نقد فیلم طلاخون

فیلم طلاخون با نام سابق خورشید هنوز می درخشد، فیلمی جنایی و درام به کارگردانی ابراهیم شیبانی با بازی شهاب حسینی و ترنم کرمانیان است. پیشاپیش، برای بررسی فیلم طلاخون با بامدادی ها در تماس باشید.

معرفی فیلم طلاخون

فیلم طلاخون تلفیقی از زندگی اولین قاتل زنجیره ای ایرانی است. محین قدیری که در سال 1375 مستند محین را ساخت، اولین قاتل زنجیره ای ایران بود که به قتل پنج زن و یک مرد متهم شد. مهین دو فرزند دارد و زندگی بسیار عادی دارد. پس چرا او ناگهان تصمیم می گیرد قاتل زنجیره ای شود؟ او سرانجام در سال 1989 به دار آویخته شد.

چون فیلم طلاخون  بر اساس واقعیت است، داستان قابل پیش بینی است و ساختار خاصی ندارد. اما شاید دیدن آن از منظر جامعه شناختی جالب نباشد. تعداد این گونه فیلم ها کم نیست و در این صورت می توانید مقالاتی در مورد فیلم های مبتنی بر واقعیت های ایرانی تماشا کنید.

بیشتر بخوانید: نقد و بررسی فیلم گتسبی بزرگ

دو گانه شدن روایت

فیلم طلاخون داستانی بر اساس واقعیت است. بنابراین نویسنده و کارگردان برای انتقال هر چه دقیق تر روایت مجبور به دنبال کردن توالی وقایع واقعی می شوند و نمی توانند با شعر پیش بروند.

اما این بدان معنا نیست که تصویر ساختار یکپارچه ندارد. هر چقدر هم که دست نویسنده در روایت یک داستان واقعی بسته باشد، باید آن داستان را در ساختاری باورپذیر و جالب ببافد.

قسمت اول فیلم خوب پیش میره و مراحل کارشون رو نشون میده. اما از نقطه‌ای دیگر، وقتی وارد قسمت دوم فیلم می‌شویم، ناگهان صحنه محو می‌شود و فیلم به داستانی آشفته تبدیل می‌شود که سعی دارد به سرعت تمام شود.

بخشی از دلیل آن درست بودن آن است، اما بخشی دیگر به دلیل عدم ترکیب داستان و نویسنده است. به این ترتیب روایت شورش ها تبدیل به مستندی خسته کننده می شود و مخاطب منتظر پایان آن می ماند.

عدم رعایت تعلیق به عنوان عنصر اصلی ژانر

نوع جنایت خود نوعی تعلیق و رمز و راز است که باعث محبوبیت این دو امر شده است. طلاخون یک اثر جنایی و توسعه است، نقطه قوت داستان واقعی آن تنش و هیجان آن است.

اما هیچ سکانس هیجان انگیزی در فیلمنامه وجود ندارد که برای فیلمی در این سبک فاجعه است. وقتی فیلمی نتواند عنصر اصلی ژانر خود را در داستان جای دهد، فیلم نمی تواند انتظار داشته باشد که مخاطب در حین تماشای فیلم از آن لذت ببرد.

نمونه دیگری از چنین فیلمی در سینمای ایران، فیلم عنکبوت است. برخلاف فیلم طلاخون، فیلم سک توانست عنصری از تعلیق را در دل داستان واقعی و تلخ خود بگنجاند و مخاطب را به صحنه اکشن بکشاند.

اپیزودهای پایانی و شگفت انگیز در لاخون به قدری زیاد است که مخاطب از قسمتی به قسمت دیگر خسته و بی حوصله می شود و فقط می خواهد هر چه زودتر آن را به پایان برساند.

بیشتر بخوانید: زندگینامه جفری دامر | قاتل بی رحم

شخصیت پردازی ضعیف و بی منطق

شخصیت ماها که شخصیت اصلی فیلم است از نظر شخصیتی بسیار ضعیف است. تا مخاطب با شخصیت ها همذات پنداری کند آنها ابتدا باید انگیزه تصمیم او را بدانند. اما در فیلم طلاکون انگیزه های اصلی او هرگز در یک سکانس متفکرانه ذکر نمی شود و چیز دیگری از شخصیت او نشان داده نمی شود. به جز چند خط دیالوگ.

البته این ایده که او را به عنوان یک زن ساده و خانواده محور به تصویر بکشیم ایده خوبی است و در نیمه اول فیلم کاملاً کار می کند. اما در نیمه دوم فیلم و به خصوص در پایان فیلم، شخصیت یخو غیر منطقی می شود، هیچ سلسله مراتبی دلیل این غیر منطقی بودن را نشان نمی دهد.

در واقع یک شخصیت خوب از طریق اتفاقاتی که در فیلمنامه برایش می افتد معرفی می شود و آن اتفاقات تصمیم او را تغییر می دهد. اما در فیلم طلا خون این اتفاقات بیرونی نیست که روی شخصیت ها تاثیر بگذارد، بلکه خود شخصیت ها تغییر می کنند.

زیاده روی در درونمایه

فیلم طلاخون هم در موضوع خود اغراق می کند. تمام سکانس های فیلم می خواهند مخاطب را برای شخصیت های فیلم متاسف کنند. شخصیت هایی که کاملاً غیرمنطقی و بد شخصیت هستند، حتی از روی موسیقی متن و کادربندی های مختلف، هرگز توسط مخاطب شناخته نمی شوند.

یک شخصیت زمانی برای مخاطب مهم می شود که فیلمنامه آن را از طریق روایت، ساختار، و رویدادهای اصلی مهم کند. اما حتی اگر شخصیت برای داستان مهم نباشد، مطمئناً برای مخاطب مهم نخواهد بود.

عملکرد بازیگران تنها نقطه قوت بزرگ فیلم است

شاید دلیل اصلی تماشای فیلم طلاخون جدا از ژانر اجتماعی، بازی شهاب حسنی و حسام منظور باشد. شهاب حسینی در نقش افسر پلیس ظاهر می شود، نقشی که پیش از این در سریال پست شیر ​​دیده بودیم. او به خوبی خود را با کار وفق می دهد و می تواند کاری را که به او محول شده است با اعتقاد و تاثیرگذاری انجام دهد.

حسام یعنی ولی قضیه فرق می کنه. حسام منظور خوب بازی می کند و قابل باور است. اما شخصیتی که به او داده شده غیر منطقی و بی تاثیر است.

سخن آخر

تماشای فیلم طلاخون ممکن است دلپذیر نباشد زیرا به یک موضوع اجتماعی عمده می پردازد. اما اگر با این فیلم بنشینید و یک مستند خشک و خالی تماشا کنید، فیلمی در ژانر جنایی و معمایی تماشا نمی کنید. اگر با نظر دوم به فیلم بروید، قطعا ناامید خواهید شد.