نقد و بررسی کونسول Nintendo Switch

نقد و بررسی کونسول Nintendo Switch : 

کونسول Nintendo Switch یک کنسول است که بسیاری از کارها را به طور همزمان انجام می دهد. مانند کنترل های حرکتی Wii ، یا 3D بدون عینک Nintendo 3DS ، یا صفحه دوم آزمایشی Wii U ، طراحی ترکیبی نوآورانه Switch به نینتندو کمک کرده است تا مسیر خود را ادامه دهد و کاری متفاوت انجام دهد.

در سه سالی که از راه اندازی آن می گذرد ، Nintendo Switch به یک بازی واقعی تبدیل شده است – در هر فصل تعطیلات یکی از محبوب ترین دستگاه ها در سراسر جهان است و با اعمال قوانین فاصله گذاری اجتماعی در طول همه گیری ویروس کرونا ، مورد علاقه بازی بازان و غیر گیمرها به طور یکسان.

بخش مهمی از موفقیت نینتندو سوییچ ، طراحی ترکیبی آن است که به آن اجازه می دهد فاصله بین کنسول دستی و کنسول خانگی را به شکلی کاملاً منحصر به فرد پر کند.

راهی که نینتندو سوییچ بازی در حین حرکت و بازی در خانه را با هم ترکیب می کند و هر کدام را در نوع خود لذت می برد ، اعتبار تیم نینتندو است. نینتندو سوییچ با داشتن کتابخانه ای فزاینده از بازی های منحصر به فرد شخص اول و عناوین درجه یک شخص برتر ، بهتر از همیشه است.

این که آیا قبلاً خرید خود را انجام داده اید یا خیر ، باید قبول کنید که نینتندو سوییچ ایده خوبی است ، با ترکیب برخی از مواردی که Wii و Wii U را برای گیمرها جذاب کرده است (حتی اگر توسعه دهندگان برای پیدا کردن نحوه از دستگاه اخیر حداکثر استفاده را ببرید).

نینتندو سوییچ یک ایده اصلی را با خود به ارمغان می آورد که می تواند به معنای واقعی کلمه برای هر بازی مفید باشد ، نه فقط چند بازی که می توانند از کنترل حرکت یا صفحه دوم استفاده کنند. چه کسی در زمان خود نخواسته است که کنسول خود را بسته بندی کرده و آن را با خود ببرد؟

کونسول Nintendo Switch

به طور عمده ، سوئیچ این ایده ترکیبی را به خوبی ارائه می دهد. شما آن را یک دستگاه دستی محکم و ممتاز می بینید که می تواند در صورت نیاز و در صورت نیاز به حالت اتصال متصل شده و کم و بیش کار کند.

در عین حال ، نینتندو سوییچ مطمئناً بی نقص نیست: اکثر مسائلی که دارد ناشی از شیوه ای است که جرات می کند همه کارها را یکجا انجام دهد و همیشه سازش را درست انجام نمی دهد.

کسانی که از نظر هیبریدیته فروخته نمی شوند و فقط می خواهند تجربه دستی کلاسیک نینتندو را تجربه کنند ، بدون شک علاقه ای به جایگزین سبک تر و جمع و جور تر دارند: نینتندو سوئیچ لایت ، که تنها یک تجربه بازی سوئیچ دستی را ارائه می دهد.

نینتندو سوییچ: قیمت و تاریخ انتشار

آن چیست؟ کنسول ترکیبی نینتندو
کی بیرون اومد؟ 3 مارس 2017
هزینه اش چقدر است؟ 299.99 دلار در ایالات متحده ، 279.99 پوند در انگلستان ، 469.95 دلار در استرالیا ، 6999 ریال در آفریقای جنوبی

نینتندو سوییچ: طراحی

سه فاکتور فرم: دستی ، کنسول (بارانداز) و رومیزی
بسیاری از لوازم جانبی ، که در معرض خطر بی جا قرار گرفتن هستند

در جعبه با Nintendo Switch جدید و براق خود ، کنسول اصلی ، دو طرف کنترل کننده قابل جدا شدن (Joy-Cons) را دریافت می کنید ، دسته ای که به شما امکان می دهد این قسمت های کنترل کننده را در یک گیم پد سنتی تر ترکیب کنید ، دو بند که می تواند آنها را به دو فرد جداگانه تبدیل کند. کنترلرها ، و یک پایه برای اتصال کنسول به تلویزیون شما.

همچنین یک کابل برق USB Type-C (با آجر برق جدا نشدنی) و یک کابل HDMI برای اتصال دستگاه به تلویزیون خود دریافت می کنید.

اگر فکر می کنید که لوازم جانبی زیادی به نظر می رسد ، حق با شماست: ما گمان می کنیم که بسیاری از دارندگان نینتندو سوییچ حداقل یک یا دو مورد از این موارد را در عرض چند ماه جابجا کرده اند.

ما سعی کرده ایم بندهای Joy-Con خود را در اطراف Joy-Con خود بپیچانیم تا همه چیز را در کنار هم نگه داریم ، اما ما دوست داریم به نحوی آنها را به کنسول وصل کنیم تا در نهایت بی جا نشوند.

این یک راه حل بسیار زیبا (بدون ذکر کمی پیچیده) است ، بنابراین ارزش استفاده از هر یک از انواع مختلف کنسول را دارد.

نینتندو سوییچ: حالت دستی

بزرگتر از دستی سنتی
به دلیل چوب آنالوگ راست ، کمی برای دست راست تنگ شده است
D-pad را در سمت چپ تقسیم کنید

ابتدا در حالت های نینتندو سوییچ حالت دستی است ، که بیشترین شکل را شبیه به سخت افزارهای قبل از سوییچ می کند.

در این پیکربندی ، شما دو قسمت کنترل کننده (Joy-Cons) را به لبه های چپ و راست صفحه وصل می کنید ، سپس بازی مشابه بازی PlayStation Vita را انجام دهید.

