نقد و بررسی بازی Assassin’s Creed Unity

نقد و بررسی بازی Assassin’s Creed Unity : 

یک چیز وجود دارد که شاید بهتر باشد قبل از ورود به این بررسی فوراً آن را روشن کنید. Assassin’s Creed Unity یک Assassin’s Creed است. به طور دقیق (به اصطلاح) ، این نسخه کم و بیش هشتمین یا نهمین نسخه این مجموعه است ، بسته به این که آیا می خواهید Liberation را شمارش کنید یا خیر و یا اگر Unity را قبل یا بعد از Rogue قرار می دهید (در اینجا بررسی ما). این دقیقاً یک قسمت دیگر از Assassin’s Creed است ،

با ساختار بازی هنوز بسیار شبیه به Assassin’s Creed II ، با سیستم کنترل کمابیش یکسان و مبارزه هنوز بسیار به گذشته ، حداقل به گذشته اخیر ، گره خورده است. مطمئناً برخی از این جنبه ها به نوعی اصلاح شده اند ، و ما در اینجا به آن می پردازیم ، اما این هنوز اصل آن است. بازی Assassin’s Creed Unity هنوز هم خوب یا بد Assassin’s Creed است.

اگر از سریال خسته شده اید ، به سختی در این مقاله چیزی پیدا خواهید کرد که شما را متقاعد کند تا نظر خود را تغییر دهید. و ، از همه مهمتر ، پیدا کردن آن در بازی ، حتی بیشتر ، دشوارتر است.

تنها انقلاب واقعی بازی Assassin’s Creed Unity در واقع انقلاب فرانسوی است که زمینه ای برای داستان آرنو ویکتور دوریان و محبوبش الیز د لا سره است که هر دو در پیامدهای خطرناک مبارزه ابدی بین قاتلان و تمپلارها گرفتار شده اند. به طور خلاصه ، اگر Assassin’s Creed را دوست ندارید یا دیگر آن را دوست ندارید ، ممکن است آنچه را که باید در این بررسی بدانید از قبل پیدا کرده باشید: فراموش کنید ، این اپیزودی نیست که شما را متقاعد به استفاده از دوباره تیغه مخفی

بازی Assassin’s Creed Unity

اگر از طرف دیگر ، شک دارید و می خواهید به یونیتی فرصتی بدهید ، با توجه به تحقق فنی آن ، و شاید حتی با افزودن یک جزء چند نفره تعاونی ، برای شما متاسفم ، اما باید به خواندن ادامه دهید ، زیرا چیزی (بسیار) جالب بیرون خواهد آمد.

در نهایت ، اگر شما مشتاقانه منتظر این بازی بودید ، زیرا پیش نمایش ها شما را تحت تأثیر مثبت قرار داده است ، یا اینکه حتی از طرفداران سری Ubisoft هستید ،خوب ، خودتان را راحت کنید: حالا من به شما خواهم گفت که چرا بازی Assassin’s Creed Unity یا یکی دیگر Assassin’s Creed ، من آن را بسیار دوست داشتم. البته بدون غفلت از همه جنبه هایی که من کمی کمتر دوست داشتم.

بازی Assassin’s Creed Unity اولین قسمت از این سری است و یکی از معدود بازی هایی است که تا به امروز ساخته شده است و منحصراً برای کنسول های نسل بعدی ساخته شده است. این بازی در واقع فقط برای رایانه های شخصی ، پلی استیشن 4 و ایکس باکس وان در دسترس است ، زیرا بسیاری از عناصر چارچوب فنی آن در سخت افزارهای کم قدرت امکان پذیر نبود. یوبی سافت آن را چند ماه پیش به عنوان آغاز واقعی نسل جدید به ما ارائه کرد و این بیانیه را با تریلر تیزری همراه کرد که در زیر می توانید بررسی کنید.

در حال حاضر ، ورزش مقایسه تریلرهای اولیه بازی با نسخه های نهایی آنها از مد افتاده است. قهرمان Watch Dogs است (اما در گذشته قهرمانان دیگری نیز حضور داشته اند) ، بنابراین دیگر وقت تلف کردن بی فایده است. ما می دانیم: اولین تریلرها همیشه زیباتر هستند ،

حتی اولین نسخه های قابل بازی بازی هایی که برای آزمایش در نمایشگاه ها ساخته شده اند می توانند بهتر از نسخه های نهایی باشند ، که پس از آن باید موارد بیشتری را در نظر بگیرند و با این و آن سازش کنند. به به طور خلاصه ، شما باید منتظر باشید تا بازی کامل به حقیقت برسد.

