نقد و بررسی بازی Final Fantasy XVI

نقد و بررسی بازی Final Fantasy XVI:

بازی Final Fantasy XVI : اسکوئر انیکس واقعاً می‌خواهد بدانید که فاینال فانتزی دیگر برای آدم‌های عصبی نیست. این یک بازی ویدیویی جدی برای افراد جدی است، و بسیار بزرگ‌تر شده است – به همین دلیل است که بازی Final Fantasy XVI تعداد زیادی مرگ‌های گرافیکی و وحشتناک از سربازان تصادفی دارد، و به همین دلیل است که بسیاری از شخصیت‌ها اکنون بمب اف را رها می‌کنند.

به همین دلیل است – در نقاط مختلف در حال کاوش در دنیای Valisthea به عنوان Clive Rosfield، فرزند گمشده یک خانواده نجیب – گاهی اوقات دستور العمل هایی برای، ام، قصابی و پختن chocobos پیدا خواهید کرد. به جرات می توان گفت که آخرین ورودی در سری طولانی مدت – اولین نسخه هسته ای، شماره گذاری شده در هفت سال گذشته – کمی از فرم خارج شده است.

با این حال، علی‌رغم لحن بسیار متفاوت، هیروشی تاکای کارگردان تضمین کرده است که جوهر، احساس، فاینال فانتزی در نهایت در اینجا زنده و زنده بماند.

مانند بسیاری از پیشینیان خود، بازی Final Fantasy XVI، در هسته خود، داستانی از سلاح های هولناک و سوء استفاده از قدرت کنترل نشده است، که در برابر هزینه های انسانی استفاده از آنها انباشته شده است. در اینجا، سلاح‌های کشتار جمعی، احضارهای عنصری آشنای این سری هستند که Eikons تغییر نام داده شده است (تلفظ می‌کنند “آیکون”) و توسط ملت‌های Valisthea در حالی که برای قدرت و قلمرو رقابت می‌کنند استفاده می‌شوند.

قدرت یک Eikon توسط چند منتخب شناخته شده به عنوان Dominants، با برادر جوان Clive، جاشوا، غالب ققنوس آتشین، هدایت می شود – تا زمانی که دومین ایکون اسرارآمیز آتش ظاهر شود، جاشوا گم می شود و خانه قدرتمند آنها سقوط می کند، همه در یک اتفاق سرنوشت ساز. شب سال‌ها بعد، یک کلایو تلخ به دنبال انتقام می‌گردد، اما در عوض خود را در مرکز شورش‌هایی می‌بیند که علیه نیروهای فاسدی حاکم بر جهان هستند.

بازی Final Fantasy XVI

اگر همه چیز کمی به نظر می رسد Game Of Thrones، احتمالاً عمدی است. از بازگشت به رویکرد فانتزی بالا – این اولین بازی تک نفره و شماره‌دار Final Fantasy است که زیبایی‌شناسی را از FF XII در آغوش می‌گیرد – تا صدای بازیگران پر از لهجه‌ها و سیاست‌های انگلیسی شمالی که کمی نزدیک به وستروس است. به نظر می رسد سریال موفق HBO تأثیر آشکاری داشته باشد.

خود کلایو هم از نظر طراحی و هم در مسیر، بیشتر از کمی یادآور جان اسنو است، و حتی یک غول ملایم از یک شخصیت فرعی وجود دارد که شما مرتباً با آنها برخورد خواهید کرد، همه سایه‌های Samwell Tarly با لمس هودور. متأسفانه، حتی بازی تاج و تخت نیز تنوع بیشتری نسبت به این ارائه می‌دهد – Valisthea سفیدتر از کریسمس Winterfell است، به نظر می‌رسد که تمام دنیا فاقد یک فرد رنگی است، حتی در انبوه شخصیت‌های پس‌زمینه.

اگرچه این اولین باری نیست که فاینال فانتزی بعد از GOT پین می‌شود – لنا هدی و شان بین هر دو در صداپیشگان انگلیسی Final Fantasy XV حضور داشتند و رالف اینسون (Dagmer Cleftjaw از GOT) صداپیشگی شخصیت اصلی Cid را در اینجا انجام می‌دهد – اما بعد از نمایش است ( درک شده) بلوغ و تاریکی که به نظر می‌رسد اسکوئر انیکس بیشتر از FF XVI الگوبرداری کرده است، و تغییر به نگرش بزرگسالانه‌تر با تغییر ژانر مطابقت دارد.

بازی Final Fantasy XVI تمام تظاهر به نقش آفرینی را کنار گذاشته است. مطمئناً، کلایو برای ارتقاء سطح تجربه کسب می‌کند و تعداد زیادی چیزهای تغییر دهنده آمار برای تجهیز او وجود دارد، اما این عوامل بیشتر شبیه امتیاز دادن به ریشه‌های سریال هستند. در قلب، این یک بازی اکشن است.

اعضای حزب در سبک سنتی فاینال فانتزی در حال حاضر عملاً یک فکر بعدی هستند – در حالی که کلایو گهگاه در سفرش به دیگران ملحق می شود، آنها کاملاً مستقل هستند. این متحدان حتی آسیب نمی بینند یا نیاز به حمایت ندارند، آنها فقط برای رفع غرغر هستند در حالی که شما روی دشمنان سرسخت تر تمرکز می کنید.

تنها استثناء تورگال، معروف کلایو است که می‌تواند دستورات اولیه را برای حمله یا پرتاب دشمنان به هوا صادر کند، یا یک تقویت درمانی بسیار جزئی به کلایو بدهد، اما حتی این پسر بسیار خوب نیز در استفاده رزمی خود محدود است.