در واقع ، اندازه و شکل میله های آنالوگ کنسول باعث می شود تا احساس بسیار زیادی شبیه به ویتا مدرن داشته باشید ، اگرچه به دلیل اتصالات موجود بین Joy-Cons و صفحه نمایش ، چندان محکم نیست.

در بالای نینتندو سوییچ شکافی برای کارتریج بازی ، جک هدفون (هدفون بلوتوث/هدست در حال حاضر پشتیبانی نمی شود) ، دکمه تنظیم صدا و دکمه پاور قرار دارد.

قسمت پایینی دستگاه کمتر شلوغ است. شما دارای پایه ایست برای حالت رومیزی (در ادامه بیشتر) ، که یک شکاف microSD کوچک برای ذخیره سازی قابل افزایش پنهان می کند.

حافظه داخلی نینتندو سوییچ تنها به 32 گیگابایت محدود می شود ، بنابراین اگر قصد بارگیری بازی ها را دارید نه خرید آنها ، می خواهید روی کارت SD نینتندو سوییچ سرمایه گذاری کنید (ظرفیت های حداکثر 2 ترابایت از لحاظ نظری پشتیبانی می شود).

Nintendo Switch Joy-Cons چیزهای زیادی در جریان است. سمت راست دارای پیکربندی دکمه های A ، B ، X ، Y کلاسیک است که نینتندو از زمان SNES استفاده کرده و خاموش می کند ، یک چوب آنالوگ (کمی ناخوشایند زیر دکمه های صورت قرار گرفته است) و دو دکمه شانه.

یک دکمه کوچک به علاوه شکل وجود دارد که معادل دکمه “شروع” Wii U عمل می کند و یک دکمه صفحه اصلی برای دسترسی به منوهای سطح سیستم کنسول وجود دارد.

در سمت چپ Joy-Con داستان بسیار مشابهی است ، همانطور که انتظار دارید. شما یک دکمه منهای دارید که به عنوان دکمه “انتخاب” کنسول عمل می کند ، یک دکمه اشتراک گذاری برای گرفتن اسکرین شات و ویدئو (در عناوین انتخاب شده) ، یک چوب آنالوگ ، دو دکمه شانه ، و بیشترین D-pad نینتندو تا به حال دیده ام

به جای D-pad کلاسیک D-pad که نینتندو از NES استفاده کرده است ، Joy-Con سمت چپ دارای چهار دکمه دایره ای شکل است که از نظر شکل با دکمه های صورت در Joy-Con سمت راست یکسان است.

این تصمیم طراحی ، که در نگاه اول بسیار عجیب به نظر می رسد ، به این صورت است که Joy-Con سمت چپ می تواند به عنوان یک کنترل کننده فردی استفاده شود ، در حالی که D-pad به عنوان دکمه های صورت در این پیکربندی عمل می کند (دوباره ، بعداً بیشتر در مورد این).

نینتندو سوییچ: حالت کنسول

از طریق یک پایه اتصال به تلویزیون شما متصل می شود
فرآیند داکینگ یکپارچه است و می تواند در اواسط بازی انجام شود

دومین عامل شکل نینتندو سوییچ حالت کنسول است. شما قسمت اصلی را در داک موجود ، که دستگاه را به تلویزیون شما متصل می کند ، قرار می دهید-سپس می توانید Joy-Cons را برای کنترل سوئیچ از راه دور جدا کنید.

شیوه ای که کنسول تجربه مشاهده را از صفحه نمایش خود به تلویزیون منتقل می کند تا آنجا که ممکن است بی عیب و نقص است و شما حتی مجبور نیستید بازی خود را متوقف کنید. همه چیز در زمان واقعی اتفاق می افتد.

قطعاً جدا کردن Joy-Cons نینتندو سوییچ کمی سخت است: این کار با نگه داشتن دکمه های کوچک در پشت آنها و کشاندن کنترلرها به بالا انجام می شود.

پایه تلویزیون تقریباً اندازه قسمت میانی نینتندو سوییچ است. در پشت شما یک پورت USB Type-C برای تغذیه کنسول ، یک پورت HDMI برای اتصال آن به تلویزیون و یک پورت USB Type-A دارید.

در سمت چپ کنسول دو پورت USB دیگر وجود دارد که عمدتا برای شارژ کنترلرهای سوئیچ هنگام بی سیم پخش می شوند (بیشتر در این مورد در یک لحظه).

اگر می خواهید از نینتندو سوییچ با چندین تلویزیون در سرتاسر خانه خود استفاده کنید ، می توانید اسکله های اضافی خریداری کنید ، که انتقال از یک صفحه به صفحه دیگر را آسان می کند ، به سبک plug-and-play.

نینتندو سوییچ: حالت رومیزی

همچنین می توانید صفحه را جدا کرده و روی میز قرار دهید
برای بازی های دو نفره عالی است ، اما چهار بازیکن روی صفحه کوچک کنسول یک فشار هستند

آخرین شکل برای نینتندو سوییچ چیزی است که نینتندو آن را “حالت رومیزی” می نامد. با استفاده از پایه ایست که به پشت صفحه متصل شده است ، می توانید کنسول را روی میز قرار دهید و سپس Joy-Cons را برای برخی بازی های نیمه قابل حمل جدا کنید.

از نظر تئوری ، این برای سفرهای طولانی در حمل و نقل عمومی مناسب است ، جایی که یک میز سینی برای قرار دادن کنسول در آن دارید. در حقیقت ، ما آن را کمی تجربه مختلط یافتیم.

ما دوست داریم بتوانیم از Nintendo Switch Joy-Cons در چنگال استفاده کنیم نه اینکه آنها را به کنسول متصل کنیم-این گیره فقط پلاستیک اضافی را برای راحتی بیشتر کنترلرها در دست فراهم می کند و کنسول را کمی بیشتر در اختیار شما قرار می دهد. دور به این معنی است که حالت نشسته شما می تواند بسیار طبیعی تر باشد.

