نویسنده : فیلم بانی و کلاید نقطه عطفی در تاریخ فیلم های آمریکایی است ، اثری حقیقت و درخشش. همچنین بی رحمانه بی رحمانه است ، پر از همدردی ، تهوع آور ، خنده دار ، دلخراش و به طرز حیرت انگیزی زیبا. اگر به نظر نمی رسد که این کلمات باید بهم پیوسته باشند ، شاید به این دلیل است که فیلم ها اغلب طیف وسیعی از زندگی بشر را منعکس نمی کنند.
زندگی در این مورد مختصراً به کلاید بارو و بانی پارکر تعلق داشت. آنها دو نفر نبودند که با دزدی از بانک ها و کشتن مردم تصاویرشان را در روزنامه وارد کردند. آنها در بخش سرقت از بانک خیلی خوب نبودند ، اما در کشتن مردم و در درجه اول گرفتن عکسهایشان در روزنامه کاملاً درجه یک بودند.
بیشتر بخوانید : 28 فیلم برتر در حال حاضر Netflix
بانی پیشخدمت آدامس جویدنی و کلاید هود دو بیتی بود که با آزادی مشروط روبرو شد. اما از ابتدا به نظر می رسید که هر دو مهارت سرگرمی مردم را دارند. بانی با تصویری که کلاید با کداک خود گرفته تصنیف نوشت و آنها را برای آنها پست کرد. به نظر می رسید که آنها خود را خادمان عمومی می دانند ، و جرقه ای اندک به فقر و ناامیدی کاسه غبار در سالهای اولیه افسردگی وارد می کنند.
کلاید وقتی وارد بانک می شدند می گفت: “عصر بخیر”. “این باند بارو است.” به نوعی فیلم بانی و کلاید پیشگام بودند ، برای اولین بار در رسانه های جمعی رگ خشونت را در تاریخ آمریکا تثبیت و از آن بهره برداری کردند.
فیلم بانی و کلاید
به کارگردانی آرتور پن ، این فیلمی است که به طور کاملاً نابخشودنی در زمانی که ما زندگی می کنیم ، هدف گذاری شده است. این فیلم به طرز وحشتناکی به عنوان سرگرمی در نظر گرفته شده است. و بنابراین گرفته خواهد شد. بچه های قرار ملاقات به دیدن این یکی می روند ، دقیقاً مثل همان چیزی که برای دیدن “Dirty Dozen” و “Born Losers” و “Hells Angels on Wheels” رفته بودند.
بیشتر بخوانید : نقد فیلم پدر
اما این بار ، شاید ، آنها بیشتر از آنچه که حساب کرده اند بدست آورند. خشونت در اکثر فیلم های آمریکایی از کیفیت کنجکاو و بی خونریزی برخوردار است. مردم تیرباران می شوند و می میرند ، اما رنجی نمی کشند. این قتل ها چیزی است که باید با آن کنار بیایید ، بنابراین مخاطب ارزش پول خود را خواهد داشت ، این در مورد جنسیت نیز صادق است. هر دو مانند اسباب بازی در جعبه Crackerjack هستند: بی ارزش ، اما احساس می کنید فریب خورده اید که آنجا نیست.
خلاصه داستان فیلم بانی و کلاید
در “فیلم بانی و کلاید” اما ، افراد واقعی می میرند. قبل از مرگ آنها به طرز وحشتناکی رنج می برند. قبل از این که رنج بکشند ، می خندند ، بازی چکر می کنند و عشق می ورزند یا سعی می کنند. اینها به افرادی تبدیل می شوند که ما آنها را می شناسیم و وقتی می میرند حضور در مخاطب اصلاً خوشایند نیست.
وقتی مردم در “فیلم بانی و کلاید” تیرباران می شوند. آنها به معنای واقعی کلمه به بیت تبدیل می شوند. شاید این امر تکان دهنده به نظر برسد. اما شاید در این زمان یادآوری این نکته مفید باشد که گلوله ها واقعاً باعث پارگی پوست و استخوان می شوند و سوراخ های کوچک و کوچکی مانند اثر پنیر سوئیسی در Fearless Fosdick ایجاد نمی کنند.
بیشتر بخوانید: فیلم مهره هفتم
ما در دوره ای زندگی می کنیم که اخبار خبری به طور ناخواسته به “موج” قتل عام اشاره می کنند ، عکس ریچارد اسپک در پوسترهای شهر قدیم و تیراندازان در نیوآرک برای مجله Life فروخته می شود (شاید آنها اکنون مشغول قافیه سازی تصنیف های خود هستند).
خشونت کیفیت غیر واقعی به خود می گیرد. باند بارو برای سرگرمی قطعات مطبوعاتی خود را با صدای بلند می خواند. وقتی سی دبلیو ماس ، زخمی فیلم بانی و کلاید را به خانه پدرش برد ، پیرمرد خرخر می کند: “آنها چه کاری برای شما پسر انجام داده اند؟ حتی نام شما را در روزنامه نیاورده اند.” آیا این یک خط خنده دار است ، یا یک خط تراژیک؟
اجراها در کل بی عیب و نقص هستند. وارن بیتی و فای دوناوی در نقش های اصلی ، از هر کاری که قبلاً روی صفحه داشته اند پیشی می گیرند و خود را (تا حدودی متعجب) به عنوان بازیگران اصلی معرفی می کنند.
مایکل جی پولارد ، به عنوان سی دبلیو ماس ، راننده و مکانیک باند ، به مخلوطی از شوخ طبعی مسخره و افسون واقعی دست می یابد که فراموش نشدنی است. وقتی بانی به او گفت: “ما بانکها را سرقت می کنیم” و از او می خواهیم که بیاید ، او چیزی نمی گوید. اما بیان صورت و حرکات بدن او لحظه ای عالی و لذت بخش را ایجاد می کند.
بیشتر بخوانید : نقد فیلم همسر جیکوب
ژن هكمن و استل پارسونز در نقش باك و بلانش بارو ، ساير اعضاي باند ، نقشي بي خاصيت ، ساده ، حتي خوب دارند. وقتی باک با برادر بچه اش پیوست ، آنها با خوشحالی زوزه می کشند و به یکدیگر مشت می زنند تا واقعیتی را که حرفی برای گفتن ندارند پنهان کنند. بعد از اینکه باند از دام پلیس شلیک کرد و باک به شدت زخمی شد ، جیغ بلند و بی فکر بلانش در اتومبیل فرار ، دید بسیار مناسبی از جهنم برای من فراهم می کند.
این کاملاً واضح است که بهترین فیلم آمریکایی سال است. همچنین یک نقطه عطف است. سالها بعد کاملاً ممکن است که “فیلم بانی و کلاید” به عنوان فیلم قطعی دهه 1960 دیده شود و با غم ، شوخ طبعی و جزئیات بخشنده آنچه را که یک جامعه به وجود آورده است نشان دهد. واقعیت این داستان که 35 سال پیش تنظیم شده است ، معنی خاصی ندارد. باید زمانی تنظیم می شد. اما الان ساخته شده و مربوط به ماست.
