نویسنده : سبک موسیقی ریتم اند بلوز : این اصطلاح رایج “ریتم و بلوز” که در بیشتر موارد “R&B” نامیده می گردد از دهه 1940 میلادی و وقتی که جایگزین “موسیقی نژادی” به عنوان اصطلاح بازاریابی کلی برای همه موسیقی های آفریقایی آمریکایی شد ، شروع شد .
اگرچه اکثرا فقط به موسیقی سکولار و نه مذهبی اشاره داشت. این اصطلاح نخستین بار در ضبط تجاری در سال 1948 میلادی ظاهر شد ، وقتی که سوابق RCA Victor با استفاده از موسیقی “بلوز و ریتم” به عنوان توصیف کننده ترانه های سکولار آمریکایی آفریقایی تبار آغاز به کار کرد.
مهاجرت آمریکایی های آفریقایی تبار به مراکز شهری در شمال شرقی و غرب میانه در اوایل قرن 20 میلادی به هم آمیختن ژانر های گوناگون موسیقی آمریکایی آفریقایی تبار کمک کرد تا یکدیگر را تحت تأثیر قرار دهند.
بیشتر بخوانید : معرفی فیلم دونده
مهاجرت علاوه بر آن بازارهای نوینی را برای این ژانر های موسیقی بوجود آورد.
در اوایل اصطلاح “ریتم و بلوز” برای بوگی ووگی ، نوسانات آمریکایی آفریقایی تبار ، جاز و بلوز استفاده می شد. همه این ژانر های موسیقی در پیشرفت آن چه در عصر جدید ریتم و بلوز نامیده می گردد تأثیر داشتند.
معنی این اصطلاح با گذشت زمان همچنان تغییر می کرد و اخیرا همچنان به عنوان یک چتر برای خیلی از اشکال گوناگون موسیقی آفریقایی-آمریکایی استفاده می شود.
اگرچه از نظر تاریخی ، “ریتم و بلوز” همانطور که اخیرا آن را متوجه و درک می کنیم در بیشتر مواقع سبک موسیقی را توصیف می کند که پس از جنگ جهانی دوم بوجود آمده است و ترکیبی از عنصر های پاپ ، انجیل ، بلوز و جاز با ضرب آهنگ قوی است.
بیشتر بخوانید : معرفی فیلم کیمیا
ژانر های آمریکایی آفریقایی تبار که در آن سال ها ظهور می کردند ، بیشتر توسط گروه های کوچکی انجام می شد که بر حرکت ریتمیک بر پیچیدگی ساز و هارمونیک ارکستر های نوسان تأکید داشتند.
خوانندگان ان ها بیشتر به سبک مهار نشده و مستقیماً احساسی آواز می خواندند. در شهرهای پر جمعیت و معروف ، گروه های آوازی نوجوان با همراهی کم یا بدون ساز ، حضور فزاینده ای داشتند.
سبک موسیقی ریتم اند بلوز
آنان هم از خوانندگان انجیل و هم از سبک شناسان موفق پاپ آمریکایی آفریقایی مانند Ink Spots الهام گرفتند. اصطلاح “doo-wop” اکنون کاملاً شناخته شده است ، ولی این عبارت در گذشته به این گروه ها اطلاق نمی شد و به اصطلاحات واژگان و مزخرفاتی که این گروه برای جبران کمبود آلات موسیقیشان خوانده بودند ، اشاره دارد.
همه این ژانر ها در توسعه راک اند رول چند سال بعد قابل توجه بود.
در این سبک ریتم و بلوز گروه های بزرگ و گروه های کوچک وجود داشت. در ابتدا خوانندگانی اجرا می کردند که تجربه اصلی آنها با گروههای بزرگ بود و اکثرا کارمندان اجرایی گروههایی مثل Lucky Millinder (که برای گروه آنها هریس آواز می خواند) یا Count Basie (از خوانندگان آن ترنر و جیمی ویترسپون بودند) استخدام می شدند.
این گروه های کوچک معمولاً از پنج تا هفت نفر تشکیل می شدند و روی نوازندگان منفرد حساب می کردند تا به نوبت در کانون توجه قرار بگیرند.
در نتیجه می توان گفت برای نمونه ، در گروه میلتون ، میلتون طبل می زد و آواز می خواند ، کمیل هوارد پیانو می نواخت و آواز می خواند ، و ساکسیفونیست های آلتو و تنور (میلتون چندین مورد را پشت سر گذاشت) هر کدام حداقل یک بار دیده می شوند.
این مطلب ادامه دارد پس با مجله بامدادی ها همراه باشید.
