بهترین خواننده های سبک اپرا

بهترین خواننده های سبک اپرا : چرا اپرا؟ بیشتر ما موافقیم که او جایگاه بسیار قدرتمندی در موسیقی کلاسیک دارد. از حضور صحنه ای شاهنشاهی گرفته تا شخصیتی اغلب مشابه خارج از صحنه ، این غواص بزرگ یک راز دلهره آور درباره او دارد.

با مقاله بهترین خواننده های سبک اپرا با بامدادی ها همراه باشید.

و گرچه این روزها ممکن است کمتر باشد ، سوپرانو می تواند همان پایه بسیاری از بازیگران هالیوود را اشغال کند. ما آنها را به خاطر آنچه که هستند و آنچه انجام می دهند می پرستیم و می پرستیم ، اما در نهایت از آنها متحیر می شویم.

با شکوه ترین ها چه کسانی بودند؟ مطمئناً یکی از روی حیله و تزویر است. هنگامی که ما در سال 2007 از 22 منتقد اصلی اپرا برای ده سوپرانوی برتر آنها درخواست کردیم ، لیست نهایی ما شامل بیش از 90 خواننده مختلف بود.

بهترین خواننده های سبک اپرا

البته بسیاری از نامها بلافاصله قابل تشخیص بودند ، تعداد زیادی دیگر زنده نبودند و چندین نام دیگر “سنگهای فراموش شده” بودند. اکنون خواهید فهمید که بیشترین اهمیت را برای آنها داشته است ، آنها را هیجان زده کرده و آنها را تحت تأثیر قرار داده است. اجازه دهید نمایش شروع شود …( بهترین خواننده های سبک اپرا )

1. ماریا کالاس (1923-1977)
سوپرانوی یونانی ماریا کالاس مشهورترین و جنجالی ترین هنرمند اپرا در زمان خود بود ، بازیگری آواز با شدت منحصر به فرد و اغلب در رپرتوار فراموش شده.

ماریا کالاس در نیویورک از پدر و مادری یونانی متولد شد که از هم جدا شدند. مادرش با او به یونان بازگشت ، جایی که او در طول جنگ جهانی دوم بزرگ شد. وی در سال 1947 اولین بازی خود را در ورونا انجام داد و در سال 1951 به یک ستاره بین المللی تبدیل شد ، فعالیت حرفه ای صحنه ای وی بیش از یک دهه طول کشید.

آخرین اجرای او در سال 1965 در لندن بود و قبل از مرگ در پاریس در سال 1977 با تنور Giuseppe di Stefano در یک تور بازگشت به عقب با جوزپه دی استفانو در 1977 به شهرت رسید. مرگش.

او بعنوان یک شخصیت همچنان بحث برانگیز است ، اما بعید است که بعنوان یک هنرمند: تقریباً همه عاشقان اپرا نبوغ او را عالی می شناسند ، در واقع مردم اغلب از گوش دادن به بسیاری از ضبط های او می فهمند که یک اپرای فرم هنری فوق العاده قوی می تواند باشد.

کالاس همیشه اصرار داشت که اپرا درام است. او به عنوان نمایشگاهی از مهارت های صوتی یا فنی ، كه هر دو را تا حد بسیار زیادی در اختیار داشت ، برای آن وقت نداشت. همه چیز باید در خدمت اهداف کنش دراماتیک باشد ، کاری که وی آن را اقدامی تقریباً مذهبی از تطهیر می دانست ، برای خواننده و شنونده تماشاگر.

و آنچه او تقریباً متعجب همه نشان داد این بود كه اگر دیگر با آنها به عنوان وسیله نقلیه برای نمایش رفتار نشوند ، اما با همان موارد می توانستند اپراهای استادان مغفول ایتالیایی مانند دونیتزتی و بلینی را به زندگی زنده ، روی صحنه و ضبط برگردانند. جدی بودن موتزارت یا حتی واگنر.

این امر پوچ به نظر می رسید تا زمانی كه كالاس آن را اثبات كرد ، مهمتر از همه در Bellini’s Norma ، نقش مورد علاقه خود ، Donizetti’s Lucia di Lammermoor و Verdi’s La traviata ، كه وی شدت آن را به ارمغان آورد كه می تواند كاملاً ناراحت كننده باشد.

بنابراین او در نقش توسکا و خانم باترفلای است ، اولین کسی که او اظهار تحقیر کرد ، اما آن را با اثر لک زدن انجام داد (قانون موهای زائد II تنها اقدامی کامل است که می توان از آن در کاوانت گاردن در سال 1964 مشاهده کرد) .

