نویسنده : نقد فیلم My Neighbor Totoro – فیلم همسایه من توتورو :
در اینجا یک فیلم کودکانه برای دنیایی که باید در آن زندگی کنیم ساخته شده است ، نه فیلمی که در آن اشغال کرده ایم. فیلمی بدون شرور بدون صحنه مبارزه بدون بزرگسالان شرور. درگیری بین دو بچه وجود ندارد هیولاهای ترسناک وجود ندارد. تاریکی قبل از سپیده دم دنیایی که خوش خیم است. دنیایی که اگر با یک موجود عجیب و غریب در جنگل ملاقات کنید ، روی شکم آن جمع شده و چرت می زنید.
” همسایه من توتورو ” یکی از دوست داشتنی ترین فیلم های خانوادگی بوده است ، بدون اینکه هیچ وقت تبلیغ و تبلیغ زیادی شده باشد. این یک پرفروش دائمی در ویدئو است. در پایگاه اینترنتی فیلم های سینمایی ، این فیلم به عنوان پنجمین فیلم خانوادگی بهترین تاریخ در همه دوران انتخاب شده است ، درست پشت “داستان اسباب بازی 2” و قبل از “شرک”. دائره المعارف انیمه جدید آن را بهترین فیلم متحرک ژاپنی می داند که تا به حال ساخته شده است. هر وقت آن را تماشا می کنم ، لبخند می زنم ، لبخند می زنم و لبخند می زنم.
این یکی از آثار دوست داشتنی هایائو میازاکی است که اغلب او را بزرگترین انیماتور ژاپنی می نامند ، اگرچه همکارش در استودیو Ghibli ، ایسائو تاکاهاتا ، همتای او است. قابل توجه است که “توتورو” و “گور کرم شب تاب” تاکاهاتا ، هر دو در انتخاب فیلمهای بزرگ من ، در همان صورتحساب دوگانه در سال 1988 منتشر شدند. آنها در یک زمان ، به شیوه ای کلاسیک ، با خود استاد در ده ها هزار فریم ، ترسیم می شوند.
انیمیشن در ژاپن تجارت بزرگی است و سالها تا یک چهارم گیشه را در اختیار دارد. میازاکی “دیزنی ژاپنی” است ، اگرچه این کمی ناعادلانه است ، زیرا والت دیزنی بیشتر تهیه کننده و بیننده تر از انیمیشن بود ، و میازاکی آستین هایش را بالا زده و فیلم هایش را خودش می کشد. “شاهزاده خانم مونونوکه” (1999) در ژاپن از “تایتانیک” پیشی گرفت و جدیدترین فیلمش ، “Spirited Away” (2002) ، هنگام اکران در ژوئیه 2001 از “Mononoke” پیشی گرفت. از او نه فیلم مهم دیگر ، آنهایی که در ایالات متحده شناخته شده اند عبارتند از “خدمات تحویل کیکی” (1989) ، “قلعه در آسمان” (1986) ، “جنگجویان باد” (1984) و “The قلعه Cagliostro “(1979).
فیلم های میازاکی بیش از هر چیز از نظر بصری جذاب هستند ، با استفاده از نقاشی آبرنگ برای پیشینه و کارکردن در سنت انیمه متمایز ژاپنی شخصیت هایی با چشمان گرد و دهان بزرگ که می توانند به اندازه یک نقطه یا به اندازه یک غار کوچک باشند. آنها همچنین در نحوه مشاهده جزئیات واقع گرایی اجباری دارند.
به عنوان مثال ، در اوایل “Totoro” ، بچه ها به آبشار کوچکی در نزدیکی خانه خود نگاه می کنند ، و در پایین ، بدون توجه ، بطری وجود دارد که شخصی به جریان آب انداخته است.