کونسول Nintendo Switch

حالت Tabletop همچنین برای چندنفره روی Switch عالی است. جدا کردن هر دو Joy-Cons برای اجازه دادن به دو نفر برای بازی مقابل یکدیگر یک لذت است: این باعث می شود نینتندو سوییچ برای شلاق زدن در مجالس کوچک که در آن شما همه چیز را برای یک جلسه چند نفره نیاز دارید ، بی نقص کنید.

با این حال ، چند مورد وجود دارد که مانع از استفاده کامل کنسول از این حالت رومیزی بسیار جذاب می شود.

اول ضربه محکم و محکم است. اگرچه لاستیک شده است ، به این معنی که سوئیچ به اطراف نمی لغزد ، فقط کنسول را در یک ارتفاع واحد پشتیبانی می کند: اگر میز سینی شما کمی به شما نزدیکتر است ، بنابراین نمی توانید کنسول را به سمت بالا بکشید تا بیشتر رو به شما باشد به طور مستقیم ، و در عوض شما با صفحه نمایش به سمت قفسه سینه خود و نه صورت شما گیر کرده اید.

دوم پورت شارژ نینتندو سوییچ است که وقتی از آن در حالت رومیزی استفاده می کنید قابل دسترسی نیست. در طول سفر اخیر با قطار این بدان معناست که اگرچه ما در شرایط عالی برای استفاده از حالت رومیزی بودیم ، اما در نهایت از کنسول به عنوان یک وسیله دستی استفاده کردیم تا بتوانیم آن را شارژ کنیم.

در نهایت ، برای بازی های چند نفره ، صفحه نمایش NIntendo Switch برای بیش از دو بازیکن بسیار کوچک است. ماریو کارت چهار نفره به دلیل اندازه و وضوح صفحه نمایش تقریباً غیرممکن است (ما خود را در فاصله اینچ از کنسول قرار دادیم تا بتوانیم جزئیات دور را تشخیص دهیم).

به طور کلی ، حالت رومیزی در سوئیچ برای دوره های کوتاه استفاده مناسب تر است ، که شرم آور است وقتی احساس می شود که باید در واقع استفاده از نینتندو سوییچ در دوره های طولانی مدت باشد.

نینتندو سوییچ: راه اندازی

راه اندازی به اندازه کافی ساده است
به کنسول باید گفته شود که Joy-Cons با هم یا جداگانه استفاده می شود

راه اندازی یک Nintendo Switch جدید بسیار ساده است ، از یادگیری آن خوشحال خواهید شد.

اگر از دستگاه به عنوان وسیله دستی استفاده می کنید ، فقط Joy-Cons را وصل کنید ، دکمه روشن / خاموش را فشار دهید و …

اگر می خواهید بازی های Nintendo Switch را روی تلویزیون خود انجام دهید ، باید پایه را از طریق HDMI به تلویزیون وصل کنید ، سپس از طریق منبع تغذیه USB Type-C موجود ، آن را تا حدی به برق متصل کنید. سپس کنسول به راحتی در داک قرار می گیرد.

جفت کردن کنترلرها نسبت به سایر دستگاهها کمی پیچیده تر است زیرا می توان آنها را جفت یا جداگانه استفاده کرد. راهی که به سوئیچ می گویید از کدام کنترلرها استفاده می کنید این است که هر دو دکمه شانه L و R را در هر پیکربندی که انتخاب کرده اید فشار دهید.

بنابراین اگر از Joy-Cons به صورت جداگانه استفاده می کنید ، دکمه های بندهای Joy-Con را فشار دهید تا مشخص شود که این مورد است.

در قسمت نرم افزاری ، کنسول از شما می خواهد که به صورت استاندارد از جزئیات Wi-Fi و اطلاعات تنظیم حساب کاربری استفاده کنید. این جزئیات برای ورود به صفحه لمسی کنسول یک کلاهبرداری است – صفحه کلید به خوبی یک تلفن خوب نیست اما بسیار بهتر از یک تجربه معمولی از کنسول است.

پس از انجام این کار ، می توانید بازی ها را از طریق کارتریج یا حافظه داخلی Nintendo Switch انجام دهید.

فراموش نکنیم نینتندو در زمان خود تعدادی کنترلر کاملا کلاسیک طراحی کرده است-کنترلر اصلی NES نقشه ای را که کنترلرهای کنسول از آن زمان تا کنون دنبال کرده اند ، نوشته است ، N64 اولین کنسولی بود که دارای کنترلر با یک انگشت شست آنالوگ و Wii بود ( خوب یا بد) جهان را با بازی های کنترل شده با حرکت آشنا کرد.

با نینتندو سوییچ ، نینتندو به ظاهر غیرممکن تلاش کرده است تا سیستمی را ایجاد کند که همزمان یک کنترلر کامل و دو کنترلر جداگانه باشد ، در حالی که در حالت دستی نیز به عنوان کنترل کننده عمل می کند.

نینتندو سوییچ Joy-Cons: برداشتهای کلی

با تلاش برای انجام همزمان بسیاری از کارها ، Joy-Cons هیچ کاری را به طور کامل انجام نمی دهد
فناوری HD Rumble چشمگیر است – اما توسعه دهندگان باید کاربردی برای آن پیدا کنند

در نهایت این نقش های متعدد به این معنی است که کنترلرهای نینتندو سوئیچ در نهایت جک همه حرفه ها و استادان هیچکدام نیستند. هیچ یک از تنظیمات کنترل کننده قابل استفاده نیست ، اما ما در گذشته از کنترلرهای راحت تری استفاده کرده ایم که این مزیت را دارند که فقط یک کار را به خوبی انجام دهند.

D-pad سمت چپ Joy-Con مشکل را به طور خلاصه خلاصه می کند: به جای استفاده از D-pad متقابل که نینتندو از NES استفاده می کند ، D-pad در عوض به چهار دکمه جداگانه تقسیم می شود تا به آنها اجازه دهد هنگامی که Joy-Con به عنوان یک کنترلر فردی استفاده می شود ، به عنوان دکمه های صورت استفاده می شود.