صدای او به هیچ وجه متداول زیبا نیست ، اما به طرز ناخوشایندی رسا است و نه تنها در اپرای تراژیک ، گرچه در آنجا است که او بدون چالش سلطنت می کند. با كالاس هیچ عبارتی به عنوان ثانویه در نظر گرفته نمی شود ، هیچ یادداشت مرده ای وجود ندارد ، تأثیر كسی است كه نسبت به هر تصوری كه زندگی خودش زنده باشد – كلیشه غیر قابل اجتناب است – عذاب و وجد است.

مانند تمام بزرگترین هنرمندان – و کالاس با هنرمندان خلاق رتبه بندی می کند ، همانطور که فقط دو یا سه نوازنده اجرا می کنند – او شما را به عرصه ای می برد که دشوار است بدانید که آیا حتی می خواهید چیزی را در این سطح از شدت تجربه کنید ، جایی که خواسته زنده بودن همزمان غیر قابل تحمل و نشاط آور به نظر می رسند.

حتی اگر او به مشکلات شدید صوتی (و ارسطو اوناسیس) برخورد نکرده باشد ، به نظر می رسد که او باید خودش را سوزانده باشد ، و اگر لعنتی به او نداده باشد ، تا زمانی که از طریق آواز خواندن ، آنچه را که دوست دارد منتقل کند ، اصرار بر در آغوش گرفتن زندگی در اعماق و ارتفاعات آن. مایکل تانر

به گفته خودش: ‘اپرا خیلی قبل از بالا رفتن پرده شروع می شود و مدتها بعد از پایین آمدن آن به پایان می رسد. این از تخیل من شروع می شود ، به زندگی من تبدیل می شود و مدتها پس از ترک خانه اپرا بخشی از زندگی من می ماند. ‘( بهترین خواننده های سبک اپرا )

2. جوآن ساترلند (1926-2010)
جوآن ساترلند ثابت کرد که چقدر صدای بزرگ سوپرانو می تواند چابک باشد ، بسیاری از کارهای Bel Canto را در طول چهار دهه زندگی حرفه ای احیا کرد.

شخصیت صحنه ای ساترلند حاوی گرمی بود که به مخاطبان نزدیک می شد و باعث می شد او را دوست داشته باشند. او به یکی از وفادارترین تعقیبات خواننده اپرا اعطا شد.

وی در سال 1926 در سیدنی متولد شد و قبل از عزیمت به لندن و کالج موسیقی سلطنتی در سال 1951 در استرالیا تحصیل کرد و تجربه کسب کرد ، در آنجا احساساتی ایجاد کرد و خیلی زود به شرکت اپرای کاونت گاردن پیوست. به تدریج کارنامه او برای انجام کارهای بزرگ مانند میکائلا ، آودا و اوا در مسترینجرها افزایش یافت.

پس از نامزد پیانویست استرالیایی ، ریچارد بونینگ ، که در سال 1954 با او ازدواج کرد ، توانایی او در کارنامه رنگی شناخته شد و کاون گاردن ، لوسیا دی لامرمور از Donizetti را به صحنه برد. شب اول در 17 فوریه 1959 زندگی – و تاریخ موسیقی او را تغییر داد. موفقیت آن به این معنی بود که پس از آن به عنوان نماینده نقشهای کمربند و کمیاب های فرانسوی قرن نوزدهم مورد تقاضا قرار گرفت.

به دنبال اولین حضور وی در La Fenice در Handel’s Alcina در سال 1960 ، ایتالیایی ها به او برچسب “La Stupenda” را دادند. با این وجود در تمام دوران باقی مانده از زندگی حرفه ای خود ، او به دلیل نگرش های زمینی و توانایی سخت کوشی و همچنین زیبایی صدا و تکنیک آوازی که برای هر گونه چالش روسینی ، دونیزتی ، بلینی و بقیه آماده بود ، شهرت داشت. می تواند به او پرتاب کند.

او یک هنرمند ثابت بود ، که می توانست در سالهای بعد با موفقیت دوباره پیروزی های قبلی را تجربه کند – همانطور که در سال 1985 با لوسیای بزرگ در کاونت گاردن ثابت کرد. او همچنین با عقیده ای پر زرق و برق از Marguerite de Valois در Les Meyerbeer ، عاقلانه زمان بازنشستگی را انتخاب کرد. Huguenots برای اپرای استرالیا در سال 1990.

چیزی که او را در همه جا حمل می کرد ، جدا از صدا و تکنیک خدادادی ، یک قدرت شخصی همراه با شوخ طبعی بود که پاهایش را روی زمین نگه داشت. جورج هال

به گفته خودش: ‘تکنیک اساس هر کاری است. اگر شما یک ورزشکار هستید ، یا یک خواننده هستید… باید یک تکنیک اساسی ایجاد کنید تا بدانید در هر زمان چه کاری انجام می دهید. ‘( بهترین خواننده های سبک اپرا )

3. ویکتوریا د لوس آنجلس (1923-2005)
ضبط های کلاسیک ویکتوریا د لوس آنجلس ماهیت آواز عالی را به خود جلب می کند و همچنان در میان تأثیرگذارترین ها در رپرتوار باقی مانده است.