این فیلم داستان دو خواهر جوان ، ساتسوکی و می کوساکابه را روایت می کند. با شروع داستان ، پدرشان آنها را به خانه جدیدشان ، در نزدیکی جنگل وسیع می برد. مادر آنها که بیمار است به بیمارستانی در این منطقه منتقل شده است. حالا به این فکر کنید. فیلم درباره دو دختر است ، نه دو پسر یا یک پسر و یک دختر ، مانند همه فیلم های متحرک آمریکایی. برخلاف علاقه اخیر هالیوود به پدران بد یا غایب ، پدری قوی و دوست داشتنی دارد. مادر آنها بیمار است ؛ آیا بیماری در انیمیشن آمریکا وجود دارد؟
وقتی از پسر همسایه می پرسند که چگونه خانه جدید خود را بیابند ، می بینیم ، اما آنها نمی دانند که او چهره خود را نشان می دهد. بعداً به آنها می گوید که جن زده است. اما نه به معنای آمریکایی ، بلکه با ارواح یا موجودات ترسناک خالی از سکنه نیست. هنگامی که می و ساتسوکی نور را به تاریکی می رسانند ،
آنها فقط یک نگاه اجمالی به نقاط سیاه و فازی کوچک می اندازند که به سمت ایمنی می دوند. پدرشان می گوید: “احتمالا فقط خرگوش ها هستند” ، اما یک پرستار بچه قدیمی است که برای مراقبت از آنها استخدام شده است و او اعتراف می کند که آنها “دوده های دوده” هستند که خانه های متروکه را دوست دارند و وسایل خود را جمع می کنند. و با شنیدن صدای خنده ترک می کنند.
نحوه برخورد بچه ها با خانه را در نظر بگیرید. یک ستون در ایوان خود دارد که تقریباً پوسیده است ، و آنها به آرامی آن را کمی جلو و عقب فشار می دهند ، و نشان می دهد که چگونه سقف را به طور نامطمئن نگه می دارد. اما این سقف را بالا می برد و ما از کلیشه فروپاشی بلند و هیجان انگیز آمریکایی جلوگیری می کنیم و همه به سمت ایمنی می دوند. هنگامی که آنها به خانه نگاه می کنند و اتاق زیر شیروانی را کاوش می کنند ، با ترسناکی خاصی روبرو می شوند-اما آنها با پرتاب کردن پنجره های باز و دست تکان دادن به پدرشان از طبقه بالا پراکنده می شوند.
و در نظر بگیرید که پدر با آرامش گزارش آنها از موجودات اسرار آمیز را می پذیرد. آیا اسپریت و توترو وجود دارد؟ آنها مطمئناً در ذهن دختران چنین می کنند. همینطور دیگر موجودات شگفت انگیز ، مانند اتوبوس گربه ، که با هشت پنجه سریع در جنگل حرکت می کند و چشم های بزرگ آن به عنوان چراغ جلو کار می کنند.
روبرت پلاموندون ، منتقد می نویسد: “در حالی که کمی سخت است که بگوییم آیا بزرگسالان به آنها اعتقاد دارند یا خیر ،” میازاکی یکبار هم شاه بلوط ادبیات کودکان را نادیده نگرفته است “بزرگسالان فکر می کنند من یک دروغگو هستم” من مجبورم جهان را به تنهایی نجات دهم. ‘ این نگرش پذیرنده نسبت به موجودات سنتی ژاپنی ممکن است تفاوت جالب بین دو فرهنگ ما را نشان دهد. “
“همسایه من توتورو” بر اساس تجربه ، موقعیت و اکتشاف است-نه بر اساس درگیری و تهدید. این امر در سکانس های طولانی دوست داشتنی مربوط به توتروها-که موجودات افسانه ای جنگل ژاپنی نیستند ، اما در واقع توسط میازاکی فقط برای این فیلم اختراع شده است-آشکار می شود.
مای کوچک اولین بچه توترو را پیدا می کند که شبیه یک اسم حیوان دست اموز است و در حیاط خانه خود می چرخد و به دنبال آن وارد جنگل می شود. پدرش ، تنها در خانه و درگیر کارش ، متوجه غیبت او نمی شود. کودک او را از یک تونل سبز برگ به پایین هدایت می کند و سپس فرود نرم روی شکم یک موجود بزرگ در حال خواب است. میازاکی از کلیشه های مربوط به جنگل تاریک و ترسناک سوء استفاده نمی کند. وقتی ستسوکی و پدرش به دنبال مای می روند ، بدون هیچ مشکلی او را پیدا می کنند-روی زمین می خوابد ، زیرا توترو ناپدید شده است.
