نویسنده : دوره رنسانس در موسیقی : هنر زیبای موسیقی بخشی بسیار مهم زندگی مدنی ، مذهبی و درباری در دوره رنسانس بود. تبادل بسیار ارزنده و مهم اندیشه ها در اروپا و هلاوه بر آن رویدادهای سیاسی ، اقتصادی و مذهبی در دوره 1400 میلادی الی 1600 میلادی منجر به تغییرات فراوانی در سبک و ژانر های آهنگسازی ، راهکار های انتشار موسیقی ، سبک های نوین موسیقی و توسعه ابزارهای موسیقی گردید .
مهمترین موسیقی اوایل رنسانس برای استفاده توسط کلیسا ساخته شده است – توده ها و شعرهای چند صدایی (ساخته شده از چند ملودی همزمان) به زبان لاتین برای کلیساهای اصلی و عبادت گاه های دربار. با این حال ، در انتهای قرن شانزدهم ، حمایت از كلیسای کاتولیک ، كلیسا های پروتستان و دادگاه ها ، آماتورهای ثروتمند و چاپ موسیقی به وسعت فراوانی رسید که تمامی منابع درآمد آهنگسازان بودند.
ایده رنسانس ، که در آن زبان ، ادبیات ، هنرها و موسیقی شاهد تغییر و تجدید فراوان و قابل قبولی بود ، به تدریج در قرن چهاردهم میلادی شکل گرفت ، و پس از آن توسط نویسندگان ، هنرمندان و نوازندگان مثل Petrarch ، Boccaccio ، Cola di جشن گرفته شد.
بیشتر بخوانید : معرفی فیلم رود
رینزی ، لئون باتیستا آلبرتی ، لئوناردو داوینچی ، دوفائی ، مونته وردی ، لاسو ، پالسترینا و بسیاری دیگر از بزرگان و چهره های مطرح روح انسانی رنسانس ، “دوباره متولد می شود” ، نه تنها تولید موسیقی ، هنری و ادبی را شکل داد ، بلکه بنیان معنوی ، فکری و اخلاقی زندگی را نیز در قرن 19 میلادی قرار داد.
در طول دوره رنسانس موسیقی چند صدایی شد و “خطی بودن” تک بعدی و صدایی ادعایی قرون وسطی را ترک کرد و در حقیقت تابو شکنی و آغاز دوره نوینی در موسیقی ایجاد گردید.
بیشتر بخوانید : معرفی فیلم شورش بی دلی
سه گانه مقوی ترکیب موسیقی را تشکیل می دهد و هر صدا ، بدون محدودیت ، از نظر آزادی و اقتدار برابر ، با هم بافتن ، وحدت موسیقی بوجود می آورد و کار را به عنوان یک کل هارمونیک می بیند. آهنگسازان و نوازندگان مطرح در دوره طلایی رنسانس رابطه نوینی با زبان ، با کلمه و صدا ، با عروض و متر و با محتوای تصویری و احساسی متون خود پیدا کردند.
دوره رنسانس در موسیقی
طبق گفته یوهانس تینکتوریس (Tinctoris )، یکی از تئوریسین هلندی تبار عصر رنسانس از موسیقی به عنوان “نوا آرس” یاد می کند که هنر جدید که همه آنچه از قرون وسطی بیات شده بود را رد می کرد و در عوض بر آن بود که آن را با شیرینی و حقیقت تزریق کند (‘suavitas et وریتاس ‘). متفکران و نظریه پردازانی مانند Tinctoris به موسیقی دانان ایتالیایی مثل Gafori پیوستند تا نظریه ای منظم درباره آهنگسازی ایجاد کنند.
در حدود قرن پانزدهم میلادی ، موسیقی هنری اروپا تحت سلطه آهنگسازان فرانسوی-فلاندی بود ، از بزرگترین آن ها میتوان به Josquin des Prez (حدود 1450-1521) اشاره کرد.
مثل بسیاری از آهنگسازان و نوازندگان برجسته عصر خود ، جوسکوین به طور وسیعی در سراسر اروپا سفر می کرد و برای مشتریان در ایکس آن پرووانس ، پاریس ، میلان ، رم ، فرارا و کاند سور سوره کار می کرد.
تبادل ایده های موسیقی در میان کشورهای کم ، فرانسه و ایتالیا منجر به آنچه می شد سبک بین المللی اروپایی دانست. از یک طرف ، موسیقی چند صدایی یا چند صدایی ، با سبک انقباضی افقی ، در پیچیدگی به پیشرفت خود ادامه داد.
با شروع قرن شانزدهم ، موسیقی اروپایی شاهد تغییرات اساسی و مهمی بود. در سال 1501 ، یک چاپگر ونیزی به نام Ottaviano Petrucci اولین مجموعه قابل توجه موسیقی چند صدایی را منتشر کرد ، موفقیت Harmonice Musices Odhecaton A پتروچی منجر به چاپ موسیقی در فرانسه ، آلمان ، انگلیس و جاهای دیگر شد.
قبل از 1501 ، همه موسیقی ها باید با دست کپی می شدند یا با گوش یاد می گرفتند. کتاب های موسیقی منحصراً در اختیار مکان های مذهبی یا دادگاه ها و خانوارهای خیلی ثروتمند بود.
بعد از پتروچی ، در حالی که این کتاب ها ارزان نبودند ، امکان داشتن تعداد بیشتری از افراد برای داشتن این کتاب ها و یادگیری موسیقی خواندن امکان پذیر بود.
این مطلب ادامه دارد پس با مجله بامدادی ها همراه باشید.