نتیجه یک D-pad است که شما نمی خواهید از آن برای بازی های کلاسیک که به آن بسیار وابسته هستند استفاده کنید ، مانند Street Fighter.

چوب های آنالوگ نینتندو سوییچ نیز مانند یک سازش بین عوامل شکل به نظر می رسند: برای یک گیم پد سنتی بسیار کوچک است ، اما در حدی بزرگ است که ما نمی خواهیم دستگاه را خیلی بی دقتی در یک کوله پشتی بیندازیم زیرا می ترسیم یکی از آنها خراب شود.

شما می توانید لوازم جانبی جداگانه بخرید که این مشکلات را ندارند (کنترلر Pro نمونه بارز آن است) ، اما در این بررسی ما قصد داریم خود را در مورد آنچه در جعبه به دست می آورید محدود کنیم ، زیرا راه اصلی که اکثر مردم از کنسول استفاده می کنند – حداقل در ابتدا.

بخشی از کنترلرهای سوئیچ که ما کاملاً دوست داریم دکمه های صورت هستند. آنها کمی کوچکتر از سایر کنسول ها هستند ، اما از آنها کلیک رضایت بخشی دریافت کرده اند که ما واقعاً از آنها قدردانی می کنیم.

Joy-Cons ویژگی جالب غوغایی دارد که نینتندو آن را “HD Rumble” نامیده است. از آنچه تا کنون دیده ایم این فقط یک حقه بازاریابی نیست – واقعاً گامی رو به جلو برای فناوری رومبل به نظر می رسد.

یک مینی بازی در بازی راه اندازی 1-2 Switch به شما این امکان را می دهد که تعداد توپ های (مجازی) داخل Joy-Con را بشمارید ، و اینکه HD Rumble چقدر خوب این تصور را ایجاد می کند که درون کنترلر وجود دارد ، بسیار تاثیرگذار است.

یک مینی بازی دیگر با وظیفه شما در شکستن گاوصندوق با لمس دکمه چرخان ، آن را تحت تأثیر قرار می دهد.

هر دو بازی کوچک ما را برای امکانات HD Rumble در آینده هیجان زده می کند ، اما موفقیت این فناوری بستگی به توانایی توسعه دهندگان Switch در استفاده از آن دارد-پتانسیل آن وجود دارد ، اما ما هنوز منتظر یک قاتل هستیم برنامه

نینتندو از این ویژگی در به روزرسانی سیستم عامل Switch 3.0 استفاده کرد-اکنون اگر یکی از Joy-Con را از دست داده اید ، اما این دو هنوز به هم متصل شده اند ، می توانید حالت دیگر را ارتعاش دهید تا راحت تر پیدا شود.

در ابتدا گزارش هایی درباره مشکلات اتصال با Joy-Con سمت چپ در Nintendo Switch منتشر شد ، چیزی که ما خودمان تجربه کردیم. مشکل این است که گاهی اوقات در طول گیم پلی ، ارتباط چپ Joy-Con به طور کامل قطع می شود.

خوشبختانه ، نینتندو در حال حاضر خدمات تعمیر را برای هرگونه خرابی Joy-Cons ارائه می دهد ، بنابراین توصیه می کنیم در صورت بروز هرگونه مشکل اتصال ، دستگاه خود را بفرستید.

نینتندو سوییچ Joy-Cons: دستی

کنترل های دستی کمی تنگ و ناجور هستند
مخصوصاً چوب آنالوگ راست ناراحت کننده است

در تنظیمات دستی است که کمبودهای کنترلر نینتندو سوییچ بیشتر مشهود است. مشکل اصلی موقعیت کم چوب آنالوگ مناسب است ، که به نظر ما کارکردن با آن بسیار دشوار است.

یا سوئیچ را به طور دقیق روی نوک انگشتان خود نگه می دارید تا چوب آنالوگ را با نوک انگشت شست راست خود کار کنید ، یا دستگاه را محکم تر نگه دارید و با انگشت شست خود را در قسمت داخلی انگشت شست خود کار کنید ، که احساس می کند تنگ است. و ناجور

با نگاهی به گذشته ، طرح Vita بسیار شبیه است ، اما افزایش وزن نینتندو سوییچ ، نگه داشتن راحت روی نوک انگشتان را بسیار دشوار می کند.

این یک حالت است که ما فکر می کنیم در انفجارهای کوچک کار می کند ، اما در دوره های طولانی راحت نیست. به عنوان مثال ، اگر در حال پرواز با کونسول Nintendo Switch هستید ، انتظار می رود اکثر مردم کنسول را در حالت رومیزی روی میز سینی جلوی خود قرار دهند.

با این حال ، ما طرفداران دکمه های شانه ای هستیم که می توانند بدون تأثیر زیاد بر عمق کنسول احساس بزرگی کنند.

نینتندو سوئیچ Joy-Cons: گرفتن

چسب آنالوگ کوچکتر از کنترلرهای سنتی است
به طور کلی کنترلر راحت است و استفاده از آن خوب است
دکمه های چهره کلیک کننده بسیار جذاب هستند

اصلی ترین راهی که ما انتظار داریم مردم هنگام اتصال به کنسول بازی کنند ، ترکیب دو Joy-Cons با هم در یک کنترلر واحد است.

این کار با استفاده از دسته Joy-Con موجود است ، که دو طرف آن را به خوبی می لغزند.

ما در ابتدا نگران بودیم که مشخص شد دسته Joy-Con همراه با Nintendo Switch قادر به شارژ دو کنترلر نیست-این بدان معناست که اگر می خواهید کنترلرهای خود را شارژ کنید ، باید آنها را دوباره به صفحه کنسول وصل کنید.

عمر باتری Joy-Cons 20 ساعت است ، بنابراین اگر در اواسط بازی باتری آنها تمام شود ، ما شگفت زده خواهیم شد. در عین حال ، مجبور به برچیدن کنترل کننده های خود پس از هر جلسه بازی تا حدودی آزاردهنده است.

دسته ای که Joy-Cons را شارژ می کند در دسترس است ، اما این به طور جداگانه فروخته می شود.

