نویسنده : فیلم خوک مانی حقیقی : معتقدم در سینمایی که غالب آثارش ترسو و محافظه کار بوده و ریسک کردن در هنرمند و تهیه کننده بدل به امری کمیاب گشته است وجود آثاری همچون (خفگی ، نگار ، مسخره‌باز ، پرویز ، آرایش‌غلیظ و… ) بیش از پیش ارزش پیدا کرده و فارغ از بالا یا پایین بودن بحث کیفی آنها، سینمای این مملکت را از یکنواختی و رخوت، خارج کرده و در دراز مدت و درصورت تداوم، نهایتا هم خود هنرمند و هم مخاطب از این سبد متنوع سود خواهند برد.
چرا که هم هنرمند از پس این آزمون و خطاها و سروکار داشتن با ژانرهای مختلف ،خود را بهتر پیدا میکند(همچون نیما جاویدی که از ملبورن و شباهت انکارناپذیرش به آثار فرهادی ، به سرخپوست منسجم و قصه‌گویی رسید که باردیگر قدرت سینمای داستانگوی سه پرده‌ای را یادآوری کرد) و هم مخاطب با گزینه‌های متنوعی روبرو شده و به مرور سطح سلیقه و آگاهی‌اش نسبت به هنرهفتم ارتقا پیداکرده و از همه مهمتر، دیگر خود را احاطه شده در ژانر من درآوردی (اجتماعی) نمیبیند.
نقد فیلم خوک مانی حقیقی
چقدر خوب که فیلم خوک مانی حقیقی اثری پست‌مدرن است با تلفیق کمدی‌سیاه و جنایی.چقدر خوب که گاهی سوبژکتیو میشود و فارغ از تلخی‌های غالب در روند حقیقی ماجرا(سکانس گیتارزدن با راکت تنیس در آن بازداشتگاه طویل و تاریک و غیرعادی یا آن سکانس قدم زدنش در اکستریم لانگ‌شاتهایی در دل کویر که به تصویر عظیم لیلا حاتمی در آسمانش منجر میشود و…) چقدر خوب که قتل و نشئگی داریم ، هجو در اثر نمود عینی پیدا میکند و چقدر خوب با فیلمی طرفیم که کمتر نمونه‌ای همچون آن را به یادداریم.
البته که فیلم خوک مانی حقیقی به هیچ وجه در پی واکاوی بحرانهای گریبانگیر جامعه نیست. پس اگر از آن دسته مخاطبانی هستید که کشف پیام و محتوا را دراولویت قرار میدهید ، قید تماشای آن را بزنید!
اینکه مردم چرا انقدر درگیر مجازی‌اند و محبوبیت یا نفرت برانگیز بودن آنها دراین فضا ،چرا اینچنین به سرعت رخ میدهد ،مسئله‌اش نیست . اینکه چرا زوج اصلی بی بندو بار بوده و خیانت برایشان قابل هضم است هم مسئله‌اش نیست . حتی بی عرضگی پلیس و هنرمندان قربانی شده هم جریان غالبش نبوده و درواقع، خوک آمده تا تنها نمایش دهنده این هرج و‌مرج و استیصال گریبانگیر ما باشد. به هیچ وجه خود را درجایگاه اصلاح کننده جامعه نمیبیند و اساسا به دنبال ریشه یابی مشکلات نبوده و درنتیجه شعار هم نمیدهد .
فیلم خوک مانی حقیقی اثری دیوانه و جفنگ است که تضاد و هجو در آن نقش اساسی ایفا میکنند. نقش اصلی‌اش را به حسن معجونی سپرده(بازیگر کارکشته و‌گردن کلفتی) که ظاهر و پیشینه‌اش تماما در تضاد با نقشی است که ایفا میکند و درواقع با نوعی آشنازدایی هوشمندانه طرفیم. نقش کارگردانی میان‌سال و مشهور که برای زنان نیز جذاب است طبیعتا به اشخاصی همچون شهاب حسینی ، پارساپیروزفر، محمدرضافروتن و… آمده و مخاطب توقع حضور آن دست بازیگران را دراین مدل نقش‌ها دارد.
