بیوگرافی خواننده راک میک جگر

میک جگر به‌عنوان خواننده اصلی گروه رولینگ استونز، به‌خاطر آهنگ‌های تلخ و متأثر از بلوز و حضور کاریزماتیک خود در صحنه، به یک اسطوره راک تبدیل شده است.

میک جگر کیست؟

میک جگر، خواننده گروه رولینگ استونز، به یک اسطوره راک تبدیل شده است و بیش از چهار دهه است که طرفداران را خوشحال کرده است. جگر با ترک مدرسه اقتصاد لندن و شروع یک گروه با کیت ریچاردز، رولینگ استونز را با موفقیت‌های مهمی مانند «(من نمی‌توانم) رضایت»، «آنجی» و «دلتنگ شما» را به صدر جهان رساند. “سوق دادن گروه و خود به وضعیتی که اکثر نوازندگان ناشناخته هستند.

زندگی اولیه و تأثیرات موسیقی

مایکل فیلیپ جگر در 26 ژوئیه 1943 در دارتفورد انگلستان به دنیا آمد. میک جگر به‌عنوان خواننده اصلی گروه رولینگ استونز، به یک اسطوره راک تبدیل شده است که به‌خاطر آهنگ‌های تلخ و متأثر از بلوز و حضور کاریزماتیک خود در صحنه شناخته می‌شود. او بیش از چهار دهه است که لژیون هواداران را خوشحال کرده است.

میک جگر

میک جگر بزرگ‌ترین پسر یک معلم و یک خانه‌دار، دانش‌آموز خوبی بود و در بین همکلاسی‌هایش محبوب بود. او در سنین پایین به موسیقی بلوز و R&B آمریکایی علاقه مند شد و اولین گیتار خود را در 14 سالگی دریافت کرد.

در نوجوانی، جگر شروع به جمع آوری آلبوم های بلوز از افرادی مانند Muddy Waters و Howlin’ Wolf کرد. او و دوستش دیک تیلور خیلی زود گروهی را با هم به نام Little Boy Blue and the Blue Boys با خواننده Jagger راه اندازی کردند.

بیشتر بخوانید: بیوگرافی کیلین مورفی

در سال 1960، جگر در مدرسه اقتصاد لندن پذیرفته شد. او در خانه زندگی می کرد و برای شرکت در کلاس ها به شهر رفت و آمد می کرد. جگر همچنین در حال کار بر روی گروه خود، به زودی یک عضو جدید، کیت ریچاردز، گیتاریست را اضافه کرد. این دو با بزرگ شدن در دارتفورد یکدیگر را می شناختند.

میک جگر و ریچاردز با هم صحنه نوظهور بلوز لندن را کاوش کردند و مدتی را در باشگاه ایلینگ گذراندند. در آنجا آنها آهنگ Blues Incorporated الکسیس کورنر را دیدند و توسط گیتاریست برایان جونز، که به عنوان مهمان با گروه ظاهر شد، شگفت زده شدند. پس از مدتی، جگر نیز به عنوان خواننده مهمان با Blues Incorporated ظاهر شد.

تشکیل رولینگ استونز

میک جگر، ریچاردز و تیلور به زودی به جونز پیوستند، که می خواست گروه خود را راه اندازی کند. ایان استوارت پیانیست نیز یکی از اعضای اولیه گروه رولینگ استونز بود. در سال 1963، چارلی واتس به عنوان درامر گروه به گروه ملحق شد و تیلور از گروه جدا شد و بیل وایمن جایگزین آن شد. با این حال، استوارت به عنوان مدیر جاده و همچنین نواختن و ضبط با گروه باقی ماند.

میک جگر

تحت هدایت مدیرشان اندرو لوگ اولدهام، رولینگ استونز به عنوان گروهی از راکرهای وحشی و خشن به بازار عرضه شد. سبک وحشی این گروه به آنها کمک کرد تا با Decca Records معامله کنند. جگر یکی از عناصر کلیدی در موفقیت روزافزون گروه بود و مخاطبان را با شیطنت‌های صحنه و جذابیت‌های جنسی خود جذب کرد.

