نویسنده : فیلم پسران در گروه : در سال 2018 ، نمایش پیشگامانه مارت کرولی ” فیلم پسران در گروه ” برای بزرگداشت 50 سالگی در برادوی تولید شد. این به دنبال اجرای اصلی آن در خارج از برادوی و اقتباس سینمایی متعاقب آن در سال 1970 توسط کارگردان ویلیام فریدکین انجام شد. همانند آن فیلم ، نسخه 2020 Netflix کل بازیگران صحنه را برای تکرار مجدد نقش های خود بلند می کند ، در نتیجه تولیدی کاملاً متشکل از بازیگران آشکارا همجنس باز است.
آشنا ترین چهره های خدمه جیم پارسونز ، زاخاری کوینتو و مت بومر است که حضور آنها این ویژگی را به رئیس خود در پروژه های متعدد دیگر ، رایان مورفی گره می زند. خوشبختانه ، مورفی در اینجا فقط به عنوان تهیه کننده فعالیت می کند و کار را به جو مانتلو ، کارگردان احیا 2018 می سپارد.
بیشتر بخوانید : 28 فیلم برتر در حال حاضر Netflix
داستان فیلم پسران در گروه
یک بار دیگر ، کرولی مطالب خود را با صفحه نمایش تطبیق می دهد ، این بار با ند مارتل همکاری می کند. این فیلم به نویسنده ای اختصاص داده شده است که در مارس گذشته درگذشت و با خردمندی در بازه زمانی نوشتن خود باقی می ماند. یک سال قبل از استونی وال است و شش دوست در حال برگزاری مهمانی برای همبازی خود ، هارولد (کوینتو) هستند.
این شیپور خاموشی در خانه مایکل (پارسونز) ، پروانه اجتماعی ساکن آنها و استاد مراسم برگزار می شود.
مایکل نوشیدنی را ترک کرده است ، تصمیمی که اولین مهمان حزب ، دونالد (بومر) متوجه آن شد. این به معنای ضعیف بودن مایکل است که یک فرد مست خوب نیست ، اگرچه شیطان پرستان وی تحت تأثیر تحت تأثیر قرار دادن مکالمات به یادماندنی پس از مهمانی و پرتاب حداکثر سایه هستند.
فیلم پسران در گروه
ما همچنین می فهمیم که مایکل از بزرگ شدن می ترسد ، زیرا ترس از این دارد که خط موهایش ماه قدم زدن را بالای سرش انجام دهد. دونالد ، که مسلماً به نظر نمی رسد توسط کسی با یک ذره عقل سلیم از رختخواب رانده شود ، عاشق سابق خود را تحقیر می کند. در حالی که مشغول گپ زدن هستند ، مایکل برخی از اسباب بازی ها را آماده می کند تا با موج جزر و مدی قریب الوقوع مشروبات الکلی و کیک لازم تولد همراه شود.
پیش غذای دو ژوره از خرچنگ تهیه شده است که همیشه باید در مهمانی ها از آن دوری کنید. اکثر میهمانان به این توصیه توجه می کنند و با فرارسیدن شب کمی شوخی دویدن ایجاد می کنند.
به زودی ، همه به غیر از هارولد ، که ظاهر مد اواخر او به طرز مشهور مورد انتظار و تحمل است ، به ما پیوسته ایم. اموری (نامزد تونی ، رابین دو ژسوس) ، سرحال ترین عضو خدمه ، لری (اندرو رانلز) و شریک زندگی خود که به زودی طلاق می گیرد ، هنک (توک واتکینز) و برنارد (مایکل بنیامین واشنگتن) هستند فرانسوی کردن سلست هولم در “همه چیز درباره حوا” ، همان چیزی است که فرانسوی ها “de Token” می نامند.
بیشتر بخوانید : نقد فیلم عروس فرانکنشتاین
شما می توانید آخرین پول خود را شرط ببندید که با این دسته از برنارد ، کسی حرف N را رها می کند و قرار نیست که برنارد باشد.
علاوه بر ترکیب اصلی ما ، دو مهمان غیر منتظره نیز وجود دارد. یکی هدیه تولد اموری ، یک گاوچران نیمه شب (چارلی کارور) است که مغز او ظهر به صورت خنده ای متوقف شده است. بازدید کننده دیگر ، بسیار شوم تر ، آلن (برایان هاچیسون) ، هم اتاقی فوق العاده راست مایکل از دانشگاه است.
