نویسنده : «تیم برتون» کارگردانی است که به خاطر فیلم های تخیلی و فانتزی اش شناخته شده است. عنصر فانتزی سینمای او بخشی از تار و پود و ساختار حرفه فیلمسازی اوست، به گونه ای که او داستان های آثارش را با عناصر تقریباً یکسانی از زندگی شخصی خود در هر یک از فیلم هایش در هم می آمیزد.
اگر به سمت و سوی کار سینمایی او نگاه کنیم، تفاوتی نمی بینیم، تفاوت ها فقط در نحوه استفاده از جلوه های ویژه در آثار بعدی او قابل مشاهده است. البته اساس کار تیم برتون داستان‌های خلاقانه‌اش است که با بخش مهمی از فانتزی پیوند خورده و بسط می‌یابد و به خلق کتاب‌ها و دنیایی جدید در نوع فانتزی می‌انجامد تا بتواند تصور کند. نویسنده فیلم های دراماتیک به تاریخ سینما به ویژه ژانر فانتزی اشاره کرد.
در حال حاضر یکی از بهترین آثاری که تیم برتون برای درک دنیای اصیل و اصل فانتزی خلق کرده، فیلم «ادوارد دست قیچی» است که با همکاری بازیگر معمولی اکثر فیلم های او «جانی دپ» ساخته شده است.
فیلم Edward Scissorhands
در فیلم Edward Scissorhands، عناصر خارق‌العاده فیلم در بستری کاملاً یکپارچه از رئالیسم ناخودآگاه و جادویی در فیلم، خیلی زود برای مخاطب بیگانه می‌شوند. این ترکیب را می توانیم در تخیل این شهر رنگارنگ در کنار حضور ادوارد به عنوان یک شبه انسان مشاهده کنیم.
به عبارت دیگر، حضور ظاهراً غیرانسانی که همان ادوارد است و پذیرش نامشخص هویت او (عدم سؤالات ذهنی و منطقی) توسط مردم شهر، دخالت ناخودآگاه فیلمساز را در خشت اول ثابت می کند. دنیای ساختگی فیلم را که همراه با رنگ آمیزی معماری آن شهر، وجود دنیایی نسبتاً غیر واقعی و خیالی است، توضیح دهید که سؤالات -بسیار ذهنی- فیلم را حذف می کند.
حالا که تیم برتون از شر خودآگاهی کاذب و منطق افراطی خلاص شده است – و از شر ما خلاص شده است – به سراغ فیلمنامه نویسی می رود و به اصطلاح، زمینه را برای طرح (پیمانه) اولیه فیلمش فراهم می کند. داستان «ادوارد دست قیچی» در واقع داستان تضاد تاریخی خیر و شر است که این بار چهره درونی تری به خود می گیرد و در نوعی پارادوکس بین ظاهر و باطن (عمل و نیت) در یک منطقه آشکار می شود. خیالی و خیالی.
فیلم Edward Scissorhands
در نگاه اول، شهری ساده و کوچک با ساختمان های زیبا داریم که به خوبی با عکس های بلند و افراطی خلق شده اند. حالا در ابتدا، نگاه مکان به آن آرامش و تسکین می دهد، اما در ابتدا جدای از شخصیت «پگ»، گفتگوی بین خود ساکنان شهر به چشم می خورد. بذرهای جادویی کاشت، به ویژه با ماهیت «آبدار» «که زن و نوعی آغفالگار است.
اینجا اولین تضاد بین زیبایی بیرون (شهر) و زشتی درون (مردمش) ظاهر می شود. در ستون دیگر و اصلی داستان، «ادوارد» را داریم که ابتدا از کنار یک عمارت مخوف و متروکه در انتهای یک شهر تپه ای رنگارنگ می گذرد، اما پس از دیدن اولین نشانه های ویژگی های شخصیتی او، واقعاً متوجه می شویم که او یک دست در زندگی او اثر قیچی (که گاهی در میزانسن به خوبی مدون شده است) و لذا نیت پاک و انسانی او گاهی با جنبه و برش ناشناخته و خارجی.
اما در واقع سادگی ادوارد همان سادگی درونی اوست، یعنی بیرونی و درونی از نظر بصری (سینمایی) و بصری یکسان است که توسط حرکات ظریف و لطیف جانی دپ با آن نگاه های معصومانه ایجاد شده است. . علاوه بر این، موسیقی جذاب دنی الفمن این دلسوزی و سادگی وجود ادوارد را بیشتر نمایان می کند، در حالی که از سوی دیگر به خوبی به عنوان صدایی ثابت در مرکز کار قرار می گیرد.
از طرف دیگر مشکل ادوارد این است که دست هایش را اشتباه می پوشد، ابتدا در بین مردم شهر کار معمولی و معقولی پیدا می کند (موها را کوتاه می کند)، اما سپس مورد ظلم عوام و بربرها قرار می گیرد. شخصیت های داستان باعث ایجاد همدلی در مخاطب می شوند.
