نقد فیلم Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves

اطلاعاتی در مورد نقد فیلم Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves

در سینما زمانی را دیدیم که کتاب منبع اصلی اقتباس از فیلم بود. اما در دنیای پست مدرن امروز، بازی های ویدیویی در حال تسخیر سینما هستند و روز به روز بر تعداد فیلم ها و سریال های درخشان در این زمینه افزوده می شود.

مثلاً چند ماه پیش سریال last of us  با چنان قدرتی سینما را تصاحب کرد که هیچ سریال دیگری نمی تواند چندین سال نزدیک شود. یا مثلا همان انیمیشن Super Mario که می تواند مطابق انتظار ظاهر شود و گیشه را فتح کند.

و امروز شاهد اقتباس جدیدی از بازی خاطره انگیز Dungeons Dragons: Honor Among Thieves هستیم که اول از همه 100% سرگرم کننده و دور ریختنی است، اما فیلم در واقع بد است، واقعا بد!

شاید مهم ترین ایراد این فیلم Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves این باشد که کار باید همه آثار از یک نوع در چرخش سریع باشند، فیلم ارباب حلقه ها، انتقام جویان، نگهبان کهکشان و هری پاتر است! اما در خلق این دنیای شلوغ، او حتی نمی تواند خودش باشد و جادوی خود را خلق کند. البته بر کسی پوشیده نیست که بازی یکی از نقاط قوت فیلم بود و حتی صفحه سبز آنقدر خوب بود که در ذهن مخاطب شبیه یک بازی ویدیویی بود.

نقد فیلم شب طلایی | تله فیلم فقیر

با همه اینها اما نباید فراموش کرد که اینجا سینماست و داستان باید از این رسانه به مخاطب ارائه شود. و مشکل اصلی اینجاست. روزگاری در سینما فیلمنامه حرف اول را می زد، اما امروز استودیوهای بزرگ به جای سرمایه گذاری در این بخش و آوردن یک نویسنده خوب، طراحان صفحه سبز را استخدام می کنند تا فقط اژدهای خوب خلق کنند، نه داستان های بیهوده!

انتقاد اصلی من فرمت فانتزی و رئالیسم جادویی این فیلم است. آیا استفاده از جادو در فیلم ها به این معنی است که ما از تخیلات خود استفاده کرده ایم و تخیلات ما باید بی حد و حصر باشد؟ البته که نه! همه چیز در یک فیلم باید ساخته شود، حتی جادو نیز باید واقعیت و ساختار خود را در اولین اقدام تثبیت کند. در دفاع از خود اجازه دهید کمی در مورد فرم فانتزی بگویم.

فیلم Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves

ما یک مشکل مهم در قالب رئالیسم جادویی، فانتزی و سوررئالیسم داریم. تفاوت فانتزی و توهم چیست؟ آیا می توان آن را تخیل نامید اگر هر چیزی را که دوست دارید بدون هیچ قانونی اضافه کنید؟ نه، از دست دادن اشکالی ندارد. تخیل این است که چگونه هنرمند آرام آرام تماشاگر را از دنیایش به دنیای خودش می برد، داستانش را مال خودش می کند، در دنیای خودش تعریف می کند و در نهایت من هم دنیای او را باور می کنم.

اگر این اصول رعایت نشود، وقتی داستان قفل می شود، فیلم به راحتی می تواند با یک طلسم جادویی مشکل را حل کند، دقیقاً همین اتفاق افتاد، زمانی که تیم با مشکلی در دنیای زیرین مواجه شد، چوبی از کیف بیرون آمد و مشکل در چند ثانیه حل شد. اتفاق افتاد.. البته مثال هایی که میتونم بزنم خیلی زیاده که کل اسکریپت رو اینجا بذارم. (نمی توانم جلوی اشاره به Wireless Rocks را بگیرم!)

به نظر من این فیلم بد است.اما از طرفی نمی خواهم نظر منفی و تند روی فیلم بگذارم. فیلم Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves در چندین سطح پیشرفته و برای مخاطب امروزی جالب است. اولین عنصر مثبت در این فیلم استفاده فیلم از کمدی مناسب و گاه بسیار خنده دار بود.

کریس پاین گهگاه با کمدی شایسته خود فیلم را از لبه سقوط نجات می دهد و با دیالوگ های کوتاه خود به فیلم جان می بخشد. به خصوص در صحنه کندن قبر در قبرستان یکی از بهترین لحظات فیلم بود که تماشاگر را برای چند لحظه از آن فضای شلوغ خارج کرد و تماشاگران را به خنده انداخت.

اما بر خلاف کریس پاین، توسعه شخصیت بقیه شخصیت ها به خوبی انجام نشده است. برای مثال شخصیت هیو گرانت در فیلم با انگیزه های بسیار سطحی تبدیل به بدمن می شود و شرارت او آنچنان که باید رشد نمی کند. یا می توان به شخصیت جادوگر شیطان صفت اشاره کرد که علاوه بر ضعف های شخصیتی از آرایش مناسبی برخوردار نیست و شیطنت او فقط به خاطر خط چشم مشکی کشیده شده روی صورتش است.

بگذارید از خودم دفاع کنم وقتی می گویم این فیلم شبیه فیلم انتقام جو است، در پایان فیلم این گروه با یک جادوگر می جنگیدند. دو شباهت آشکار بود. اولاً مبارزه گروه با جادوگر کاملاً از مبارزه انتقام جو با تانوس کپی شده بود و دوم اینکه نبرد نهایی بین خرس جغد و جادوگر کاملاً شبیه به مبارزه هالک با لوکی بود.

با وجود اینکه فیلم در مرحله اول روایت ساده و زیبایی دارد، اما کم کم داستان کند می شود و انگار فیلم خودش را خیلی جدی نمی گیرد، فقط می خواهد با هر چه که دارد و هر کجا که می رود داستان را پیش ببرد.

نقد فیلم جن گیر (The Exorcist) | اثر ویلیام فریدکین

دیگر این کار را نکن، فیلم تمام شده است. این باعث می‌شود بازیکنان کمی ضعیف شوند، زیرا نمی‌دانند با چه چیزی روبرو هستند یا قرار است چه اتفاقی بیفتد، فقط به سختی می‌توانند از دیالوگ‌ها پیروی کنند.

در نهایت، آن فیلم آن نوع جادویی را که فیلم Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves می خواهد، یا حتی یک اقتباس قابل قبول را ندارد.

فیلم Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves

آموزش طراحی پوستر

اما افزودن یک تم کمدی و کمی اکشن به فضای پرتلاطم فیلم، این فیلم را به فیلمی سرگرم کننده و نسبتا قابل قبول تبدیل کرد. اما با همه اینها و این عنصر مثبت، فیلم باز هم با دو ساعت و نیم خود نمی تواند مخاطب را راضی کند و فیلم به سادگی تبدیل به اثری شلوغ با ایرادات فراوان و جذابیت کمی می شود.