در ابتدا، گروه اکثراً نسخه‌های کاور آهنگ‌های دیگران را ضبط می‌کردند، اما ریچاردز و جگر، همراه با هم گروه‌هایشان، به زودی به‌عنوان یک تیم آهنگ‌نویس قدرتمند ظاهر شدند – گهگاه از نام مستعار «نانکر فلج» برای برخی از کارهای اولیه‌شان استفاده می‌کردند.

استونز برای اولین بار در سال 1964 با نسخه جلدی از بابی ووماک “It’s All Over Now” وارد جدول بریتانیا شد. در همان سال، گروه اولین آلبوم خود را منتشر کرد و در ایالات متحده تور برگزار کرد و اولین آهنگ آمریکایی خود را با آهنگ «آن دختر متعلق به دیروز است» داشت.

به زودی موفقیت‌های بیشتری دنبال شد، از جمله آلبوم‌های «(من نمی‌توانم هیچ) رضایتی نداشته باشم» و «آن را سیاه رنگ کن» به همراه آلبوم‌هایی مانند «Out of Our Heads» (1965) و «Aftermath» (1966).

ضربات تراژدیک

در سال 1967، زندگی شخصی میک جگر خبرساز شد. او و دوست دخترش، خواننده ماریان فیتفول، از جمله کسانی بودند که در جریان یورش پلیس به خانه روستایی ریچاردز در انگلستان دستگیر شدند.

ماموران پلیس در بازرسی خود اقلام مواد مخدر و مواد غیرقانونی کشف کردند. جگر و ریچاردز هر دو به دلیل جرایم مرتبط با مواد مخدر محاکمه و محکوم شدند، اما در دادگاه تجدید نظر حکم آنها لغو شد. دو سال بعد، پس از یورش مقامات به خانه میک جگر در لندن، جگر و فیثفول به دلیل داشتن مواد مخدر دستگیر شدند.

در پایان این دهه، جگر و بقیه اعضای گروه از موفقیت بزرگی برخوردار بودند. Begars Banquet در سال 1968 منتشر شد و سبک راک ساده ای داشت. یکی از تک‌آهنگ‌های آن به نام «Jumpin’ Jack Flash» به رتبه 1 جدول بریتانیا رسید و به رتبه 5 برتر ایالات متحده رسید.

در سال 1969، استونز چندین تغییر بزرگ را پشت سر گذاشت. جونز در ژوئن گروه را ترک کرد، پس از دستگیری‌های فراوانش که مواد مخدر مانع از خروج او از کشور برای یک تور ایالات متحده شد. میک تیلور، گیتاریست 20 ساله، جایگزین او شد. جونز کمتر از یک ماه بعد غرق شده در استخرش پیدا شد.

بیشتر بخوانید: بیوگرافی لئونارد برنشتاین

گزارش پزشکی قانونی نشان داد که جونز در زمان مرگ تحت تأثیر مواد مخدر و الکل بوده است و مرگ او را “مرگ بر اثر حادثه” اعلام کرده است. در واکنش به مرگ نابهنگام جونز، استونز یک کنسرت رایگان در هاید پارک در 5 ژوئیه 1969 اجرا کرد، دو روز پس از مرگ هم گروه سابق خود. این گروه که در ابتدا به عنوان فرصتی برای ارائه گیتاریست جدید خود برنامه ریزی شده بود، کنسرت را به جونز اختصاص داد.

قبل از شروع کنسرت، میک جگر بخش‌هایی از «آدونایس» پرسی شلی را خواند که شعری درباره مرگ یکی از دوستانش بود. Stagehands صدها پروانه سفید را به عنوان بخشی از ادای احترام منتشر کرد و استونز یکی از آهنگ های مورد علاقه جونز را پخش کرد: “I’m Yours And I’m Hers”.

