نقد فیلم سوپ اردک

نقد فیلم سوپ اردک : پدر من برادران مارکس را بیش از همه کمدین های دیگر یا در واقع همه ستاره های دیگر سینما دوست داشت. اولین فیلمی که او مرا به آنجا برد ، “یک روز در مسابقات” بود. آنچه از آن تجربه به یاد می آورم واقعیت خنده پدرم بود.

با مقاله نقد فیلم سوپ اردک با بامدادی ها همراه باشید.

اما چیز دیگری نیز وجود داشت که من بعداً خیلی فهمیدم: صدای صدای او هنگام توصیف برادران. او از لحنی استفاده كرد كه مردم هنگام صحبت كردن در مورد چگونگی فرار كردن شخصی با یك چیز استفاده می كنند.

نقد فیلم سوپ اردک

این همان لحنی است که من در بحث درباره موضوعاتی مانند “بعضی آن داغشو دوست دارند” ، ” فیلم تهیه کنندگان” ، “زین های فروزان” ، “هواپیما!” ، “مونتی پایتون ، اندی کافمن ، شنبه شب زنده” ، شنیدم و استفاده کردم. South Park ، “هوارد استرن” ، “چیزی در مورد مری وجود دارد” و “جان مالکوویچ بودن” – و حتی فیلم هایی که فقط به صورت غیر مستقیم کمدی هستند ، مانند “داستان پالپ”.

نوعی تحسین برای مطالب وجود دارد که چیزی را خلاف قوانین جسارت می کند و در عین حال واضح ، غیر قابل مقاومت ، خنده دار است. چقدر برادران مارکس در زمان خود بیش از آنچه ما امروز می توانیم درک کنیم هرج و مرج به نظر می رسید. آنها از اولین کسانی بودند که این لحن را برمی انگیختند. شما می توانید ببینید که برادران مارکس از چه کسانی الهام گرفته اند ، اما از کسانی الهام نگرفته اند ، مگر غیر مستقیم از سنت های غنی سالن موسیقی ، وودویل و کمدی ییدیش که آنها را پرورش داده است.

فیلم ها مخاطبان انبوهی را به آنها هدیه می داد و آنها ابزاری بودند که آنچه در گذشته اساساً سبک طنز یهودی بود را به نت غالب کمدی آمریکا تبدیل می کرد. اگرچه به آنها جدی نگرفتند ، اما آنها به اندازه دالی سورئالیست بودند ، به اندازه استراوینسکی تکان دهنده بودند ، به همان اندازه گرترود اشتاین از نظر لفاظی ، به اندازه کافکا بیگانه بودند.

از آنجا که آنها ژانرهای اسلپ استیک و اسکروبال را کار می کردند ، مورد توجه یکسانی قرار نگرفتند ، اما تأثیر آنها بر ذهن عامه پسند تأثیر بیشتری داشت. پاتریک مک کری ، منتقد انگلیسی نوشت: “به عنوان مقاله ای پوچ گرایانه در مورد سیاست و جنگ ،” سوپ اردک می تواند در کنار (یا حتی بالاتر از آن) آثار بکت و یونسکو قرار گیرد. “

برادران مارکس مجموعه ای از آثار را خلق کردند که در آن فیلم های منفرد مانند برش هایی از کل فیلم هستند ، اما “سوپ اردک” (1933) احتمالاً بهترین است. این یک نقطه عطف در کار سینمایی آنها است. این آخرین فیلم آنها برای پارامونت بود و آخرین فیلمی بود که همه صحنه ها مستقیماً درگیر برادران بودند.

وقتی ناامیدی در گیشه بود ، آنها به MGM نقل مکان کردند ، جایی که رئیس تولید ایروینگ تالبرگ دستور داد که نقشه هایشان را پیدا کنند تا جایی برای زوج های عاشقانه معمولی پیدا کنند ، گویا مخاطبان فقط می توانند مارکس را قبل از اینکه بخواهند متوسط ​​(کمدی های صوتی باستر کیتون برای MGM از همان مداخله و رقت رنج می برد).