گذشته از نگرانی های مربوط به شارژ ، ما از احساس کنترل کننده نینتندو سوئیچ هنگام مونتاژ در دست شگفت زده شدیم.

اگرچه چوب های آنالوگ کمی کوچک هستند ، اما ما آنها را برای جلسات طولانی بازی Breath of the Wild کاملاً قابل استفاده می دانیم و افزودن کمی پلاستیک بیشتر به ارگونومی کنترل کننده به طور کلی کمک می کند.

شرم آور است که کنترلر یک D-pad مناسب در سمت چپ خود نداشته باشد: اگر می خواهید کنترلر سنتی Nintendo در Nintendo Switch احساس کنید ، باید کنترلر Pro را خریداری کنید.

Nintendo Switch Joy-Cons: کنترلرهای فردی

دکمه های عجیب و غریب به دلیل مجبور به کار به عنوان یک کنترل کننده ترکیبی
اگر می خواهید یک دوست برای چند نفره به شما ملحق شود ، گزینه خوبی است

نینتندو سوئیچ Joy-Cons را از هم جدا کنید و آنها می توانند به عنوان کنترل کننده های جداگانه کار کنند که هر کدام دارای یک چوب آنالوگ ، چهار دکمه صورت و (اگر یک بند Joy-Con وصل می کنید) دو دکمه شانه.

این پیکربندی است که به نظر می رسد نیاز به بزرگترین سازش در تلاش نینتندو دارد تا آنها را از راه های مختلف کار کند.

در سمت چپ Joy-Con دکمه های D-pad/face در مرکز کنترلر قرار دارند ، این بدان معناست که انگشت شست راست شما به طرز ناراحت کننده ای فاصله دارد و همین امر در مورد چوب آنالوگ سمت راست Joy-Con صادق است.

پیکربندی نامتقارن توصیف کنترل ها برای شخص دیگر را بسیار دشوار می کند ، زیرا دکمه های کنترل نام های متفاوتی بین دو Joy-Cons دارند.

در صورت استفاده طولانی مدت از کنترلرها ، عدم گرفتن دست ها نیز باعث گرفتگی می شود ، به ویژه اگر بازی ای که انجام می دهید به شدت بر دکمه های شانه Joy-Con متکی است.

به عنوان آخرین نکته ، فشار دادن دکمه های شانه ممکن است کمی سفت شود ، که باعث ناراحتی استفاده از آنها در دوره های طولانی می شود.

بنابراین اگر بخواهید به یکی از دوستان خود اجازه دهید در چند دور Mario Kart به شما ملحق شود ، این پیکربندی ممکن است اندکی عمل کند ، اما ما آن را چیزی نمی دانیم که می خواهید زمان زیادی را صرف آن کنید.

علاوه بر این ، اگر می خواهید از دکمه های شانه استفاده کنید ، لازم است بندهای Joy-Con را با نینتندو سوییچ خود حمل کنید ، که برای اکثر مردم ناراحتی آزار دهنده خواهد بود.

متناوبا ، می توانید از دو Joy-Cons به عنوان یک کنترل کننده جداگانه در حالی که جدا شده اید استفاده کنید. در اینجا عملکرد آنها مشابه زمانی است که در دسته Joy-Con مونتاژ می شوند ، اگرچه ما به دلیل احساس تنگ بودن چوب آنالوگ مناسب احساس راحتی بیشتری کردیم.

باز هم ، این یک سازش به نظر می رسد ، این بار برای زمانی که کنترل Joy-Con خود را فراموش کرده اید. ما اصلاً نمی توانیم خودمان را از این پیکربندی استفاده کنیم مگر اینکه یک بازی کنترل شده با حرکت به طور خاص در آینده آن را بخواهد.

نینتندو برای جشن آنلاین کمی دیر کرد. در حالی که مایکروسافت
سرویس ایکس باکس لایو خود را به سرعت پیش برد و سونی با شبکه پلی استیشن کنار آمد ، نینتندو با کدهای دوست ناخوشایند و محدود بودن گزینه های چت صوتی دچار مشکل شد.

کونسول Nintendo Switch

پس از مدت ها انتظار ، پیشنهاد آنلاین کونسول Nintendo Switch در حال اجرا است. همانطور که احتمالاً مطلع هستید ، قابلیت ذخیره بازی ها در ابر ، دسترسی به تعداد زیادی از بازی های کلاسیک NES و البته چند نفره آنلاین را با خود به همراه دارد. نکته منفی این است که شما باید هر ماه 3.49 پوند / 3.99 دلار به نینتندو اضافه کنید.

کونسول Nintendo Switch: چند نفره آنلاین

سرویس اولیه مدتی است که آنلاین است
سرویس کامل بالاخره در اکتبر 2018 راه اندازی شد

بازی چندنفره آنلاین در برخی بازی ها از زمان عرضه نینتندو سوییچ در دسترس بود ، اما اکنون به طور کامل در اینجا آمده است – اگر مایل به پرداخت هزینه آن هستید.

ما قبلاً با برنامه همراه کنسول ، که بلافاصله با Splatoon 2 سازگار بود ، بازی کردیم: می توانید دوستان را به مسابقات دعوت کنید و با آنها چت صوتی کنید ، حتی اگر کل فرایند به سختی انجام شود.

استفاده از دستگاه جداگانه ایده آل نیست و اتصال معمولاً بی نقص نبود. اینکه آیا سرویس آنلاین کامل کونسول Nintendo Switch برنده می شود یا خیر ، باید مشخص شود.

آنچه می توانیم به شما بگوییم این است که به روزرسانی های منظم برنامه همراه کونسول Nintendo Switch و سیستم عامل کنسول همچنان برخی از ویژگی های بسیار خوشایند را ارائه می دهد – مانند توانایی افزودن مستقیم دوستان از 3DS و لیست دوستان Wii U.