خوب ، حقیقت این است که بازی Assassin’s Creed Unity کمی بهتر از آن چیزی است که تریلر تیزر تصور می کرد ، اما هنوز هم دیدن آن بسیار خوب است ، شاید از نظر بصری خوشایندترین بازی ای باشد که تا به حال روی پلی استیشن 4 یا من اجرا شده است. Xbox One به

پاریس در اواخر قرن هجدهم که زمینه ای برای ماجراجویی های آرنو است ، یکی از بهترین نقل و انتقالات یک شهر در یک بازی ویدئویی است و اگرچه تعامل با محیط محدود به آن چیزی است که توسط گیم پلی معروف سری مورد نیاز است. ، با این حال ، ثروت جزئیات آن در مقایسه با گذشته یک امتیاز ناچیز نیست.

قدم زدن در کوچه پس کوچه های پاریس ، بالا رفتن از بناهای دیدنی آن ، دویدن روی پشت بام ، همه چیزهایی هستند که می توانند احساسات فوق العاده ای را که در سال 2007 با عکا ، دمشق و اورشلیم تجربه کردیم ، زمانی که Assassin’s Creed چیز جدیدی بود تجربه کنیم. تجربه ای که ارائه داد لذت بخش بود

از روی کنجکاوی ، بعد از ساعت ها بازی بازی Assassin’s Creed Unity ، Assassin’s Creed II را راه اندازی کردم. خوب ، جهش نسلی مشهود است. و شاید جالب تر این باشد که حتی نسخه جدید نسل جدید Assassin’s Creed IV: Black Flag در مقابل Unity کمی رنگ پریده است. مدل ها و انیمیشن های شخصیت ، حالت چهره ،

بافت ساختمان ها و خیابان ها ، جلوه های نور و سایه (که همچنین با شرایط مختلف آب و هوایی و لحظات مختلف روز که توسط بازی بازتولید می شود) سازگار است … همه در گرافیک بازی Assassin’s Creed Unity این است به وضوح برتر از آنچه در گذشته دیده شده و در کل ، قطعاً دیدنی است.

با این حال ، فراتر از کیفیت ، آنچه بیش از همه قابل توجه است ، کمیت است. جمعیتی که در خیابان های پاریس یافت می شود چیزی است که Ubisoft در ارائه های مختلف بازی بر آن اصرار زیادی داشته است و در واقع چیزی بسیار قابل توجه است. و ، همانطور که گفتم ،

اغلب برای تجربه بازی یک مزیت محسوب می شود. در حالی که تأثیر قابل توجهی بر گیم پلی بازی ندارد ، در واقع ، غنای گرافیکی بازی Assassin’s Creed Unity اغلب یکی از دلایل اصلی این است که تجربه ارائه شده توسط این قسمت می تواند برتر از موارد قبلی باشد.

سعی کنید به یکی از آثار کلاسیک بزرگ سریال فکر کنید: قتل در جمعیت. در قسمت های دیگر نیز امکان پذیر بود. شما در انبوهی از مردم مخفی می شوید و در لحظه مناسب با تیغه پنهان به نگهبان عبوری برخورد می کنید. در حال حاضر ، یک کار این است که با سه یا چهار نفر مخفی شوید.

این یک داستان کاملاً متفاوت است که آن را در میان چندین ده شخصیت غیر بازیکنی که حرکت می کنند ، شلوغ می کنند ، یا در طول یک رویداد تظاهر می کنند ، انجام دهید. از نظر گیم پلی برهنه و خام ، هیچ چیز تغییر نمی کند. شلوغی مخفیگاهی است مانند هر مکان دیگری که از آنجا می توان هدفی را ترور کرد.

اگر سه نفر برای ایجاد جمعیت کافی باشند ، عمل مورد نظر بین سه نفر نیز امکان پذیر است. اما در سطح تجربه جهانی ، بله ، قوانین بازی ، و همچنین نحوه نمایش بصری آن ، خوب ، نتیجه بسیار متفاوت است ، کارهای کمی برای انجام دادن وجود دارد.