حرفه د لس آنجلس در دوران پریمونا های فوق العاده ای ساخته شده است. اما هیچ یک از ناراحتی ها و امور ناخوشایند که مشاغل همتایان وی مانند کالاس و شوارتزکوف را متزلزل کند وجود نداشت. او آرامش و انسانیت ملایمی در مورد خود داشت که مرا جادو کرد وقتی برای اولین بار در ضبط های اولیه EMI با سر توماس بیچام با او روبرو شدم.

گوش دادن به آواز de los Angeles اولین تجربه من را به من داد که چگونه یک صدای عالی فقط از احساس تقلید نمی کند بلکه آن را مجسم می کند. باترفلای او ممکن است اشراف غم انگیز مثلاً Renata Scotto را نداشته باشد ، اما دارای یک احساس برائت از بین رفته است ، یک آسیب کودکانه است که به قلب شخصیت می رود.

من عاشق شوخ طبعی است که لوس آنجلس برای Bizet’s Carmen به ارمغان می آورد. محدوده میزانسن ملایم و کم ثبت نام اغوا کننده او را برای این نقش عالی کرده است. از دیگر برخوردهای به یادماندنی روی دیسک می توان به لذت چشم باز مارگریت اشاره کرد که با ایجاد حس پوچی همراه است و جعبه جواهرات را در Gounod’s Faust ، یک مانون معاشقه در Manon Lescaut از Massenet و Rosina در Rossini’s Barber of Seville باز می کند. آشوتوش کندکار

به قول خودش: ‘من هرگز دوست نداشتم خواننده شوم… من دوست دارم آنچه را که می خواهم بخوانم ، یا با دیگران بخوانم ، موسیقی بسازم. اما سر و صدا و همه چیزهایی که قسمت بیرونی یک حرفه هستند ، هرگز علاقه ای به من نداشته اند. بنابراین فکر نمی کنم در واقعیت من یک خواننده هستم. فکر می کنم من انسانی هستم که همیشه ، تمام زندگی خود را خوانده ام. ‘( بهترین خواننده های سبک اپرا )

بهترین خواننده های سبک اپرا

4.  لئونتین (b1927)
لئونتین پرایس که اکنون در سن 90 سالگی است ، سوپرانوی برجسته و غنایی آمریکایی در نسل خود بود ، با لحنی کاملاً شناخته شده.

لئون تین پرایس که مسلماً صاحب زیباترین صدای سوپرانوی دوران ضبط است ، در انواع نقش های نمایشی متن ترانه ، شعر و شعر تحسین بین المللی را به دست آورد ، گرچه او را با قهرمانان وردی و پوچینی ، به ویژه نقش اصلی آودا در که اولین حضور خود را در کاونت گاردن و اپرای دولتی وین در سال 1958 و سال بعد در لا اسکالا ، میلان انجام داد.

آخرین حضور وی در صحنه با همان نقش در نیویورک مت در سال 1985 بود. میراث ضبط شده وی شامل مجموعه اصلی موسیقی او از آودا ، توسکا ، لئونورا در وردی La forza del destino است که همه دو بار ضبط شده است ، لئونورا در وردی Il trovatore ، سه بار ، و آملیا در Un ballo در ریمل.

هربرت فون کاراجان او را در نقش Donna Anna در Don Giovanni موتزارت ، نقش اصلی Puccini در نقش Tosca ، Trovatore Leonora جایزه داد و او را برای اولین ضبط کارمن از Bizet انتخاب کرد ، نقشی که او هرگز روی صحنه نمی خواند اما صدای دودی و دودی او را برای آن به ارمغان می آورد یک احساسات گرم خانه به ندرت بر روی دیسک حاصل می شود.

پرایس معروف اعلام کرد که او عاشق صدای خودش است. در هر خواننده دیگری ، این احساس استکبار را جلب می کرد ، اما منتقدان ، رهبران ارکان و مخاطبان در سراسر جهان خودارزیابی پرایس را تأیید کردند.

شکوه و عظمت صدای او ثبت فوقانی درخشان بود که به نظر می رسد مانند صعود خورشید از ابرها هنگام صعود به سمت بالا C – هیجان عبارات در حال افزایش او در “O patria mia” آدیدا ، صحنه آمریا و دوئت در قانون دوم سازمان ملل ballo in maschera یا عبارت گسترده لئونورا ، “Se tu dal ciel discendi” در صحنه صومعه صومعه ایل ترواتوره هنوز هم هنگامی که بر روی دیسک شنیده می شود قدرت ارسال لرز را از پایین ستون فقرات دارد.