کونسول Nintendo Switch: چندنفره بی سیم محلی

راه اندازی و پیوستن به سایر بازیکنان آسان است
پشتیبانی از هشت کنسول Switch

چندنفره بی سیم محلی در یک بازی مانند Mario Kart 8 Deluxe در تجربه ما بسیار خوب عمل می کند.

ما از سه کنسول نینتندو سوییچ برای بازی همزمان شش نفر استفاده کردیم و راه اندازی کل فرآیند را ساده و بدون هیچ گونه تأخیر یا مشکلی در اتصال یافتیم.

برای راه اندازی یک بازی چند نفره آنلاین با استفاده از بی سیم محلی ، بازیکنان به سادگی Mario Kart را راه اندازی کرده و حالت بی سیم محلی را برای یک یا دو بازیکن درون خود بازی انتخاب می کنند. پس از این ، یک بازیکن اتاقی را راه اندازی می کند که سایر بازیکنان به آن ملحق می شوند و بازیکنی که اتاق را تنظیم می کند قوانین مسابقه را انتخاب می کند.

به هر بازیکن این شانس داده می شود که به ترجیح مسیر خود رای دهد و بازی به طور تصادفی از بین آهنگهایی که بازیکنان به آنها رای داده اند ، آهنگی را انتخاب می کند ، درست مانند کارهای آنلاین.

اگر دو بازیکن برای یک کنسول دارید ، صفحه نمایش برای هر یک از شما تقسیم می شود تا جایگاه خود را در مسابقه مشاهده کنید ، اما آنچه را که دیگران در صفحه نمایش خود می بینند مشاهده نخواهید کرد مگر اینکه کنسول های آنها جلوی شما باشد.

در مورد خاص Mario Kart 8 Deluxe ، حداکثر تعداد بازیکنانی که می توانید در یک مسابقه با وایرلس محلی داشته باشید ، هشت نفر است که در هر سوییچ یک یا دو بازیکن وجود دارد.

با این حال ، اگر چند کنسول ندارید ، حداکثر چهار دوست می توانند روی یک کنسول نینتندو سوییچ در حالت تلویزیون یا در حالت رومیزی بازی کنند.

متناوباً ، اگر دوستان زیادی دارید و تعداد زیادی کنسول در اختیار دارید ، حداکثر 12 کنسول در حالت تلویزیون را می توان از طریق LAN Play متصل کرد ،

با یک یا دو پخش کننده در هر نینتندو سوییچ متصل. با این حال ، با توجه به اینکه هر بازیکن باید آداپتور USB Ethernet خود را داشته باشد ، بعید است که بسیاری از خارج از مسابقات از کنسول های Nintendo Switch خود به این روش استفاده کنند.

سرویس آنلاین نینتندو مطمئناً بهتر از آنچه در گذشته ارائه می شد ، به نظر می رسد ، اما هنوز از آنچه سونی و مایکروسافت رقبایش انجام می دهند فاصله دارد.

هزینه این سرویس 3.99 دلار / 3.49 پوند / 5.95 دلار استرالیا است اگر ماهانه پرداخت می کنید و اگر به یک ماه دیگر متعهد شوید هزینه ماهانه اندکی کاهش می یابد.

و به خاطر داشته باشید که قیمت ها برای یک کاربر است. اگر در نینتندو سوییچ خود خانواده دارید ، باید به دنبال ثبت نام در طرح گران خانواده باشید که هزینه آن 31.49 پوند / 34.99 دلار در سال است. به نظر می رسد کمی عادلانه تر است ، اما اجازه می دهد تا هشت حساب در چندین کنسول داشته باشید ، به این معنی که اگر چند نفر را با کنسول های Switch مایل به تقسیم می دانید ، تخفیف مناسبی دریافت خواهید کرد.

بخشهای بزرگی از سرویس از طریق برنامه ای در تلفن شما کار می کند ، بنابراین اگر می خواهید از برخی از عملکردهای آنلاین استفاده کنید ، باید آن را روی خود داشته باشید.

این سرویس همچنین نسخه تا حدودی محدودی از بازی های رایگان PlayStation Plus سونی و Microsoft’s Games with Gold را ارائه می دهد و به بازیکنان امکان دسترسی به یک کتابخانه کوچک شامل 20 بازی NES (با ویژگی های مدرن مانند چند نفره آنلاین) را می دهد. نینتندو وعده داده است که به طور مرتب بازی های NES بیشتری اضافه کند.

چیزی که بسیاری از مردم منتظر آن بودند نیز با سرویس آنلاین از راه رسید: ذخیره ابری. کسانی که از سرویس آنلاین استفاده می کنند ، می توانند در نهایت پس اندازهای خود را برای بازی هایی که صدها ساعت به آنها متصل شده اند ، پشتیبان گیری کنند (اگرچه مجبورند هزینه این امتیاز را بپردازند).

اگرچه Switch بدون برنامه های پخش ویدیوی محبوب مانند Netflix ، Hulu و Amazon Prime راه اندازی شد که انتظار می رفت از کنسول ها انتظار داشته باشیم ، نینتندو سریع قول داد که این سرویس ها “به موقع” به کنسول می آیند ، اگرچه ما ندیده ایم هنوز خیلی

Hulu اولین سرویس است که راه اندازی شده است. این فقط برای ایالات متحده است ، اما ما امیدواریم این نشانه خوبی باشد که سایر سرویس های پخش به زودی ارائه می شوند. مطمئناً به نظر می رسد که یوتیوب قریب الوقوع است.

کونسول Nintendo Switch

کونسول Nintendo Switch: فروشگاه آنلاین eShop

eShop در هنگام راه اندازی با بازی های مدرن در دسترس است
بازی های یکپارچهسازی با سیستمعامل از طریق Nintendo Switch Online در دسترس است

مانند Wii U قبل از آن ، نینتندو سوییچ دارای یک فروشگاه آنلاین است که به شما امکان می دهد بازی ها را بارگیری کنید تا آنها را در فروشگاه خریداری نکنید.

