نویسنده : ▪️نقد فیلم سامورایی : پس از انتشار «آدمکش» دیوید فینچر بود که از این‌سو و آن‌سو زمزمه‌هایی شنیده می‌شد که «آی اهل عالم ببینید که فینچر در سال ۲۰۲۳ سامورایی ساخته است» و همین گزاره همچون ویروس به درون جملات بسیاری از افرادی که در جای‌جای دنیا در حال ریویو نوشتن بودند رسید. اما واقعیت این بود که اثر فینچر صرفاً شباهتی ناچیز با سامورایی داشت و خود اقتباسی از یک کمیک‌بوک بود. اما فیلم سامورایی اثر چه کسی بود؟ یکی از معجزات سینما اینجاست که با شنیدن نام فیلم سامورایی نه به ژاپن، بلکه به فرانسه سفر می‌کنیم؛ به سال ۱۹۶۷ و درون قاب «ژان پیر ملویل»…
نام اصلی: Le Samouraï
نام فارسی: فیلم سامورایی
محصول: ۱۹۶۷ – فرانسه
ژانر: جنایی، هیجان‌انگیز، نئونوآر
رده‌ی سنی: ۱۳+
امتیاز: ۴ از ۴
مصطفی ملکی
▪️فیلم سامورایی با نزدیک به ۲ دقیقه لانگ‌شاتی از اتاق نمور «جف کاستلو» شروع می‌شود که کم‌کم صدای موسیقی روی تصویر می‌آید، دود برآمده از بازدم جف هنگام سیگار کشیدن چشم مخاطب را به خود خیره می‌کند و جمله‌ای که آقای ملویل از کتابی با نام طریقت سامورایی روی صفحه می‌آورد.؛ جمله‌ای در باب انزوای ذاتی یک سامورایی. این صحنه‌ی یکتا گویی تجربه‌ی زیسته‌ی همه‌ی ما مخاطبان است. این صحنه درست همان خلسه‌ای است که بسیاری از ما قبل از یک کار مهم، قراری سرنوشت‌ساز و هر آن رخدادی که نیاز به تمرکز و جزییات دارد به درون‌اش می‌رویم تا تمرکز خود را به نهایت برسانیم…
▪️تعلیق در اثر آقای ملویل تعریف هیچکاکی ندارد، بلکه دقیقاً از آن خود ملویل است. به دو سکانس روشن کردن ماشین یا به نوعی سرقت خودرو توسط جف دقت کنید. در این دو سکانس که گویی همچون دو وزنه تعلیق و اضطراب و در عین حال هیجان اثر را به تعادل می‌رسانند با سکانس و برش‌هایی همچون افتتاحیه‌ی «جیب‌بر» برسون مواجه هستیم. نگاه خیره‌ی هر دو کاراکتر به افق مقابل، دستان‌اشان که در حال آزمون و خطاست…
▪️مگر می‌شود در باب فیلم سامورایی نوشت و درباره‌ی سکانس‌های رفت و برگشت جف کاستلو به درون کلوب شبانه ننوشت. به ورود کاستلو دقت کنید که چگونه آقای ملویل از طریق برش‌های مستقیم او را لحظه‌به‌لحظه و از میان گروه‌های دو نفره و سه نفره‌ی مهمانان پیش می‌برد و حتی دوربین در جایی مقابل گروه جز قرار می‌گیرد و والری برای اولین بار درون قاب هویدا می‌شود…
▪️…روولور خالی در دستان سرد جف چه؟ آیا او با این کار ادای دینی اخلاقی به والری کرد تا بدون هیچ دین اخلاقی به مرگ خوشامد بگوید؟ این پرسش‌ها را هر مخاطبی با توجه به آنچه از درون روایت و شخصیت‌پردازی جف کاستلو دریافت کرده می‌دهد. اما آنچه باقی می‌ماند روایت سامورایی همچون اثری کامل در تاریخ سینماست که جف کاستلو را در میان قاب‌هایی با پالت رنگی سرد تبدیل به یکی از کالت‌ترین کاراکترهای تاریخ سینما کرد.