Assassin’s Creed همیشه مجموعه ای بوده است که روی تجربه بصری که می تواند ارائه دهد بسیار متمرکز شده است. گیم پلی و سیستم کنترل آن به وضوح طوری طراحی شده است که به ما اجازه می دهد با فشار دادن چند دکمه کارهای دیدنی انجام دهیم. از این نظر ،

وحدت در مقایسه با گذشته گامی آشکار به جلو است. ما همچنین تعدیل مناسب را می گوییم ، زیرا چشم ما به چیزهای بهتر عادت می کند و در ماه ها و سال های آینده این کار را بیشتر و بیشتر انجام خواهد داد.

با این حال ، برای تطبیق بهتر عملکرد فوق العاده ای که می توان با جعل هویت Arno انجام داد ، Ubisoft همچنین تا حدی سیستم کنترل بازی را بازبینی کرده است. به طور خاص ، من یک افزودنی بی اهمیت را که برای مسابقه آکروباتیک موثر است بسیار دوست داشتم ،

بازی Assassin’s Creed Unity

یا اگر ترجیح می دهید پارکور را انتخاب کنید ، یکی از ویژگی های اساسی این سری. Acrobatic Racing اساساً به دو زیر شاخه مجزا تقسیم شده است: مسابقات رو به بالا (ماشه راست به علاوه X در PS4 ، ماشه راست به علاوه A در Xbox One) و فرود کنترل شده (ماشه راست به علاوه Circle / B).

چند بار احساس کرده ایم که جادوگران را بالا می بریم ، می توانیم از برج های بسیار بلند بالا برویم ، اما در عین حال هنگام پایین آمدن از سقف بسیار ساده نیز بی دست و پا هستیم؟ با وحدت این اتفاق نمی افتد ، زیرا فرودها عملاً توسط سیستمی بسیار شبیه به صعود تنظیم می شود.

به طور کلی ، حرکت فوق العاده حتی با طراحی محتاطانه تر و سازگارتر ، با ارتباطات بیشتر بین سقف های مختلف شهر ، روانتر شده است. خود آرنو بسیار بهتر از همسالان خود در گذشته به نظر می رسد ، زیرا می تواند پرش های واقعا موثری به سبک مرد عنکبوتی انجام دهد.

مرگ در سقوط از سقف بسیار بلند در بازی Assassin’s Creed Unity بسیار دشوارتر خواهد بود. اول از همه به این دلیل که احتمال اینکه بتوانیم از فرود کنترل شده استفاده کنیم ، بسیار کمتر به پایین پرش می کنیم. و دوم این که در مقابل ما همیشه چیزی برای چسبیدن وجود خواهد داشت ، خواه کابل است که از خانه ای به خانه دیگر می رود ، یا حتی پنجره طبقه همکف ساختمان مقابل ، که بیش از یک بار من را نجات داده است. زانو در جلسات بازی من

تا آنجا که به من مربوط می شود ، کارهایی که برای روانتر کردن حرکات قهرمان انجام می شود کاملاً تبلیغ می شود. اگر Assassin’s Creed را بازی کنم ، می خواهم به راحتی ، دیدنی و سریع حرکت کنم. وقفه های لحظه ای پارکور هرگز یک چالش نبوده است ،

بلکه بیشتر مزاحم بوده است و خوب است که در این قسمت ثبت شد. اگر من یک پلتفرمر می خواهم که در آن پرش های سخت همان چیزی است که من از آن لذت می برم ، سپس به نینتندو روی می آورم. اما از Assassin’s Creed من چیزهای بیشتری می خواهم و این “دیگری” ، در ACU ، بسیار خوب پیشنهاد شده است.

به نظر من سیستم مبارزه کمتر تصفیه شده بود ، که همیشه یکی از نقاط ضعف سریال باقی می ماند. در این نسخه ما رژه (Circle / B) را در دسترس داریم ، که می توان آن را کاملاً انجام داد ، با فشار دادن دکمه درست زمانی که دشمن قصد حمله به ما را دارد (خطری که با نوار انرژی روی سر او مشخص شده و زرد می شود) ،

به منظور اجرای ضد حمله و عدم تعادل حریف. و ما همچنین گول زدن (X / A) را داریم که می تواند برای جلوگیری از حملات غیر قابل توقف یا شلیک گلوله استفاده شود.