اگر به دنبال بارگیری بازی های خود به جای خرید در قالب فیزیکی هستید ، می خواهید روی کارت microSD سرمایه گذاری کنید. حافظه داخلی این کنسول به 32 گیگابایت محدود می شود ، مبلغی که در حال حاضر برای یک بازی ، Dragon Quest Heroes بسیار ناچیز است.

در مورد کنسول مجازی که در دستگاه های قبلی نینتندو دیده شده است ، این مورد به نینتندو سوییچ نمی آید. در عوض ، بازی های یکپارچهسازی با سیستم از طریق سرویس اشتراک آنلاین که قبلاً ذکر کردیم در دسترس هستند.

اگرچه eShop می تواند چند عنوان دیگر را انتخاب کند ، اما ما از طراحی مینیمالیستی آن خوشمان می آید. در سمت چپ بخش هایی برای نسخه های اخیر ، Coming Soon و Redeem Code وجود دارد و همچنین برخی از قابلیت های جستجو نیز وجود دارد.

شما می توانید بازی های آینده را به لیست تماشا خود اضافه کنید ، همچنین بخشی برای بارگیری عناوین خریداری شده قبلی در کونسول Nintendo Switch وجود دارد. نینتندو به وضوح قصد دارد به مرور زمان به فروشگاه خود اضافه کند.

این بررسی اولیه بر اساس مدل نینتندو سوییچ بود که در زمان عرضه منتشر شد. با این حال ، نینتندو از آن زمان مدل استاندارد خود را به مدل جدیدی که عمر باتری طولانی تری دارد ، به روز کرده است.

با توجه به اینکه نینتندو سوییچ باید به عنوان یک کنسول دستی و یک کنسول خانگی کار کند ، ما در ابتدا نگران بودیم که توانایی های گرافیکی کنسول محدود شود.

به طور داخلی ، سوئیچ از تراشه Nvidia Tegra X1 استفاده می کند که بسیار شبیه به آنچه در Nvidia Shield یافت شد ، است. این بد نیست بدانید که Shield یک جعبه تنظیم 4K است ، اما باید به خاطر داشته باشید که سوئیچ به عنوان یک دستگاه قابل حمل باید برای اطمینان از عمر باتری مناسب ، سازش کند.

در راه اندازی ، به نظر می رسد نگرانی ها در مورد قدرت گرافیکی تا حدی برطرف شده است ، اما ما آنها را معامله گران نمی نامیم-ما می گوییم گرافیک روی نینتندو سوییچ تقریباً معادل Wii U است.

کونسول Nintendo Switch: عملکرد گرافیکی

تقریباً معادل Wii U است
در سطح PS4 یا Xbox One نیست
قدرت هنر نینتندو نقایص فنی را جبران می کند

به عنوان مثال ، Legend of Zelda: Breath of the Wild با وضوح 720p در Wii U اجرا می شود ، در حالی که هنگام اتصال و خروجی به صفحه Full HD (در خروجی 4K پشتیبانی نمی شود) در Switch به 900p افزایش می یابد. به

در ظاهر این نشان می دهد که سوئیچ دارای لبه گرافیکی در Wii U است ، اما ما هنگام بازی در تلویزیون خود افت فریم مکرر را تجربه کردیم.

در همین حال ، هنگامی که روی صفحه نمایش 720p خود Switch بازی می شد ، نرخ فریم بازی ثابت بود.

این مشاهدات نشان می دهد که ما به دنبال یک کنسول جدید با قدرتی تقریباً معادل با سیستم نسل گذشته نینتندو هستیم ، اما خواهیم دید که چگونه وضعیت با بهبود سخت افزارهای جدید ادامه می یابد.

نینتندو هرگز کسی نبوده که پاکت گرافیکی را فشار دهد. بازیهای گذشته مانند Mario Kart 8 Wii U مطمئناً خوب به نظر می رسند ، اما این بیشتر به دلیل سبک هنری متمایز آنها بوده است تا قدرت فنی گرافیک آنها.

ما از این بابت سپاسگزاریم که این محصول در گذشته به عنوان یک نمونه قوی از نینتندو بوده است.

ظاهر بازی ها (حداقل در حالت دستی) نیز از کیفیت صفحه نمایش سوییچ کمک می کند. اگرچه رزولوشن آن تنها 720p است ، اما صفحه نمایش آن روشن است و رنگ های آن پر جنب و جوش است. این گوشی با بهترین تلفن های هوشمند موجود در بازار موجود نیست ، اما قطعاً یک قدم بالاتر از دستگاه های دستی قبلی نینتندو است.

باید ببینیم کونسول Nintendo Switch در بخش گرافیک به چه نتیجه ای می رسد ، اما مطمئناً این یک کنسول برای رقابت با بازی های پلی استیشن 4 یا ایکس باکس وان نیست.

بازی هایی که انجام داده ایم برای بازی های دستی بسیار خوب به نظر می رسند ، اما به عنوان بازی های کنسولی وفاداری یکسانی با بازی های نسل فعلی در کنسول های دیگر ندارند.

کونسول Nintendo Switch: عمر باتری

حداقل 2.5 ساعت برای بازی های با گرافیک فشرده
برای رفت و آمد کافی است ، اما سفرهای طولانی تر ممکن است مشکل ساز باشد
قابلیت شارژ از طریق USB امکان استفاده از بسته های باتری قابل حمل را فراهم می کند

بسیاری از عمر باتری سوئیچ ساخته شده است ، که نینتندو ادعا می کند بین 2.5 تا 6 ساعت دوام می آورد.

بر اساس تجربیات ما ، این ادعا درست به نظر می رسد. هنگام بازی فعالانه Zelda ، ما 2.5 ساعت وقت داشتیم ، که برای جابجایی و رفت و آمد ما به محل کار در یک روز قبل از شارژ Switch یک شبه کافی بود.

اگر به دنبال استفاده طولانی مدت از کنسول هستید ، مانند پرواز ، چند کار را می توانید انجام دهید تا عمر باتری بیشتری را از کنسول خارج کنید – برای مثال حالت هواپیما را روشن کنید (اگرچه این از جدا کردن Joy-Cons جلوگیری می کند و صفحه را کم نور می کند.

