کریستوفر واکن

کریستوفر واکن : 

کریستوفر واکن، بازیگر برنده جایزه اسکار، به خاطر نقش‌های گسترده‌ای از جمله «شکارچی گوزن» و «منظره‌ای برای کشتن» شناخته می‌شود.

کریستوفر واکن کیست؟

کریستوفر واکن در اواخر نوجوانی خود کار در تئاتر را آغاز کرد و در اوایل دهه 1970 کار در فیلم را آغاز کرد. نقش موفقیت آمیز او با آنی هال (1977) ساخته وودی آلن بود، و او برای بازی در فیلم شکارچی گوزن در سال 1978 جایزه اسکار را دریافت کرد و در دهه 80 مجموعه کاملی از آثار را پرورش داد. در سال 1991،

او اولین نامزدی جایزه امی خود را برای کارش در فیلم سارا، دشت و بلند به دست آورد. واکن پروژه‌های مختلفی را برعهده داشته است که شامل همه چیز می‌شود، از درام استیون اسپیلبرگ، مرا اگر می‌توانی بگیر (که برای آن یک نامزدی اسکار دیگر به دست آورد) تا موزیک ویدیوی Fatboy Slim “Weapon of Choice”.

اوایل زندگی

واکن در 31 مارس 1943، رونالد واکن در کوئینز، نیویورک به دنیا آمد. واکن که از 3 سالگی مجری بود، به عنوان یک رقصنده شروع کرد و در کودکی درس می خواند. او بعدا توضیح داد: “برای مردم – و منظورم مردم طبقه کارگر – بسیار معمول بود که بچه های خود را به مدرسه رقص بفرستند. شما باله، تپ، آکروباتیک را یاد می گرفتید، معمولاً حتی خواندن یک آهنگ را هم یاد می گرفتید.” به مجله مصاحبه

واکن، پسر یک نانوا، اغلب محله خود را در کوئینز ترک می کرد و با برادرانش به منهتن می رفت. در آنجا آنها در مرکز راکفلر در میدتاون که بسیاری از برنامه های تلویزیونی در آنجا فیلمبرداری می شدند، می گذرند.

گاهی اوقات آنها به عنوان اضافی کار می کردند تا مقداری پول در جیب به دست آورند. واکن بعداً به Entertainment Weekly گفت: «آنها از بچه های زیادی کم و بیش به عنوان مبلمان استفاده می کردند. در سن 10 سالگی، او این فرصت را پیدا کرد که با کمدین جری لوئیس به عنوان یک بازیکن اضافی در یک برنامه تلویزیونی کار کند.

کریستوفر واکن

در آغاز کار

واکن در مدرسه معروف کودکان حرفه‌ای که برای دانش‌آموزان هنرهای نمایشی طراحی شده بود، شرکت کرد. در حدود سن 18 سالگی کار در تئاتر را آغاز کرد و برای اولین بار به دلیل تحصیلات قبلی در موزیکال نقش آفرینی کرد. او در طی یک تور از داستان وست ساید، با بازیگر جورجین تون آشنا شد که بعدها همسرش شد.

او در اوایل زندگی حرفه‌ای خود، هنگام اجرای یک کلوپ شبانه، نام کوچک خود را از رونی به کریستوفر تغییر داد. خانمی در حال حاضر گفت که می‌خواهد من را کریستوفر صدا کنند و من گفتم: خوب. او به هالیوود ریپورتر گفت: «حالا ای کاش نام کوتاه‌تری انتخاب می‌کردم،

زیرا وقتی نام خود را در چاپ می‌بینم، شبیه قطار باری به نظر می‌رسد.» پس از حضور در گروه کر در خیابان بیکر در سال 1965، از واکن پرسیده شد. برای یک قسمت دراماتیک امتحان کنید. او نقش فیلیپ پادشاه فرانسه را در تولید اصلی درام تاریخی جیمز گلدمن، شیر در زمستان،

با رزماری هریس و رابرت پرستون در سال 1966 بازی کرد. در همان سال، واکن نقش کوچکی در احیای خالکوبی رز تنسی ویلیامز برادوی داشت. او سپس در سال 1967 در فیلم سرباز گمنام و همسرش اثر پیتر اوستینوف ظاهر شد.

‘شکارچی گوزن’

واکن در سال 1978 در فیلم شکارچی گوزن، با بازی رابرت دنیرو و مریل استریپ، اجرای غم انگیزی ارائه کرد. این فیلم به کارگردانی مایکل چیمینو، تاثیر جنگ ویتنام را بر روی گروهی از دوستان از یک شهر کوچک دنبال کرد. شخصیت واکن در طول فیلم دچار دگرگونی بی‌رحمانه‌ای می‌شود که به‌عنوان یک کارگر فولادی آرام شروع می‌شود و به مردی ختم می‌شود که از خاطرات دوران خود در اردوگاه اسیران جنگی رنج می‌برد. واکن برای تلاش‌هایش برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد.