به طور خلاصه ، می توان کار بهتری را برای مبارزه انجام داد و احتمالاً روزی یکی از استودیوهای Ubisoft تصمیم می گیرد تا آن را از ابتدا بازنویسی کند ، این سیستم ، که مطمئناً از قسمت به قسمت دیگر مورد بازبینی قرار می گیرد ، اما هنوز هم به آن چوب چسبیده است. که همیشه او را متمایز کرده است و واقعاً با سیالیت نژاد آکروباتیک و زیبایی برخی از کشتارها چندان ازدواج نمی کند.

با این حال ، باید گفت که از نظر تئوری می توان با تجربه کل بازی با روحیه مخفی کاری ، از قسمت عمده درگیری جلوگیری کرد. به هر حال ، برخی اخبار نیز در اینجا وجود دارد. و همچنین برخی چشم پوشی ها ، در مقایسه با گذشته اخیر. در میان تازگی ها ، معرفی یک حالت مخفی کاری واقعی برای حرکت شخصیت قطعاً برجسته است.

در هر زمان ، فقط ماشه چپ را بکشید تا حالت مخفی کاری فعال شده و با سر و صدای کمتری حرکت کنید. همچنین ممکن است عملاً از هر شی در سناریو به عنوان پناهگاه استفاده شود. شما به یک دیوار نزدیک می شوید و X / A را فشار می دهید تا پوشش دهد ، به سبک Gears of War. از روی جلد می توان حریفی را ترور کرد (به همان روشی که این کار را می توان از مخفیگاه کلاسیک انجام داد ، طبق سنت سریال).

در مورد معافیت ها ، من بسیار متاسف بودم که سوت در دسترس نبود ، که در Black Flag از آن بسیار لذت بردم. وقتی پشت دیوار یا مخفیگاهی بودید ، می شد با سوت زدن توجه نگهبان را به خود جلب کرد ، عملی که در بسیاری از موارد حتی در یونیتی به کار می آمد ، اما متأسفانه حذف شده است. اگر بخواهید ، بخشی از آن با مفهوم “آخرین موقعیتی که قهرمان ما در آن دیده می شد” جایگزین شده است.

هنگامی که آرنو توسط یک دشمن مشاهده می شود و دور می شود ، تا زمانی که از میدان دید خود ناپدید شود (برای مثال چرخاندن یک گوشه ، یا پرش از بالکن) ، نوعی روح در آخرین نقطه ای که دیده شده ظاهر می شود. نشان دهید مکانی که نگهبانان برای بررسی به آنجا می روند.

با استفاده از این سیستم (که بسیار شبیه به آنچه در سالهای اخیر در قسمتهای Splinter Cell یا حتی در سریالهای دیگر دیده بودیم) هستیم ، می توان به نحوی محافظانی را که بیشتر برای ما مناسب است جذب کرد. و با خوب بازی کردن ، حتی می توانید در برخی شرایط پویایی مشابه سوت را شبیه سازی کنید.

اما در نهایت ، ترکیب سیستم بازی و گرافیک ، که همیشه برای Assassin’s Creed بسیار مهم است ، مطمئناً در Unity در مقایسه با گذشته افزایش یافته است. و این علیرغم نرخ فریم که همیشه در حد وظیفه نیست. در اینجا ، یکی از مواردی که هنگام مقایسه سریع با قسمت های گذشته به آن توجه کردم این است که نسخه PS4 و Xbox One از Black Flag به طور کلی نرم تر از Unity است ، با وجود اینکه نسخه دوم باید با بازی سازش کند.

