نقد فیلم سینما پارادیزو

نقد فیلم سینما پارادیزو : 

اگر عاشق فیلم هستید ، غیرممکن است از سینما پارادیزو ، نگاه دل انگیز و نوستالژیک جوزپه تورناتوره به رابطه عاشقانه یک مرد با فیلم و داستان یک دوستی بسیار ویژه ، قدردانی نکنید. فیلم سینما پارادیزو  با تأثیرگذاری (اما نه مبهم کننده) و احساسی (اما نه شاد) ،

نوعی فیلم متحرک است که می تواند یک روز غم انگیز را درخشان کرده و لبخند را بر لب های خاموش ترین افراد بیاورد. سبک و عاشقانه ، این فانتزی فقط به اندازه ای واقع گرایانه رنگ آمیزی شده است که باعث می شود ما به جادوی آن ایمان بیاوریم ، حتی در حالی که ما از طلسم آن شگفت زده شده ایم.

بیشتر سینما پارادیزو از طریق فلاش بک بیان می شود. با شروع فیلم ، ما با سالواتوره (ژاک پرن) کارگردان مشهور آشنا می شویم که به تازگی خبر مرگ یک دوست قدیمی را دریافت کرده است. قبل از اینکه صبح روز بعد برای شرکت در مراسم تشییع جنازه به روستای زادگاهش جیانکالدو برود ، او با یادآوری دوران کودکی و نوجوانی خود ، به مکانها و افرادی که دهها سال است ندیده است فکر می کند.

سالواتوره (سالواتوره کاسیو) در کودکی بدون پدر عاشق فیلم ها بود. او با پول شیر فرار می کرد تا بتواند در یک تئاتر محلی ، محل کوچکی به نام سینما پارادیزو ، در یک برنامه عصرانه شرکت کند. سالواتوره که با هزینه ای متفاوت که شامل پیشنهاداتی از منابع مختلف مانند آکیرا کوروساوا ، ژان رنوار ، جان وین و چارلی چاپلین بود ،

قدردانی کرد و از همه نوع فیلم قدردانی کرد. فیلم سینما پارادیزو خانه او شد و فیلم ها ، پدر و مادرش. سرانجام ، او با آلفردو (فیلیپ نوآرت) ، یک مرد میانسال پر جنب و جوش ، که در مورد زندگی ، عاشقانه و نحوه اداره یک سینما مشاوره می داد ، دوستی برقرار کرد.

فیلم سینما پارادیزو

سالواتوره به عنوان شاگرد بدون حقوق آلفردو تا روزی که فیلم سینما پارادیزو آتش گرفت کار کرد. هنگامی که سینمای جدیدی در همان سایت ساخته شد ، یک نوجوان سالواتوره (مارکو لئوناردی) پروژکسیونر شد. اما آلفردو ، که اکنون به دلیل جراحات ناشی از آتش سوزی نابینا است ، در پس زمینه باقی ماند و نقش محرم و مربی پسری را که مانند یک پسر دوست داشت ، ایفا کرد.

نیمه اول سینما پارادیزو ، با بازی سالواتوره کاسیو در نقش قهرمان جوان ، قسمت برتر است. تجربیات پسر در تئاتر ، تماشای فیلم و گوش دادن به داستانهای آلفردو ، نوعی سفر کشف را شکل می دهد.

همانطور که سالواتوره عشق خود را نسبت به فیلم ها تقویت می کند ، تماشاگران ترغیب می شوند تا معنای شخصی فیلم را به یاد آورند. این یک تجربه برانگیز و قدرتمند است که عاشقان فیلم های سینمایی را بیشتر از تماشاگران معمولی فیلم لمس می کند.

هنگامی که سالواتوره در نوجوانی رشد کرد ، سینما پارادیزو از یک جشن نوستالژیک فیلم ها به یک درام سنتی در سن بلوغ تبدیل می شود که با ناامیدی و سرخوشی عاشقانه همراه است. سالواتوره عاشق دختری به نام النا (اگنس نانو) می شود ، اما اشتیاق عمیق او متقابل نیست. بنابراین او از این وضعیت ناراحت می شود ،

از آلفردو کمک می خواهد و سپس تصمیمی جسورانه می گیرد: او هر شب بیرون از پنجره النا می ایستد تا او تسلیم شود. در پایان ، عشق پیروز می شود ، اما در نهایت لذت سالواتوره با غم جایگزین می شود زیرا النا برای همیشه از زندگی خود محو می شود.

فیلم سینما پارادیزو

بوسه روی صفحه برای سینما پارادیزو مهم است. در اوایل فیلم ، کشیش محلی هر فیلم را قبل از اینکه برای مصرف عمومی در دسترس قرار گیرد ، پیش نمایش می کند و از قدرت دفتر خود استفاده می کند تا همه صحنه های بوسیدن را ویرایش کند. اما وقتی Paradiso جدید باز می شود ، همه چیز تغییر کرده است.

