نویسنده : نقد فیلم Meg 2: The Trench | گودال هیولا‌ها
1 ساعت 20 دقیقه سرگرمی با هیولاهای غول پیکر، ماجراجویی، اکشن و همیشه جذاب جیسون استاتهام در فیلم Meg 2: The Trench . این فیلم پادزهری است برای بی حالی که در آن گروهی از افراد غیرممکن را به سطحی بالاتر از تخیل می برند. اما آیا سینما همان چیزی است که در این فیلم می بینیم؟! برای دریافت پاسخ، در نقد و بررسی فیلم Meg 2: The Trench با بامدادی ها همراه باشید.
خلاصه داستان: جوناس تیلور (جیسون استاتهام) یک تیم تحقیقاتی را در یک ماجراجویی اکتشافی در اعماق اقیانوس هدایت می کند. اما هنگامی که یک عملیات وحشتناک در یک گودال وحشتناک بستر دریا ماموریت آنها را تهدید می کند، آنها مجبور می شوند در یک نبرد خطرناک برای بقا در برابر هیولاهای ماقبل تاریخ شرکت کنند. در مواجهه با کوسه‌های غول‌پیکر، ماقبل تاریخ و شکارچیان بی‌رحم محیطی، باید از شکارچیان بی‌رحم خود گول بزنند.
در تابستانی که تماشاگران پدیده باربنهایمر را مورد توجه قرار دادند و فضا یکی پس از دیگری سقوط کرد، دنباله‌ای بر یک فیلم هیولایی که حول محور کوسه‌های غول‌پیکر ماقبل تاریخ است، نفسی تازه می‌کند. Mag 2: The Pit ممکن است اثری مضحک باشد، اما این دقیقاً همان چیزی است که عموم مردم این روزها از آن می خواهند. منظورم چیزی شبیه واکسن کسالت است.
به یاد داشته باشید، پنج سال پیش، فیلم اکشن بسیار احمقانه فیلم The Meg ثابت کرد که جیسون استاتهام خنده دارترین قهرمان اکشن هالیوود است. حالا دنباله این واقعیت را به من، مخاطب یادآوری می کند. در 25 سال گذشته، جیسون استاتهام بریتانیایی خود را به عنوان جمجمه نقابدار مورد علاقه همه، پادشاه جدید ژانر اکشن یا قهرمان یک نفره نسل جدید هالیوود معرفی کرده است. اپیزود اول ماگ به جوناس تیلور بازیگر اجازه داد تا یک کوسه خونی غول پیکر را که از دنیای ناشناخته ای در زیر سنگر ماریانا سرچشمه می گیرد، شکار کند.
فیلم Meg 2: The Trench
اما پنج سال بعد، شخصیت جوناس تیلور این شانس را دارد که به جای یک کوسه غول پیکر با سه کوسه غول پیکر مبارزه کند. این بد است؟ بدون شک! به کارگردانی بن ویتلی، Mag 2: The Pit هر چیزی است که در یک فیلم پاپ کورن این ژانر می خواهید: روابط کارتونی بین شخصیت های مقوایی، طنز طعنه آمیز و مهمتر از همه، کوسه های بیشتر! در عصری که فیلم های جدی و قابل تامل زیادی در سینمای جهان وجود دارد، داشتن یک فیلم اکشن احمقانه و خنده دار خوب است تا کمی اوضاع را سبک کند.
اما من فکر می کنم به راحتی می توان فیلم Meg 2: The Trench را فقط از نظر ژانری که از آن ساخته شد ستایش کرد. اما چرا؟ این که نه خود فیلم و نه تماشاگران آن را جدی نمی گیرند به این معناست که فیلمسازان می دانند کارشان یک فیلم جهنمی است. با تماشای کار جدید بن ویتلی احساس می کنید که با دو اثر متفاوت با 9 فضای متفاوت روبرو می شوید که آرام آرام در هم تنیده می شوند و در نهایت به هم می رسند. این تفاوت چندانی ندارد که بدون آن می توانید کارهای بزرگ انجام دهید.
