نویسنده : رئالیسم جادویی ، عمدتاً استراتژی داستانی آمریکای لاتین که مشخصه اصلی آن شامل گنجاندن عناصر خارق العاده یا افسانه ای در داستان های به ظاهر واقع گرایانه است.
اگرچه این استراتژی در ادبیات بسیاری از فرهنگ ها در سنین مختلف شناخته شده است ، اصطلاح رئالیسم جادویی یک تعریف نسبتاً اخیر است که اولین بار در دهه 1940 توسط رمان نویس کوبایی ، Alejo Carpentier ، که این ویژگی را در بسیاری از ادبیات آمریکای لاتین تشخیص داد ، به کار رفته است.
برخی از محققان عقیده دارند که واقع گرایی جادویی نتیجه طبیعی نوشتن پسااستعماری است ، که حداقل باید دو واقعیت مجزا را درک کند – واقعیت فاتحان و همچنین واقعیت های تسخیر شده. گابریل گارسیا مارکز کلمبیایی ، خورخه آمادوی برزیلی ، خورخه لوئیس بورخس و خولیو کورتازار آرژانتینی و ایزابل آلنده شیلیایی از برجسته ترین جادوگران آمریکای لاتین برجسته هستند.
تاریخ رئالیسم جادویی چیست؟
اصطلاح “رئالیسم جادوگر” ، که به “رئالیسم جادویی” ترجمه می شود ، اولین بار در سال 1925 توسط منتقد هنر آلمانی ، فرانتس رو ، در کتاب Nach Expressionismus: Magischer Realismus (پس از اکسپرسیونیسم: واقع گرایی جادویی) استفاده شد. وی این اصطلاح را برای توصیف “Neue Sachlichkeit” یا “عینیت جدید” به کار برد ، سبکی از نقاشی که آن زمان در آلمان رواج داشت و جایگزینی برای رمانتیک گرایی اکسپرسیونیسم بود.
Roh اصطلاح ” رئالیسم جادویی ” را برای تأکید بر اینکه چگونه اجسام عادی جادویی ، خارق العاده و عجیب در دنیای واقعی ظاهر می شوند ، هنگامی که متوقف می کنید و به آنها نگاه می کنید ، استفاده کرد.
وقتی Nach Expressionismus: Magischer Realismus در سال 1927 به اسپانیایی ترجمه شد ، این سبک در آمریکای جنوبی محبوبیت بیشتری پیدا کرد. در طول اقامت در پاریس ، نویسنده کوبایی فرانسوی-روسی ، Alejo Carpentier تحت تأثیر رئالیسم جادویی قرار گرفت. وی همچنین مفهوم Roh را به آنچه “رئالیسم شگفت انگیز” خواند ، توسعه داد ، تمایزی که احساس می کرد در مورد آمریکای لاتین به طور کلی اعمال می شود.
در سال 1955 ، آنجل فلورس ، منتقد ادبی ، اصطلاح “رئالیسم جادویی” (در مقابل “رئالیسم جادویی”) را در انگلیسی در مقاله ای ابداع كرد و بیان داشت كه این عناصر رئالیسم جادویی و رئالیسم شگفت انگیز را تركیب می كند. وی بر اساس مجموعه داستانهای قبلی که قبلاً منتشر شده بود Historia Universal de la Infamia (تاریخ جهانی بدنام) نویسنده آرژانتینی را خورخه لوئیس بورخس به عنوان اولین رئالیست جادویی نامید.
در حالی که نویسندگان آمریکای لاتین واقع گرایی جادویی را امروز می سازند ، نویسندگان پیش از این داستان هایی در مورد موقعیت های پیش پا افتاده با عناصر خیالی نوشته بودند قبل از اینکه رئالیسم جادویی یک ژانر ادبی شناخته شده باشد. به عنوان مثال ، دگرگونی فرانتس کافکا – رمانی با مضامین که منتقدان امروز آن را رئالیسم جادویی می دانند – در سال 1915 ، یک دهه قبل از نوشتن روح درباره رئالیسم جادویی و خیلی قبل از ظهور ژانر در ادبیات آمریکای لاتین ، در سال 1915 منتشر شد.
7 رمان جادویی واقع گرایی که باید بخوانید
این داستان های جادویی رئالیسم را برای الهام گرفتن هنگام نوشتن رمان یا داستان کوتاه خود بخوانید. همه آنها مرز بین خیال و واقعیت را از بین می برند و شامل عناصر جادویی هستند که در دنیای واقعی وجود ندارند:
صد سال تنهایی توسط گابریل گارسیا مارکز (1967).
یک داستان چند نسلی در مورد پدر سالاری که خواب شهری از آینه ها به نام Macondo را می بیند و سپس آن را مطابق با برداشت های خود ایجاد می کند.
Midnight’s Children نوشته سلمان رشدی (1981).
رمانی در مورد پسری با قدرت تله پاتیک زیرا او نیمه شب همان روزی که هند به کشوری مستقل تبدیل شد متولد شد.
خانه روح ها توسط ایزابل آلنده (1982).
داستانی چند نسلی درباره زنی با قدرت های ماورالطبیعه و ارتباط با دنیای روح.
محبوب تونی موریسون (1987).
رمانی در مورد یک برده سابق که توسط یک روح متجاوز تحت تعقیب قرار گرفته است.
مثل آب برای شکلات نوشته لورا اسکیوئل (1989).
رمانی در مورد زنی که احساسات او در آشپزی او تزریق می شود و باعث ایجاد عواقب ناخواسته برای افرادی که تغذیه می کند ، می شود.
وقایع نگاری پرندگان Wind-Up توسط هاروکی موراکامی (1994).
رمانی درباره مردی که در جستجوی گربه گمشده خود و سرانجام همسر گمشده اش در دنیایی زیر خیابان های توکیو است.
اقیانوس در انتهای مسیر توسط نیل گیمن (2013).
رمانی درباره مردی که پس از بازگشت به زادگاهش برای مراسم تشییع جنبه ، به گذشته خود می اندیشد.
خواه به عنوان یک تمرین هنری در واقع گرایی جادویی فرو رفته باشید یا بخواهید توجه مراکز انتشاراتی را به خود جلب کنید ، دانستن اینکه از کجا شروع شود سخت است. نویسنده برنده جایزه سریال The Sandman نیل گیمن دهه ها را در رویاهای دنیاهای جادویی گذرانده است. نیل در مسترکلاس خود در مورد هنر قصه گویی ، تمام آنچه را که آموخته است در مورد چگونگی خلق شخصیت های قانع کننده و جهان های داستانی زنده به اشتراک می گذارد.
منبع سایت مداد
بیشتر بخوانید:
نقد فیلم بچه های آسمان|معرفی کتاب الیور تویست|کسب درآمد از سایت خبری|نقد فیلم پینوکیو|سریال افسون شده فصل سوم|نقد فیلم جویندگان|نقد فیلم آتالانت|نقد سریال see|بهترین فیلمهای اسپیلبرگ|بهترین فیلم های دنیل رادکلیف