وضوح تصویر ، که 900p اصلی است در هر دو کنسول ها یونیتی چند لحظه ای دارد که به نظر می رسد کنسول ها را فشار می آورد و در نتیجه سیالیت روی صفحه ظاهر می شود که همیشه بی عیب نیست. خوشبختانه ، هیچ چیز نمی تواند تجربه کلی را خراب کند ، اما مطمئنا نشانه محصول است که اگرچه به طور کلی دیدنی است ،

اما هنوز هم می تواند بهینه سازی شود. در مورد مشکلات فنی ، من همچنین به وجود برخی اشکالات خنده دار که در جلسات بازی من اتفاق افتاده است اشاره می کنم. مانند کالسکه ای که به دلیل جسدی که در راه خود بر جای گذاشته بودم روی دو چرخ عقب خود بالا رفت ،

یا برخی از پاریسی هایی که مدام به طرف دیوار می دویدند ، دقیقاً به خاطر ندارم چرا. یا حتی بوسه ای که از روی چوب کاپوت داده می شود (این در یک صحنه بینابینی ، زیرا آرنو همچنان مجهز به چیزی است که ما حتی در تمام صحنه های غیر تعاملی به او می دهیم ، که به هر حال چیز خوبی است).

به طور خلاصه یک بازی از نظر فنی کامل نیست ، اما اگر بخواهیم مشروط است که در عنوانی عنوان نقصی داشته باشیم ، جایی که بعد از چند ساعت بازی تمام نقشه پاریس را در اختیار داریم ، که می توان از راه دور آن را کاوش کرد ، با تعداد قابل توجهی فضای داخلی.

بازدید (همه بسیار خوب انجام شده است) و تعداد زیادی از مردم در خیابان ها حرکت می کنند. به طور خلاصه ، نرخ فریم کاهش می یابد و اشکالات گرافیکی هرگز به خصوص من را اذیت نکرده است. در عوض ، بارگذاری های طولانی مورد نیاز برای شروع ماموریت ها کمی بیشتر انجام شد.

تقریباً 40-50 ثانیه بارگیری در هر بار که باید مأموریت جدیدی را شروع کنید ، یا با استفاده از سفر سریع (که می تواند در آنجا نیز وجود داشته باشد ، در این صورت به عنوان یک انتخاب انتخاب می کنید) بارگیری کنید ، و هر بار که در یک ماموریت می میرید از خط اصلی داستان و این شاید آزاردهنده ترین زمان برای تجربه چنین بارگذاری طولانی باشد.

از آنجا که شما آنجا هستید و تقریباً فهمیده اید که چگونه می توانید به مردی که باید او را ترور کنید برسید ، پس از اجتناب از حدود 20 نگهبان ، آن پنجره را در طبقه دوم مشاهده کردید که راهی معتبر برای رسیدن به هدف را به شما ارائه می دهد … و چیزی اشتباه می رود اوه ،

ممکن است اتفاق بیفتد ، کسی شما را ببیند ، دعوا شروع می شود ، ضربه می خورید ، نمی توانید به موقع خود را درمان کنید (یا داروی خود را تمام کرده اید) و می میرید. و این اشتیاق را دارید که بلافاصله به بازی بازگردید زیرا فهمیده اید چگونه باید عمل کنید ، اما تشنگی شما برای انتقام در حدود یک دقیقه بارگیری مسدود می شود. اگر تصادفاً دو یا سه بار در یک ماموریت بمیرید ، سنگین می شود.

باید گفت که از سوی دیگر ، هنگامی که شما در ماموریت نیستید و می خواهید برای گشت و گذار در اطراف پاریس بروید ، شاید در جستجوی گنجینه های پنهان شده در تنه ها ، می توانید ساعت ها راه بروید ، و کیلومترها ، بدون هیچ گونه بارگیری.. من چندین بار حتی عمداً این کار را انجام داده ام: خودم را در گوشه سمت چپ بالای نقشه قرار دادم و راه رفتم ، شنا کردم ، روی سقف ها پریدم ، جنایتکاران را کشتم و سارقان را متوقف کردم ،

از نگهبانان و سینه های سرقت شده اجتناب کردم ، از نقاط نظارتی همگام شده و از فضای داخلی عبور کردم. خانه ها ، تا زمانی که به گوشه پایین سمت راست برسید. همه بدون کوچکترین سایه بارگذاری. لذت بردن از دیدنی ترین مناظر پاریس ، عبور از میان جمعیت ، گاهی مکث برای مشاهده رفتار آنها. خوب ، واقعاً

به هر حال ، تکمیل خط اصلی داستان تنها بخشی از آنچه در بازی امکان پذیر است ، از نظر چشم ، من می گویم حدود یک چهارم محتوای موجود ، اگر نه حتی کمتر. و به محض رسیدن به امتیازات پایانی ، طبق سنت سریال ، به لطف سیستم ارتقاء که بسیار جالب است ، بر اساس یک سری مهارت های بازشدنی و بسیار ، می توانید بازی خود را با شخصیت فعلی خود ادامه دهید. سلاح و قطعاتی از تجهیزات که می توان از تجار خریداری کرد یا با رعایت برخی الزامات درون بازی به دست آورد.