بعداً ، دختران به دیدار اتوبوس پدرشان می روند. اما ساعت دیر می شود و جنگل تاریک می شود. در سکوت ، به طور اتفاقی ، توتورو غول پیکر در ایستگاه اتوبوس به آنها می پیوندد و مانند یک دوست خیالی در یک طرف محافظ ایستاده اند. باران شروع می شود. دختران چتر دارند و یکی را به توتورو می دهند که از قطرات باران روی چتر خوشحال می شود و بالا و پایین می پرید تا آبشار قطره های درختان را تکان دهد. سپس اتوبوس از راه می رسد.
توجه کنید که چگونه با آرامش و مثبت به صحنه پرداخته شده است و شب و جنگل به عنوان یک موقعیت و نه یک تهدید تلقی می شود. این فیلم نیازی به شرور ندارد. به یاد می آورم که “وینی پیف” نیز در اصل هیچ شخصیت بدی نداشت-اما در نسخه جدید آمریکایی آن راسو های بد در دنیای خوش خیم A. A. Milne نوشته شده است.
دو فوریت خانوادگی وجود دارد: ملاقات با بیمارستان برای ملاقات با مادرشان ، که می خواهد همه چیز را درباره خانه جدیدشان بشنود ، و یک مورد دیگر زمانی که ستسوکی با پزشک تماس می گیرد و باید با پدرش در شهر تماس بگیرد. در هر دو صحنه ، بیماری مادر به عنوان یک واقعیت زندگی تلقی می شود ، نه به عنوان یک تراژدی که مطمئناً منجر به مرگ می شود.
هیچ یک از بچه ها-علیه بزرگسالان-نقشه فیلم آمریکایی ندارند. خانواده به عنوان پناهگاهی امن و آرامش بخش در نظر گرفته می شود. پدر منطقی ، بصیر و با تدبیر است ، داستانهای موجودات عجیب را می پذیرد ، به دختران خود اعتماد می کند ، با ذهن باز به توضیحات گوش می دهد. فاقد آن صحنه های دلخراش است که در آن والدین یک عمل خوب را بد تفسیر کرده و آن را به ناحق تنبیه می کنند.
می ترسم که در ستایش فضیلت های “فیلم همسایه من توتورو” ، آن را فقط برای شما خوب جلوه داده باشم ، اما هرگز به خاطر قلب گرم آن مخاطب جهانی خود را به دست نمی آورد. این فیلم از نظر تماشای دو دختر کوچک فوق العاده قانع کننده و زنده (از شخصیت آنها صحبت می کنم ، نه از ظاهر آنها) ، غنی از کمدی انسانی است. در صحنه های مربوط به توتورو بسیار هیجان انگیز است و در صحنه با اتوبوس گربه مسحور کننده است. کمی غم انگیز ،
کمی ترسناک ، کمی شگفت انگیز و کمی آموزنده ، درست مانند خود زندگی. این بستگی به موقعیت به جای طرح دارد و نشان می دهد که شگفتی زندگی و منابع تخیل تمام ماجراجویی مورد نیاز شما را تأمین می کند.
پایان مقاله نقد فیلم My Neighbor Totoro – فیلم همسایه من توتورو
مجله نگاه
بیشتر بخوانید:
بهترین فیلم های بردلی کوپر | فیلم جاده یخی | فیلم سفر به جزابه | چگونه دی جی شویم | دی جی کیست | نقش و وظایف یک DJ خوب | بهترین فیلم های اسپایک لی | معرفی فیلم اکسیژن | نقد و بررسی فیلم لوپر ( Looper ) | نقد فیلم شب هشتم | The 8th Night 2021 | کسب درآمد از ساخت ویدئو | فیلم راننده تاکسی |
