معرفی موسیقی سنتی ایران

معرفی موسیقی سنتی ایران : موسیقی اصیل ایرانی که تحت عناوینی مثل موسیقی کلاسیک ایرانی ، یا موسیقی دستگاهی یا موسیقی سنتی ایرانی شناخته می شود.ما در این مقاله سعی داریم اطلاعاتی درباره موسیقی سنتی ایرانی و تاریخچه آن به شما مخاطبین عزیز دهیم. پس با مجله بامدادی ها همراه باشید.

هنر موسیقی ایرانی را به مجموعه ای از نغمه ها ، آواز ها و دستگاه ها تشکیل می دهد که قدمت آن قبل از میلاد مسیح تا به امروز بین ایرانیان در جریان می باشند.

پیشینه موسیقی سنتی ایرانی

از اصلی ترین مُهرنگاره‌های خنیاگری هنر موسیقی در دنیا  باید از آن چه که در تپه چغامیش در شهر دزفول برجای مانده، یاد کرد که در سال های 1961 الی 1966 میلادی، پیدا شده است.

این مهرنگاره تقریبا 3400  ساله سیمایی از بزم رامشگران را به نمایش گذاشته است. در این بزم کهن و باستانی ، گروهی از خنیاگر یا نوازنده دیده می گردد که هر کدام از آن ها، به نواختن‌ یک آلات موسیقی یا سازی سرگرم هستند.

حال چگونه نواختن و در واقع نشستن این رامشگران، ثابت می کند که آن ها ، اولین دسته و گروه نوازندگان دنیا هستند.

در گذشته زمان آمدن و فرو رفتن خورشید دسته ای شروع به نواختن کرنا و طبل و کوس می پرداختند.

در اوستا قسمتی یسنا‌ها آمده که دکتر ها  پزشکان بیماران خود را با موسیقی سنتی ایرانی درمان می‌کردند. این موضوع ممکن است باور پذیر نباشد ولی در واقع حقیقت دارد .

در آن زمان سه حالت موسیقی آئینی (دینی)، بزمی و رزمی بسیار رواج داشته است .علاوه بر آن در جشن ها و پایکوبی های طبیعت و روز های مهم تاریخی و ملی نواها و موسیقی ایرانی به خصوصی اجرا می‌شد.

برای نمونه در زمان هخامنشیان   ترانه و سروده هایی به اسم هوره در پایکوبی ها و جنگ ها اجرا می‌کردند که امروزه در شهر ایلام و سرزمین‌های غرب کشورمان با همین اسم رواج پیدا کرده است.

معرفی موسیقی سنتی ایران

در زمان ساسانیان خصوصا بهرام گور و خسرو پرویز موسیقی دانانی تحت نظر وزیر دربار خرم باش فعالیت می کردند . در جشن‌های عظیم ، این موسیقی دانان و نوازندگان نواها و ترانه های بسیاری اجرا می‌کردند.

در کتاب شاهنامه فردوسی آمده است که بهرام گور تعداد ده هزار نوازنده از کشور هند برای پایکوبی و شادی مردم به ایران آورد.

معرفی اجزای موسیقی ایرانی

• مقام یا گوشه : به ریز ترین جزو و اجزای هویت دار از ردیف موسیقی سنتی ایرانی گوشه یا مقام می گویند.
• دستگاه : برخی از از گوشه های موسیقی ایرانی ، چون در یک جای مخصوص و منحصر به فرد قرار گرفته اند، در نتیجه حال و هوایی کاملا مشابهی دارند. همه گوشه ها با حال و هوایی مشترک و یکسان در مجموعه ای گرد آوری میشوند که به آن دستگاه می گویند.
• آواز : به مجموعه ای از چند مقام آواز گفته می شود. آن ها طعلق دارند به دستگاه موسیقی سنتی ایرانی از قبیل آواز ابوعطا (متعلق به دستگاه شور)،آواز بیات کرد (متعلق به دستگاه شور)، آواز دشتی (متعلق به دستگاه شور)، آواز بیات ترک (متعلق به دستگاه شور)، آواز بیات اصفهان (متعلق به دستگاه همایون) ، آواز افشاری (متعلق به دستگاه شور) می باشد.
• ردیف موسیقی ایرانی : مجموعه ای از همه آوا های ایرانی و گوشه ها در رساله ای ایرانی به اسمی ردیف موسیقی ایرانی جمع آوری شده اند. ردیف موسیقی ایرانی در اصل می توان گفت دایره المعارف موسیقی اصیل ایرانی می باشد.

• مرکب خوانی : به این حالت از خواندن که نوازنده از یک دستگاه آغاز کرده و وارد دیگر دستگاهی می شود در اصل می توان گفت مرکب خوانی می گویند.
• نت شاهد : نتی که دارای زیاد ترین استفاده در هر دستگاه و آواز است را به اصطلاح موسیقیایی نت شاهد گویند.
• گام : گام در موسیقی غربی به دستگاهی می گویند که متشکل شده است از دو گام ماژور و مینور .
• رپرتوار : به طور خلاصه معادل ردیف در موسیقی غربی است.
• دانگ: به هر 4 نت  که به صورت ردیفی پشت سر هم قرار می گیرند یک دانگ می گویند.

این مطلب ادامه دارد پس با مجله بامدادی ها همراه باشید.