بنابراین ، با پایان یافتن داستان ، می توانید خود را در برنامه های معمول فعالیت های ثانویه غوطه ور کنید. و بهترین چیز ، و در اینجا یکی از مهمترین ویژگیهای بازی Assassin’s Creed Unity وجود دارد ، این است که به لطف معرفی ، در سری ، حالت همکاری ، می توانید همه اینها را در جمع دوستان تجربه کنید.

بله ، برای اولین بار در تاریخ ، Assassin’s Creed چندنفره رقابتی را که در قسمت های پایانی سری به تک بازیکن بازی پیوسته بود کنار می گذارد و امکانات همکاری بسیار جالبی را باز می کند ، که برخلاف آنچه در چند رقابتی ، آنها کاملاً در پیشرفتهای یک بازیکن واحد ادغام شده اند.

بازی در مأموریت های طرح اصلی به صورت تعاونی امکان پذیر نیست ، احتمالاً به این دلیل که داستان بر روی شخصیت اصلی داستان دوخته شده است و اگر در چند بازیکن زندگی می کرد ، چندان منطقی نخواهد بود ، اما می توان با همراهی در پاریس سرگردان بود. دوستان ، در همان بازی که ما داریم در حال پرداختن به طرح اصلی هستیم ،

با همان شخصیت که با بازی به تنهایی توسعه یافته است. و علاوه بر حفظ شرکت در رومینگ رایگان عمومی ، که قبلاً بسیار مورد استقبال قرار گرفته است ، ممکن است با مأموریت هایی که مخصوص همکاری طراحی شده اند ، روبرو شوید ، برخی برای دو بازیکن طراحی شده اند ، برخی دیگر تا چهار نفر.

مأموریت های Co-op لذت بخش هستند و فرصت های بسیار خوبی برای کسب منابع و بهبود شخصیت شما ارائه می دهند ، اما واقعاً سرگرم کننده ترین شانس این است که بتوانید کل کاوش پاریس را با یک دوست تجربه کنید. در حین آزمایش من چندین ماموریت تعاونی را با شخصی بازی کردم که به دلیل رقابت نباید نامش را بگذارم (داوید توسینی ، معروف به توسو ، طرفدار معروف اینتر) ،

بازی Assassin’s Creed Unity

و باید بگویم آن لحظات زمانی بود که بیشترین لذت را بردم. و ، من تکرار می کنم ، نه بیشتر در مأموریت های واقعی که برای رویکرد همکاری طراحی شده اند ، بلکه دقیقاً در اکتشافات رایگان. Assassin’s Creed را می شناسید ، درست است؟ به طور کلی کارهای زیادی انجام می شود ،

علاوه بر خط اصلی داستان. تعداد زیادی “نقاط روی نقشه برای پاک شدن”. در اینجا ، همه این قسمت (بزرگ) بازی را می توان در کنار هم زندگی کرد و واقعاً دلپذیر و سرگرم کننده است ، تا حدی که به یک امتیاز واقعاً قابل توجه تبدیل شود. اگر در سالهای اخیر علاقه زیادی به همکاری داشته اید ، اگر از بازی هایی مانند Borderlands بسیار لذت برده اید ، اگر با یک دوست از Dead Rising 3 لذت برده اید ، خوب ،

در بازی Assassin’s Creed Unity می توانید بسیار تعداد کمی از آن احساسات دلپذیر من تصور می کنم چند دوست که معمولاً عصرها با هم در گپ مهمانی هستند ، حتی بازی های متفاوتی انجام می دهند. هر دو بازی Assassin’s Creed Unity را بر عهده گرفته اند و ماموریت های اصلی داستان را به تنهایی بازی می کنند ،

اما هر از گاهی به خود اجازه می دهند چند ساعت با هم بازی کنند ، پاریس را بشناسند و ماموریت های همکاری را تکمیل کنند. اگر در چنین موقعیتی قرار گرفتید ، به شدت توصیه می کنم از آن استفاده کنید ، زیرا بازی واقعاً می تواند پول زیادی به همراه داشته باشد.