روی صفحه نمایش بزرگ

در اوایل دهه 1970، واکن کار در فیلم را آغاز کرده بود. او در سال 1971 در نوارهای اندرسون با شان کانری و دایان کانن نقش مکمل داشت. نقش موفقیت‌آمیز او شش سال بعد با نوبت به یاد ماندنی‌اش در آنی هال وودی آلن (1977) رقم خورد. در این فیلم کمدی، او نقش دوان، برادر بی‌نظیر و عصبی شخصیت اصلی دایان کیتون را بازی کرد.

واکن بازی خود را در The Deer Hunter به عنوان ستاره تلاش بعدی Cimino، Heaven’s Gate (1980) دنبال کرد. درام تاریخی وسترن ثابت کرد که یکی از افسانه ای ترین شکست های تمام دوران است. این فیلم با هزینه ساخت بیش از 40 میلیون دلار، مورد انتقاد منتقدان قرار گرفت و درآمد کمی در گیشه به دست آورد.

در همان سال، واکن برای نقش اصلی‌اش در سگ‌های جنگ، با بازی یک مزدور که با یک دیکتاتور آفریقایی مخلوط شده بود، مورد استقبال گرم‌تری قرار گرفت. پس از چنین نقش های جدی، واکن تماشاگران سینما را با تپ رقص خود در کمدی موزیکال استیو مارتین پنی ها از بهشت ​​(1981) شگفت زده کرد. حرکت او از بازی دراماتیک به بازی‌های بی‌نظیر نشان از تطبیق پذیری واکن به عنوان یک هنرمند و توانایی او در مجذوب کردن غیرمنتظره مخاطبان به شیوه‌ای متمایز بود.

مرگ ناتالی وود

واکن چند سال بعد به عنوان مهمان در قایق بازیگر زن ناتالی وود و همسرش رابرت واگنر، آشفتگی را در زندگی شخصی خود تجربه کرد. در 29 نوامبر 1981، وود در حالی که قایق در جزیره کاتالینا در کالیفرنیا لنگر انداخته بود غرق شد. واکن و وود با هم بر روی آخرین فیلم او کار می کردند، فیلم علمی-تخیلی طوفان مغزی (1983).

کریستوفر واکن

اگرچه غرق شدن به عنوان یک تصادف اعلام شد، اما سوء ظن در مورد بازی ناپسند که منجر به مرگ این بازیگر شد همچنان ادامه داشت. این پرونده در سال 2011 بازگشایی شد و در سال 2018، واگنر به عنوان “شخص مورد علاقه” معرفی شد، اگرچه به نظر می رسید هیچ سوال اضافی در مورد دخالت واکن وجود نداشته باشد.

شخصیت های منفی

واکن که شهرت خود را به عنوان یک آدم بد درجه یک تثبیت کرد، در فیلم A View to a Kill (1985) به عنوان آخرین شخصیت شروری که با جیمز باند فوق جاسوس (با بازی راجر مور) روبرو شد، بازی کرد. او سپس با یکی دیگر از بازیگران جذاب، شان پن، برای درام جنایی در فاصله نزدیک (1986) جفت شد. همانطور که راجر ایبرت منتقد در مورد اجرای واکن ابراز علاقه کرد، “هیچ کس نمی تواند او را به خاطر توانایی مهیجش در حرکت بین جذابیت آسان و شر خالص لمس کند.”

واکن این دهه را با بازی در نقش یک کلاهبردار در Homeboy و سپس مردی که توسط بیگانگان در Communion (1989) ربوده شده است، به پایان رساند. در سال 1990، او در یک درام جنایی با بازی لارنس فیشبرن، پادشاه نیویورک بازی کرد،

و واکن در نقش یک سلطان مواد مخدر آزاد شده بازی کرد که نقشه می‌کشد تا درآمدهای بد حاصل شده خود را برای ساختن بیمارستانی برای فقرا بپردازد. او سپس در «بازگشت بتمن» (1992)، در نقش یک تاجر شرور، در مقابل مایکل کیتون در نقش شوالیه تاریکی و میشل فایفر در نقش زن گربه‌ای، نقشی به یاد ماندنی را به نمایش گذاشت.

در رمان عاشقانه واقعی (1993)، واکن دوباره از یک بخش کوچکتر نهایت استفاده را کرد. در این فیلم کریستین اسلیتر و پاتریشیا آرکت در نقش کلارنس و آلاباما، زوجی که در حال فرار از اوباش هستند، بازی کردند. واکن در یکی از صحنه های به یاد ماندنی فیلم در نقش یک قاتل بازی کرد که سعی می کرد از پدر کلارنس (با بازی دنیس هاپر) جواب بگیرد.

سال بعد، واکن اجرای قوی دیگری در فیلم داستانی پالپ (1994) اثر کوئنتین تارانتینو ارائه کرد. او این تجربه را برای مجله Esquire توضیح داد و گفت: “فیلمنامه‌های فیلم معمولاً خیلی شل هستند – همه چیز خیلی تغییر می‌کند. اما نه با کوئنتین. فیلمنامه‌های او کاملاً بزرگ هستند. همه دیالوگ‌ها. همه آن نوشته شده است. شما فقط خطوط را یاد می‌گیرید. این بیشتر است. مثل یک نمایشنامه.”