علاوه بر این ، شما می توانید از بسته های باتری قابل حمل استفاده کنید ، اما این به سختی ایده آل است ، و ما دریافتیم که نینتندو سوییچ آنقدر قدرت می گیرد که در بهترین حالت آنها از افتادن باتری در حین بازی جلوگیری می کنند ، نه اینکه آن را به طور فعال شارژ کنند.

مقایسه این عمر باتری با کنسول های دستی قبلی دشوار است ، زیرا حتی در خود سوییچ این عمر باتری در بازی های مختلف بسیار متفاوت خواهد بود ، اما ما شاهد مقایسه حالت استراحت بوده ایم که سوئیچ را بر Vita و PSP جلو می اندازد ، در حالی که شکست دادن DS و GameBoy Advance.

نکته اصلی این است که این یک کنسول است که باید بتواند با رفت و آمد روزانه شما مقابله کند ، اما ممکن است با سفرهای طولانی مدت مشکل داشته باشد.

از همه نظر نینتندو سوییچ شروع شگفت انگیزی با تعداد زیادی بازی انحصاری عالی و فروش عالی داشته است.

با این حال ، بسته کامل (از جمله کونسول Nintendo Switch آنلاین) به تازگی در دسترس قرار گرفته است ، بنابراین ما باید در مورد آن بخش از تجربه نینتندو سوییچ فعلا قضاوت کنیم.

خوشمان آمد

در مقایسه با کنسول های دستی که قبل از آن آمده بود ، نینتندو سوییچ آنها را با کیفیت گرافیکی خود ، که به آخرین نسل کنسول ها نزدیک است ، از آب بیرون می کشد.

صفحه نمایش چشمگیر ، روشن ، رنگی و رنگارنگ به این امر کمک می کند.

ارائه كنسول با كنترلر كه به عنوان دو كنترل كننده جداگانه عمل مي كند ، بسيار منظم است و بايد به اين معنا باشد كه شما هميشه مي توانيد در يك بازي چند نفره براي يك بازي سريع چند نفره به دوستان خود ملحق شويد.

ما خوشحالیم که گزارش می دهیم که روند اتصال و باز کردن قفل نینتندو سوییچ به طرز چشمگیری بی نقص است و بازی هایی که حتی قبل از اتصال به تلویزیون نیازی به توقف ندارند.

ما همچنین الگوی به روزرسانی های منظمی را که نینتندو ایجاد کرده است ، دوست داریم: برای مثال Fortnite به تازگی اضافه شده است و به نظر می رسد سرویس آنلاین بار دیگر اوضاع را متزلزل کرده است.

ما دوست نداشتیم

ممکن است عبارت “jack of all trades and master of none” منفی به نظر برسد ، اما تصوری که نینتندو سوییچ برای ما به جا گذاشته این است که گاهی سازش ضروری و خوب است.

بله ، کنسول های خانگی بهتری با کنترلرهایی وجود دارند که می توانند فقط در یک کار خوب عمل کنند و بله ، دستی وجود دارد که عمر باتری بهتر و فاکتور فرم جمع و جورتری دارد ، اما هیچ قطعه سخت افزاری بازی سعی نکرده است تعداد زیادی از چیزهایی که نینتندو سوییچ انجام می دهد – و سپس بسیاری از آنها را با صلاحیت ارائه داد.

گرافیک ها در این زمینه بهترین نیستند ، اما آنقدر خوب هستند که احساس می کنند تاریخ ندارند. کنترل کننده راحت ترین نیست ، اما استفاده از آن هرگز کاملاً دشوار به نظر نمی رسد. عمر باتری بهترین نیست ، اما برای استفاده روزانه کافی است.

حکم نهایی

همه این موازنه ها از طریق سازش و تلاش برای ایجاد چیزی که در شرایط مختلف کار می کند به وجود آمده اند ، و در آخرین نقطه کونسول Nintendo Switch موفقیت بزرگی است.

آنچه باید منتظر بمانیم این است که آیا در سال های آینده کتابخانه بازی های آن به گونه ای شکل می گیرد که شما می خواهید هم در خانه و هم در حال حرکت بازی کنید و آیا سرویس آنلاین آن می تواند با تلاش های موجود سونی و مایکروسافت.

اگر هر دوی اینها خوب اجرا شوند ، نینتندو مجموعه ای از سازش ها را پیدا کرده است که ارزش انجام آنها را دارد.

بنابراین آیا قیمت درخواست 299.99 دلار / 279.99 پوند / 469.95 دلار استرالیا موجه است؟ در این مرحله به نظر می رسد که پاسخ مثبت است. نینتندو بازی فوق العاده ای را پس از بازی فوق العاده برای سیستم منتشر کرده است ، و سخت افزار کار بسیار خوبی برای زنده نگه داشتن این بازی ها انجام می دهد.

همچنین لازم به ذکر است که اغلب بسته های ارزشمندی در همه بازارها موجود است – برای اطلاعات بیشتر در این مورد ، راهنمای ما را برای آخرین بسته ها و معاملات نینتندو سوییچ بررسی کنید.

اما اگر به دنبال یک تجربه کامل “کنسول” هستید ، ممکن است مجبور شوید مدتی دیگر صبر کنید تا ببینید چگونه نینتندو سوییچ آنلاین به پایان می رسد.

کونسول Nintendo Switch

پایان مقاله نقد و بررسی کونسول Nintendo Switch

مجله با دوربین 

بیشتر بخوانید:

نقد و بررسی بازی Subnautica: Below Zero | بیوگرافی آندره تارکوفسکی | بهترین فیلمهای ناتالی پورتمن | بررسی دوربین Canon RF 85mm f/1.2L USM | بهترین فیلمهای جان فورد | بررسی گوشی iPhone SE | نقد فیلم آگیره، خشم پروردگار | نقد فیلم آپولو ۱۳ | فیلم توماسو | ملاقات با یک حرفه ای عکاسی راه اهن : ویلیام بیچر |