آلن در شهر و مایکل را صدا می کند تا جلسه ای ترتیب دهد. وقتی مایکل توضیح می دهد که با دوستانی که آلن دوست ندارد رابطه قبلی برقرار کند ، ناگهان آلن شروع به گریه می کند ، نمای سختی را که مایکل همیشه می دانسته است در هم می شکند. مایکل که نگران است ، آلن را برای نوشیدنی سریع دعوت می کند و به مهمانی های خود هشدار می دهد که ، جرات گفتن آن را داشته باشم ، تا وقتی که آنجا را ترک کند مستقیم عمل کنید.
وقتی بعداً آلن برای برنامه ریزی مجدد تماس می گیرد ، مایکل راحت می شود. حداقل تا اینکه پسر به هر حال حاضر شود. وقتی آلن متوجه می شود ، نه تنها او توسط مردان همجنسگرا احاطه شده است ، بلکه بهترین همسر دیوانه دخترش در دانشگاه نیز عضوی از این نظم است ، همه جهنم از بین می رود.
یکی از جزئیات جالب توجه تر کرولی نحوه ایجاد معضل آلن است ، به همین دلیل است که او گریه می کند و می خواهد مایکل ، MacGuffin نمایش را ببیند. دلیل اینکه چرا آلان به طور غیرمنتظره حاضر می شود ، چرا که حتی اگر احساسات همجنسگرایانه او را مجبور به ترک آن کند ، آنجا را ترک نخواهد کرد و آنچه که او بسیار ناامیدانه برای گفتن به مایکل دارد همه در اختیار مخاطبان قرار می گیرد.
کرولی به عنوان تنها شخصیت “مستقیم” در نمایش ، او را عمداً یک کاتالیزور کثیف و نه رقت انگیز می کند. مطمئناً ، او مایکل را تحریک می کند و او را به سمت بطری هل می دهد ، اما به غیر از این ، او یک آهو است که در چراغهای جلوی رنگین کمان گرفتار شده است.
بیشتر بخوانید : نقد فیلم تصنیف باستر اسکراگز
همیشه تماشای یک عضو اکثریت که به اجباری به حضور پر از اقلیت مجبور می شود ، هنگامی که مجوز حضور وی در اکثر اقلیت ها را می گیرد ، به طرز مطبوعی و ناخوشایندی درگیر است. هنگامی که اموری همجنسگرایی سختگیرانه آلن را به چالش می کشد ، آلن با خشونتی که انتظار دارید از مردی که به احتمال زیاد یک دروغ مستقیم زندگی می کند پاسخ دهد.
اما این تنها سرنخی است که کراولی در مورد اهداف واقعی آلن به ما ارائه می دهد. با این حال ، او همچنین از آلن برای ایجاد خنده دارترین لحظه نمایش استفاده می کند ، یک ضربت شرورانه (و دقیق) در یک ساده لوحی دگرجنسگرایانه: وقتی هانک با ظاهر ظاهر نشان می دهد که مردها را دوست دارد ، آلن فریاد می زند: “اما او ازدواج کرده است!” مردان دیگر به طور خودجوش منفجر می شوند با خنده های هیاهوی پر از تمسخر.
اینجا جایی است که هارولد ، اواخر معمول ، در این بررسی نشان داده می شود. او درست در همان زمان که آلن به اموری حمله می کند می رسد و مایکل دوباره خود را به مشروبات الکلی معرفی می کند. مانند مایکل ، او به فکر ظاهرش است ، اما در آینه خود را تظاهر می کند و پنجه می زند تا زمانی که جرات شجاعت را پیدا کند (یا اعمال آن). این ظاهراً تأخیر او را توضیح می دهد.
فیلم پسران در گروه
در حالی که مستی مایکل را به چهره ای تبدیل می کند که هزار جنجال را آغاز می کند ، هارولد پس زمینه مهمانی را که از هر ذره شیطنت لذت می برد شکار می کند. او یک گل گل خار دارد و کوینتو فوق العاده بازی می کند.
کوینتو به نظر می رسد مانند یک جوان اریک بوگوسیان است که به عنوان کنت چوکولای رذیل بازی می کند ، این درام را مانند خون آشام می کشد ، به طوری که وقتی لحظه بزرگ او فرا می رسد ، ما واقعاً به تهدیدی که وی برای هدف مایکل دارد اعتقاد داریم. این بهترین اجرای فیلم است.
متأسفانه در طرف مقابل طیف جیم پارسونز قرار دارد. مایکل نقش سختی را ایفا می کند و با افشای کامل ، من این تولید را در برادوی دیدم و همین مشکل را در اجرا داشت.
این شخصیت جعل شده است تا برخی از عمق مشابه Albee’s Martha را انجام دهد ، اما به جز سخنرانی آخر او ، جایی که واکنش های او کاملاً قدرتمند است ، پارسونز در اینجا بسیار ادب و یک نکته است. وقتی فیلم به “چه کسی از تئوری بیگ بنگ می ترسد” تبدیل می شود ، این احساس به ما دست می دهد که یک حلقه از همان صحنه را تماشا می کنیم.