رپرتوار پرایس بسیار فراتر از نقشهای وردی و پوچینی بود که برای آنها مشهور بود: در اوایل کار خود او در نقش Gershwin’s Bess خوش درخشید – آیا تا به حال گزارش جالبی از “Summertime” نسبت به Price داشته است؟ – اما او همچنین در اولین نمایش Dialogues des Carmelites و Strauss’s Ariadne از Mde Lidoine آواز خواند.

دوستی نزدیک او با آهنگساز ساموئل باربر باعث ترانه های ارمیت و نقش اصلی زن اپرای او ، آنتونی و کلئوپاترا شد که اپرای متروپولیتن جدید را در سال 1966 افتتاح کرد. بیش از همه نام آنها در ضبط باشکوه صحنه سوپرانو باربر ناکسویل است: تابستان 1915. برای النور استبر نوشته شده است ، اما نسخه پرایس بی نظیر است. هیو کنینگ

به قول خودش: ‘وقتی روی صحنه رفتید ، همه چیز درست است. احساس می کنم زیبا ترین ، کامل ترین و برآورده شده ترین است.( بهترین خواننده های سبک اپرا )

5. بیرگیت نیلسون (1918-2005)
بیرگیت نیلسون اول از همه بعنوان یک شخص و سپس به عنوان یک خواننده در افق من ظاهر شد.

او در اوایل دهه 1980 در مطبوعات مورد بحث قرار گرفت ، زیرا او آماده شد تا از حرفه خوانندگی خود پس از یک سری رعد و برق اجراها در Met در نیویورک که در تمام سن 60 سالگی قدرت او کم نشده بود ، بازنشسته شود.

من مجذوب داستان یک دختر مزرعه دار سوئدی شدم که از شیردوشی گاو فارغ التحصیل شد تا در طول زندگی خودش در صحنه اپرا افسانه شود. من از ذکاوت نیلسون خوشم آمد. حکایت ها لژیون هستند: از سخنان او در پاسخ به این سوال که “ایزولد بزرگ بودن چه چیزی لازم دارد؟” (“کفش راحت!”) ؛ به علامت “مزاحم نشوید” که او بر روی سینه خود به عنوان Brünnhilde خوابیده است ، پوشیده بود و این باعث ناراحتی سیگفرید برای کمک به او شد.

ضبط شده های نیلسون کیفیتی واقعی ، پر جنب و جوش و پولادین را نشان می دهد که به قلب موضوع نفوذ می کند. اصطلاحات او خستگی ناپذیر است و خطوط طولانی آوازی ایزولدا را در یک قوس نفس گیر ، که در آن لحن تزلزل نمی دهد ، بیرون می زند. سالومه و توراندوت او با قدرت زنانه ظاهر می شوند. گرایش دراماتیک نیلسون در این نقش ها هنوز مرا متلاشی می کند ، بنابراین من این دیسک ها را به عنوان رفتارهای نادر و نه دوستانی ثابت می دانم.

بهترین خواننده های سبک اپرا

ضبط شده ها با سلتی ، که در اواخر دهه 1950 و اوایل دهه 60 در وین انجام شده است ، قابل توجه ترین هستند: یک چرخه حلقه فوق العاده ، که توسط بروننیلد رشته ای نیلسون برکت داده شده است. و بالاتر از همه یک الکترا که گلو شما را بگیرد و بعد فشار دهد ، نه خیلی آرام.

گاهی اوقات از نیلسون به عنوان یک خواننده ‘عالی’ یاد می شود. کیفیت صدای او را می توان با درخشش یخبندان و خلوص مشخص کرد. اما سرد؟ کاملاً نه: در اینجا خواننده ای وجود دارد که حتی به صورت کاملاً ضبط شده ، کاملاً با نقش هایی که به تصویر می کشد ارتباط برقرار می کند و آنها را با سخاوت و شدت خیره کننده ای که موسیقی را شعله ور می کند ارتباط برقرار می کند. آشوتوش کندکار

به گفته خودش: ‘من کار خاصی نمی کنم. من سیگار نمی کشم من کمی شراب و آبجو می نوشم. من با مجموعه ای درست از والدین به دنیا آمدم. ‘( بهترین خواننده های سبک اپرا )

پایان مقاله بهترین خواننده های سبک اپرا

منبع سایت مداد

بیشتر بخوانید:

نقد فیلم بانی و کلاید|فیلم خاکستر سبز|تعریف سونات در موسیقی|بهترین فیلم های ویل اسمیت|میکل آنژ|۱۰ رمان برتر ادبیات آلمان|فیلم دروازه های بهشت|بهترین فیلمهای جانی دپ|هارولد رابینز|هوش مصنوعی و کاربرد های آن