چندنفره رقابتی Assassin’s Creed گذشته همیشه من را به خاطر ایده اصلی بسیار جذاب خود جذب کرده است ، اما هرگز به طور کامل من را متقاعد نکرده است زیرا از بقیه تجربه بازی جدا شده است. بنابراین انتقال به یک Co-op نسبتاً یکپارچه در تجربه تک نفره برای من بسیار خوشایند است و می تواند حس چند نفره جدیدی به بازی بدهد. علاوه بر لذت به اشتراک گذاشتن اکتشافات پاریس ،

که من سعی کردم در بالا توضیح دهم ، همچنین می توان به طور حرفه ای در ماموریت های تعاون شرکت کرد. این مأموریت ها در واقع بسته به نتایج بدست آمده مجموعه ای از پاداش های مختلف را ارائه می دهند و بنابراین مستحق چندین بار تکرار شدن هستند تا سعی شود آنها را به بهترین شکل ممکن به پایان برسانند.

علاوه بر این ، سیستم توسعه شخصیت ، و به ویژه پاداش های جالب تجهیزات مختلف ، که می تواند این یا آن ویژگی را افزایش دهد (Melee، Health، Stealth and Ranged) ، تخصص های مختلفی را برای تغییر شما امکان پذیر می کند. مبنایی برای ایجاد گروه هایی که تا حد ممکن متعادل و همه کاره هستند ، درست شبیه آنچه در MMORPG ها اتفاق می افتد ، جایی که نقش های مختلف در مهمانی بسیار مهم است.

در تعاون Assassin’s Creed یک اشاره عالی از این نوع مکانیک وجود دارد ، با ماموریت هایی که در صورت مواجهه با نقش های خاص تر و با کمی استراتژی گروهی ، راحت تر (و با نتایج بهتر) به پایان می رسند.

با این حال ، بهترین این است که همه اینها در بازیکن واحد ادغام شده است ، چیزی که GTA فاقد آن است ، و من فکر می کنم که Rockstar قطعاً باید سعی کند در چند قسمت بعدی رومینگ رایگان خود اجرا کند. بازی با همان شخصیتی که ما در حال توسعه و تجهیز آن برای دو نفره و چند نفره هستیم بسیار بهتر از رویارویی با این دو در دو دنیای کاملاً مجزا است.

آه ، هیچ نبرد دریایی در بازی Assassin’s Creed Unity وجود ندارد ، و آن هوای جهان باز که در سه گانه آمریکایی مجموعه (Assassin’s Creed III ، Black Flag و Rogue) ایجاد شد ، در اینجا جای خود را به یک شهر رومینگ متمرکز بیشتر می دهد. مانند آنچه در سه گانه اتزیو (Assassin’s Creed II ، Brotherhood and Revelations) اتفاق افتاد.

همه چیز در پاریس متمرکز است ، اما به هر حال زمین بازی وسیعی وجود دارد که پر از همه فعالیتهای ثانویه ای است که سریال ما را به آن عادت داده است. علاوه بر این ، جزئیات ارائه شده توسط یک قاب گرافیکی قدرتمندتر از گذشته.

من هیچ چیز راجع به طرح به شما نگفته ام ، زیرا هرگز دوست ندارم در مورد آن با کسانی که هنوز آن را تجربه نکرده اند صحبت کنم ، شاید ما در چند روز آینده به آن برگردیم و با هم نظر بدهیم. من فقط به شما می گویم که ماموریت های اصلی اغلب راه های متفاوتی را برای حل ارائه می دهند ، با برخی از ارسال های کوچک یکپارچه ، قادر به باز کردن موقعیت های مفید. برای مثال ، فرض کنید شما باید دشمن را با نفوذ به قصر عظیم پر از نگهبان او بکشید.