چند ماه بعد زمانی که گروه آلبوم موردانتظار Let It Bleed (1969) را منتشر کرد، تراژدی دوباره رخ داد. برای تبلیغ این رکورد، استونز کنسرتی رایگان در ماه دسامبر در Altamont Speedway در شمال کالیفرنیا ترتیب داد.

در حالی که گروه در حال پخش آهنگ «زیر شست من» بود، مرد جوانی از بین تماشاگران توسط یکی از اعضای باند موتورسیکلت فرشتگان جهنم مورد اصابت چاقو قرار گرفت و کشته شد. این رویداد غم انگیز در فیلم ثبت شد و در مستند Gimme Shelter به نمایش درآمد.

بازدیدهای بیشتر و انشعابات

خارج از گروه، جگر در بازیگری فعالیت می کرد. او در فیلم ند کلی (1970) نقش شخصیت اصلی، یک قانون شکن افسانه‌ای را بازی کرد و برای فیلم In Performance (1970) جگر نقش یک ستاره راک منزوی را بازی کرد. هیچ کدام از این دو فیلم تاثیر چندانی در بینندگان سینما نداشتند.

در حالی که موفقیت صفحه نمایش او را از دست داد، جگر یک ستاره راک محبوب باقی ماند. استونز چندین آلبوم موفق در دهه 1970 و اوایل دهه 80 داشت، از جمله Sticky Fingers (1971)، Exile on Main St. (1972)، Some Girls (1978)، Emotional Rescue (1980) و Tattoo You (1981).

در اواسط دهه 1980، رابطه بین جگر و ریچاردز به طور فزاینده ای تیره شده بود. میک جگر بیشتر انرژی خود را روی یک حرفه انفرادی با نتایج متفاوت متمرکز کرد. در حالی که اولین تلاش او، She’s the Boss در سال 1985، به اندازه کافی خوب فروخت تا پلاتینیوم شود، آلبوم دوم او Primitive Cool (1987) نتوانست نظر خریداران موسیقی را جلب کند.

تالار مشاهیر و آلبوم های بعدی

در سال 1989، استونز به تالار مشاهیر راک اند رول راه یافت. جگر و ریچاردز در همین زمان تصمیم گرفتند دوباره با هم کار کنند که نتیجه آن چرخ های فولادی (1989) بود که به رتبه 3 جدول آلبوم های ایالات متحده رسید. برای تبلیغ این رکورد، گروه تورهای زیادی برگزار کرد.

میک جگر قدرت خود را در یک رکورد انفرادی دیگر به نام «روح سرگردان» در سال 1993 امتحان کرد که با شور و شوق ولرم روبرو شد. سال بعد، او با تلاش بعدی استونز، Voodoo Lounge (1994) بسیار بهتر عمل کرد. این آلبوم نمرات قوی از منتقدان دریافت کرد و برنده جایزه گرمی بهترین آلبوم راک شد.

در بین ضبط Bridges to Babylon (1997) و A Bigger Bang (2005) با گروهش، جگر دوباره آرزو داشت که خود را به عنوان یک هنرمند انفرادی با Goddess in the Doorway در سال 2001 تثبیت کند. او همچنین به عنوان یک تهیه کننده فیلم برای خود حرفه ای ایجاد کرد و روی پروژه هایی مانند The Women (2008) و انیمیشن Ruby Tuesday کار کرد. زمانی که میک جگر به عنوان یک راکر سرکش دیده می شد، زمانی که در سال 2003 توسط شاهزاده چارلز به عنوان شوالیه اعطا شد، تصویری آراسته بود.