اما حقیقی با انتخاب معجونی از همان اول درتلاش است تا این متفاوت بودن و آشنازدایی را به مخاطب یادآوری کند. همچنین حضور و کنشهای پلیس نیز هجوی است بر تمام حضور آنها در تاریخ سینما . از مدل مو و لباس و ماشین کهنه کارآگاه گرفته تا اداره پلیسی که گویی مربوط به دوران قبل از انقلاب است تا حضور ناگهانی آنها در دریاچه به منظور دستگیری معجونی و یا حتی نحوه نمایش اوج ماجرا (از پای درآمدن قاتل‌زنجیره‌ای به دست مادربزرگ و عدم حضور پلیس در بزنگاه داستانی) همگی برخلاف انتظار مخاطب دراثر شکل میگیرند تا پست مدرنی خوک ،تماما جاری و قابل شناسایی باشد.
نقد فیلم خوک مانی حقیقی
این هجو چنان پررنگ است که حتی قاتل زنجیره‌ای را هم برایمان باز نمیکند: هویت و انگیزه‌اش ،مشخص نشده تا تنها از عمل قتل او آگاه باشیم.
حقیقی بازی با نور و‌رنگ را هم بلد است و جنبه‌ای فرمال بدان میبخشد. همچون سکانس ملاقات معجونی و لیلا حاتمی در سالن استودیو. معجونی پس از به قتل رسیدن رقیب عشقی/کاری‌اش به آرامش خاطر رسیده و با آسودگی رفتار میکند. پس دیوار پشت سرش به رنگ (آبی) به نمایش درآمده و درطرف مقابل حاتمی را داریم که از شنیدن خبر قتل کارگردان نگران است و خواب هم به چشمانش نمی‌آید .پس رنگ دیوار پشت سرش (قرمز) بوده تا تشویش و دلهره بر او مسلط شده را بشکلی عینی شاهدباشیم.
این تنوع رنگ در لباس‌هایی که معجونی برتن دارد نیز خودنمایی میکنند. از آنجا که در برخی موقعیتها آرامش بر او حاکم است و در برخی موقعیتهای متضاد ، پریشان احوال و مستاصل جلوه میکند ، آبی و قرمز در رنگ لباسهایش مورد استفاده قرار میگیرند.
حقیقی جامعه رو به قهقرا را با مرگ هنرمندانش گره میزند. جایی که از حاتمی‌کیا و بنی‌اعتماد دهه شصت و هفتادی تا نعمت‌الله و حتی خود مانی حقیقی دهه هشتاد به بعد در آن حضور دارند. حقیقی با خودش هم شوخی میکند و یکی از قتلها را به خود اختصاص میدهد.
از آنجا که فیلم خوک مانی حقیقی روابط بی بندوبار هنرمندان و غرور و تکبر و خودشیفتگی بیمارگونه و نگاه از بالا به پایین برخی از آنها به نسبت دیگر افراد جامعه را نیز نشانه میرود (شخصیت معجونی را به یادآورید که چگونه از اینکه قاتل زنجیره‌ای هنوز به سراغش نیامده ،غمگین است و گمان میکند که چون نسبت به دیگر کارگردانها ،هنر بیشتری دارد پس لایق به قتل رسیدن هم هست!!!)
نقد فیلم خوک مانی حقیقی
پس این شوخی با خود هم دراثر حاضر است تا حقیقی بنوعی خود را تافته جدابافته از دیگر همکارانش قلمداد نکند.
پایان مقاله نقد فیلم خوک مانی حقیقی
امتیاز : 8
بیشتر بخوانید:
فیلم ژنرال | معرفی سبک موسیقی بوسا نووا | نقد فیلم مخمل آبی | معرفی دستگاه‌ها و ردیف های موسیقی ایرانی | آلفرد هیچکاک | نقد فیلم My Neighbor Totoro – فیلم همسایه من توتورو | نقد و بررسی بازی Beat Saber | فیلم دزد دوچرخه | مکتب نئو اکسپرسیونیسم: تاریخ ، ویژگی ها و آثار هنری | فیلم اگه میتونی منو بگیر |