از برخی جهات، این مدت زیادی برای فاینال فانتزی در راه است – در XV، بقیه قهرمان نوار مهمانی شما، Noctis فقط به صورت آزادانه تحت فرمان بودند، در حالی که Lightning Returns: Final Fantasy XIII در سال 2014 مبارزه خود را کاملاً بر روی شخصیت عنوان متمرکز کرد.

در حالی که برخی ممکن است از این تغییر ابراز تاسف کنند، سیستم نبرد شانزدهم فوق العاده است. کارگردان مبارزاتی ریوتا سوزوکی – که قبلاً از سری Devil May Cry و Dragon’s Dogma از Capcom بوده است – تضمین می کند که حتی رویارویی با آن غرغرهای فوق الذکر هیجان انگیز و هیجان انگیز است.

در نبردهای بی‌درنگ با سرعت تاول‌آمیز، کلایو حملات شمشیری سریع را از بین می‌برد یا قدرت Eikons را به طلسم‌های جادویی هدایت می‌کند، ضربات دشمن را به سختی طفره می‌کشد یا به هوا می‌پرد تا حملات کوبنده رو به پایین انجام دهد.

بازی Final Fantasy XVI

نبرد با دشمنان سرسخت‌تر شامل شکستن ویل گیج آن‌ها می‌شود، تا زمانی که وارد یک حالت سرسام‌آور شوند که به شما امکان می‌دهد آسیب بزرگی وارد کنید، در حالی که باس‌فایت‌ها با طفره‌ها یا ضربات کلیدی برای داشتن استعداد سینمایی بیشتر همراه هستند. تماشای محض بی رقیب است، به خصوص در برخی از وحشیانه ترین مصائب بازی، مبارزه با خود Eikons.

سیستم نبرد به قدری بخش بزرگی از بازی Final Fantasy XVI است که بازی دارای هر دو حالت Stage Replay و Arcade است. این ویژگی‌های اضافی به شما امکان می‌دهند بخش‌های کلیدی بازی را تکرار کنید، اولی برای تعقیب آیتم‌های از دست رفته یا به سادگی برای کسب امتیازات تجربه و توانایی (که برای ارتقاء مهارت‌های کلایو استفاده می‌شود)، دومی برای کسب امتیازات عملکرد رتبه‌بندی شده.

در حالی که کاملاً اختیاری است، گنجاندن آن‌ها بر این نکته تأکید می‌کند که این قسمت تا چه حد مجموعه را به عرصه‌های اکشن منتقل می‌کند، و بازیکنان را به چالش می‌کشد تا ترکیب‌های شیک و عملکرد بی‌عیب را بالاتر از پیروزی صرف دنبال کنند.

پس از آن ذات، آن احساس فاینال فانتزی چیست؟ این تقریباً در همه چیز خارج از نبرد یافت می شود. در فضاهایی که ایجاد می‌کند، با مکان‌هایی که تداعی‌کننده ورودی‌های گذشته هستند، اما با استانداردهای تقریباً واقعی عکس‌برداری شده‌اند، و در شخصیت‌هایی با طراحی‌های متمایز – اگر اغلب عجیب و غریب – یافت می‌شود.

این در لمس‌های مکانیکی است که به تاریخ فرنچایز بازمی‌گردد، مانند بازگشت یک نقشه جهان (اگرچه، در یک اشاره دیگر به Game Of Thrones، توپوگرافی آن به‌شدت با تیتراژ ابتدایی سریال آشنا به نظر می‌رسد).

این در یک داستان گسترده است که موضوعات عمیق‌تر را بررسی می‌کند، و در تلاش‌های جانبی که جهان و شخصیت‌هایی را که در آن زندگی می‌کنند توضیح می‌دهد. این در زبان بصری بازی است، از تماس‌هایی مانند چهره‌ای سایه‌دار در دهکده‌ای در حال سوختن که لحظات کلیدی را در FF VII تداعی می‌کند، تا حضور ستاره‌های سری ساده‌ای مانند کریستال‌ها و موگل‌ها.

نقد و بررسی بازی Watch Dogs 2

حتی چند اصلاح کننده برای مبارزه وجود دارد که بازیکنان را قادر می‌سازد تا آن را کمی به ریشه‌های RPG سنتی نزدیک‌تر کنند، با آیتم‌های مجهزی مانند Ring Of Timely Evasion که به ویندوزهایی که مهارت کمتری در عمل دارند اجازه می‌دهد تا کوتاه‌ترین زمان ممکن را واکنش نشان دهند و به حملات پاسخ دهند. این دقیقاً بازگشت مبارزات نوبتی نیست، اما یک شاخه زیتون برای طرفداران قدیمی است.

برخی از آن پرشورترین طرفداران ممکن است هنوز به دلیل اینکه فاینال فانتزی شانزدهم از پیشینیان خود فاصله گرفته است، چه در تغییرات عمده برای مبارزه و از دست دادن هر یک از طرفداران واقعی برای مدیریت، یا ناامید کننده بودن آن، ناامید شوند. دهان کوچک و گاهی اوقات سطوح تکان دهنده خشونت وحشتناک.

بازی Final Fantasy XVI

با این حال، بیشتر ریسک‌هایی که بازی Final Fantasy XVI انجام می‌دهد نتیجه می‌دهند و به تکامل و بازتعریف فاینال فانتزی اصلی کمک می‌کنند. مهمتر از همه، این جهان و داستانی است که شما می خواهید در آن گم شوید و در نهایت تا زمان پخش تیتراژ، حجم عاطفی بیشتری را نسبت به سریال در سال های گذشته به ارمغان می آورد.