کنسرت تاریخی در هاوانا

استونز در 25 مارس 2016، زمانی که یک کنسرت رایگان برای 500000 نفر در هاوانا، کوبا اجرا کردند، تاریخ ساز شدند، جایی که موسیقی آنها قبلاً توسط رژیم کمونیستی این کشور به دلیل خرابکاری ممنوع شده بود. این کنسرت پس از دیدار تاریخی باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا چند روز قبل، انجام شد که بخشی از تلاش برای عادی سازی روابط ایالات متحده با کوبا بود.

میک جگر

گروه در بیانیه ای گفت: “ما در طول فعالیت طولانی خود در مکان های خاص بسیاری اجرا کرده ایم، اما این نمایش در هاوانا نقطه عطفی برای ما خواهد بود و امیدواریم برای همه دوستانمان در کوبا نیز.”

نمایش در سالن ورزشی سیوداد دپورتیوو هاوانا اولین کنسرت گروه در کوبا و بخشی از تور آمریکای جنوبی 2016 بود.

میک جگر و هم گروه‌هایش همچنان با اجرای زنده‌شان طرفداران را مجذوب خود می‌کردند، اما مجبور شدند تور آمریکای شمالی را که قرار بود در 20 آوریل 2019 آغاز شود، به تعویق بیاندازند تا به جگر فرصت بهبودی پس از عمل جراحی قلب را بدهند.

زندگی شخصی و فرزندان

میک جگر پدر هشت فرزند است. او یک دختر به نام کاریس هانت جگر، متولد 4 نوامبر 1970، از بازیگر مارشا هانت دارد. در همین زمان، جگر با بیانکا پرز مورنو د ماسیاس درگیر شد. این زوج از سال 1971 تا 1980 ازدواج کردند و در 21 اکتبر 1971 با جید شینا ایزبل به دنیا آمدند.

بیشتر بخوانید: بیوگرافی تیلور سویفت

در سال 1990، جگر با دوست دختر قدیمی، مدل جری هال ازدواج کرد. آنها چهار فرزند داشتند: پسران جیمز لروی آگوستین (متولد 28 اوت 1985) و گابریل لوک بیورگارد (متولد 13 دسامبر 1997) و دختران الیزابت اسکارلت (متولد 2 مارس 1984) و جورجیا می آیشا (متولد 12 ژانویه 199).

رابطه آنها در سال 1999 پس از اینکه هال متوجه شد که جگر با مدل لوسیانا گیمنز مراد رابطه دارد، پایان یافت. پس از یک اختلاف اولیه در مورد پدری، جگر به عنوان پدر پسر مراد، لوکاس موریس مراد، که در 18 می 1999 به دنیا آمد، مشخص شد.

میک جگر همچنین رابطه عاشقانه ای با طراح L’Wren Scott داشت که در سال 2006 یک برند مد را راه اندازی کرد. در مارس 2014 گزارش شد که اسکات در سن 49 سالگی به دلیل خودکشی ظاهری مرده پیدا شده است. بر اساس گزارش ها، اسکات خود را حلق آویز کرد. جگر در زمان مرگش همراه با هم گروهش در تور استرالیا بود.

میک جگر

در جولای 2016، اخباری منتشر شد مبنی بر اینکه جگر در سن 73 سالگی دوباره پدر می شود. او و دوست دختر بالرین 29 ساله اش ملانی همریک در 8 دسامبر 2016 صاحب پسری به نام دورو اکتاویان باسیل جگر شدند. در سال 2014 شروع به دوستیابی کرد.

حقایق کلی

نام: میک جگر
تاریخ تولد: 26 جولای 1943
شهر تولد: دارتفورد
کشور تولد: انگلستان
شناخته شده ترین: میک جگر به عنوان خواننده اصلی گروه رولینگ استونز، به خاطر آهنگ های تلخ و متاثر از بلوز و حضور کاریزماتیک خود در صحنه، به یک اسطوره راک تبدیل شده است.
صنایع
سنگ
علامت نجومی: لئو
مدارس
مدرسه اقتصاد لندن