بیشتر بخوانید : فیلم Private Life
این بیشتر در قسمت اصلی بازی مشهود است ، بازی ای که در آن مایکل همنوعان خود را به چالش می کشد تا با شخصی که بیشتر از همه دوستش دارند تماس بگیرند و به او بگویند. این مفهوم نوعی نبوغ نمایشی توسط کراولی است ، کمی قساوت که هم سادیستی است و هم مازوخیستی.
این در نسخه اصلی فریدکین مانند گانگسترها کار می کند ، زیرا مایکل از کنت نلسون این سکانس را لنگر می اندازد ، و این اقدام متقابل قانع کننده ای است که من در اجرای پارسونز ندیدم. در اینجا ، علی رغم کار عالی دی عیسی ، که قلب شما را می شکند و واتکینز و رانلز ، که در تماس های تلفنی خود کمدی تلخ عاشقانه ای پیدا می کنند ، موفقیت کمتری دارد.
فیلم پسران در گروه
درست وقتی بازیگران در مونولوگ های خود به نکات قابل توجهی دست می یابند ، مانتلو مرتباً از بازگشت به گذشته باز می ماند. او همچنین فیلم را با یک نمایش کاملاً پنیر و کاملاً غیرضروری به پایان می رساند. این انحرافات تأثیر سخنرانی ها را کم می کند ، حتی اگر یکی از آنها ادای احترامی به سکانس های زیر آب استر ویلیامز کند که لوئیز بی مایر عصبانی را بلندتر از آرم شرکتش کند.
آن لحظه رندی فرو رفتن لاغر در لحظه تماس تلفنی برنارد اتفاق می افتد و متأسفم ، من فقط نمی توانستم با این شخصیت کنار بیایم. واشنگتن عملکرد خوبی ارائه می دهد ، اما آنچه که او برای بازی در نظر گرفته است در بهترین حالت خسته کننده است. قوس او احساس می شود بخشی از “بازی برده” است که توسط کارگاه تلویزیونی کودکان برگزار می شود.
بیشتر بخوانید : نقاشی بانوی صخره‌ها
من می دانم که سال 1968 است ، اما این قسمت از فیلم احساس گمراهی و زیر نویس شدن می کند. مجموعه ای از رویدادها و جزئیات مبتنی بر نژاد به طور بالقوه جالب وجود دارد که ارزش بررسی دارد ، اما برای چنین کاری جسورانه ای که این بود و هست ، لحظه ای نادر است که احساس می شود بازی شخصیت نمی فهمد.
“The Boys in the Band” متهم شده است که مردان همجنسگرا را به عنوان خود متنفر معرفی کرده است ، اما حداقل برای من ، احساسات و آسیب های ارائه شده بسیار پیچیده تر از آن است. حتی اگر این یک قطعه دوره ای باشد ، اما هنوز هم برای برانگیختن همان احساسات در بیننده فعلی همجنسگرا یا دوجنسگرایی و شروع همان مکالمات مهم درباره اینکه چه کسی هستیم و چه احساسی داریم ، طراحی شده است.
من مدام این را می گویم: نمایندگی مهم است ، حتی اگر به اندازه برنارد ناقص باشد.
به عنوان مثال ، اعتبار آن جایی که برای لحظه ای است که مایکل واکنش نشان می دهد ، پس از آنکه آلن او را گرفت و نزدیکانش با یکدیگر برقصند. حتی اگر خانه او باشد (و طبق قوانین ، قوانینش) ، مایکل هنوز سعی می کند ظاهر آراسته را به خاطر آلن حفظ کند.
بیشتر بخوانید : اصطلاح کانن در موسیقی
هنگامی که آلن شماره رقص را می گیرد و مایکل به دیدن او می چرخد ، پارسونز این واکنش وحشتناک را میخ می کند ، و سپس با ادامه روند صحنه ، آن را با احساس آرامش و سرکشی ظریف و رو به زوال می گذارد. این لحظه ای را به یاد من آورد که هنوز در محل کارم نبودم و رئیسم کنار بار همجنسگرا که در آن می نوشیدم راه می رفت.
همان موقع که من به بیرون نگاه کردم ، او به پنجره نگاه کرد. او مرا دید و لحظه ای یخ زدم ، سپس لبخندی زدم و به او تکان دادم. هنگام تماشای “The Boys in The Band” ممکن است خاطرات این چنینی را تجربه کنید. من اصل را ترجیح می دهم و توصیه می کنم ، اما در مورد این یکی در حصار هستم. مسافت پیموده شده شما ممکن است متفاوت باشد