“یک شب در اپرا” (1935) اولین فیلم MGM آنها حاوی برخی از بهترین کارهایشان است ، بله ، اما در تماشای آن من به سرعت از میان فیلمهای شاد و درگیر کیتی کارلایل و آلن جونز جلو می روم. در ” فیلم اردک سوپ ” هیچ سکانسی وجود ندارد که بتوانم از آن بگذرم. فیلم از ابتدا تا انتها خنده دار است.

توصیف طرح یک تمرین بی فایده است ، زیرا یک فیلم برادران مارکس در لحظات ، بیت ها ، سکانس ها ، تجارت و گفتگو وجود دارد ، نه در داستان های قابل درک. به طور خلاصه ، ” فیلم سوپ اردک ” نقش گروچو را در نقش Rufus T. Firefly بازی می کند ، که تحت حمایت خانم ثروتمند خانم تیزدیل (مارگارت دومونت ، ورقه خستگی ناپذیر و غیر قابل تعویض برادران) دیکتاتور فردونیا می شود. همسایه سیلوانیا و سفیر آن ترینتینو (لویی کالرن) طرح هایی در این کشور دارند و ترینتینو هارپو و چیکو را به عنوان جاسوس استخدام می کند.

نقد فیلم سوپ اردک

این پیش فرض نازک ، ردیف لباس را برای سکانس های الهام گرفته شده پس از دیگری فراهم می کند ، از جمله نمونه های پایدار جناس گروچو و دو خلافکار یواشکی. اما همچنین از چند سکانس فیزیکی بی کلام پشتیبانی می کند که احتمالاً ریشه در کارهای وودویلی دارد که سالها قبل برادران انجام داده و دیده اند.

یکی روال سه کلاه شامل چیکو و هارپو و مرد مستقیم ادگار کندی (که کار خود را با مک سنت و چاپلین آغاز کرد) است. چیکو ، به عنوان یک جاسوس ، به طور غیرقابل توصیف پوشش یک فروشنده بادام زمینی را قبول می کند و هارپو یک رهگذر است. کندی سبد لیموناد را در کنار سبد بادام زمینی چیکو دارد ، و برادران زندگی او را در روال عادی بدبخت می کنند که باعث می شود سه کلاه آنها به سرعت کارت های یک بازی مونت تغییر کند.

سکانس دیگر یکی از گوهرهای قرن اول فیلم است. هارپو خود را به صورت گروچو مبدل می کند و به دلایلی که توضیح آن بیش از حد پیچیده است ، به یزد خانم تیزدیل سر می زند ، سعی می کند به یک گاوصندوق شکسته شود و آینه را خرد می کند. خود گروچو برای تحقیق در طبقه پایین قرار می گیرد.

هارپو در داخل قاب آینه شکسته ایستاده است و سعی می کند با تظاهر به انعکاس گروچو از شناسایی جلوگیری کند. این منجر به پانتومیم پایدار با زمان بندی بی عیب می شود ، زیرا گروچو سعی می کند بازتاب را در یک خطا جلب کند و هارپو با هر حرکتی مطابقت دارد. سرانجام ، در یک تشدید کامل از مهارت ، چیکو به اشتباه در قاب ظاهر می شود ، او همچنین لباس Groucho را پوشیده است.

بحث در مورد گفتگوی گروچو بدون ذکر آن غیرممکن است و نقل قول آن بی معنی است ، زیرا تحویل گروچو برای این امر ضروری است. او شخصیتی کاملاً بی احترام بازی کرد که سخنرانی او در معرض ضرب و شتم جناح ، توهین و القا جنایی قرار داشت که فقط این سمت از سانسورگران را نشان می داد (مانند روفوس تی. فایرفلای خانم Teasdale را با چشم اندازهای ازدواج طعنه می زند و سپس اعتراف می کند ، “همه آنچه می توانم پیشنهاد شما یک روفوس بالای سر شماست “).

