نقد فیلم زیر چراغ های استادیوم

” فیلم زیر چراغ های استادیوم ” صادقانه و خوش فکر است ، اما ادای احترام به یک تیم قهرمانی فوتبال دبیرستان تگزاس 2009 آنقدر از قصه آن اطمینان دارد که نتواند مخاطبان خارج از دنیای خود را جلب کند.

با مقاله نقد فیلم زیر چراغ های استادیوم با بامدادی ها همراه شوید.

فیلم زیر چراغ های استادیوم براساس كتابی به نام Brother’s Keeper نوشته شده توسط ال پیكت و چاد میچل ، كه روحانی پلیس ، كشیش و تیم بود. ” فیلم زیر چراغ های استادیوم ” کاری را نشان می دهد که میچل برای الهام بخشیدن و حمایت از تیم ، به ویژه سه بازیکن برجسته ای که زندگی خانگی را دچار مشکل کرده بودند ، انجام داد.

اعتبار فیلمنامه برای کنارگذاشتن صحنه های معمول فیلم فیلم زیر چراغ های استادیوم با صرف زمان بسیار کمی برای آموزش مونتاژ یا گفتگوهای بینظیر رختکن اعتبار دارد. متأسفانه ، چیزی که جای آن صحنه ها را می گیرد هرگز با کسی ارتباط برقرار نمی کند که به طور خودکار در داستان سرمایه گذاری نکرده باشد.

بیشتر بخوانید: 100 فیلم برتر تاریخ

میچل (میلو گیبسون) به تیم گفت که همه چیز به تثلیث مقدس بستگی دارد. منظور او از این منظور پدر ، پسر و روح القدس نیست بلکه سه خانواده ایمان ، خانواده و فوتبال است. او به آنها می گوید که آنها حافظ برادرشان هستند و آنها را به شعار و هشتگ مخفف #brokeep وا می دارد. بعداً میچل توضیح داد که زمانی فهمید که او بیش از شکایت از او خواسته است از اخبار تلویزیون گلایه کند. او باید کاری در این باره انجام دهد.

نگهبان یکدیگر بودن در درجه اول شامل جلساتی است که بازیکنان “درباره چیزهایی صحبت می کنند که نمی توانید در خانه درباره آنها صحبت کنید.” آنها بی سر و صدا به دردناک ترین داستان های یکدیگر گوش می دهند و ابراز دلسوزی و همبستگی می کنند. اما به همان اندازه که آنها درباره وحدت و “چیزی بزرگتر از خود ما” صحبت می کنند ، نمی بینیم که این برادری به اقدامات خاصی در زمین یا خارج از منزل تبدیل شده است.

و این F برای خانواده یک موضوع دشوار است ، زیرا بازیکنان در مرکز داستان با یک پدر درگیر مواد مخدر ، یک مادر در زندان و یک برادر در یک باند برخورد می کنند. اگر خانواده شما به مشکل برمی خورند ، قرار دادن خانواده در مرکز مرکز به چه معناست؟ فوتبال چقدر می تواند به این نوجوانان بدهد؟

بیشتر بخوانید: جین آستین

میچل خودش با مشکلات خانوادگی روبرو می شود که تعهدش به نیروی پلیس ، تیم و یک عضو باند بزرگسال که می خواهد آن زندگی را پشت سر بگذارد ، باعث می شود که همسرش بپرسد آیا هرگز می توانند لحظه ای با هم باشند بدون اینکه کسی با او تماس بگیرد. دختر جوان او می پرسد ، “اگر پدر از شهر محافظت می کند ، چه کسی از ما محافظت می کند؟”

یک شات در نسخه سینمایی ” فیلم زیر چراغ های استادیوم ” ، با یک زمین فوتبال کاملاً نگهداری شده در کنار یک دبیرستان شیک ، همه چیز را درباره اهمیت حیاتی فوتبال دبیرستان در شهرهایی مانند ابیلن به ما گفت. ” فیلم زیر چراغ های استادیوم ” این را مسلم می داند و انتظار دارد که ما نیز چنین کنیم.

این بسیار تبلیغ به گروه کر است. این فیلم هرگز این ایده را که یک تیم فوتبال دبیرستان دولتی دارای روحانی است و همه قبل از بازی با هم زانو می زنند زیر سوال نمی برد. همچنین هرگز سوال نمی شود که چرا همه بازیکنان مشکل سیاه یا لاتین هستند در حالی که همه افرادی که آنها را راهنمایی و کمک می کنند سفیدپوست هستند.

گفتگوی فیلم زیر چراغ های استادیوم ناهموار و بازیگری آن ناهموار است که باعث می شود لحن موعظه بیش از دراماتیک باشد. در نقش کوچکی به عنوان صاحب مفصل محلی باربیکیو ، لورنس فیشبرن اجرایی را چنان پر جنب و جوش و دوست داشتنی ارائه می دهد که فقط محدودیت های دیگر بازیگران را به ما یادآوری می کند.

بیشتر بخوانید: پابلو پیکاسو

فیلمبرداری و تدوین از دیگر نقاط قوت فیلم است و صحنه های بازی های فوتبال انرژی تیز و جنبشی دارند. اما اگر بیشتر در خط داستانی مستقر باشند ، یا اگر نشان دهند که چگونه راهنمای روحانی به استراتژی های خاصی متصل می شوند ، قدرت آنها بیشتر خواهد بود.

فیلم های بسیار خوبی درباره تیم های فوتبال دبیرستان وجود دارد که بسیاری براساس داستان های واقعی ساخته شده اند. آنها با اکتشافات متفکرانه و جذاب درمورد مسائلی مانند فشارهای وارد شده بر مردان جوان و چالش های تعالی و کار گروهی ، یک سد بزرگ قرار دادند. « فیلم زیر چراغ های استادیوم » تلاش زیادی می کند تا به آن فیلم ها بپیوندد ، اما هرگز از خط دروازه عبور نمی کند.

پایان نقد فیلم زیر چراغ های استادیوم

منبع سایت مداد