کشیش دیگر به سینما نمی رود و بوسه ها سانسور نمی شوند. خیلی بعد ، پس از تشییع جنازه در انتهای سینما پارادیسو ، سالواتوره وصیت خود را از آلفردو دریافت می کند: حلقه ای از فیلم که شامل همه بوسه های برداشته شده از فیلم های نمایش داده شده در پارادیسو در طول سالها بود. شاید این بزرگترین مونتاژ بوسه های فیلم سینمایی باشد که تا به حال جمع شده است ،

و همانطور که سالواتوره آن را تماشا می کند ، اشک از چشمانش سرازیر می شود. طغیان اشتیاق متمرکز به عنوان یک یادآور قوی از اشتیاق ساده اما عمیقی است که از زمان قطع ارتباط با عشق واقعی اش ، النا ، در زندگی او وجود ندارد. این یک لحظه عمیقاً تکان دهنده است – یکی از لحظاتی که سینما پارادیزو ارائه می دهد.

آیا سینما پارادیزو دستکاری است؟ آشکارا اینگونه است ، اما تورناتوره چنان احساسی را در ما تحریک می کند که برایمان مهم نیست. این فیلم گاهی خنده دار ، گاهی شاد و گاهی تکان دهنده است ، اما همیشه گرم ، فوق العاده و رضایت بخش است. سینما پارادیزو در بسیاری از سطوح بر ما تأثیر می گذارد ،

اما قوی ترین ارتباط آن با خاطرات ما است. ما با داستان سالواتوره ارتباط داریم نه تنها به این دلیل که او شخصیتی دوست داشتنی است ، بلکه به این دلیل که ما تجربیات فیلم دوران کودکی خود را از طریق او زنده می کنیم. چه کسی اولین باری را که در تئاتر نشسته بودند و مشتاقانه منتظر خاموش شدن چراغ بودند ،

به خاطر نمی آورد؟ همیشه یک جادوی خاص در ارتباط با عمل ساده نمایش یک فیلم بر روی صفحه وجود داشته است. تورناتور از این رمز و راز استفاده می کند و این بیش از هر چیز به همین دلیل است که سینما پارادیزو یک فیلم سینمایی عالی است.

اندیشه هایی در مورد “برش کارگردان”: وقتی سینما پارادیزو در اواخر دهه 1980 اکران شد ، نسخه ای که بینندگان فیلم ایتالیایی مشاهده کردند بسیار متفاوت از برش نمایش داده شده برای بینندگان آمریکای شمالی بود. 51 دقیقه از زمان انتشار ایالات متحده برش داده شد. نسخه کوتاه هنوز یک محصول خیره کننده و استادانه است ،

فیلم سینما پارادیزو

اما مخاطب را با یک سوال مشکوک روبرو می کند: واقعاً چه اتفاقی برای النا افتاد؟ پاسخ در یک سکانس 35 دقیقه ای ارائه می شود که هرگز وارد اکران آمریکایی 1988 نشد ، اما اکنون بازیابی شده است.

از 51 دقیقه “جدید” فیلم ، بیشتر به پایان می رسد ، اگرچه چندین صحنه نسبتاً بی اهمیت دوباره در داستان اصلی قرار داده شده است (یکی از آنها نشان می دهد که سالواتوره بکارت خود را از دست داده است). در نسخه کوتاه تر ، مراسم تشییع جنازه آلفردو به عنوان یک پایان نامه عمل می کند. در قسمت کارگردان ، این سومین اقدام کامل است که به داستان سالواتوره و النا پایان می دهد و تصویر کاملتری از مربی سالواتوره در اختیار ما قرار می دهد.

این فیلم به جای کند کردن سرعت سینما پارادیزو ، قدرت و قدرت فیلم را افزایش می دهد و آن را به سطح بالاتری نسبت به سطح وحشتناکی که در اولین برش بدست می آورد ، می رساند. و بعد از این مطالب جدید ، مونتاژ Screen Kiss حتی بیشتر لمس کننده و متعالی است.

این نسخه ترمیم شده برای دوستداران فیلم سینما پارادیزو ، که به عنوان یکی از بهترین فیلم های خارجی زبان تا به حال به عنوان تماشای فیلم های آمریکایی شناخته شده است ، بدون شک “باید دید”

است. سحر و جادو و شعر اصلی باقی می ماند ، اما صحنه های اضافه شده یک تجربه سینمایی متفاوت و کاملتر را ایجاد می کند. برای کسانی که هرگز شاهکار تورناتوره را ندیده اند ، این یک فرصت عالی برای اولین بار است که آن را مشاهده کنید.

فیلم سینما پارادیزو

پایان مقاله نقد فیلم سینما پارادیزو 

مجله نگاه 

بیشتر بخوانید:

نقد فیلم داستان زمستان | معرفی فیلم ارتش مردگان | نقاشی سوم ماه مه ۱۸۰۸ | بهترین فیلم های تام هیدلستون | فیلم به حقیقت پیوستن | بیوگرافی گالیله | جشنواره کن ۲۰۲۱ : فیلم تیتان نخل طلا را از آن خود کرد | مُرداب ژرف تناقض | نقد فیلم این گروه خشن | بهترین فیلم های مارتین مک دونا | اکسپرسیونیسم در ادبیات |