بسیاری از نویسندگان کمدی با استعداد ، از جمله S.J. پرلمن در مورد فیلمنامه های فیلم برادران مارکس کار می کرد ، اما همه گفتگوی آنها ریشه در سبک گفتاری خود گروچو داشت که در طول سالها کامل شد.

در سال 1972 توانستم مدتی را با گروچو برای پروفایل Esquire سپری کنم. او در آن زمان 81 ساله بود و هنوز شخصیتی را که به شهرت رسانده بود ، بدون هیچ گونه تردیدی مشغول بود. (کسی که در خلوت بود برای من یک رمز و راز باقی مانده است ؛ در جمع او همیشه در صحنه بود.) اولین کلمات او با من را می توان کم و بیش به همین ترتیب توسط Rufus T. Firefly گفت: “Esquire مجله مورد علاقه من نیست ، می دانید مصاحبه ها واقعاً آدم کشی است.

آنها مدام از شما سوال می کنند. من می توانم به اتهام تجاوز به عنف بزرگ شوم. اگر کار صادقانه ای باشد ، من از کار در هچ کردن مشکلی ندارم. آیا می توانید اتهام تجاوز به من را تعیین کنید؟ آیا می توانید امتحان کنید؟ ممنونم. شما هیچ کار دندانپزشکی انجام نمی دهید ، مگر من قبل از رفتن به فرانسه باید به دندانپزشک بروم. “

در دو جلسه که دو هفته از هم جدا شده بود ، من می شنیدم که او ساعتها هر بار صحبت می کرد ، همیشه به همان روش ، و در اطراف موادش به دنبال سوراخ ها بود. من فکر کردم که او به عنوان یک تکنواز ، و سخنرانی به عنوان ابزار او. مانند یک نوازنده خوب ، دیگر لازم نبود که به نت ها فکر کند. او از نظر زمان بندی و خط مشی کار می کرد و سوالات پاسخ الهام بخش نیستند بلکه بداهه پردازی ها هستند.

گروچو به عنوان یک کمدین در دوران سکوت غیرممکن بود ، همانطور که چاپلین و کیتون فقط با اطمینان با صدا سازگار شدند. و اما در ظاهر سه برادر ضروری (زپو زاید به نظر می رسید) مانند کاریکاتورهای دوران سکوت بودند. هارپو البته به هر حال همیشه ساکت بود. چیکو شخصیت ایتالیایی داشت ، با موهای فرفری و کلاه پینوکیو.

نقد فیلم سوپ اردک

و گروچو با بریده بریده سبیل رنگ روغن ، ابروها و سیگار برگ خود چنین خلق مصنوعی بود. نگاه او بسیار عجیب بود ، آرایش آنقدر ماسک نبود. زمان هایی در سکانس آینه در “سوپ اردک” وجود دارد که ما باید از خود بپرسیم که Groucho واقعی کدام یک است.

با نام ” فیلم سوپ اردک ” از برخی جنبه ها ناگزیر است ، و دارای لحظاتی است که به طرز حیرت انگیزی مدرن به نظر می رسد ، مانند زمانی که گروچو در سکانس نبرد پایانی خواستار کمک می شود ، و پاسخ تصاویر فیلم است که با همدیگر ویرایش شده اند موتور سیکلت ، شما آن را نامگذاری کنید.

لحظه ای عجیب است که هارپو یک گربه خانگی را که روی شکمش خال کوبی شده به گروچو نشان می دهد و در یک جلوه خاص یک سگ واقعی بیرون می آید و او را پارس می کند. برادران ساختار کلاسیک کمدی فیلم را شکستند و دوباره آن را به طور ناخواسته چسباندند و هیچ وقت مثل گذشته نبود.

پایان مقاله نقد فیلم سوپ اردک

منبع سایت مداد

بیشتر بخوانید:

فیلم کروئلا|معرفی سبک موسیقی بلوز|فیلم زنی پشت پنجره|کسب درآمد از ساخت ویدئو|فیلم بایسیکل ران|انیمیشن های جدید نتفلیکس|نقد فیلم نشانی از شر