها ، لباس ها ، کلاه گیس ها ، اعیاد ، شب های افتتاحیه ، شامپاین و کوه های بدهکار است. موتزارت هرگز به اندازه کافی پول نداشت ، یا بسیار مورد توجه بود. سالیری پول داشت ، اما وقتی مردم یکی از ساخته هایش را پشت سر او می خندند ، به چهره او نگاه کن و خواهی دید که چه تسلی خاطر کوچکی بود.
“برش های کارگردان” در این عصر دی وی دی یک برکت متفاوت است. به نظر می رسد بسیاری از آنها کاملا از تمایل به فروش یک ویدیوی دیگر الهام گرفته شده است. فورمن می گوید نسخه جدیدش از ” فیلم آمادئوس ” که 20 دقیقه بیشتر از نسخه 1984 طول می کشد ، در واقع برش اصلی است: می ترسید که یک نسخه بیوگرافی تاریخی درباره موتزارت ، قایقرانی سخت در گیشه را پیدا کند ، دلایل عمده موارد اضافه شده در فیلم صحنه ای است که به طور کامل تری توضیح می دهد که چرا کنستانزه چنین تحقیری نسبت به سالیری دارد.
نقد فیلم آمادئوس
سالیری ، آهنگساز دربار ، در هدیه خود انتصاب سودآوری دارد که ، به او توضیح می دهد عروس جوان ، شوهر او خواهد بود – اگر او به سالیری لطف کند. از آنجا که نشانه کمی وجود دارد که سالیری علاقه زیادی به زنان دارد (یا به غیر از موتسار به هر چیز دیگری) ، به نظر می رسد این علاقه نه ناشی از میل جنسی بلکه نیاز به تحقیر موتزارت است. کنستانزه ، که از کمک به ولفی خود ناامید شده است ، واقعاً به سالیری در آپارتمان هایش سر می زند و قبل از اینکه فکر دوم کند ، سینه های او را برهنه می کند.
در فیلم آمادئوس از ژست های بزرگ ، بهترین لحظات بسیار ظریف هستند. به نحوه تعادل جفری جونز به عنوان امپراتور ، در جدی جلوه دادن وظیفه و لذت بردن از گستاخی موتزارت توجه کنید. چهره جونز را ببینید زیرا او تصمیم می گیرد که اشتباه کرده است که باله را از اپرا ممنوع کرده است. و در حالی که ابراهیم حسادت ، کینه و عصبانیت را درونی می کند ، چهره او را تماشا کنید.
چه لبخندی به لب می زند بر بدبختی اش! در حالی که آخرین دستور را می گیرد ، دوباره در بستر مرگ موتزارت چهره او را تماشا کنید. او می داند که چقدر خوب است. و او می داند که در آن لحظه فقط یک چیز وجود دارد که او بیش از خودش دوست دارد و آن موسیقی موتزارت است.
نقد فیلم آمادئوس
پایان مقاله نقد فیلم آمادئوس
بیشتر بخوانید:
فیلم بابادوک|بهترین فیلم های فانتزی|نقد فیلم لانسکی | lansky 2021|فیلم همشهری کین|داستان کوتاه جلوی قانون|بهترین فیلم های مریل استریپ|معرفی دستگاه شور در موسیقی ایرانی|فیلم کلیف واکر|بهترین فیلم های مت مدیون| گل آرایی در مازندران|حقایق سه گانه فیلم پدرخوانده|نقد فیلم تا مرگ