در سال 1991، واکن اولین نامزدی جایزه امی خود را برای بهترین بازیگر نقش اول مرد در سریال کوتاه یا ویژه برای کارش در سریال سارا، دشت و بلند به دست آورد. او در مقابل گلن کلوز در نقش مردی بیوه ایفای نقش کرد که از همسر جدیدی برای کمک به تربیت دو فرزندش درخواست می کند.

علیرغم اینکه واکن اغلب به عنوان شخصیت‌های هیجان‌انگیز انتخاب می‌شود، برای نقش‌های کمدی نیز حساسیت زیادی از خود نشان داده است. او مهمان محبوب سریال کمدی شنبه شب زنده بود که چندین بار در این برنامه ظاهر شد و همچنین هدف جعلی و طنز قرار گرفت. کمدین های زیادی به تقلید از آهنگ غیرمعمول او شناخته شده اند. (شیوه گفتار او در واقع موضوع یک SNL skit بود که بر گردهمایی خیالی خانواده واکن متمرکز بود.)

“فکر می‌کنم ریتم من کمی شبیه کسی است که زبان اولش انگلیسی نیست. من می‌توانم از فرمانده آلمانی بودن فرار کنم و واقعاً مجبور نباشم لهجه زیادی داشته باشم، زیرا قبلاً به نظر می‌رسد که انگلیسی صحبت نمی‌کنم. خوب، او به اینترتینمنت ویکلی گفت.

کریستوفر واکن

اگه می تونی منو بگیر’

واکن استعداد بی‌نظیر خود را در فیلم «اگر می‌توانی» (۲۰۰۲) به تماشاگران سینما یادآوری کرد. این فیلم داستان واقعی زندگی یک شیاد جوان (با بازی لئوناردو دی کاپریو) به نام فرانک آبگنال جونیور را روایت می کند.

موزیکال صحنه و تلویزیون

با شروع پیش نمایش در اواخر سال 1999، واکن با موزیکال جیمز جویس مردگان به برادوی بازگشت. او بعداً برای کارش در تولید نامزد جایزه تونی شد. (والکن از اواسط دهه 1960 تا دهه 80 در برادوی با پروژه هایی که شامل تاجر ونیز و هورلی برلی می شد، به کار خود ادامه داد.)

او در سال 2001 با بازی در موزیک ویدیوی Fatboy Slim “Weapon of Choice” بخشی از تاریخ موسیقی پاپ شد. این کلیپ توسط اسپایک جونز کارگردانی شد و واکن توانست بار دیگر با مهارت‌های رقص خود تماشاگران را مجذوب خود کند و در لابی متروکه‌ای هتل در برنامه‌ای که تا حدی رقص خود را طراحی کرده بود، سر خورد.

پس از سروصدا در فیلم موزیکال «اسپری مو» در سال 2007، به عنوان همسر جان تراولتای جنسیتی، او در سال 2010 با «بهندینگ در اسپوکین» به صحنه تئاتر برادوی بازگشت. تابستان 2014 شاهد حضور واکن در دو پروژه مرتبط با موسیقی بودیم: اقتباس سینمایی کلینت ایستوود از فیلم پسران جرسی در برادوی و پخش تلویزیونی پیتر پن زنده!، با واکن در نقش کاپیتان هوک.

نقش های بعدی فیلم

واکن همچنان در کمدی‌هایی مانند فیلم‌های موفق باکس آفیس Wedding Crashers (2005)، کلیک (2006)، با آدام سندلر، و بازی مسخره پینگ پنگ Balls of Fury (2007) ظاهر شد.

واکن با The Maiden Heist (2009) همراه شد که مورگان فریمن و ویلیام اچ میسی نیز در آن حضور داشتند و سپس در تاریکی اسب تاریک (2011) اثر تاد سولوندز همبازی شد. او بار دیگر با نشان دادن ظرفیت خود برای شرور،

نقش مردان جنایتکار را در فیلم‌های Kill the Irishman (2011) و Stand Up Guys (2012) بازی کرد که در دومی آل پاچینو و آلن آرکین حضور داشتند و در فیلم Seven Psychopaths (2012) به‌عنوان یک نقشه‌بردار سگ‌باز دیده شد. در سال 2016، این بازیگر صدای شاه لویی را برای نسخه به روز شده کتاب جنگل دیزنی ارائه کرد.

کریستوفر واکن

پایان مقاله کریستوفر واکن

مجله با دوربین 

بیشتر بخوانید:

معرفی فیلم رستگاری در شاوشنک | نقد فیلم بهشت بر فراز برلین | زندگینامه چارلز دیکنز بیاموزید : ۱۶ رمان از چارلز دیکنز | نقد فیلم ده عباس کیارستمی | فیلم هر نفسی که می‌کشی | فیلم مهره هفتم | بهترین خواننده های سبک اپرا | بهترین فیلم های هانکه | نقد انیمیشن روح | فیلم زیبایی ربوده‌ شده |