نیمه اول این فیلم چیزی شبیه «فیلم دنیای ژوراسیک» است و نیمه دوم آن ترکیبی از دنیای ژوراسیک و پارک ژوراسیک است که مانند «آرواره ها» کار می کند که هر دو برگرفته از سینمای استیون اسپیلبرگ هستند. بنابراین، از یک سو مگالودون لقب تشنه خون انسان را داریم و از سوی دیگر نخ انسان را در فیلم می بینیم. در همین حال، برخی از افراد بد در ته اقیانوس کار بدی انجام می دهند (این پایان داستان است) و استاتهام و تیمش باید باند را نابود کنند و همچنین هیولاهای ماقبل تاریخ را شکار کنند.
کل داستان فیلم همین سه خط است، یک روایت کلیشه ای قابل پیش بینی و ساده. در این میان، شخصیت شرور داستان یا همان قهرمان، هویت جدیدی نشان نمی دهد که من را جذب کند، در واقع هیچ شیمی خاصی با هیچکس در این فیلم وجود ندارد. هیچ یک از شخصیت ها پیشینه روایی قوی ندارند که مخاطب را به آنها علاقه مند کند. و متاسفانه این داستان بیشتر درباره این شخصیت ها است تا کوسه ها. کوسه ها هر از گاهی ظاهر می شوند تا کسی را بخورند و بروند.
حتی قهرمان فیلم با بازی جیسون استاتهام، نوعی زیست شناس دریایی با پتانسیل جیمز باند است. این به این معنی است که معلوم نیست شغل او غیر از مبارزه با کوسه های ماقبل تاریخ چیست. بنابراین، اکنون زمان مناسبی است که به این سوال که در ابتدای نقد مطرح شد پرداخته شود: آیا آنچه در فیلم Meg 2: The Trench می بینیم، سینماست؟! پاسخ واضح است، اینجا سینما وجود ندارد.
جالب ترین چیز در مورد فیلم Meg 2: The Trench ، خود فیلم نیست، بلکه پیشرفت آن است. این یک پروژه مشترک بین شرکت های سازنده آمریکایی و چینی است، اما برای هدف قرار دادن باکس آفیس چین بیش از هر کشور دیگری طراحی شده است. این موضوع در طول فیلم مشخص است، از آنجایی که بیشتر فیلم در چین و اطراف آن می گذرد، بازیگران بیشتر به زبان چینی صحبت می کنند، نقش اصلی استاتهام یک بازیگر جدید (جیومینگ) است که توسط وو جینگ، یک ستاره مشهور، نمایندگی می شود. در چین اجرا می شود. یک آهنگ پاپ چینی حتی در انتهای تیتراژ پخش می شود.
فیلم Meg 2: The Trench
من مشکلی با حضور چین در این فیلم ندارم، اما چیزی که برای من مهم است این است که برادران وارنر چقدر باز هستند. فیلم را طوری طراحی کرد که فقط از یک بازار سود ببرد. این تعریف کاملی از درآمد نقدی است.
اینجاست که می گویم « فیلم Meg 2: The Trench » به عنوان یک اثر سینمایی فاقد هرگونه علاقه و تلاش است. در اینجا مطلقاً روح وجود ندارد، زیرا فیلم صرفاً مجموعه‌ای از حوادث است که در دوربین برای سرمایه‌گذاری بر جمعیت عظیم چین ثبت شده است. بنابراین این یک فیلم نیست، یک محصول است. این کار به معنای تجربه کردن تجربه ناب نیست. بلکه به معنای مصرف محصولی است که به دنبال جذب پول مخاطب است.
البته گفتم کل فیلم Meg 2: The Trench تولید شرکتی است اما الان فیلم بد نیست. بیست دقیقه آخر در واقع بسیار سرگرم کننده است و آنچه را که مخاطب از این نوع فیلم می خواهد ارائه می دهد. به عنوان مثال، با وجود تکیه زیاد به CGI، سکانس‌های اکشن بسیار هوشمندانه و خوبی وجود دارد. همچنین لازم به ذکر است که زمان پخش فیلم در حدود دو ساعت معقول است.
پس در جمع بندی باید گفت: فیلم Meg 2: The Trench محصولی ژانری است که نمی توان آن را سینما نامید. اما اگر یک فیلم احمقانه با فیلمنامه احمقانه و اکشن کارتونی را دوست دارید، این ژانر است. ” فیلم Meg 2: The Trench ” یک سرگرمی با پاپ کورن است، اگر بتوانید قسمت منطقی مغز خود را در طول مدت این فیلم خاموش کنید، قطعا از تماشای این کوسه ژوراسیک لذت خواهید برد.