ما می توانیم منطقه را کاوش کرده و به دنبال یک پنجره باز در جایی بگردیم ، یا نگهبانانی را پیدا کنیم که کلیدی را برای بازکردن دریچه ای نگه داشته اند که ما را تا آنجا که ممکن است به اتاقهای هدف ما نزدیک کند ، یا حتی شرابی را که مردمان مجبور است بنوشد مسموم کنند … یا البته ، همه چیز را لعنت کنید و در صورت چکش بزنید (به هر حال دشوار است).

این بازی بدون اشکال نیست ، همانطور که من چندین بار توانستم بگویم ، اما همه چیز را که معمولاً از Assassin’s Creed انتظار می رود ارائه می دهد ، با امکان بسیار دلپذیر بازی آنلاین با دوستان و با درک فنی که ، برای مدتی کامل نیست ، در نهایت یک بخش بزرگ از آنچه این نسل از کنسول ها می توانند برای ما ذخیره کنند ارائه می دهد. و برای طرفداران سریال که هنوز جهش نسلی را انجام نداده اند ، خوب ، شاید این مناسبت باشد.

بازی Assassin’s Creed Unity

MODUS OPERANDI

من به لطف نسخه های تبلیغاتی ارائه شده توسط Ubisoft ، بازی Assassin’s Creed Unity را در PS4 و Xbox One امتحان کردم ، بدون توجه به تفاوت های اساسی بین دو نسخه ، بسیار شبیه به چشم غیر مسلح ، در هر دو مورد پس از نصب وصله روز اول (در اینجا جزئیات همه چیز که ثابت می شود)

من دوازده سکانس اصلی داستان (با گذاشتن چندین هدف ثانویه در جاده) ، حدود نیمی از مأموریت های تعاونی موجود را تکمیل کردم و عملاً فقط از سایر فعالیت های موجود در بازی نمونه گرفتم ، در مجموع 44 درصد از کارها در سی انجام شد. پنج ساعت بازی ، با 29 از 50 دستاوردهای باز شده.

حرفه ای

گرافیک دیدنی
همکاری یکپارچه به خوبی
ماندگاری فوق العاده

در برابر

بارگذاری طولانی در طرح
برخی اشکالات گرافیکی
نرخ فریم همیشه کامل نیست

حکم

هنری چهارم هنگام روی آوردن به کلیسای کاتولیک برای رسیدن به تاج و تخت فرانسه گفت پاریس ارزش یک توده را دارد. مفهوم ضرب المثل این عبارت (که قربانی بزرگی است ، برای به دست آوردن نتیجه ای عالی) با بازی Assassin’s Creed Unity ، یک بازی قطعاً ناقص ، دو برابر ازدواج می کند و از آن می خواهد چشم بر روی برخی نقص های گرافیکی ، به طول ، ببندد. بارگذاری ها و نرخ فریم که همیشه ثابت نیست ،

به منظور لذت بردن از یکی از زیباترین تجربیات بصری موجود در PS4 و Xbox One ، که با ساختار بازی کلاسیک Assassin’s Creed همراه است ، به همین مناسبت در برخی موارد از عناصر آن و مهمتر از همه ، لذت بردن از حالت همکاری که واقعاً زندگی جدیدی را به کاوش رومینگ رایگان ارائه شده توسط بازی اضافه می کند.

علاوه بر این ، پاریس نیز از این نظر ارزش یک توده را دارد که اگر از طرفداران این مجموعه هستید و هنوز گام بزرگی را به سوی نسل جدید کنسول ها برداشته اید ، بازی Assassin’s Creed Unity می تواند فرصت مناسبی باشد.

بازی Assassin’s Creed Unity

پایان مقاله نقد و بررسی بازی Assassin’s Creed Unity

مجله با دوربین

بیشتر بخوانید:

معرفی شخصیت جیمز گوردن ، متحد قدیمی بتمن | نقد فیلم Meander | فیلم پیچ و خم | نقد و برسی بازی The Last Of Us Part II | فیلم جیغ | نقد فیلم آخرین خنده | فیلم تکه‌ های یک زن | فیلم معجزه آبی | نقد فیلم ورود (Arrival)، رستگاری در دقیقه نود | نقد فیلم در بارانداز | سلمان رشدی : ۱۲ کتاب قابل توجه سلمان رشدی |